คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : cp.20
Cp.20
‘ฉันให้เวลาเธอคิด 2 วัน แล้ววันสุดท้ายฉันจะมาทวงคำตอบ’
โอ้ย!!!..ปวดหมองT^T
“ ทำไงดีเนี่ย~” ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีผู้ชายมาขอเป็นแฟนหรอกนะ แต่นี่มันรู้สึกแปลกๆ ถ้าเกิดโอปป้าเขาหลอกฉันล่ะ?? แล้วฉันจะทำยังงายยยยย~
สุดท้ายก็ต้องหยิบโทรศัพท์โทรหาเพื่อนสนิทอย่างชานยอลเนื่องจากจนปัญญาแล้วจริงๆ ใครจะไปคิดว่าคนที่ชอบจะมาบอกรักตัวเองกันเล่า-3-
“ (ว่าไงยัยเตี้ย ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะโทรหา ผีเข้าสิงหรอไง?)”
“ นายยุ่งอยู่รึเปล่าอ่ะ?”
“( ไม่นิ...ทำไมมีอะไรเปล่า?)”
“ หยอยยยยยย TOT”
“ (เห้ย....ทำไม มีไร?)”
“ ฉันมีเรื่องจะปรึกษาแกว่ะ “
“( อะไรหรอ?)”
“ ถ้าสมมุติว่าแกชอบผู้หญิงคนนึงเงี้ย แต่นางไม่สนใจแกเลย แล้ววันนึงมันมาบอกว่าชอบแกอ่ะ แกจะทำไง?”
“(.......)”
“ฮโหล... หยอย? แกฟังอยู่รึเปล่า”
“(.....มันเป็นเรื่องของแกใช่ไหม(..ชื่อคุณ) )”
“ อ..เอ่อ “
“ ( ฉันรู้ว่าแกกำลังกังวล ว่าถ้าแกตอบรับไปเขาอาจจะแค่ล้อเล่นกับแกไม่ได้จริงจัง ฉันพูดถูกไหม?)”
“…….”
“ ถ้าแกอยากแน่ใจจริงๆว่าเขาไม่ได้หลอกแกแกลองเล่ามาดิว่าเวลาเขาอยู่กับแกเขาทำตัวแบบไหน?”
“กะ...ก็เขาดูแลฉันทุกอย่างนะ....แล้วก็ชอบจับมือฉันบ่อยๆ ถ้าฉันไม่ได้รู้สึกไปเองเหมือนเขาจะมองฉันอยู่ตลอดเวลานะ..แล้วก็เวลามีผู้ชายมาเข้าใกล้ฉันเขาจะดูโกรธๆ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม..”
“ (โอ้ยย...ยัยอินโนเซนต์เอ้ยยย!! เธอนี่มันซื่อบื้อจริงๆ ฉันโคตรจะสงสารผู้ชายคนนั้นเลยว่ะ...เอาจริงๆนะยัย(...) แกไม่รู้จริงๆหรอไงว่ะว่าผู้ชายคนนั้นชอบแก?)”
“ ช..ชอบงั้นหรอ???”
“ (ก็เอออ่ะดิ...ทีนี้ก็เหลือแค่แกแล้วล่ะ แกลองถามหัวใจแกดีๆนะ....)”
“(ว่าแกรักเขาไหม?)”
2วันต่อมา..
คุณนั่งอยู่ในห้องซ้อมเหมือนปกติ ที่จะดูไม่ปกติก็คือสายตาที่จ้องมองคุณอย่างคาดคั้น คงไม่ต้องต้องบอกใช่ไหมว่าใคร?
เมื่อจองกุกเห็นว่าคุณมองเขาอยู่ เขาก็ไม่รอช้าที่จะเดินมานั่งลงตรงหน้าคุณ
“ มีอะไรหรือเปล่าคะ??-/////-“
“ หึ....จำเรื่องเมื่อคืนวานที่เราพูดกันได้ไหม?”
“ ร...เรื่องอะไรหรอ?”
“ ก็เรื่อง...”
