ลุ่นรักยัยจอมห้าว

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1

1

“อ๊ากกกกกกก   สายแล้วสายแล้วแม่ไปก่อนนะ” ทำไงดีอยากจะบ้าตายฉันตื่นสายหรอเนี้ยฉันก็ไม่ใช่นักเรียนดีเด่นซักด้วยต้องโดนลงโทษหนักแน่เลย เออจริงด้วยเรายังไม่แนะนำตัวเลยนิเวลาไปโรงเรียนขอแนะนำตัวก่อนซักแปปละกันฉันชื่อ ควีน เป็นเด็กสาวธรรมดาเรียบร้อยน่ารัก ( หรอ ) มีเรื่องไปวันๆก็อย่างนี้อะนะคนมันขี้เกรียจเรียนแฟนนะหรอไม่มีหรอกส่วนมากก็อยู่กะเพื่อนผู้ชายคนข้างนอกที่มองเราก็คิดว่าเรา ห้าว แรด แต่ความจริงแล้วไม่มีใครรู้หรอว่าเราเรียบร้อยแค่ไหน กระซิกๆ T^T      ฉันอยู่โรงเรียนทามะอิเป็นโรงเรียนที่คนญี่ปุ่นมาก่อตั้งในไทยทำให้โรงเรียนนี้มีคนญี่ปุ่นที่มาอยู่ในไทยมาเรียนมากกว่า ปกติเห็นยังงี้แล้วฉันก็เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นน้า   โรงเรียนทามะอิขึ้นชื่อเรื่องการเรียนอันดับหนึ่งของประเทศและก็ขึ้นชื่อเรื่องต่อยตีอับดับหนึ่งของประเทศเหมือนกันซึ่งฉันก็เป็นหนึ่งในโรงเรียนที่ชื่อเสียงเกี่ยวกับเรื่องชกต่อยอันดับต้นๆในโรงเรียนเหมือนกัน    ช่วงนี้ฝนตกเฉอะแฉะชะมัดเดินก็ลำบากถ้ารถคันไหนขับรถแล้วน้ำฝนกระเด็นใส่ฉันแม่จะด่าสะให้เข็ด

ซู่ !

“กรี๊สสสสสสสสสส” ไอ้บ้าพูดไม่ขาดคำเลยอะใครแม่งบังอาจขับรถเร็วจนน้ำกระเด็นเด๋วแม่จะด่าซะให้เข็ดนั้นไงเห็นรถมันแหละนี้คิดจะชนแล้วหนี้หรอ ( รู้สึกเค้าไม่ได้ชนเธอนะ ) เด๋วแม่จัดให้    ฉันหยิบรองเท้าขึ้นขึ้นมาแล้วเล็งไปที่เป้าหมาย

 ตุ๊บ !

เจ๋งเป้งโดนเต็มๆคับท่านเราก็เก่งเหมือนกันแหะ หุหุ

“ นี้เธอ! มีมารยาทรึป่าวเที่ยวเอาร้องเท้าปาใสรถคนอื่นอะ -*- ” อึ้ง ! 0.0 รับประทานไปเลยอะไม่น่าเชื่อทำไมนายคนนี้ถึงได้หล่อโครตๆเลยวะ มายก๊อด! ตัวน่าจะสูง 183 ผิวขาวดังหิมะ ปากสีแดงสด จมูกโด่งได้รูป ผมสีไวด์แดง ตาไม่ตี่และไม่โตมาก อยากจะหยิบกระจกขึ้นมาดสารรูปตัวเองจังว่าจะทุเรศแค่ไหน หล่อจนน่าหมั่นใส้ อยากจะเห็นน่าพ่อหน้าแม่มันจริงๆ

“นี้เค้ามีวิธีสารภาพรักแบบใหม่ด้วยหรอ เจ๋งดีนิฮึ!”นายหน้าหล่อพูดแล้วทำหน้าตาเหมือนเจอสิ่งที่หน้ารังเกรียจอะไรซักอย่าง แต่คิดดูแล้วสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเค้าคือฉันงั้นฉันก็ป็นสิ่งที่หน้ารักเกรียจนะสิ =0=

“นี้นาย! ฉันไม่ได้จะมาสารภาพรักนายหรอกนะไม่ต้องทำหน้าเหมือนรังเกรียจฉันก็ได้”

“จิงดิ -.- ”

“ไม่ต้องทำหน้าไม่เชื่อเลยที่ฉันเรียกนายลงมาก็เพราะนายขับรถแล้วน้ำมันกระเด็นใส่ฉันเข้าใจไหม”

“บ่นเสร็จยัง” นายหน้าหล่อทำหน้ารำคานใส่

“ฉันยังไม่ได้บ่นแค่พูดเฉยๆเข้าใจไว้ซะด้วย ชดใช้มาเลยที่ทำเสื้อฉันเปียก เร็วด้วย” ฉันบอกแล้วชี้ไปที่ชุด

“อะ ตังเอาไปซิ” หมอนั้นหันมายื่นตังให้ฉัน

“ไม่เอา ฉันแค่จะให้นายขอโทษฉันเฉยๆไม่ได้ต้องการตังนายซะหน่อย เข้าใจมั้ย” ฉันบอกพลางยืดอก

“เข้าใจแต่ไม่ทำมีไรปะ” หมอนั้นพูดแล้วยักคิ้วพลางยืนหน้าใส่ฉัน

“นี้ยังไม่สำนึกแล้วมาทำหน้ากวนโอ๊ย อีก ขอโทษซะเรื่องจะได้จบๆฉันไม่อยากใช้กำลังกะนายหรอกนะ” เหอะ!ถ้าฉันใช่กำลังกะนายแล้วนายจะหนาวเห็นว่านายหน้าตาดีนะเนี้ยเลยให้อภัย ( เกี่ยวกันหรอวะ )

“เหอะ! อย่งงเธอนะจะทำไรฉันได้ ฮ่าๆ ^0^” หมั่นไส่จิงๆ

“คอยดูละกัน” ฉันเดินถอยหลังสองก้าวแล้วยืนมือไปข้างหน้า

“เฮ้ย !!” ได้จังหวะแล้ว

ปึก

“อ๊ากกกกกกกกก” หมอนั้นร้องได้เสียงหน้าฟังมาก 5555+

“เป็นไง สมน้ำหน้ามาอวดดีกะฉันหรอ ^^” หุหุคงจะเจ็บมากสิท่านี้ฉันแค่เอาฝามือฟาดท้ายทอยนะเนี้ยยังไม่ถึงขั้นลงไม้ลงมืออะไรเลย โฮะๆ ^0^

“ยัยบ้า! เกิดมาเตี้ยแล้วยังอวดดีอีกนะ” หมอนั้นเงยหน้าขึ้นมาพูดอย่างทรมาณ

“เอ๊ะแล้วนี้กี่โมงแล้วเนี้ย” ฉันก้มดูนาฬิกา “กรี๊สสสสสสสสสสส! สายแล้ว”ฉันพูอย่างร้อนรนในเมื่อตอนนี้ 7.40 อีก20นาทีโรงเรียนก็จะเข้าแล้ว

“งั้นฉันไปก่อนนะบาย จุ๊ฟ ^3^”ฉันบอกลาแล้วรีบวิ่งไปโรงเรียนโดยที่ไม่หันกลับไปมองไอ้บ้านั้นเลย

“ฝากไว้ก่อนนะยัยบ้า”