fall in love ตกหลุมรักคุณนักเขียน [CHANBAEK] ft.KAIHUN

ตอนที่ 2 : love 2

"พี่ชิณณ์!!"เสียงที่มาก่อนตัวนั้นไม่ต้องเดาว่าใครก็สามารถรู้ได้ทันที วันนี้เป็นวันจันทร์ที่หลายๆคนออกไปทำงาน ซินวิ่งเข้ามาในร้านขณะที่พี่ชายกำลังชงกาแฟอยู่ ซินก้มหัวขอโทษลูกค้าที่ตนเสียงดังพร้อมกับยิ้มหวานส่งให้

"มีอะไรเสียงดังมาแต่ไกลเชียว"

"วันนี้พี่บลูมมารึยัง"

"ไม่รู้ พี่ไม่เคยเจอเค้านี่นา"

"เหอะ พี่ชิณณ์อะ"

"งอแงอะไรเราอะ พี่ไม่รู้จักเขาจะให้พี่ไปทักเขาได้ยังไง ถ้าเกิดผิดคนขึ้นมาจะทำยังไงเล่า"

"งั้นน้องนั่งรอด้วย"

"จะอยู่ที่ร้านใช่ไหม"ชิณณ์ถามน้องหลังจากที่เสิร์ฟกาแฟให้ลูกค้าเสร็จ

"ใช่"

"งั้นไปส่งขนมให้พี่หน่อย"

"ถ้าจะให้ไปส่งพี่คินล่ะก็ พี่ชิณณ์ไปเองเลยน้องไม่ไป"

"ทำไมหล่ะ ไอ้คินมันอุตส่าสั่งตั้งห้าสิบชิ้นเลยนะ"

"ก็ช่าง!!!"

"นะ ไปให้พี่หน่อยนะคนเก่ง"

"ก็ได้ๆ"

"เดี๋ยวพี่เอาขนมออกมาให้"ชิณณ์ยกยิ้มกับท่าทางของน้องชาย ใบหน้าบูดบึ้งนั่นบ่งบอกได้เลยว่ากำลังไม่พอใจเป็นอย่างมาก

"นี่ขนม ขับรถดีๆหล่ะ"ชิณณ์ยื่นถุงที่ใส่กล่องขนมให้น้องชาย ซินรับถุงมาแล้วเดินไปที่รถเวสป้าคันเล็กสีชมพู คนตัวเล็กหยิบหมวกใบเล็กมาสวมพร้อมกับสตาร์ทรถออกไปจากร้าน ถนนเส้นยาวที่ร้อนระอุนั้นทำให้ซินเริ่มหงุดหงิด ใบหน้าหวานเริ่มมีเหงื่อผุดออกมา อีกทั้งแก้มเนียนยังแดงก่ำด้วยความร้อน

"ไอพี่คินนะไอพี่คิน ทำไมต้องมาสั่งวันที่ร้อนๆแบบนี้ด้วยเล่า"ซินบ่นไปตลอดทางจนขับรถมาถึงอู่ขนาดใหญ่ที่เปิดโล่ง รถคันเล็กขับเข้าไปในอู่ก็เจอกับช่างมากมายที่กำลังซ่อมรถกันย่างขมักเขม้น เสียงโห่แซวจากนายช่างมั้งหลายทำให้ซินต้องเบ้ปาก

"ข้างบ้านมีงานแต่งรึไง จะโห่อะไรนักหนา!!"ซินเดินเข้าไปในออฟฟิสขนาดเล็กอย่างอารมณ์เสีย คนตัวเล็กเปิดประตูเข้าไปโดยที่ไม่มีการเคาะ 

"อ้าวมาแล้วหรอ"

"ยังไม่มามั้ง"ใบหน้าหวานบูดบึ้งจนคินต้องยิ้มด้วยความเอ็นดู มือหนากวักมือเรียกซินให้เดินไปหาใกล้ๆ

"อะไร"

"มาเอาตัง"

"โอนไปให้พี่ไม่รับเงินสดไม่ได้เอากระเป๋าตังมา โอเคนะไปแล้ว"

