fall in love ตกหลุมรักคุณนักเขียน [CHANBAEK] ft.KAIHUN

ตอนที่ 1 : love 1

     อากาศในเช้าวันนี้ช่างเหมาะกับการออกไปหาแรงบันดาลใจในการเขียนนิยายเรื่องใหม่เสียจริง บลูม หรือ บุรินทร์รัตน์ ภัทรนิธิโภคิน นักเขียนอิสระ อายุ 24 ปี บลูมเป็นนักเขียนอายุน้อยที่ยังไม่ค่อยจะมีคนรู้จักสักเท่าไร อีกทั้งครอบครัวยังไม่สนับสนุน พอเรียนจบบลูมก็ขอพักทุกเรื่องเอาไว้และขอเวลาในการใช้ชีวิตตามที่ตนต้องการ ก่อนที่จะไปบริหารบริษัทต่อจากคนเป็นบิดา บลูมเป็นคนที่มีใบหน้าหวานดวงตาเรียวเล็ก จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากแดงระเรื่ออย่างคนสุขภาพดี รูปร่างผอมบางหรือว่าจะเรียกตัวเล็กนั่นแหละ วันนี้บลูมตื่นขึ้นมาแต่งตัวเพื่อจะออกไปหาแรงบันดาลใจที่ร้านกาแฟสักร้าน เชื่อว่าคนทุกคนนั้นมีบุคลิคและมีเรื่องราวที่ไม่เหมือนกัน การออกไปสังเกต ไปดู ไปเห็นเรื่องราวของลูกค้าในแต่ละวันนั้นทำให้ตนคิดตัวละครมราจะสร้างขึ้นได้ ในบางวันก็มีการขอแต่งงานในร้านก็ยังมี ทุกเรื่องราวที่บลูมได้เห็นล้วนเอามาปรับแต่งให้เข้ากับนิยายที่ตนกำลังเขียน แต่ขณะนั้นสิ่งเหล่านี้ก็ทำให้บลูมมีความสุขในแต่ละวัน

"จะไปไหนแต่เช้าบลูม"คนเป็นแม่เอ่ยถามลูกชายเมื่อเห็นแต่งตัวตั้งแต่เช้า

"จะไปหาร้านกาแฟสักร้านนั่งเขียนนิยายครับแม่"

"เพิ่งกลับมาอยู่บ้านแท้ๆ ไม่อยู่กับแม่ก่อนหรอกหรือ"

"เดี๋ยวบลูมจะรีบกลับมานะครับ"

"ก็ได้จ่ะ รีบกลับมานะแม่จะทำกับข้าวไว้รอ"

"ขอเป็นตอนเย็นนะครับ"

"เห้อ ก็ได้จ่ะ"

"ไม่งอนนะครับ โอ๋ๆ"บลููมเดินเข้าไปกอดคนเป็นแม่แน่นพร้อมกับหอมแก้มไปฟอดใหญ่

"อ้อนแม่แบบนี้จะงอนลงได้ยังไงกัน"

"บลูมไปนะครับ"

"ขับรถดีๆนะลูก"

"ครับ"บลูมส่งยิ้มให้มารดาแล้วออกจากบ้านมา เป้าหมายต่อไปคือร้านกาแฟขนาดกลางที่ออกห่างจากบ้านบลูมไปไกลพอสมควร บลูมได้เข้าไปดูในเน็ตแล้วเห็นคนรีวิวร้านนี้ ทั้งบรรยากาศที่เป็นส่วนตัว แล้วยังมีสวนขนาดเล็กอีกด้วย บลูมชอบนั่งเงียบๆในบรรยากาศของต้นไม้ใบหญ้าเพราะมันทำให้สมองของเขานั้นโล่งพร้อมจะคิดอะไรใหม่ๆ ขับรถเกือบสามสิบนาทีบลูมก็มาถึง ร้านนี้ดูท่าจะยังไม่เปิดแฮะ

"ลืมดูเวลาเปิดไปได้ยังไงเนี่ย เฮ้อ เพิ่งจะสองโมงเอง อีกตั้งชั่วโมงครึ่ง"คนตัวเล็กนั่งอยู่เก้าอี้หน้าร้านใบหน้าหวานบูดบึ้งกับความสะเพร่าของตัวเอง 

