คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กลับมาแล้ว
ตอนที่1กลับมาแล้ว
HiBaRi Modle
“คุณฮิบาริทุกคน!!”สึนะตะโกน
“นายไปไหนมาน่ะ”ผมถาม
“ผมจำอะไรไม่ได้เลย มะ..มึนหัวจัง...’’
ฟุ่บ!!
“สึนะ!!!!!!”ผมเรียกชื่อเธอก่อนจะช้อนร่างของเธอออกมาจากกล่องก่อนจะวิ่งกลับไป ตามมาด้วยทุกคน
เวลาผ่านไป..............
“อ้ะ....คุณฮิบาริ0-
“อืม”ผมขานรับในลำคอ
“ผมตายไปแล้วนี่นา..”เธอมองตัวเองอย่างไม่น่าเชื่อ
“นายจะอะไรได้บ้าง”
“อื้มคือว่า... ผมฝันด้วยอ่ะ เรื่องสมัยเด็กๆแต่ว่าลืมไปแล้วอะดิ นั่นสินะ
- -”
“หมายความว่าไง?”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“จะยังไงยังก้เหอะแต่ฉันคิดถึงเธอนะ สึนะโยชิของฉัน”
ผมดึงร่างของสึนะมากอดก่อนจะประกบฝีปากของผมอย่างอ่อนโยน
“อืม...”
“อ้ะจริงด้วยสิ”ผมบอก
“ไปรับตำแหน่งบอสได้แล้วนะสึนะโยชิ”
“จริงด้วยสิ”
“อ่า นายนี่ซื่อบื้อนะ”ผมพูดพางลูบผมของเขาเบาๆ
“อะไรอีกล่ะครับ^ ^”เขาพูดพลางยิ้มหวาน นะ..น่ารัก
“อย่าทำแบบนี้สิ นะ..นายน่ารักน้า”
“*-*ครับ??”
“0.0...”ผมอึ้งนิสๆ-- --****
“รู่นนนที่ทททสีบบบบบบบบบบบบบบบบบคร้าบ”มาขัดจังหวะจริงฟ้ย
“โกคุเดระคุง!!!”สึนะบอก
“สึนะ/ซาวาดะ/เจ้าสึนะ/ท่านซาวาดะ/ไอ้ทูน่าสวะ!!!”ตามมาด้วยยามาโมโตะ พ่อบ้าดีเดือดเรียวเฮ เจ้าหนูตัวเปียก2คน กับซันซัส และหน่วยวาเรีย
“ทุกคน!”- -ยังเหมือนเดิมนะสึนะโยชิ
“-*-พอกลับมาได้ก็ดีใจเลยนะเฟ้ยเหลนปู่^ ^”
“เจ้ยยย รุ่นที่1!!”- -ไอ้ผีตายยากเอ้ย!!
“รุ่นที่หนึงเหรอ”ทุกคนพูด
“-+-“หน้าของเจ้าหนูทั้ง2
“0+0”หน้าของยามาโมโตะกับหัวปลาหมึก
“0+-+”ซันซัสกับสควอลโล่ซึ่งช๊อคคค
“โห แปลกแบบสุดหรู”
“นาย....”ผมพูดอย่างเรียบเฉย
“อย่าคิดว่าจะลงมาเที่ยวตามอำเพอใจน้า”
“แล้วนายอยากหนีมาทำไมล่ะ?”เสียงผู้หญิง?
“อ้ะ ลืมแนะนำไป คนนี้ชื่อเซโนะ เป็นคน/ที่เก่ง/”จ๊อตโต้บอกเฮ้ย?!
“งั้น คนที่ช่วยผมไว้ก็คือคุณเหรอ”สึนะโยชิถาม
“อื้ม เพราะคุณน่ะยังไม่ถึงเวลานั้นน่ะวางใจได้^ ^”
“ถึงจะเห็นฉันเป็นอย่างนี้แต่ฉันก้เป็นคนของวองโกเล่เนอะ”
มะ...เมื้อกี้ยายนี่ว่าไงฟะ!!!!!
“ดีจ้าเซโนะ”
“ดีค่า คุณรีบอร์น”
“นายรู้จักเหรอ”ที่รักของผมถาม
“ลูกศิทย์คนที่3ของฉันน่ะ”
“ยายนี่ขอบอกว่าเทพมากๆได้คนอย่างนี้มาเป็นแฟมิลี่ก็ดีแล้วน่ะ”
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้น แค่จะมาบอกว่าจะลงมาอยู่ซักพักน่ะ”
“เอ๋ ทีไหนละ”สึนะถาม
“อ่อจะไปหาหมอนั่นนะคะ”
“หมอนั่น????”ทุกคนพูดอย่างงๆ
“ก็......เบียกคุรันไงคะ...”เสียงตอนท้ายได้ตกลง แต่ทุกคนก็อ้ำอึ้งกันไป
คนๆนั้นยิงสึนะโยชิ.................
“ฉันเป็นเพื่อนของเขานะ”
“ที่หมอนั่นทำลงไปอย่างงี้อาจจะเป็เพราะฉันก็ได้…ไปก่อนนะคะ”
แสงสีขาวจางเข้ามาแล้วเธอก้หายไป..เหลือไว้แค่ความเงียบ
แล้วก็ทุกคนที่อ้ำอึ้งกันเท่านั้น
.....เพราะสิ่งที่คิดอาจจะไม่ไช่สิ่งที่คิดก็ได้.........
.......................................................................................
ความคิดเห็น