"เดี๋ยวสิ"คนตัวสูงรีบลุกขึ้นไปฉวยข้อมือเล็กเอาไว้ ซินมองคินด้วยความไม่พอใจ

"อะ อะไรเล่า"ซินที่กำลังจะหันมาด่าเป็นอันหายใจสะดุด คินที่อยู่ในชุดหมีครึ่งตัวช่วงบนที่สวมเพียงเสื้อกล้ามสีดำสนิท มันกล้ามสีแทนที่ชโลมไปด้วยเหงื่อยิ่งทำให้คนคนนี้น่ามองและเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน

"จะรีบไปไหน"

"ต้องไปช่วนงานพี่ชิณณ์"

"ไอ้ชิณณ์มันทำได้หน่า แดดร้อนขนาดนี้เดี๋ยวขับรถไปส่ง"

"แล้วทำไมไม่ไปซื้อที่ร้านตั้งแต่แรกเล่า!!!"

"ถ้ารู้ว่าเราจะขับรถตากแดดมาก็จะไปรับเองแล้ว ร้อนมากไหมหื้มแก้มแดงหมดแล้ว"มือหนาลูบแก้มนิ่มเบาๆ ซินเบี่ยงหน้าหลบ ที่ร้อนไม่ใช่เพราะแดดหรอกไอ้พี่คินบ้า

"นั่งรอในห้องนี้แหละ เดี๋ยวพี่เร่งแอร์ให้ ขอไปสั่งงานลูกน้องก่อน"คินเดินออกจากห้องไป ซินเดินไปนั่งบนโต๊ะทำงานของอีกคนแล้วเปิดลิ้นชักหาปากกามาวาดรูปเล่น คนตัวเล็กมองสมุดตรงหน้าก็เจอกับสมุดบัญชีที่คนตัวสูงทำค้างไว้ มือเรียวเปิดลิ้นชักอีกอันออกทำเอาดวงตาเรียวต้องเบิกโพรง เงินมากมายหลายปึกที่วางไว้นั้นให้ซินคาดการแล้วไม่น่าจะต่ำกว่าห้าแสนแน่ๆ มือเรียวรีบปิดลิ้นชักทันที ไอพี่คินนี่มันไม่รอบคอบจริงๆเลย เห็นเงินห้าแสนเป็นบาทสองบาทรึไงมาวางไว้มั่วซั่วแบบนี้หายขึ้นมาจะสมน้ำหน้าให้ ซินหยิบกุญแจที่วางอยู่บนโต๊ะมาล็อกเสร็จสรรพแล้วเดินออกไปหาอีกคนที่กำลังคุยกับลูกค้าอยู่

"คือฉันอยากโหลดต่ำหน่ะค่ะ คุณคินว่ายังไงบ้างคะ"

"อืมผมว่าอย่าเลยครับถ้าให้ผมแนะนำ เพราะรุ่นนี้มันก็ต่ำอยู่แล้วถ้าต่ำกว่านี้คุณจะขับลำบากเอานะ"

"คุณคินว่ายังไงฮันนี่ก็ว่าตามค่ะ"ซินกอดอกมองภาพที่คุณที่ชื่อฮันนี่กำลังกอดแขนของอีกคนพร้อมกับเบ้ปาก 

"คุุณคินว่ายังไงฮันนี่ก็ว่าตามค่ะ แหวะ"ซินล้อเลียนอีกคนเสียงเบา

"เสร็จรึยังอยากกลับบ้าน"ซินถามขึ้น 

"อื้มเสร็จแล้วมอบงานให้ลูกน้องก่อน"คินแกะมือหญิงสาวอออกจากแขน 

"ไอ้นาย!!! มารับงาน"

"ครับพี่"คนชื่อนายเดินเข้ามาหาคินพร้อมกับที่คินบอกรายละเอียด รถคันหรูถูกขับไปประจำที่ 

"ผมขอตัวนะครับ"

"คุณคินไปส่งฮันนี่หน่อยสิคะ"

"เอ่อคือผมต้องไปส่งซิน"

"ไปด้วยกันก็ได้ครับ"ซินหันไปบอกหญิงสาว รถกระบะสี่ประตูถูกขับออกมาจากโรงจอด คนตัวสูงสั่งลูกน้องยกเวสป้าสีชมพูขึ้นหลังรถแล้ว

