รีบอร์น ภาค รุ่น 11

ลำดับตอนที่ #12 : เป้าหมายที่ 9 สาวน้อยแห่งทะเลหมอก.....

วันหนึ่ง....ขณะที่อาเมะกำลังจะไป ร.ร. ระหว่างทางอาเมะได้พบกับสาวน้อยคนหนึ่ง

อาเมะ  :  ...................ตูมมมม(เดินชนอะไรซักอย่าง)
              อุ๊ย ! ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ

@%$  :  ม ไม่เป็นไรหรอกค่ะ......

อาเมะ  :  จะไม่เป็นไรได้ไงล่ะ เข่าเธอถลอกนะ

@%$  :  แค่เข่าถลอกเอง ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

อาเมะ  :  แต่ฉันเป็นคนชนเธอนี่ มาเดี๋ยวฉันทำแผลให้

@%$  :  แต่คุณกำลังจะไปโรงเรียนไม่ใช่เหรอคะ ขืนมัวแต่ทำแผลให้ฉัน เดี๋ยวคุณก็ไปสายหรอก

อาเมะ  :  เรื่องนั้นชั่งเถอะ ฉันชินแล้วล่ะ

ระหว่างที่ทำแผล.....

อาเมะ  :  เธอเป็นเด็กของโรงเรียนสตรีมิโดริเหรอ ? 

@%$  :  ค่ะ แล้วคุณล่ะคะ

อาเมะ  :  นามิโมริจ๊ะ จะว่าไปแล้วเรายังไม่ได้แนะนำตัวเลยนี่เนอะ

@%$  :  เออ นั่นสิคะ

อาเมะ  :  ฉัน"ยามาโมโตะ อาเมะ" ยินดีที่ได้รู้จัก ^^

@%$  :  "คิริ รัน"ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ^^

อาเมะ  :  ฉันขอเรียกเธอว่า รันจัง ได้รึเปล่าจ๊ะ ?

รัน  :  ได้ค่ะ ถ้างั้น...ฉันขอเรียกคุณว่า อาเมะจัง ได้รึเปล่าคะ ?

อาเมะ  :  ได้สิ เออ ฉันต้องรีบไปแล้วล่ะ ไว้เจอกันนะ

รัน  :  ค่ะ แล้วเจอกัน

หลังเลิกเรียน.....ฝนตก.....

เอดะ  :  แย่จัง วันนี้ไม่ได้เอาร่มมาซะด้วยสิ

รีบอร์น  :  ทำไงดีล่ะ เอดะ

เอดะ  :  ไม่ต้องมาถามเล้ยยย ว่าแต่นายเหอะ ช่วยอะไรซักอย่างนึงสิ

รีบอร์น  :  เรื่องของนายก็จัดการเองสิ เพราะว่าฉันมีเลออนอยู่ วูบ(เลออนแปลงร่างกลายเป็นร่ม)
               งั้น...โชคดีนะ

เอดะ  :  เฮ้ย ! ไปด้วยดิ !
            โธ่เว้ย ! ทิ้งกันเห็นๆ

โอโตะ  :  รุ่น 11 คร้าบ กลับด้วยกันมั้ยล่ะคร้าบ

เอดะ  :  นายมีร่มเหรอ โอโตะ ?

โอโตะ  :  ครับ กลับเลยมั้ยครับ ?

เอดะ  :  อื้ม ขอบคุณนะ โอโตะคุง

โอโตะ  :  เพื่อรุ่น 11 ผมยอมทำทุกอย่างคร้าบ.....

ทางด้านอาเมะ....

อาเมะ  :  โอ้ย ! ทำไงดี ทำไงดี ลืมเอาร่มมาซะด้วยสิ 
              อย่างงี้ต้องอดไปเหมาเค้กแสนอร่อยที่ร้านแน่ๆเลยง่ะ T^T

รัน  :  อาเมะจางงง

อาเมะ  :  เอ๊ะ ! เสียงนี่หรือว่า......รันจัง !

รัน  :  กลับด้วยกันมั้ยค่ะ ? ^^

อาเมะ  :  Thank you นะ รันจัง ^^

หลังจากไปเหมาเค้กเสร็จ(โดยอาเมะ).....ระหว่างทาง......

