หากวันนั้นฉันไม่โทรไป...

ลำดับตอนที่ #6 : นี้นะหรือเรียกว่า..สนุก

         ....ฉันยังมีอีก 1 เหตุการณ์มาเล่าให้ฟังกัน เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับตัวฉันเองหละคะ

ก็ตอนที่ฉันไปเป็นเด็กม่าม่าอย่างที่บอกหล่ะคะ ฉันมีพี่เมด ( หรือพี่ที่คอยดูแลพวกเรา )

คือคืนนั้นเป็นคืนที่เท่าไหร่ไม่รู้เหมือนกัน ฉันกับเพื่อนของฉัน 5 คน ( มีผู้หญิง 3 คนและผู้ชายอีก 2 คน )

เราเนี่ยไปขโมยจักรยานของพี่ๆนักศึกษามา (อันที่จริงป่าวขโมยนะ แค่เอามาโดยไม่บอกก็เท่านั้นเอง)

วันนั้นไม่รู้นึกอะไรกันอยู่ พวกเราจึงออกไปขี่จักรยานเที่ยวรอบมหาลัยนะคะ

ออกไปนู้น ไปนี้ ไปมันเรื่อยๆหล่ะคะ ตอนแรกเราก็ไม่คิดอะไรหรอกคิดแค่ว่ามันสนุก

แถมลมเย็นสบายอีกตั้งหาก ตอนแรกเราไปกันที่เขากำลังเข้าค่ายกันอยู่ ไปดูพี่เขาซ้อมเชียร์

ไปมันเรื่อยๆเท่าที่มีทางให้ไปได้ แต่ไปๆเริ่มชักแปลกๆคะ ก็มันมืดมากตอนนั้นก็ประมาณ 3 ทุ่มหล่ะมั้ง

แถมยังไม่ค่อยมีไฟ แบบมันติดๆดับๆนะ แล้วยังไม่มีรถสวนมาเลย จากนั้นเราก็เลยตัดสินใจ

ไม่ไปต่อแต่กลับลัดเลาะเข้าไปในทางตึกมหาลัยแทน  จากนั้นพวกเราก็ตัดสินใจกลับ

แต่ยังไม่กลับหอพักกันนะ ไปต่อกันที่เซเว่น หรือ 7-11 นั้นหล่ะคะ ไปนั่งคุยกันอยู่พักหนึ่ง

จึงจะกลับหอพัก ตอนนั้นก็ประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆเข้าไปแล้ว

แต่ภายในห้องยังไม่มีใครหลับคะ พี่เมดก็ยังอยู่ เริ่มแล้วคะที่นี้ เราบอกพี่เมดว่าเราไปไหนกันมา

เท่านั้นแหละคะ พี่เมดก็ลงมือตำหนิเราเต็มที่ แต่เราก็ยอมเพราะเราทำผิดเอง

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเราตกใจมากกว่านั้นก็คือ พี่เมดบอกกับพวกเราว่าที่ๆพวกเราไปนั้น 

มักจะมีเด็กนอกเข้ามา ข่มขืนเด็กในม. เท่านั้นหล่ะคะตกใจ หน้าซีดกันเป็นแทบๆ

แต่ที่ฉันสังเกตเห็นตอนที่ฟังพี่เมดเล่าแกมกับติเตียนอยู่นั้น คือน้ำใสๆที่ตอนนี้เอ่ออยู่เต็มดวงตา

ของพี่เมด เท่านั้นหล่ะคะพวกเราก็เลยสัญญาต่อพี่เมดว่าก่อนที่เราจะไปไหนจะบอกพี่เมดก่อน

(ก็พวกเราไม่อยากทำให้พี่เมดเดือดร้อนนี้คะ พี่เมดเป็นห่วงพวกเรามาก อันนี้เราก็รู้)

เลยทำตามอย่างว่าง่าย 



นี้หล่ะคะบทคือสรุปเรื่องราวนี้  การที่เราไปอยู่ต่างที่ต่างถิ่นนั้นไม่ควรทำอะไรตามใจอยากทำ

เพราะไม่แน่พวกคุณอาจจะไม่โชคดีเหมือนพวกเราก็ได้


............