คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 พบกันซะที
ตอนที่2 พบกันซะที
Sano Modle
ก๊อก ก๊อก ก๊อก....
ฉันเคาะหน้าต่างกระจกบานใหญ่นั่นอย่างเบาๆ
ที่ๆฉันอยุ่ตอนนี้ก็คือศูนย์บัญชาการมิลเฟโอเล่ชั้นบนสุด(แล้วแกขึ้นไปไงน่ะ)แต่หมอนั่นก็เอาแต่นั่งเหม่อฉันจึงเรียกชื่อหมอนั่นดังๆว่า
“เบียกคุรันนนนน”เขาหันมาแล้วเดินมาเปิดกระจก/มันเปิดได้ด้วยเหรอ/
หมับ!!
ทันทีที่ถึงตัวฉันหมอนั่นก็กอดฉันทันที
“เธอหายไปอยู่ไหนมาน่ะ! ฉันหาเธอไปทั่ว!”
“อย่าร้องน่า...ฉันขอโทษนะเบียกคุรัน”
10นาทีผ่านไป...........................
“เธอจะอยู่กับฉันถาวรเลยเหรอ..”
“อ้า...อื้อใช่ฉันจะอยุ่กับนายกับยูนิจังอะแหละ”ฉันพูดแล้วดื่มน้ำในแก้ว
“รู้ปะ ตอนที่เธอไม่อยุ่ยายนั้นไม่ได้ยิ้มเลยนะ”
“เหรอ...............”เสียงของฉันตกลงเล็กน้อยจนเบียกคุรันเอ่ยขึ้นว่า
“ไปที่ห้องกันเถอะ”
“-///-“ฉันแทบจะเป้นบ้าตายอยู่แล้ว มันจะแปลกไหมละ ก้คนของวองโกเล่มาอยู่ที่มิลเฟโอเล่ แล้วก็อยู่กับบอส แถมบอสยังอุ้มคนของวองโกเล่เดินไปแบบนี้มัน........ น่าอายที่สุด..........!!!!
“ถึงแล้วล่ะ เซโนะไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก้ได้ ที่นี่มันบ้านฉันนะ”
ฉันค่อยๆเปิดตาขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะมองห้องของตน
ห้องกว้างๆ เหมือนบ้านหลังนึง มีครัว มีห้องน้ำกับห้องนอนและอื่นๆ แถมมันเป็นสีที่ฉันชอบ สีดำและสีขาว
“หวา ห้องใหญ่มากๆเลยอะ”
“อื้อ”
“อยู่ที่นี่แปปนึงนะเดี๋ยวฉันจะไปพายูนิจังมา”
“ยังไม่ต้องก้ได้ เดี๋ยวเราค่อยไปกันก้ได้”ฉันเอ่ยขึ้น
“งั้นก้ได้”
“งั้นไปล่ะบ๊ายบาย~~~”เบียกคุรันบอกอย่างอารมณ์ดี
“อื้อ”
เสียงบางอย่างเล็ดลอดออกมาจากหัวใจ
มันเป็นเสียงที่เหมือนดีใจ
ที่มีเธอข้าง
มันอยากบอกว่ารักเธอ
มากๆ จริง~~~~
นะเซโนะ~~~~++++
……………………………………………………..
เหนื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมากๆขอกำลังใจด้วยน้าค่า
ความคิดเห็น