หากวันนั้นฉันไม่โทรไป...

ลำดับตอนที่ #5 : นี้นะหรือสาเหตุ?

 
      ก็อย่างที่ว่าหล่ะคะอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ห้ามไม่ได้หรอกเรื่องแบบนี้

แต่อย่างน้อยมันก็น่าจะมีสาเหตุที่ทำให้เรื่องราวเหล่านั้นเกิดขึ้น ไม่ว่าสาเหตุนั้นคืออะไร

หรือเกิดขึ้นเพราะใครกันแน่ เราทั้ง 2 คนก็ต้องลองหาสาเหตุนั้นดู

ตั้งแต่เข้า ม.4  เราก็มีด้วยกันทั้งหมด 6 คน ( จะบอกชื่อคงไม่ได้ มันคงไม่ดีหรอก )

แต่ละคนก็รู้จักกันมาก่อนบ้างแล้ว อย่างฉันกับเพื่อนใหม่ของฉันกับเพื่อนอีกคนเรารู้จักกันมาบ้าง

เพราะเคยอยู่ห้องเดียวกัน แต่กับอีกคนรู้จักกันโดยบังเอิญ แต่ถึงอย่างไรเราทั้งหมดก็เป็นเพื่อนกัน

เชื่อไหมคะว่าตั้งแต่เราเข้า ม.4 นี้นะ มีแต่เรื่องคะชนิดที่ว่า 3 วันดี 4 วันไข้ ก็ทะเลาะกันแทบทุกวัน

เลยนิคะ ทำไงได้ก็มีเรื่องไม่เข้าใจกันบ่อยๆนิ ไม่เข้าใจอย่างเดียวไม่พอเล่นไม่พูดกันไม่มองหน้ากัน

แถมบางครั้งยังทำอะไรประชดกันซะอีก ทั้งๆสิ่งที่ทำนั้นฝืนใจชะมัด แต่ก็ยังทำ

แต่เพื่อนคนนี้ของฉันดีจริงๆนะคะ เขาคบฉันเพราะอะไรไม่รู้เพียงแต่เขาไม่เคยหวังอะไรจากฉัน

ไม่ได้ทำดีกับฉันเพื่อหวังผลตอบแทนให้ฉันทำอะไรให้ ( หรือบางทีเขาอาจคบกันฉันเพราะเขาไม่รู้จะ

คบใครหล่ะมั้ง ) แต่ก็ยังดีหล่ะคะ แบบว่าคนๆนี้เขามักมีนิสัยบางอย่างเหมือนฉัมาก และมีบางอย่างที่ต่าง

จากฉันมากๆเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไมเราถึงยังคบกันได้ ก็แปลกดี

หากจะพูดถึงสาเหตุต่างๆหรือบุคคลต่างๆที่ทำให้เราต่างเข้าใจผิดหล่ะก็เล่ากันเป็นวันๆก็คงไม่หมด

เอาเป็นเหตุการณ์นี้แล้วกัน  ประมาณวันที่ 2 ตุลาคม ที่ผ่านมาเนี่ย ฉันกับเพื่อนสนิทคนนี้กับเพื่อนอีกคน 

(เอาเป็นว่าใช้อักษรย่อดีกว่าจะได้ไม่งงกันไปใหญ่ ) คือ วันนั้นเราไปเข้าค่ายโครงการทบทวนความรู้

ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งนะคะ หรือเรียกพวกเราว่าน้องม่าม่าก็ได้ พวกเราไปกันประมาณ 10 กว่าคน

เมื่อถึงที่พักวันแรกก็ปกติคะ บังเอญในห้องพักจะเป็นเพื่อนเก่าตอน ม.ต้น ทั้งนั้น ก็เลยเหมือนกลับมา

พบกันอีก พอวันหลังๆหรอคะเริ่มมีปัญหาคะ มีชนิดที่ว่าคนกลางอย่าง ( อ ) ถึงกลับต้องร้องไห้เพราะ

รำคาญฉันกับเพื่อนเลยหล่ะ แต่เหตุการณ์นี้ก็ผ่านมาด้วยดี ไม่ว่าสาเหตุมันจะเกิดขึ้นที่ใครใน 3 คนนี้

แต่สุดท้ายเพื่อนก็คือเพื่อนหล่ะคะ เพราะฉะนั้นจึงไม่จำเป็นสำหรับฉันเลยที่จะหาสาเหตุ

ไว้ตอกยำ ..ไม่จำเป็นคะ