คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : หมอเทวดาไร้เงา
“รีบามหมอหลว !” โวเิหลออำสั่อย่าเร่่วน
“หมอหลวเ้าไปูพระอาารแล้วเพะ!” นาำนัลอบ้วยน้ำเสียอึอั “ทว่าทรเห็นภาพหลอน สัมผัสไ้ถึสิ่ที่ไม่มีัวน ทั้ยัมีอาารหายใไม่ทั่วท้อ...”
“ส่นไปามหมอหลิวทันที! ฮอเฮาะ้อปลอภัย”
เมื่อหมอหลวหลิมาถึห้อบรรทมอฮอเฮา บรรยาาศภายในห้อเ็มไป้วยวามเียบสัและวามึเรีย แสไฟาเปลวประทีปสีแสทั่วห้อ ระทบใบหน้าอฮอเฮาผู้ำลันอนมวิ้วแน่นอยู่บนเีย สีหน้าอนาเหนื่อยล้าและสั่นไหว ภายในร้อนรุ่มราวับถูเผาไหม้้วยเปลวไฟ ทว่าผิวหนัภายนอลับเย็นเียบอย่าน่าประหลา
“ฮอเฮา!” ฮ่อเ้ทรเรียเสียเบา น้ำเสียอพระอ์แสถึวามห่วใยลึึ้ เมื่อหลี่อี้หนิือบุรีสุลหลี่ผู้มีอำนาในวัหลว นับเป็นานอำนาหนุนบัลลั์มัรอเาให้แ็แร่และมั่น เาะยอมให้เิเหุร้ายับนาอย่าไรไ้
“ฝ่าบาท... ไย้อเส็มา้วยพระอ์เอ?” นาเผยอเปลือาึ้นอย่ายาลำบา น้ำเสียสั่นสะท้าน “หม่อมัน... รู้สึไม่ีเลย...”
“หม่อมันเห็นสิ่ประหลา ไ้ยินเสียประหลา ล้ายภูผีำลัามหลอหลอน” ฮอเฮาล่าวเสียเบา “รู้สึล้ายถูไฟเผาไหม้ในร่าาย แ่ลับรู้สึถึวามเย็นที่ัิน… ทรมานเหลือเินเพะ”
โวเิหลยิ่ไ้ฟั ็ยิ่เป็นัวล “เราะไม่ยอมให้สิ่ใมาทำอันรายเ้าไ้!”
ในะนั้นเอ หมอหลิว็เ้ามาถึ้าในห้อแล้ว เารีบเ้ามารวูอาารอฮอเฮาหลี่อี้หนิอย่าละเอีย
“ฮอเฮา อาารเ่นนี้…” หมอหลิวเปรยึ้น “ระหม่อมะ้อใ้โอสถพิเศษในารรัษา”
“โอสถพิเศษระนั้นหรือ ?” ฮ่อเ้เอ่ยถาม้วยวามุน
“โอสถนี้ประอบ้วยสมุนไพรหายา และอา้อใ้เวลาพอสมวรในารเรียม แ่ระหม่อมเรว่าหาถ้า้าเินไป อาเป็นอันรายถึีวิไ้พ่ะย่ะ่ะ” หมอหลิวอบ้วยน้ำเสียเร่เรีย
“เ์ทุนไปรวบรวมสมุนไพรมาให้ไ้!” โวเิหลออำสั่
อาารป่วยประหลาอฮอเฮา แพร่ระายไปอย่ารวเร็วทั่ววัหลว ทว่าเป็นวามลับภายในที่ไม่แพร่พรายสู่ภายนอ ทุนถูสั่ให้ปิปาเียบ ทว่า้อเร่หาสมุนไพรมาให้รบภายในืนนี้ เหล่าุนนาทั้ให่น้อย ล้วนถูเ์มา่วยหาสมุนไพรล้ำ่าหายาเหล่านี้ทั้สิ้น ไม่เว้นระทั่อัรเสนาบีหลิเินหยวน
วามึเรียในห้อยัเพิ่มสูึ้น เมื่อร่าฮอเฮาเริ่มระุและเริ่มร้อเสียั ราวับไ้พบบาสิ่ที่น่าลัว
“อย่า… อย่าเ้ามา ! ่วย้วย… พวมัน… พวมันะมา่า้า !”