"นี่!! ฉันจะนั่งข้างคุณคิน"ฮันนี่ดึงซินให้ลงจากรถ

"เรื่องไรอะป้า"ซินปัดมือหญฺงสาวออกพร้อมกับปิดประตูเสียงดังพร้อมกับกดล็อค ฮันนี่ถึงกับกระทืบเท้าเร่าๆ คินที่เอาเวสป้าขึ้นรถเสร็จก็ขึ้นมานั่งประจำที่

"เอ้าป้า ไม่ขึ้นรถรึไง"ซินเปิดกระจกแล้วถามฮันนี่ที่ยังยืนอยู่ข้างรถ ฮันนี่ชี้หน้าซินพร้อมกับจะกรี๊ดออกมาแต่เมื่อหันไปเห็นคินที่มองอยู่จึงทำได้เพียงแค่นยิ้มออกมาเท่านั้น

"กำลังจะขึ้นค่ะ"ฮันนี่ขึ้นรถไป

"บ้านคุณฮันนี่อยู่ตรงไหนครับ"

"ไปอีกสองซอยค่ะ"

"โอเคครับ"คินขับไปเกือบยี่สิบนาทีก็จอดลงหน้าบ้านของฮันนี่ หญิงสาวส่งยิ้มให้คินแล้วลงจากรถไป ซินที่กอดอกนั่งเงียบมาตลอดทางนั้นทำให้คินนึกสงสัยว่าคนตัวเล็กข้างกายเป็นอะไรไปอีก

"เป็นอะไรน่ะเรา"

"เปล่า รีบขับไปเถอะหน่าอยากกลับร้านแล้ว"

"แวะตลาดก่อนไหม"

"แวะ!!"ซินยกยิ้มขึ้นมาทันที คนตัวสูงเลี้ยวเข้าไปจอดที่จอดรถของตลาดแล้วหยิบกระเป๋าตังตามคนตัวเล็กที่เดินยิ้มร่าเข้าตลาดไปแล้ว 

"พี่คิน นี่ๆมาชิมนี่อร่อยมากเลย คุณป้าให้ชิมแหล่ะ"ซินหยิบขนมชิ้นเล็กจ่อปากคนตัวโต คินอ้ารับขนมพร้อมกับยิ้ม

"อื้ม อร่อยดี"

"ใช่ไหมหล่ะ คุณป้าครับเอาอันนี้ห่อนึงครับ แล้วก็อันนี้ด้วย"แม่ค้าหยิบของใส่ถุงแล้วส่งให้คนตัวเล็ก

"อะไร จ้องหน้าพี่ทำไม"

"จ่ายตังสิพี่คิน"ซินพูดแค่นั้นก็เดินไปร้านอื่นปล่อยไว้เพียงคินที่ส่งยิ้มแหยให้กับแม่ค้า

"เชื่อฟังเมียมันจะเจริญลูก ทำต่อไป"แม่ค้าส่งยิ้มให้กำลังใจคิน คินพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้ม

"ไม่ต้องทอนครับ"แบงค์ห้าร้อยถูกยื่นให้แม่ค้าทำเอาแม่ค้ายิ้มแก้มปริ

"ขอบใจมากจ้า ครั้งหน้ามาอุดหนุนป้าอีกนะ"คินเดินตามคนตัวเล็กที่เดินมาโซนผลไม้ มือเล็กเลือกมังคุดอย่างชำนาญเพราะเป็นผลไม้โปรดของคุณเขาหล่ะ

"พ่อหนุ่มชิมได้เลยนะ"แม่ค้าผลไม้บอกกับคิน ซินที่เห็นคินเดินมาก็หยิบมังคุดมาแกะอย่างสวยงาม 

"พี่คินชิมดูสิ"มังคุดถูกยื่นให้คิน คินรับเอาไว้แล้วชิม

"หวานดีนะ เลือกให้พี่ด้วยสิจะซื้อไปฝากพวกที่อู่"

"ได้สิ เอาเท่าไร"

"เอาสักห้าโล"ซินพยักหน้ารับแล้วเลือกใส่ถุงที่แม่ค้าเตรียมให้ แม่ค้าได้แต่มองแล้วยิ้มกับภาพที่คนตัวโตเอาแต่มองคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู

"ป้าแถมให้นะจ๊ะ"แม่ค้าผลไม้หยิบมังคุดใส่ถุงไปอีกหลายลูก คินและซินกล่าวขอบคุณพร้อมกับจ่ายเงิน มังคุด 7 โลรวมของซินอยู่ในมือของคินเป็นที่เรียบร้อย ซินเดินไปมาทั่วตลาดจนคินต้องบอกให้พอเพราะเริ่มหนักแล้ว 