"กลับบ้านดีไหมนะ"บลูมพูดถึงบ้านอีกหลังที่บิดาซื้อไว้ให้เพราะใกล้มหาลัย ซึ่งห่างจากที่นี่ไม่ไกล คนตัวเล็กที่กำลังจะเดินกลับรถเป็นอันต้องชะงักเมื่อเห็นรถคันหรูขับเข้ามาจอด  คนตัวเล็กจ้องไปที่รถคันนั้นไม่นานก็มีผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหวานผิวขาวราวน้ำผม อีกทั้งยังส่งยิ้มตาหยีมาให้เขาอีก

"ร้านยังไม่เปิดเลยครับคุณลูกค้า"คนน่ารักคนนั้นพูดกับเขา

"เอ่อ พอดีลืมดูเวลาว่าร้านเปิดตอนไหนนะครับ แต่ว่าจะกลับแล้วเดี๋ยวจะมาใหม่"บลูมส่งยิ้มแหยๆให้อีกคน

"ถ้าไม่รังเกียจเข้าไปนั่งรอในร้านได้นะครับ จะได้ไม่ขับรถกลับไปกลับมา"

"รบกวนไหมครับ"

"ไม่รบกวนเลยครับ ดีซะอีก"

"ขอบคุณนะครับ คุุณ"

"ซินครับ ผมชื่อซิน คุณหล่ะ"

"บลูมครับ"ทั้งสองพูดคุยกันแล้วเดินเข้าร้านไป ภายในร้านคาเฟ่น่ารักๆ ที่ดัดแปลงบ้านหลังใหญ่ให้เป็นร้านกาแฟบรรยากาศอบอุ่น ไม่ว่าจะมองไปมุมไหนก็น่านั่งไปหมด ภายในร้านจัดเป็นมุมโซฟานั่งสบายๆ ท่ามกลางเฟอร์นิเจอร์ไม้สีน้ำตาล มีต้นใหญ่ต้นใหญ่จำลองบรรยากาศเหมือนนั่งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ด้านนอกเหมาะสำหรับคนชอบบรรยากาศแบบการ์เด้น เมนูแนะนำมีทั้ง ชา กาแฟ อิตาเลียนโซดา และวาฟเฟิล ที่เสิร์ฟมาพร้อมท้อปปิ้งผลไม้สดและไอศกรีมวานิลลา บลูมดูใบเมนูในมือแล้วยกยิ้มขึ้น นี่มันร้านในันของเขาชัดๆเลย

"คุณบลูมคงอายุเยอะกว่าผมใช่ไหมครับ"

"ผมอายุ 24 ครับ"

"ซินอายุ 22 ครับพี่บลูม"บลูมยกยิ้มให้

"นี่เป็นร้านของน้องซินหรอครับ"

"เปล่าครับ ร้านของพี่ชายหน่ะ วันนี้พี่ชายเข้ามาสายให้เลยซินมาเปิดร้านก่อน"

"อ๋อ แบบนี้นี่เอง พี่ช่วยนะ"บลูมช่วยซินยกเก้าอี้ลงวางแล้วสอดเข้าใต้โต๊ะ

"พี่บลูมครับ เดี๋ยวซินทำเองครับ"

"ไม่ต้องเกรงใจหรอกหน่า พี่ช่วย"

"พี่บลูมดื้อจังเลย"

"ฮ่ะๆ พี่ชินกับคำนี้แล้วหล่ะ"ทั้งสองจัดร้านกันจนล่วงเลยเวลามาเกือบสามโมงเช้า 

"พี่บลูมดื่มอะไรดีครับ"

"อืม พี่ขอเป็นมอคค่าละกัน"

"นั่งรอสักครู่ครับ"ซินยกยิ้มหวานแล้วเข้าไปหลังเคาน์เตอร์ สองมือเรียวจัดการทุกอย่างอย่างคล่องแคล่ว

"ซินทำมานานแล้วหรอ"

"ซินเพิ่งมาทำได้สองปีครับ แต่พี่ชายเปิดร้านนี้มาเกือบหกปีแล้ว"

"หืม ทำไมพี่พลาดร้านดีๆแบบนี้ไปได้นะ"

Rrrrrrrrrrrrrrrrr

"อื้ม ว่าไงพี่ชิณณ์"

"..................."

