รีบอร์น ภาค รุ่น 11

ลำดับตอนที่ #16 : เป้าหมายที่ 11 เบี้ยงกี้ & Dr.จามาล มาแล้ว !

เช้าวันอาทิตย์.....
บ้านซาวาดะ

เอดะ  :  ฟิ่ว....ในที่สุดก็ถึงวันอาทิตย์ซะที.....

รักบี้  :  555+ วันนี้คุณรักบี้จะกินอย่างไม่อั้นเลย แล้วก็จะไม่แบ่งใครด้วย 555+

เหมยลี่  :  รักบี้ ! อย่ากินคนเดียวหมดสิ !

เอดะ  :  โอ๊ย....จะยังไงก็ชั่งเหอะ แต่ช่วยอยู่กันอย่างเงียบๆจะได้มั้ย ?

ปิ๊งปอง.....

เอดะ  :  เอ๊ ! ใครมาน่ะ ?

รีบอร์น  :  ลงไปดูซิ เอดะ

เอดะ  :  รู้แล้วน่า
*******************
เอดะ  :  คร้าบ มาหาใครเหรอครับ ?

@$%  :  ลูกชายของซาวาดะ สึนะโยชิ ซาวาดะ เอดะ สินะ

เอดะ  :  อ อื้ม
            ว่าแต่ มีเรื่องอะไรเหรอครับ ? แล้วคุณเป็นใคร ?

@$%  :  ฉันชื่อ"เบี้ยงกี้"เป็นคนรักของรีบอร์นน่ะ

เอดะ  :  เอ๋ ? คนรัก....รีบอร์นเนี่ยนะ!!!!!!!

รีบอร์น  :  ดีจ้า ! เบี้ยงกี้

เบี้ยงกี้  :  !! รีบอร์น !(วิ่งเข้าไปกอด)
              ไม่ได้เจอกันตั้งนานคิดถึงจังเลย

เอดะ  :  ร รีบอร์น นี่นาย...มีคนรักกับเค้าด้วยเหรอ ?

รีบอร์น  :  มาเฟียอย่างฉันน่ะเสน่ห์แรงจะตาย

เอดะ  :  อย่ามาโม้น่าาาาาา

เคียวโกะ  :  อ้าว ! คุณเบี้ยงกี้ มาได้ไงคะเนี่ย ?

เอดะ  :  นี่แม่รู้จักด้วยเหรอ ?

เบี้ยงกี้  :  หวัดดีจ้ะเคียวโกะ  
              จะไม่รู้จักกันได้ยังไงล่ะ ก็เคยอยู่ด้วยกันมาก่อนนี่

เอดะ  :  หา!!!!????

รีบอร์น  :  แล้วเธอมาทำอะไรที่ญี่ปุ่นนี่ล่ะ ? เบี้ยงกี้

เบี้ยงกี้  :  จริงๆฉันตั้งใจจะมาหาเธอนั่นแหละรีบอร์น แล้วก็มาเยี่ยมหลานชายฉัน"โอโตะ"ด้วย

เอดะ  :  !! โอโตะคุง !?เหรอ

โอโตะ  :  รุ่น 11 คร้าบบบ

เอดะ  :  อ โอโตะคุง

เบี้ยงกี้  :  หวัดดีจ้ะโอโตะ

โอโตะ  :  !! ป้าเบี้ยงกี้ ! มาได้ไงครับเนี่ย ?

เอดะ  :  เห ! คนๆนี้เป็นป้าของโอโตะคุงงั้นเหรอออออ

โอโตะ  :  คร้าบรุ่น 11 ป้าเบี้ยงกี้เค้าเป็นพี่สาวของพ่อผมเองคร้าบ ถึงจะคนล่ะแม่ก็เหอะ
              เออ พ่อสบายดีรึเปล่าครับ ? ที่อิตาลีน่ะ

เบี้ยงกี้  :  ก็สบายดี แต่เวลาที่เห็นหน้าป้าก็ยังเหมือนเดิม(ปวดท้อง)

โอโตะ  :  เออ งั้นเหรอครับ...^^"

รีบอร์น  :  แล้ว จามาลมาด้วยรึเปล่าล่ะ ?

เบี้ยงกี้  :  ไม่รู้สิ อย่าไปสนใจตาหมอหื่นนั่นเลยจะดีกว่า

ปัง !(เสียงประตู)

จามาล  :  เบี้ยงกี้จางงงงงงง

เบี้ยงกี้  :  จะมาทำไมเนี่ย ! "Poison Cooking" !!!!