"พี่คินอะยังเดินไม่ทั่วเลย"คนตัวเล็กบ่นแง้วๆบนรถ

"คราวหลังค่อยมาใหม่"

"ก็ได้"ซินแกะขนมที่ซื้อมากินบนรถโดยที่คินกำลังขับรถอยู่

"พี่คินกินไหม"

"เรากินเถอะพี่ไม่หิว"

"อะนี่"ซินยื่นขนมไปจ่อปากอีกคน 

"อะไร"

"ซินอุตส่าป้อน"คินมองขนมที่จ่อหน้าอยู่แล้วงับเอาขนมเข้าปาก

"อร่อยใช่ไหมหล่ะ"

"อื้ม อร่อยดี"

กริ๊ง!!!!

เสียงกระดิ่งหน้าประตูเรียกสายตาคนที่กำลังทำความสะอาดเคาน์เตอร์ให้หันไปมอง ชิณณ์มองลูกค้าที่เดินเข้ามา คนตัวเล็กที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตลายขาวฟ้าตัวใหญ่ ดวงตาเรียวเล็กใต้กรอบแว่นกลมใสที่ทอดมองมายังเขานั้นมันคืออะไรกัน ทำไมเขาถึงสายตาออกจากมันไม่ได้ คนคนนึงจะน่ารักได้ขนาดนี้เลยหรอวะ แล้วคนคนนี้เป็นใครถึงมีสิทธิ์มาทำให้เขาใจสั่นถึงขนาดนี้

"คุณครับ คุณ!"เสียงเรียกตรงหน้าทำให้ชิณณ์หลุดออกจากภวังค์

"คะ ครับ"

"ขอคาราเมล มัคคิอาโต้ครับ"

"ร้อยยี่สิบบาทครับ"ชิณณ์รับเงินมาจากคนตัวเล็กแล้วทอนเงินให้

"รอสักครู่นะครับ"คนตรงหน้าพยักหน้ารับพร้อมกับยิ้มให้ แล้วเดินไปนั่งบนเก้าอี้สูงหน้าเคาน์เตอร์  เป็นครั้งแรกที่ชิณณ์ชงกาแฟด้วยความประหม่าขนาดนี้ คนตัวเล็กที่จ้องเขาตลอดเวลาทำให้ชิณณ์เริ่มรนราน

"ดะ ได้แล้วครับ "

"ขอบคุณครับ"

"คุณเป็นพี่ชายของน้องซินหรอครับ"คนตรงหน้าถาม 

"ครับผมเป็นพี่ชายของซิน"

"ผมชื่อบลูมนะครับ เป็นคนรู้จักของซิน"

"ชิณณ์ครับ"

"แล้วน้องซินหล่ะครับ"

"ไปส่งขนมครับเดี๋ยงคงกลับ"

"ออครับ ขอถามอะไรได้ไหมครับ"

"ได้สิครับ"

"คุณเห็นสมุดของผมไหมครับ เล่มไม่ใหญ่มากเป็นรูปเด็กผู้ชายใส่แว่น พอดีผมทำหายคิดว่าน่าจะลืมไว้ที่นี่เมื่อคราวก่อน"

"อ๋อ เห็นครับ เดี๋ยวผมหยิบให้"คินเปิดตู้ใต้เคาน์เตอร์ออกแล้วหยิบสมุดส่งให้อีกคน

"เล่มนี้ไหมครับ"

"ครับเล่มนี้แหละ ขอบคุณมากนะครับ"

"ไม่เป็นไรครับ"

"เอ่อ คือ คุณชิณณ์เปิดร้านมานานแล้วหรอครับ"

"เกือบหกปีแล้วครับ"

"ว๊าว นานมากเลยครับ"

"พอดีเปิดตั้งแต่เรียนจบหน่ะครับ"

"ดีจังครับ งั้นคุณชิณณ์ก็เป็นพี่บลูมน่ะสิ"

"ผมอายุ 28 แล้วครับ"

"อ๋า บลูม 24 ครับ"

"ครับ น้องบลูม"

#ตกหลุมรักชานแบค

@Aum_751  ทวงฟิคได้ที่นี่