คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -INTRO-
“อ๊ะ... อือออออ อืออออ อ่าาาาา..”
“อ่าาาาาาา... สุดยอด”
เสียงของอะไรกระทบกันซักอย่าง ดังลั่นห้องพร้อมกับเสียงเตียงขยับไปกระทบกับผนังห้อง เสียงอันเร่าร้อนของคนสองคนครวญครางอย่างไม่สิ้นสุดง่ายๆ เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่มีใครสนใจต่างคนต่างปล่อยตัวปล่อยใจความความปรารถนาของตัวเองครั้งแล้ว ครั้งเล่า จะมันมาถึงจุดสิ้นสุดในที่สุด ซึ่งกินเวลามาค่อนคืน
.
.
.
.
.
“วันนี้คุณจะไม่ค้างหรอครับ” เสียงหนึ่งเอ่ยถามขึ้นหลังจากผ่านกิจกรรมส่วนตัวกันมา
“ไม่หรอก พรุ่งนี้ฉันต้องเดินทางไปอเมกาแต่เช้าน่ะ อีกประมาณอาทิตย์นึงจะกลับ อยากได้อะไรไม๊ล่ะ”อีกเสียงตอบด้วยความราบเรียบ
“ไปอีกแล้วหรอครับ ตั้งแต่เดือนที่แล้วผมเพิ่งเจอคุณเมื่อกี้นี้เอง”เค้าร้องถามด้วยคามตกใจ
“.............”
“ผมคิดถึงคุณนะครับ ผมแค่อยากอยู่ด้วยกันนานๆ ไม่อยากได้อะไรทั้นนั้น” หนุ่มน้อยร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
“ชั้นต้องไปแล้วล่ะ แล้วจะซื้อของมาฝากนะ” เค้าลุกขึ้นจากเตียงใหญ่ เดินไปใส่เสื้อผ่าที่กระจายอยู่ทั่วพื้นห้อง โดยไม่สนใจน้ำเสียงของอีกคนเลย
“งั้นผมขอโทรหาคุณบ้างได้ไม๊ครับ ผม....” ร่างบางบนเตียงเอ่ยด้วยเสียงอ้อนวอน และมีความหวัง แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยจบก็มีเสียงขัดขึ้นด้วยความรำคาญ
“นี่!! นายอย่าเซ้าซี้ได้ไม๊ ชั้นพูดยังไงก็ตามนั้นแหละ ไม่ต้องโทมา เดี๋ยวชั้นว่างจะโทรมาหานายเอง อย่าทำตัวมีปัญหาหน่อยเลย”เค้าพูดด้วยความรำคาญ กึ่งโมโห เค้าไม่เคยสนใจใครอยู่แล้ว เค้าจึงไม่แคร์ว่าใครจะรู้สึกยังไง และคนๆนี้ก็ด้วย
“ชั้นไปล่ะ แล้วก็ อย่าให้รู้นะ ว่าแอบไปร่านกับใครไปทั่ว” พูดจบคนตัวสูงก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับมาดูอีกคนเลยว่ารู้สึกอย่างไร
ทันทีที่คนๆนั้นออกไปพ้นประตู น้ำตาที่เก็บกักเอาไว้ ก็พรั่งพรูออกมาอย่าห้ามไม่ไหวอีกแล้ว มันเป็นน้ำตาของความน้อยใจแค่นั้น
ใช่!! เค้าแค่เพียงน้อยใจ ไม่โกรธ เค้าไม่เคยโกรธหรือเกลียดคนๆนี้เลยซักนิด มันแค่เจ็บจนชา และพยายามทำให้ชิน
“รีบกลับมาหายูชอนเร็วๆนะครับ คุณยุนโฮ”
ฮัลโหลลล อันยองฮาเซโย... ทักทายนักอ่านทุกคนที่หลงเข้ามาค่ะ คึคึ
เค้าเพิ่งเคยแต่งนิยายครั้งแรกอ่ะตัวเอง ยังงัยก้ขอฝากไว้ในอ้อมอก อ้อมใจกันด้วยนะค๊าาาา มีตรงไหนอยากติ ชม เม้นเข้ามาได้เลย แค่เข้ามาอ่านก็ดีใจมั๊กกมากแล้วค๊า......
ความคิดเห็น