แผละ!!!(โดนหน้าจามาลเต็มๆ)

เอดะ  :  เฮ้ยยยย นี่มันอะไรเนี่ยยยยยย

รีบอร์น  :  "Poison Cooking"เป็นอาหารใส่ยาพิษ กินแล้วตายเชียวล่ะ

เอดะ  :  มีพวกพิลึกๆโผล่มาอีกแย้ววว วงการของพวกแกมันยังไงกันเนี่ยยยย

จามาล  :  ใจเย็นๆก่อนนะเบี้ยงกี้จัง ฉันก็แค่จะมาเยี่ยมพวกรีบอร์นเฉยๆน่ะ

เบี้ยงกี้  :  .....-*-.....ฮึ่ม

รีบอร์น  :  พอเหอะ ทั้ง 2 คนน่ะ

เบี้ยงกี้  :  ถ้ารีบอร์นขอฉันก็ยอมจ้ะ(อารมณ์ดีเลยซะงั้น - -")

จามาล  :  เฮ้อ...เกือบตายแล้วสิเรา...Thank you นะรีบอร์น

เอดะ  :  เออ...คุณเป็นใครครับเนี่ย....?

จามาล  :  ฉันชื่อจามาล เป็นหมอรักษาโรคต่างๆด้วย"Trident Mosqusto"น่ะ แต่ฉันไม่รักษาผู้ชายนะ

เอดะ  :  แล้วจะมาเป็นหมอทำ(เซ็นเซอร์)ไรเนี่ยยยยยย

จามาล  :  จริงสิรีบอร์น ยังจำไอหนุ่มที่เคยเป็นโรคไข้ซากุระได้มั้ย ? 

รีบอร์น  :  อ๋อ จำได้สิ ตอนนี้เค้าแต่งงานมีลูกไปแล้วล่ะ

จามาล  :  งั้นก็ดี จะได้ทดสอบว่าเชื้อของโรคไข้ซากุระสามารถถ่ายทอดไปสู่รุ่นลูกได้รึเปล่า

รีบอร์น  :  ตอนนั้นนายให้ยาถอนพิษไปแล้วไม่ใช่เหรอ

จามาล  :  ก็มันอาจจะยังมีเชื้ออยู่ก็ได้ ไม่ทำก็ไม่รู้หรอก

เอดะ  :  นี่พวกนาย 2 คนพูดเรื่องอะไรน่ะ ไม่เห็นจะเข้าใจเลย ?

รีบอร์น  :  ไม่เข้าใจก็ไม่ต้องเข้าใจสิ

เอดะ  :  ว่ากันซะงั้น ! - -"

หลังจากนั้น 10 นาที
บรืนๆ เอี๊ยด(เสียงมอเตอร์ไซด์)

เอดะ  :  !! ใครมาอีกล่ะ ?

ยูริ  :  ไง !?

เอดะ  :  ค คุณยูริ ! มาได้ไงครับเนี่ย ?

ยูริ  :  ก็เจ้าหนูนั่นเป็นคนเรียกมานิ(ชี้ไปทางรีบอร์น)

เอดะ  :  รีบอร์น เรียกคุณยูริมาทำไมเนี่ยห๊ะ ?

รีบอร์น  :  ก็แค่อยากให้ช่วยทำอะไรบางอย่างน่ะ

ยูริ  :  คงไม่เป็นเรื่องไร้สาระหรอกนะ

รีบอร์น  :  ไม่หรอก ก็แค่อยากจะทดสอบอะไรบางอย่างน่ะ

ยูริ  :  ?????

จามาล  :  คนไหนเหรอ ที่จะมาให้ทดสอบน่ะ อ๊ะ !......(ตะลึงความงามของยูริไป 3 วิ).....ว้าวววว ผู้หญิงอะไรเนี่ย น่ารักโดนใจจริงๆ มามะมาให้จุ๊ปซะดีๆ พลั่ก !(โดนทอนฟาเสยคาง)

ยูริ  :  นี่พวกนาย ถ้าจะให้ฉันมาทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ ให้ฉันไปเฝ้าศพยังคุ้มกว่าเยอะเลย !!