อาเมะ  :  เฮ่อ คอยยังชั่วหน่อย ที่ไปเหมาเค้กที่ร้านได้ทันก่อนที่รุ่นพี่ยูริจะมา ^^"
              ขอบคุณมากๆเลยนะ รันจัง

รัน  :  เรื่องแค่นี้เอง ไม่ต้องขอบคุณขนาดนั้นก็ได้นะคะ

อาเมะ  :  ว่าแต่ รันจังไปเอาร่มมาจากไหนเหรอ ? เมื่อเช้าก็ไม่เห็นเธอถือมาซะหน่อย

รัน  :  !! เออคือ...ฉันเก็บเอาไว้ที่โรงเรียนน่ะค่ะ เผื่อยอมฉุกเฉิน

อาเมะ  :  แต่ร่มขนาดนี้ก็ไม่น่าจะเก็บเอาไว้ในล็อกเกอร์ได้เลยนะ แค่ยัดก็ยังยัดไม่เข้าเลยด้วยซ้ำ

รัน  :  คือ...ร่มนี้มันพับได้น่ะค่ะ....

อาเมะ  :  อ๋อเหรอ พึ่งเคยเห็นแฮะ ร่มแบบเนี่ยน่ะ

รัน  :  .....................

บ้านยามาโมโตะ......

อาเมะ  :  Thank you นะ ที่อุตส่าห์มาส่งให้ถึงบ้านน่ะ

รัน  :  ไม่เป็นไรหรอกค่ะ

อาเมะ  :  แล้วบ้านของรันจังนี่ อยู่ที่ไหนเหรอ ?

รัน  :  ฉันอยู่คอนโดค่ะ

อาเมะ  :  แล้วอยู่กับใครเหรอ ?

รัน  :  ตอนนี้อยู่คนเดียวค่ะ

อาเมะ  :  อ้าว ! แล้วไม่เหงาเหรอ....อยู่คนเดียวน่ะ.....

รัน  :  ไม่หรอกค่ะ ที่คอนโดเค้ามีอะไรให้ทำตั้งเยอะตั้งแยะ ช่วยให้คลายความเหงาไปได้มากเหมือนกันค่ะ ^^

อาเมะ  :  งั้นเหรอ....ถ้าวันไหนเหงาก็มาหาฉันได้ทุกเมื่อนะ รันจัง ^^

รัน  :  ค่ะ ขอบคุณมากๆเลยนะ อาเมะจัง ^^

ที่คอนโด....บ้านของรัน.....

รัน  :  แฮ่ก แฮ่ก เผลอใช้พลังเยอะไปหน่อยแฮะ

รีบอร์น  :  พลังแห่งภาพลวงตาสินะ

รัน  :  !! ใครน่ะ ? 

รีบอร์น  :  ฉันชื่อรีบอร์น เป็นนักฆ่าแห่ง"วองโกเล่ แฟมิลี่"

รัน  :  วองโกเล่....แก็งมาเฟียที่พ่อแม่เล่าให้ฟังน่ะเหรอ.....

รีบอร์น  :  พ่อแม่ที่ว่าคือ มุคุโร่ กับ โคลม สินะ

รัน  :  ท่านเป็นคนดูแลฉันมาตั้งแต่เด็กน่ะ ไม่ใช่พ่อแม่ที่แท้จริงหรอก.....

รีบอร์น  :  แต่ตอนนี้ 2 คนนั้นอยู่ที่อิตาลีสินะ

รัน  :  ค่ะ

รีบอร์น  :  มุคุโร่เป็นคนสอนเรื่องภาพมายาให้กับเธอสินะ

รัน  :  ค่ะ ท่านสอนฉันมาตั้งแต่ฉันยังเด็ก

รีบอร์น  :  งั้นก็ดี พวกเรากำลังต้องการอยู่พอดีเลย

รัน  :  ???? ต้องการเหรอค่ะ ?

รีบอร์น  :  ใช่ มาอยู่ที่วองโกเล่ แฟมิลี่......

********************

อ้าววววว แม่ยก 69 กะ 96 ทั้งหลาย.....ใครในที่นี้อิจฉาหนูรันบ้าง ยกมือขึ้น ! พรึบ !...................ยกหมดเลย - -"

แล้ว ใครอยากเป็นหนูรันบ้าง ยกมือขึ้น ! พรึบ !......................ยกกันหมดอีกละ  - -"

รู้สึกว่าเอดะจะได้สมาชิกเพิ่มมาอีกซะแล้ว ติดตามด้วยนะ BYE BYE ^0^

แถมรูป.......