"จะเข้ามาแล้วหรอ  ไม่เอาอะไรครับ"

".................."

"มาม๊าไม่กักตัวไว้รึไง ลูกชายสุดทีี่รักเข้าบ้านสักที"

".................."

"ฮ่ะๆ น้องไม่แซวก็ได้ รีบมานะครับ มีคนจะแนะนำให้รู้จักด้วย"

"................."

"น้องไม่บอก อยากรู้ก็รีบมา"

"................"

"ไม่กลัว แบร่"ซินวางสายจากพี่ชายไป แล้วหันไปยิ้มให้บลูมที่กำลังมองอยู่

"พี่ชายกำลังจะเข้าร้านนะครับเลยโทรมาถามว่าจะเอาอะไรไหม"

"จ้า"บลูมยิ้มรับ

"ได้แล้วครับ ฝีมืออาจจะไม่เท่าพี่ชิณณ์ทำแต่อร่อยแน่นอน"

"ขอบคุณนะ"

"อร่อยมากเลย"

"ขอบคุณครับ พี่บลูมตามสบายเลยนะครับ จะไปนั่งในสวนก็ได้นะบรรยากาศดีมาก เหมาะกับการเชียนหนังสือเลยหล่ะ"

"จ้า งั้นพี่นั่งในสวนนะ"

"ตามสบายเลยครับ"บลูมคือของทั้งหมดแล้วเดินมาที่สวนหลังร้าน สวนเล็กๆให้อารมณ์เหมือนที่บ้านเลย ทั้งรู้สึกสบายใจ และอบอุ่น 

Rrrrrrrrrrrrrrrr

"ครับแม่"

(บลูมอยู่ไหนลูก บิ๊กเปาเหมือนจะไม่สบาย ไม่มีคนพาไปหาหมอเลย วันนี้คนขับรถลาหยุดด้วย อีกอย่างแม่มีธุระกับเพื่อนด้วย)

"งั้นเดี๋ยวบลูมรีบกลับไปครับ"

(ขับรถดีๆนะลูก)

"ครับแม่"บลูมยกกาแกจนหมดแก้วแล้วเก็บของใส่กระเป๋า คนตัวเล็กเดินเข้าไปในร้าน

"เอ้าพี่บลูม รีบไปไหนครับ"

"พอดีหมาที่บ้านไม่สบายน่ะ ไม่มีคนอยู่บ้านเลยจะรีบกลับพาไปหาหมอ กาแกเท่าไรหรอน้องซิน"

"ไม่ต้องหรอกครับ ถือว่าเลี้ยงที่เรารู้จักกัน อีกอย่างพี่บลูมยังมาช่วยเปิดร้านอีก"

"ได้ยังไงกันของซื้อของขาย"

"ไม่เป็นไรจริงๆครับ เอาแบบนี้คราวหน้าพี่ซินมาที่นี่อีกค่อยจ่ายโอเคมั้ย"

"เห้อ เอางั้นก็ได้ ขอบใจมากนะไปแล้ว"

"ครับ ขับรถดีๆนะครับพี่บลูม"

"ขอให้ลูกค้าเข้าเยอะๆนะ"บลูมยกยิ้มแล้วเดินออกจากร้านไป คนตัวเล็กเก็บของไว้หลังรถแล้วขับออกไปทันที โดยไม่สังเกตเลยว่ามีรถยนต์อีกคันสวนเข้ามา

     รถยนต์คันหรูอีกคันเช้ามาจอดเทียบในโรงจอดข้างร้าน ชิณณ์   ชินกร ศิริธาดาสกุล

เจ้าของร้าน อายุ 28 ปี ใบหน้าคมคายจมูกโด่งรับกับใบหน้า รูปร่างสูงใหญ่ ดวงตาคมที่ทอดสายตาเข้าไปในร้านมองน้องชายที่เดินออกมารับด้วยรอยยิ้มหวาน 

"พี่ชิณณ์อะมาช้า"

"อะไรหืม พี่ขับมาเร็วสุดแล้วนะ แล้วไหนคนที่จะแนะนำให้รู้จัก"

"เขากลับไปแล่ว พี่อะช้าาาาาา"