จามาล  :  โทษทีๆเผลอตัวไปหน่อยน่ะ ว่าแต่เธอชอบดอกซากุระรึเปล่าจ๊ะ ?

ยูริ  :  ถามทำไม !?

จามาล  :  แหมไม่ตอบอย่างงี้ สงสัยคงต้องใช้วิธีนี้แล้วซะแล้วล่ะ

ยูริ  :  !?

จามาล  :  แทนแท่น สเปย์กลิ่นดอกซากุระสูตรเข้มข้น ฉีดทีเดียวก็รู้ผล

ยูริ  :  !!!!!!!!!!!!

หลังจากนั้นจามาลก็เริ่มฉีดสเปย์กลิ่นดอกซากุระ ยูริเองก็เริ่มเกิดอาการหายใจติดขัดพร้อมกับยืนแบบโซซัดโซเซ

จามาล  :  ว่าแล้วเชียว ยังมีเชื้อของโรคไข้ซากุระอยู่จริงๆด้วย มิหน่ำซ้ำยังถ่ายทอดไปสู่รุ่นลูกอีกด้วย

ยูริ  :  พวกนายทำอะไรกัน ฉันกลับล่ะ(กระโดดออกไปทางหน้าต่าง)

เอดะ  :  คุณยูริจะเป็นอะไรรึเปล่านะ ไม่คิดเลยว่าคุณยูริจะแพ้ซากุระ

บ้านฮิบาริ....

ยูริ  :  แฮ่ก แฮ่ก เจ้าพวกนั้น
******************
ตอนยูริอายุ 5 ขวบ....
ณ บ้านฮานะมูระ(บ้านของแม่ยูริ)

ยูริ  :  แม่จ๋า นั่นน้ำอะไรเหรอ ?

ยูคาริ(แม่)  :  ชาซากุระจ๊ะ

ยูริ  :  หนูขอดื่มได้มั้ยคะแม่....?

ฮิบาริ  :  ยูริ ลูกยังเด็กอยู่เลย ดื่มของพวกเนี่ยไม่ดีหรอก

ยูริ  :  แต่หนูอยากดื่มนี่นา พ่อ

ยูคาริ  :  นิดเดียวคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เคียวยะ

ฮิบาริ  :  เฮ่อ งั้นก็ได้ นิดเดียวนะ

ยูริ  :  เย้ ! รักพ่อแม่ที่สุดเลย....

หลังจากที่ยูริดื่มชาซากุระไปซักพัก ยูริก็เริ่มเกิดอาการแพ้

ยูริ  :  !! แค่ก แค่ก ห หายใจไม่ออก....(ล้มไปอยู่ที่พื้น)

ฮิบาริ  :  ยูริ ! ลูกเป็นอะไรไปน่ะ ยูริ !

ยูคาริ  :  ยูริ ! ยูริ !

ฮิบาริ  :  เทตสึ ! รีบไปเอารถมา !

คุสะคาเบะ  :  ครับ !

ร.พ.นามิโมริ....

หมอ  :  คุณฮิบาริครับ ลูกสาวของคุณแพ้ซากุระขั้นรุนแรง พยายามอย่าให้หนูยูริทานอาหารหรือเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของดอกซากุระ แหมกระทั่งกลิ่นก็ห้ามนะครับ

ยูคาริ  :  ขอโทษนะเคียวยะ ฉันไม่รู้จริงๆว่าลูกเราจะแพ้ซากุระน่ะ

ฮิบาริ  :  เออ ไม่เป็นไรหรอก ยูริแพ้ซากุระงั้นเรอะ เป็นไปได้ยังไง คงไม่ได้เป็นเพราะโรคไข้ซากุระที่เราเคยเป็นหรอกนะ

ยูริ  :  .........(หลับอยู่ในห้อง)..........
*******************
ยูริ  :  ตั้งแต่นั้นมา เราก็ไม่ไปยุ่งอะไรที่เกี่ยวกับดอกซากุระอีกเลย จนกระทั่งวันนี้เพราะเจ้าพวกนั้น.......

***************************

   จบไปอีกหนึ่งตอนนะคะคุณผู้ชม โธ่ ยูริเองก็เป็นโรคไข้ซากุระเหมือนกับฮิบาริซะอีก(เชื้อพ่อมันแรง)น่าสงสารจริงๆ

   แล้วเจอกันตอนหน้านะจ๊ะ บ๊าย บาย / ไรเตอร์