หากวันนั้นฉันไม่โทรไป...

ลำดับตอนที่ #4 : เมื่อไหร่วันนั้นจะมาถึงซะที

 วันที่ฉันรอคอยมานานแสนนาน เมื่อไหร่หล่ะที่มันจะมาถึง ฉันเฝ้ารอวันแล้ววันเล่า

ก็ยังไม่มีวันนั้นสักที ฉันกับเพื่อนของฉันเราคงยังห่างกันอย่างนี้เหมือนเดิม

เจอกันบ้างแต่ก็ไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่หรอก เขาก็มีเพื่อนใหม่

ส่วนฉันก็ต้องหาเพื่อนใหม่อีกเช่นกัน ตอนเราเข้า ม .4 ใหม่ๆ ทุกคนก็เป็นเพื่อนใหม่ของกันและกัน

เนื่องจาก ม.3 ฉันอยู่ห้อง 2 อยู่ห้องเดียวกับคนๆนึง ซึ่งตอนนั้นเราก็แทบไม่รู้จักกันเลย

ทั้งๆที่อยู่ห้องเดียวกันนี้แหละ เราเพิ่งจะมารู้จักกันตอนที่จะจบม.3 แล้ว

เหตุที่ต้องรู้จักกันเพราะบังเอิญชอบคนที่อยู่ห้องเดียวกัน ฉันเลยช่วยเขาติดต่อกับชายคนที่เขาปิ๊ง

จนตอนนี้เขาเป็นแฟนกันไปแล้ว เหลือแต่ฉันคนเดียวไงที่ต้องผิดหวังอยู่เรื่อยๆ

นี้ก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ฉนและเพื่อนใหม่คนนี้ของฉันรู้จักกัน ไม่รู้ว่าอะไรทำให้ฉันกับเพื่อนใหม่ของฉัน

มาอยู่ห้องเดียวกันอีก เรื่องวุ่นๆก็เริ่มต้นขึ้นอีก ไม่ใช่สิเวลาเรามีความสุขกันก็มีเยอะ

เพียงแต่เราไม่ค่อยได้จดจำมันสักเท่าไหร่ คนเรามักจะจำแต่เพียงเรื่องเศร้าๆ

หรือไม่ก็คนที่ทำให้เราเศร้า ( อันนี้แหละน่าจดจำไม่น้อย )  จริงไหมคุณว่า...

ไม่รู้ว่าเราทั้ง 2 คนเข้ากันไม่ได้หรือว่ามีอะไรบางสิ่งบางอย่างทำให้เราต้องตกอยู่ในสภาพนั้นกันแน่