“ จองกุกโอปป้า~”ยังพูดไม่ทันจบเสียงหวานที่คุ้นหูก็ดังขึ้นมาเสียก่อนคุณรีบหันไปมองทางต้นเสียงทันที ก่อนจะเห็นหน้าตาของคนที่ไม่ได้เจอมานาน
“นาอึน...” หญิงสาวเดินเข้ามากอดจองกุกไว้แน่นอย่างไม่อายสายตาใคร ซึ่งจองกุกก็กอดตอบกลับไปพร้อมกับลูบหัวเบาๆด้วยความเอ็นดู
ไม่ชอบเลย...ไม่ชอบ ไม่ชอบ ไม่ชอบ
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคุณถึงได้รู้สึกเจ็บที่หัวใจแบบแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“ ยังไงฮะเรา..มาได้ไงเนี่ย” จองกุกถามอย่างแปลกใจ จะว่าไปช่วงนี้นาอึนกับคุณไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไร เพราะนาอึนต้องถ่ายละคร แถมยังได้ข่าวมาว่าจะมีเพลงใหม่อีกด้วย
“ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะค่ะ..โอปป้ารู้ข่าวดีรึยังเอ่ย?”
“ ข่าวดี?? อะไรงั้นหรอ”
“ ก็ท่านประธานเขาทำโปรเจ็กต์ใหม่ค่ะ เขาจะให้เราสองคน
โปรโมทคู่กัน ดีจังเลยเนอะ~~”
“ จะ..จริงหรอ? แล้ว(ชื่อคุณ...)ล่ะ พวกเธอเป็นดูโอ้กันไม่ใช่หรอไง”
“ แล้ว(...ชื่อคุณ)เกี่ยวอะไรด้วยล่ะคะ!! เขาให้แค่’เราสองคน’เท่านั้นแหล่ะค่ะ!! ‘คนอื่นไม่เกี่ยว’” ยัยนาอึนเน้นคำว่าคนอื่นไม่เกี่ยวใส่หน้าคุณเต็มๆ
อดทนไว้...อดทนไว้
“ นี่พูดแบบนั้นได้ไง! ไม่น่ารักเลยนะ..” จองกุกตักเตือน
“เฮอะ...เอาเถอะค่ะ ตอนนี้เราไปเที่ยวเล่นกันดีกว่าเนอะ!! นาอึนอยากไปช้อปปิ้งแล้วล่ะค่ะ ช่วงนี้เหนื่อยมากเลย.ไปกับนาอึนนะคะจองกุกโอปป้า นะคะ นะคะ”
“ อ..เอ่อ” จองกุกหันมามองหน้าคุณด้วยสายตาที่สับสนหน่อยๆ คุณไม่สนใจเขา ก่อนจะเดินไปนั่งกับพวกบังทันคนอื่น..
“ พี่จองกุก...ขอร้องล่ะนะคะ นาอึนไม่มีเพื่อนเลย ทกคนยุ่งกันหมด นาอึนก็แค่อยากไปเที่ยวเท่านันเอง แต่ถ้าพี่จองกุกไม่อยากไปก็ไม่เป็นไรค่ะ นาอึนไปคนเดียวก็ได้” พูดพร้อมแสร้งทำเป็นเศร้าเต็มที
“ เข้าใจแล้ว...งั้น..ไปกันเถอะ..”
“ น่ารักที่สุดเลยค่ะ พี่จองกุก!! “ พูดพร้อมกับยิ้มกว้างก่อนจะนำจมูกโด่งฝังไปที่พวกแก้มของชายหนุ่ม
ฟอด!!
คุณถึงกับเบิกตากว้างเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ก่อนจะรีบเบนสายตาหนีเพราะไม่อยากเห็นภาพนั้น ไม่รู้ว่าทำไมต้องรู้สึกปวดหนึบๆที่หัวใจด้วย...ไม่เข้าใจเลยจริงๆ...
ตกเย็น...
คุณกำลังจะเดินออกจากบริษัทแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นจองกุกกับนาอึนเดินควงแขนกันอยู่ข้างหน้าคุณ คุณรีบหันหน้าเดินกลับเข้าตึกเพราะเกรงว่าจะรบกวนพวกเขา แต่ไม่ทันเสียแล้วเพราะมือหนาของจองกุกจับเข้าที่แขนของคุณก่อน นั่นทำให้คุณอดไม่ได้ที่จะเผชิญหน้ากับพวกเขาสองคน
“ได้ยินว่าเธอไปทานข้าวกับวีฮยอง?”ใช่ ตอนกลางวันคุณไม่มีเพื่อนกินข้าวเพราะจองกุกจะมานั่งกินกับคุณด้วยเสมอ แต่เพราะวันนี้เขาไม่อยู่คุณเลยไปกินข้าวกับวีฮยองแทน
“ชะ..ใช่ มีอะไรหรอคะ? แล้วไปเที่ยวกันสนุกไหม??” คุณถามสองคนนั้น
“ สนุกสิ สนุกมากเลยแหล่ะ~” นาอึนตอบ
“ อย่าเปลี่ยนเรื่องได้ไหม!! “เขาตะคอกนั่นทำให้คุณสะดุ้งตกใจแทบจะทันที
“ นาอึน....เธอกลับเข้าก่อนไป’’ จองกุกพูดน้ำเสียงเรียบๆ ด้วยสีหน้าเย็นชา เชื่อเลย..ว่าเขาต้องโกรธอยู่แน่ๆ
“ แต่...”