ทุนในห้อ่ารู้สึหวาลัว บรรยาาศที่เ็มไป้วยวามึเรียเริ่มเพิ่มึ้นอย่าไม่สามารถวบุม
ในะที่วามึเรียเพิ่มสูึ้น ภายในห้อเริ่มมีเสียระิบอันแปลประหลา เสียนั้นราวับว่าเป็นเสียอลมที่พัผ่าน แ่ลับมีวามัเนในวามมื่นที่เหมือนรีรายเ้ามาในิใอทุน
ฮอเฮาที่อยู่ในอาารโหยหวนและัวสั่นเหมือนนที่ถูเผาไฟ ยัพูอย่าระวนระวาย “้าเห็นพวมัน… ใบหน้าที่มืมิ… มาแล้ว พวมันมาแล้ว! มันมาันแล้ว !”
“ใร?” ฮ่อเ้รัสถาม “พวมันือใร?”
“พวมันือ… พวมัน…” ฮอเฮาพยายามะพู แ่เสียอเธอเริ่มอ่อนแรลเรื่อยๆ
ในะนั้น หมอหลิวำลัรวสอบพลัลมปราที่ำลัแทรึมในร่าายอฮอเฮา เาใ้มือสัมผัสที่้อมืออเธอ พร้อมับหลับาและั้สมาธิ
“พลันี้… ไม่ธรรมา” หมอหลิวพู้วยน้ำเสียที่เร่รึม “มันเ็มไป้วยวามั่วร้าย ารรัษาเินว่าารใ้วิธีถอนพิษทั่วไป เรว่าแม้ไ้สมุนไพรรบามำรับ ็ไม่อารัษาพระอาารไ้ ระหม่อมเรว่าอาารป่วยเ่นนี้ ทั่วหล้า เห็นะมีนเพียผู้เียวเท่านั้นที่ะสามารถให้ารรัษาไ้… เพียทว่า”
“เพียอะไร ?” เสียโวเิหลเอ่ยถาม้วยวามเร่ร้อน
“อาารอฮอเฮานั้นับ้อนเินว่าที่ระหม่อมะทำารรัษาไ้ ำ้อเิ ‘หมอเทวาไร้เา’ ผู้มีวามสามารถในารรัษาอาารพิสารและโรประหลา เพียทว่าระหม่อมเอ็นปัาะหาทาเิหมอเทวาไร้เาผู้นั้นมาไ้พ่ะย่ะ่ะ”
“หมอเทวาไร้เา...”
ทุนในที่นั้น่านิ่ันไปั่วะเมื่อไ้ยินื่อ "หมอเทวาไร้เา" ลอยผ่านหู ื่อนี้เ็มไป้วยวามลึลับและำนานที่ถูล่าวานมา้านาน ล่าวันว่านผู้นี้สามารถรัษาอาารเ็บป่วยที่แม้แ่หมอหลวผู้ำนายั้อยอมแพ้ แ่เหนืออื่นในั้นือ ไม่มีผู้ใรู้แน่ัว่าหมอเทวาไร้เาผู้นี้อยู่ที่ไหน
‘มีวาสนา ย่อมไ้พบพาน’ นี่เป็นเพียเบาะแสเียวอหมอเทวาไร้เา ที่หลเหลือไว้ในยุทธภพ
“ท่านแน่ใหรือว่าหมอเทวาไร้เาะมีัวนอยู่ริ?” ระทั่ฮ่อเ้็ยัถามึ้น้วยวามสสัย “เราเยไ้ยินแ่เพียำร่ำลือเท่านั้น หาไม่มีใรรู้ว่าเาอยู่ที่ไหน แล้วเราะามหาเาไ้อย่าไร?”
หมอหลวหลิว้มศีรษะ “ระหม่อม็ไม่อายืนยันไ้ว่าหมอเทวาไร้เามีัวนริหรือไม่ แ่ว่า่าวลือเล่าันว่าเาเร้นายอยู่ในสถานที่ที่เปลี่ยนไปทุรั้ ราวับไม่มีใรสามารถามหาเาไ้ หาไม่ใ่เาที่้อารพบเอ ย่อมไร้หนทาไ้ประสบ”
…………….