"เอาหน่า คราวหน้าก็ได้ ตัวแสบมาช่วยพี่ถือของเลย"

"พี่ชิณณ์ถือเองเลย ชิ" แม้ซินจะพูดแบบนั้นแต่ก็เดินเข้ามาช่วยพี่ชายถือของอยู่ดี ใบหน้าหวานยกยิ้มให้พี่ชายเมื่อชิณณ์เปิดกล่องข้าวที่มารดาเตรียมเอาไว้ให้

"พี่ชิณณ์น่ารักที่สุดเลย"

"ม๊าบอกให้เรากลับบ้านบ้าง ไม่ใช่คลุกอยู่แต่คอนโด"

"รู้แล้วหน่า"

"ไปเอาจานออกมา"

"ครับ"ซินเดินเข้าไปเอาจานหลังร้านมาใส่กับข้าว ทั้งสองนั่งทานข้าวกันพูดคุยกันไป 

"นี่พี่ชิณณ์ พี่บลูมอะน่ารักมากๆเลยนะ"

"เราพูดคำนี้มาสิบรอบแล้วนะซิน"

"ก็อยากอธิบายความน่ารักของพี่บลูมนี่นา"

"จะต้องน่ารักขนาดไหนเนี่ยถึงทำให้น้องชายพี่ชมไม่หยุดปากแบบนี้"

"น่ารักมากบอกเลย"

"ครับๆ รีบทานให้หมด"

"อิ่มแล้ว"

"เอาจานมาพี่จะเอาไปล้าง"

"เดี๋ยวน้องล้างเอง"

"เดี๋ยวพี่ล้างเอง อุตส่ามาเปิดร้านให้พี่แล้ว"

"ก็ได้"ซินไม่เถียงกับพี่ชายต่อ ทั้งสองเก็บจานเข้าไปหลังร้านโดยมีพี่ชายยืนล้างจานจนหมดทุกใบ

"พี่ชิณณ์ พี่บลูมน่ารักจริงๆนะ"

"รู้แล้วๆๆ คราวหน้ากักตัวเข้าไว้เลยดีไหม"

"ดีที่สุุดเลย"ชิณณ์ยกยิ้มแล้วส่ายหัวให้กับน้องชาย ซฺนเป็นคนแบบนี้แหละเจออะไรถูกใจหน่อยก็จะคิดถึงไม่หยุด เหมือนตอนที่ซื้อสุนัขหรือเจ้าวีวี่มาครั้งแรกก็เอาแต่พูดถึงไม่ยอมหยุด

"ซิน สมุดเล่มนี้ของซินหรอ"ชิณณ์หยิบสมุดที่หน้าปกเป็นรูปวาดตัวการ์ตูนผู้ชายที่มีแว่นสวมบนกรอบหน้าขึ้นมา

"เปล่า ของพี่บลูมแน่ๆเลย"

"เก็บไว้ให้เค้าสิ"

"พี่ชิณณ์เก็บเลย เผื่อพี่บลูมมาแล้วซินไม่ได้เข้าร้าน"

"อืม เดี๋ยวพี่เก็บเองก็ได้"

"ลืมไปเลย!!!!"อยู่ๆซินก็ตะโกนขึ้น ทำเอาชิณณ์ถึงกับสะดุ้ง

"อะไรเป็นอะไร!"

"ซินลืมขอเบอร์พี่บลูมเอาไว้"

"เห้อ นึกว่าอะไร"

"พรุ่งนี้ถ้าพี่บลูมมาพี่ชิณณ์ต้องขอให้น้องนะ"

"พี่จะรู้จักเข้าได้ยังไง "

"ไม่รู้แหละ"

"เอาแต่ใจจริงๆเลย"

"เดี๋ยวพี่บลูมก็มาถามหาซินเองแหละ"

"โอเคๆ เดี๋ยวพี่ขอให้ก็ได้"

"ดีมากพี่ชายสุดหล่อ"

"เห้อ"

(จะน่ารักแค่ไหนกันเชียว)

TALK

จบไปแล้วค่าตอนแรก

อ่านแล้วเป็นยังไงบ้างเอ่ย

เม้นบอกกันหน่อยน๊า

#ตกหลุมรักชานแบค

@Aum_751  ทวงฟิคได้ที่นี่