คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : kris x you cp.3
Cp.3
“ตื้ด” ฉันแสกนบัตรผ่านเข้าตึก sm ที่พ่อฉันหามาให้ ความจริงไม่ได้หาหรอก เพียงแค่พ่อกระดิกนิ้วสั่ง บัตรแสกนก็แทบจะมาใน2วินาทีแล้ว(เวอร์)
“ อ้าว....ดีโอ” ฉันทักทายผู้ชายร่างเล็กตรงหน้าหนึ่งในเมมเบอร์ของ exo ที่ดูเหมือนว่าจะมีสีหน้าตกใจหน่อยๆเมื่อเห็นฉัน
“ คริสไปไหนหรอ?” ฉันถาม
“ ค..คริส คริสฮยอง ป...ไปข้างนอกน่ะ”
“ อะไรกันเล่า..ทำไมต้องเหงื่อตกขนาดนั้นด้วย...งั้นฉันขอเข้าไปนั่งรอในห้องซ้อมละกันนะ” ฉันพูดพร้อมกับเตรียมตัวจะเดินเข้าไปในห้อง แต่ดีโอกลับรั้งฉันไว้ซะก่อน
“ อะไรของนายเนี่ย” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กๆ
“ คือตอนนี้เจ๊สนูปอยู่ในห้องกำลัง ยุ่งมากด้วยฉันว่าเธอยืนรอตรงนี้แหล่ะ”
“ อืมๆ” ฉันพยักหน้าเบาๆเป็นเชิงรับรู้ก่อนจะหันไปมองคนที่มาใหม่ได้ไม่นาน
“เฮ้ย! ไอ้คริสมันจะอยู่ในห้องอีกนานไหมว่ะ.เมื่อยแล..” แบคฮยอนหนึ่งในเมมเบอร์ตะโกนโวยวายก่อนจะมองหน้าฉันแล้วทำท่าตกใจ
“ คริสกลับมาแล้วหรอ?” ฉันถาม
“ย..ยังหรอก” แบคฮยอนพูดก่อนจะเดินไปขวางประตูไว้
“ ทำไม? ในนั้นมีอะไร”
“ไม่มี(เสียงสูง)”
“ อย่ามาโกหก ถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะ”ฉันพูดก่อนจะผลักร่างเล็กให้หลบไปแล้วเปิดประตู
“ คริส...” ฉันถึงกับตกใจเมื่อเห็นแฟนหนุ่มกำลังนัวเนียอยู่กับครูฝึกซ้อมที่ฉันรู้จักดี ทั้งสองกำลังแลกลิ้นกันอย่างเร่าร้อนโดยไม่สนใจคนรอบข้าง ก่อนที่ฉันจะปิดประตูเบาๆเพราะไม่อยากขัดจังหวะพลอดรักของคนทั้งสอง และอีกเหตุผลคือทนเห็นภาพนั้นไม่ไหวอีกแล้ว...
“(ชื่อคุณ..) มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ” ไคพูด
“ หึ...ถ้าไม่อย่างนี้แล้วจะยังไงอีกล่ะ ! เห็นจูบกันเต็มๆตาขนาดนั้น นายจะให้ฉันเชื่อว่าไงอีก!! ตอบมาสิ!! เพียงแค่นายตอบมาฉันจะเชื่อ....”
“ อ..เอ่อ”
“ ตอบไม่ได้สินะ..”ฉันแค่นยิ้ม
“อย่าบอกคริสว่าฉันมาที่นี่ เข้าใจใช่ไหม..”ฉันพูดก่อนจะเดินออกไป ด้วยหัวใจที่เจ็บปวดจนเกินจะทน พร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาเป็นสายอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
“ (ชื่อคุณ..) ร้องไห้ทำไม! ใครทำอะไรเธอ!!” เซฮุนเดินเข้ามาจับแขนฉันเขย่า พร้อมกับเช็ดน้ำตาให้ฉัน
“คริส....” พอเซฮุนได้ยินชื่อคริสเขาก็เหมือนว่าเข้าใจเรื่องราวทุกอย่างดี ก่อนจะนำหัวฉันไปซุกไว้ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขา
“ ฮึก... ฮือ....ฉันควรทำยังไงดีเซฮุน ฮึก..” ฉันปล่อยโฮทันทีที่เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูง
ไม่ไหวอีกแล้ว....ตอนนี้หัวใจฉันมันไม่ไหวแล้ว..
“ ไม่เป็นไรนะ..ไม่เป็นไร” เซฮุนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนจะลูบหัวฉันเบาๆ
“น้ำสักหน่อยไหม?” เซฮุนยื่นน้ำให้ฉันหลังจากที่ฉันมานั่งอยู่ที่รถเขาได้ไม่นาน ฉันรับน้ำก่อนจะดื่มแล้วส่งคืนให้เขา
“…ฉันควรเลิกเลยดีไหม?”
“ ฮะ? เธอหมายความว่าไง”
“ ฉันควรที่จะเลิกกับคริสเลยไหม?”
“ เธอพูดอะไรออกมาน่ะ! เธอรักมันมากไม่ใช่หรอไง”
“ ฉันควรทำไงดีเซฮุน...ฮึก..ฉันเลิกรักเขาไม่ได้..ทั้งที่หัวใจ..ฉันเจ็บขนาดนี้แต่ทำไม..ฮึก...ฮือ” ฉันปล่อยโฮออกมาอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงที่กอดฉันไว้เบาๆ พร้อมกับประโยคที่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก..