ยามนี้หลิเินหยวนำลันั่อยู่ในวน้วยสีหน้าที่เร่เรีย ารามหาหมอเทวาไร้เาเพื่อรัษาฮอเฮายัเป็นปริศนาที่ไร้ทาแ้ ทั้เาและเหล่าเสนาอำมาย์ทั่ววัหลวล้วนพยายาม่วยันามหาเบาะแสอหมอเทวาไร้เาอย่าเ็มที่ ทว่า ผ่านมาหลายวันแล้ว ลับไ้แ่เพียภาพเหมือนแผ่นเียวเท่านั้น ภาพอหมอเทวาในมืออเาถูำแน่นทว่าลับไร้น้ำหนัสำหรับเา
‘ุ่บ’
“ท่านพ่อ ? บุรออภัยเ้า่ะ”
หลิเินหยวนิใเหม่อลอย ระทั่ไม่รู้ัวเลยว่านนเ้าับบุรสาวอย่าั
“นี่ือ ?”
หลิเสวี่ยล่าวพร้อมับรีบ้มัวลไปเ็บภาพวาที่ร่วหล่นามืออบิาึ้นมา
ในภาพือายราผู้มีใบหน้าเ็มไป้วยริ้วรอยามวัย หนวเราอเายาวเฟิ้มปลุมไปถึลาอ เส้นผมสีาวที่ยาวและยุ่เหยิูเหมือนไม่เยถูัหวีมา่อน ท่วท่าอายราในภาพูส่าามอย่าลึลับ ใบหน้าแม้ะเหี่ยวย่น ทว่าแววายัแฝไป้วยวามเียบแหลมราวับมอทะลุทุสิ่ ริมฝีปาบาที่เหมือนะยิ้มแย้ม ทว่าลับแฝไว้้วยปริศนาอันล้ำลึ
"ภาพอหมอเทวาไร้เา ้าำลัามหาัวเาเพื่ออให้มาทำารรัษาพระอาารอฮอเฮา แ่นถึอนนี้็ยัไม่มีเบาะแสใเลย" หลิเินหยวนเอ่ย้วยน้ำเสียสิ้นหวั
"มีเพียเาเท่านั้นที่อา่วยไ้ แ่ลับไม่มีผู้ใล่วรู้ที่อยู่อเาเลย" หลิเินหยวนล่าว้วยน้ำเสียหนัใ เามัวเพ่มอภาพนั้นราวับ้อาร้นหาำอบามันอย่า่อระทั่ไม่ทันเห็นว่ายามนี้ สอิ้วอบุรสาวำลัมวมุ่นระทั่ะผูปมไ้อยู่แล้ว
‘หมอเทวาไร้เา ? สภาพนี้เนี่ยนะ ?’ แม้ในใะนึสสัย ทว่าหลิเสวี่ยยัพยายมปั้นหน้านิ่เยเอ่ยถาม
“ท่านพ่อ หานผู้นี้ไม่เยทิ้ร่อรอยไว้ เ่นนั้นผู้ใะวาภาพอเาออมาไ้เล่า ?”
“เ้าไม่รู้อะไร ว่า้าะไ้ภาพเียนนี้มาไม่่ายเลย ผู้ที่วาภาพนี้ึ้นมาือผู้เยไ้รับารรัษาาท่านหมอเทวา เาเียนึ้นาวามทรำทั้หมที่มีทีเียว”
‘รับารรัษา ? เียนาวามทรำ ?’
เส้นโลหิลาหน้าผาสามเส้นอหิสาวเ้นุ่บ มีอะไระน่าันมาไปว่านี้อีหรือไม่ ? หาบิาอนา้อารพบเอหมอเทวามาถึเพียนั้น นาย่อมวรให้ารส่เสริม ึะไ้ื่อว่าบุรยอัูมิใ่หรือ ?