“ ฉันบอกให้เข้าไป เดี๋ยวนี้..”
“ ก็ได้...งั้นฉันไปนะคะ” นาอึนวิ่งเข้าไปในตึกแต่ก็ยังไม่ลืมส่งสายตาอาฆาตมาทางคุณด้วย
“ เอ่อ...คือฉันต้องรีบกลับ...โอ..” ยังพูดไม่ทันจบเสียงหวานของเขาก็ดังขึ้นขึ้นมาเสียก่อน..
“ ฉันถามทำไมเธอถึงไม่ตอบ..”
“…”
“ เธอกำลังจะทำให้ฉันเป็นบ้านะ (ชื่อคุณ..)!!!”
“ ขอโทษ....เพราะโอปป้าไม่อยู่ฉันเลยไปกินข้าวกับวีโอปป้าแทน”
“ แล้วทำไมต้องกินกับไอ้บ้าฮยองนั่น..เธอกินคนเดียวก็ได้นิ..”
“กะ..ก็ฉันเหงานี่น่า” คุณตอบด้วยน้ำเสียงอ่อยๆก่อนคนตัวสูงจะหลุดขำพรืดออกมา
“ ฮ่าๆๆ”
“ ขำอะไรคะ??’’ หน้าของคุณเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม
“ ให้ตายเถอะ..เธอนี่มัน.. ”
“??!”
“ น่ารักชะมัด..” มือหนาวางบนหัวคุณ ก่อนจะขยี้มันเบาๆ พร้อมกับส่งยิ้มกว้างมาให้
“-//////-”
“นี่..อย่ามาทำเป็นเนียนนะ” คนตัวสูงส่งสายตาคาดโทษพร้อมกับชี้หน้าคุณไปด้วย
“อะไรคะ??”
“ ฮึ...ฉันรู้ว่าเธอจำได้ก็เรื่อง’นั้น’ไงล่ะ..” คุณถึงกับหน้าแดงเมื่อรู้ว่าเรื่องนั้นที่เขาพูดหมายถึงอะไร
“ว่าไงล่ะตกลงไหม??”
“ คือฉันอยากแน่ใจว่าโอปป้าไม่ได้ล้อเล่น..อุ๊บ” คุณถึงกับเบิกตากว้างเมือจู่ๆร่างสูงก็ประกบปากหนาของเขาเข้ากับคุณแล้วค่อยชิมความหวานจากโพรงปากของคุณอย่างชำนาญและนุ่มนวลก่อนจะเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ.. จนคุณต้องตีหน้าอกเขาเพื่อให้รู้ว่าคุณเริ่มหายใจไม่ออกแล้ว
“ เชื่อรึยังล่ะว่าฉันไม่ได้ล้อเล่น J”
“ -///////-ชะ..เชื่อแล้วค่ะ“
“ งั้นเธอก็ตอบมาได้แล้ว..ว่า yes หรือ no”
“ คือฉัน..”
“…”
“ ฉันคิดว่า..ฉันคง”
TBC
ไรท์เตอร์ทำค้างอีกแล้วใช่ไหมนางเอก?5555 ขอโทษที่อัพช้านะตัวเอง-0- เขามีเรื่องทีต้องทำเยอะเลย วันเสารืไรท์ก็ต้องสอบo-net แล้ว(แอบกระซิบว่า หนังสือยังไม่ได้อ่านสักตัว) สำหรับคนที่กำลังจะสอบเหมือนไรท์ขอให้สู้ๆนะ อย่าอ่านฟิคจนเพลิน อ่านหนังสือบ้างล่ะ<3
สุดท้ายนี้เม้นด้วยนะครับ ไม่เม้นไม่อัพ
ความคิดเห็น