“ไม่เป็นไรนะ...เธอยังมีฉันฉันจะคอยรักษาหัวใจเธอเอง”
“ คริส...” ฉันพูดกับปลายสายด้วยน้ำเสียงที่พยายามปรับให้ปกติที่สุด เพราะเมื่อคืนหลังจากที่เซฮุนมาส่งที่บ้านฉันก็ร้องไห้อย่างหนักทั้งวันทั้งคืนจนไม่ได้นอน ตอนนี้ฉันแทบจะไม่มีเสียง หน้าตาก็ทรุดโทรมลงไปมาก ตอนนี้สภาพฉันคงไม่เป็นคนแล้วล่ะ
“ (ว่าไงครับที่รัก..โทรมาหาแบบนี้มีธุระสำคัญอะไรรึเปล่า?)” เสียงทุ้มของปลายสายตอบกลับมาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว...ก่อนที่ฉันจะปรับน้ำเสียงสั่นให้เป็นปกติอีกครั้ง
“ วันนี้วันอะไรคะ?”
“( วันนี้..วันนี้ วันอาทิตย์!)”
“ ฉันรู้แล้ว...มันเป็นวันอะไรล่ะ”
“(วันที่ 29 ไงที่รัก ลืมเดือนลืมวันจนต้องโทรมาถามพี่เลยหรอจ๊ะ)” เสียงทุ้มตอบกลับอย่างร่าเริง
ยังมีหน้ามาเล่นอีกนะ.....
“จำไม่ได้จริงๆหรอ..วันครบรอบหนึ่งปีที่เราคบกันไง” สุดท้ายฉันก็ต้องบอกร่างสูง เพราะถ้าถามมากกว่านี้ก็คาดว่าก็คงจะไม่ได้คำตอบที่ต้องการอยู่ดี
“(ครบรอบ? ค..ครบรอบ จำได้สิ! ครบรอบ1ปีใช่ไหมล่ะ)
“ อืม คืนนี้พอว่างไหม?ฉันอยากทานข้าวเย็นกับพี่น่ะ ที่ร้านเดิม”
“( ว่างแน่นอนอยู่แล้วล่ะ...ครบรอบ1ปีทั้งที งั้นเจอกันตอนเย็นนะ ประมาณทุ่มนึงเดี๋ยวฉันไป^^)”
“ ค่ะ แล้วเจอกัน ^^”
ฉันหวังว่านายจะมาจริงๆนะ.....คริส
ฉันนั่งมองเวลาที่มันเลยทุ่มนึงมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว จนป่านนี้ร่างสูงก็ยังไม่มา ทั้งที่ทำใจไว้แล้วเชียว ว่าอย่าไปหวังอะไรมากมายกับเขา แต่ก็ยังแอบน้อยใจไม่ได้อยู่ดี...
เฮือก!
ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาหลังจากเผลอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะมองที่นาฬิกาเรือนใหญ่อีกครั้งที่ตอนนี้บอกเวลา 5 ทุ่มตรงซะแล้ว
“ ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง... แต่ทางเราจะปิดร้านแล้วครับ” พนักงานเดินมาสะกิดฉัน พร้อมกับบอกว่าร้านจะปิดแล้ว ฉันพยักหน้าเบาๆเป็นเชิงรับรู้ก่อนจะหยิบเงินค่าน้ำผลไม้ปั่นและเชิงเทียนให้เขาไป
สุดท้าย...นายก็ไม่มาจนได้นะ....
ฉันมานั่งที่บันไดหน้าร้านก่อนจะถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่ลมหนาวจะมาปะทะกับร่างฉัน
ให้ตายเถอะ....เสื้อกันหนาวก็ไม่ได้เอามา
ทำไงดีล่ะเนี่ย...รถประจำทางแถวนี้ก็หายาก ฉันตัดสินใจส่งข้อความไปบอกคริสที่ตอนนี้เถลไถลไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ว่าฉันนั่งรออยู่หน้าร้านให้มารับหน่อย
อีกครั้งที่ฉันหลับไปโดยไม่รู้ตัว ก่อนที่จะมีเสียงเมสเสจจากโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันไม่รอช้ารีบหยิบมันขึ้นมาดูทันที บางทีอาจจะเป็นคริสก็ได้...
แต่แล้วฉันก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นภาพคริสกำลังนอนหลับกับสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่งกำลังนอนกอดกับคริสบนเตียงโดยไม่ใส่อะไรเลย...มีเพียงผ้าห่มหนาเท่านั้นที่กั้นร่างกายของพวกเขาสองคนไว้
ฉันน้ำตาไหลออกมาช้าๆ ตอนนี้หัวใจของฉันมันเจ็บจนด้านชาไปหมดแล้ว
พอกันทีคริส.......ฉันจะไม่เชื่อใจนายอีกแล้ว...
คุณรีบยกสายโทรหาใครคนหนึ่งทันทีก่อนจะพูดกับปลายสายเมื่อได้ยินเสียงรับ
“ ฉันตกลงที่จะหมั้นกับนาย...เซฮุน”
TBC
เอาล่ะเว้ย เอาล่ะวา นางเอกของเรากำลังจะหมั้นซะแล้ว ทำไงดีล่ะเนี่ย TT อิพี่คริสก็หายหัวไปไหนก็ไม่รู้ ปลอยให้นางเอกรอจนเหี่ยวหมดแล้วเนี่ย//เกิบใครสวยจังเบยย อีกแค่ 2-3 ตอนเท่านั้นเรื่องราวของพี่คริสก็จะจบแล้ว แล้วเราก็มาต่อด้วย ผู้ชายหูกางทันที!! (คาดว่าทุกคนคงรู้ว่าใคร) แต่บอกไว้ก่อนน้าถ้าไม่เม้นไรท์ก็ไม่อัพ อย่าทำตัวเป็นนักอ่านเงา ไรท์ไม่ชอบ!! สุดท้ายแต่ยังไม่ท้ายสุด(?) เม้นกันด้วยเน้อ เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ในการแต่งตอนต่อไป~
ความคิดเห็น