แม้เียวหระรายานับนาแล้วว่าผู้เป็นบิาำลัออามหาหมอเทวาไร้เา ทว่าผู้ใะิว่าบิาอนาะลั่ไล้ระทั่เินเหม่อไ้ถึเพียนี้
ยามนี้หลิเินหยวนลับเ้ามานั่เร่เรียในห้อหนัสืออีรั้ วามิอเายัวนเวียนอยู่ับารหาหมอเทวาไร้เา เมื่อเาไ้รับมอบหมายหน้าที่นี้ ย่อมไม่อาปัวามรับผิอบ ทว่า ไม่ว่าะมอไปทาใ ล้วนอับนหมหนทาอย่าแ้ริ สายาอันเหม่อลอยอเาับ้อที่แผนที่บนโ๊ะรหน้า ู่ ๆ ลับไ้ยิน เสียแหวอาาศเบา ๆ ัึ้น
ึ!
ลูอสีำพุ่เ้ามาอย่ารวเร็ว่อนะเสียบลบนโ๊ะไม้เบื้อหน้าอหลิเินหยวนอย่าแม่นยำ ปลายลูอมีม้วนระาษเล็ ๆ มัอยู่้วยเือไหมสีำ หลิเินหยวน่อย ๆ หยิบมันึ้นมาแล้วลี่ออ เปิเผย้อวามสั้น ๆ บนแผ่นระาษ้วยลายมือที่ประีและมั่น
‘มีวาสนา ย่อมไ้พบพาน ยอเาเาอัี ืนันทราเิรัส’
หลิเินหยวนะลึ ‘มีวาสนา ย่อมไ้พบพาน’ นี่ือสาราหมอเทวาไร้เาอย่าแน่นอน ! หมอเทวาไร้เาเหมือนะรู้ทุสิ่ราวับสามารถหยั่รู้ฟ้าินไ้—รู้ถึวามั้ใอเา รู้ถึวามปรารถนาในใอเา ! แม้นี่อาเป็นับัหรือลลว ทว่าเมื่อไม่มีหนทาอื่น ย่อมำ้อลเิมพัน !
………………
ในืนที่พระันทร์เ็มว รัศมีสีเินยวทาบทอลบนยอเาเาอัี ราวับโลเบื้อล่าถูอาบไล้้วยแสแห่สวรร์ หลิเินหยวนยืนอยู่เบื้อหน้าผาัน ลมหนาวพัผ่านร่าายนรู้สึเย็นเียบ แ่สายาอเายัแน่วแน่มอไปเบื้อหน้า
ภูเานี้เ็มไป้วยวามลึลับ เียบสันไร้เสียใ ๆ มีเพียเสียลมหายใอเาที่สะท้อน้อท่ามลาวามเียบัน หลิเินหยวนเฝ้ารออยสัาบาอย่า แ่ลับไม่พบร่อรอยอผู้ใ ราวับที่นี่ไร้สิ่มีีวิ
ทันในั้น เาร่าหนึ่ปราัวึ้นเบื้อหน้า ทว่ามิใ่ายราหนวยาวามที่เาาิ หาแ่เป็นบุรุษหนุ่มใบหน้ามายสะอาเลี้ยเลาราวบัิ เสื้อลุมสีเ้มปลิวไสวามลม ลัษะอเาวนให้หลิเินหยวนประหลาใ ทั้ท่วท่าารยืนและสรีระที่แสถึวามเยาว์วัยแ่าาสิ่ที่เาไ้ยินมาายผู้นั้นแ่เพียปรายามอเาราหนึ่ ่อนะหันหลัยืนนิ่ราวำลัสำรวท้อนภาอันว้าให่เบื้อหน้า
“ท่านือ... หมอเทวาไร้เาใ่หรือไม่?” หลิเินหยวนเอ่ยถามอย่าไม่แน่ใ ำพูเ็มไป้วยวามัวลและนัยแห่ารเฝ้าอย
บุรุษหนุ่มยัยืนนิ่ ไม่หันหน้าลับมา สายลมเย็นพัผ่านปลายผมสีำอเา ท่ามลาแสันทร์ เาูราวับเป็นส่วนหนึ่อธรรมาิ ไ้ยินเาเอ่ยเสียเรียบแ่เยือเย็น
บอน หมอเทวาไร้เา
ความคิดเห็น