หัวใจลุ้นรัก

ลำดับตอนที่ #4 : new plan

เสียงดังจ๊อกแจ๊กจอแจของร้านแมคโดนัลที่ดังอื้ออึงอยู่ภายในไม่ได้ทำให้บรรดาเพื่อนๆของวนิดา



ที่นั่งหันหน้าเข้าหากันอย่างกับโฆษณาเบียร์ช้างลดความต้องการ



อยากรู้อยากเห็นไปได้เลย





\"เล่ามาเร็วๆสิยะ แม่ประคุณ ไคลแมกส์ทีไร หล่อนต้องหยุดให้เพื่อนถามทุกทีสิหน่า ยายดา\"



เสียงบ่นของยายเพชรลัดดาหรือที่เพื่อนๆเรียกกันง่ายๆว่ายายเพรช(ชื่ออย่างกับพวกผู้ชายแต่ดัน



หน้าหวานแหววผิดกับบุคลิกห้าวๆของตนสิ้นดี)ดังลอดกระปอดกระแปด



แสดงอาการขัดอกขัดใจเต็มที่นั่งตรงข้ามกันกับวนิดา



\"ใช่ๆ ยายดา เธอก็น่าจะรู้นี่ว่าชายเพชรเค้าเป็นคนใจร้อนไม่ชอบให้ใครมาเล่ายึกๆยักๆอย่างนี้นี่นา\"



พรรณเพื่อนสาวที่นั่งข้างเพชรพูดไปพร้อมจ้องหน้าหญิงสาวอย่างอยากรู้ตอนต่อไปเต็มที่....







\"แหม...พวกเธอก็....ตอนสำคัญก็ค่อยๆเล่าสิยะ...เดี๋ยวก็จบเร็วหรอก คิกคิก...\"



คนเล่าเองก็ดึงฉากไปเรื่อยๆตามประสาคนขี้เล่น



\"เลิกไร้สาระซะที ถ้าไม่เล่าเดี๋ยวก็ไม่ฟังซะเลยนี่...ว่าไงเล่าไม่เล่า\"



เสียงดังลอดมาจากข้างๆทางซ้ายมือของวนิดานั่นเอง....



\"จ้า....แก้วก็...โอเค...ถึงไหนนะ...อ้อ...เค้าเปิดประตูเข้ามาใช่ไหม?



แหม...หัวใจฉันแทบตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม....คิดสาระพัด...ว่าตัวเองปลอมตัวดีรึยัง



วิกที่ซื้อมา...ใส่แล้วดูธรรมชาติไหม?....ต้องดัดเสียงยังไง.....คิดแล้วก็ขำ...\"







\"ทำไมเหรอ? เค้า?....\"เพชรดันขัดจังหวะซะเองทั้งๆที่เธอยังพูดไม่จบซะด้วยซ้ำ



\" ก็จะยังไงเสียอีกหล่ะ...เค้าไม่มองหน้าเราเลยหน่ะสิ....ไม่สงสัยอะไรเราด้วย....แถมยังถามอีกนะว่า



เสร็จรึยังถ้าเสร็จแล้วช่วยออกไปจากห้องด้วย เค้าต้องการพักผ่อน....



ทั้งขำตัวเอง...ทั้งเศร้า....ฮะๆๆ ตลกดีเน๊อะ\"



\"โห~~แก~~ที่แกมาซ้อมแสดงบททอมที่ห้องฉันนี่ แกอย่าบอกนะว่าไม่ได้ใช้เลย?\"



เพชรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงผิดหวังออกมาเต็มที่เนื่องจากเจ้าตัวเป็นคนฝึกวนิดาให้



แสดงบทผู้ชายได้ให้สมบทบาท(เพชรเค้าเป็นคนสวยประจำโรงเรียนมาตั้งแต่เด็ก



ทำให้เค้าชอบการแสดงจึงได้เข้าเรียนเอกการละคนที่มหาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งของรัฐจน



ปัจจุบันทำงานด้านการแสดงให้กับสถานีโทรทัศน์แห่งหนึ่ง)







\"แหม~~ยายเพชร เห็นใจแม่คานทองนิเวศของเราหน่อยดิ...ยังไม่ทันเริ่มก็เห็นแววจะกินแห้ว



ซะแล้ว\"



จากคำพูดของแก้วนี่เองทำให้เรียกเสียงฮาจากคนในโต๊ะกันถ้วนหน้า



\"เอ๊ะ!...แก้ว ไอ้เราก็นึกว่าเป็นคนดี อย่างนี้เค้าเรียกว่าตบหัวแล้วลูกหลังนี่หว่า....\"



เพื่อนๆพากันมองลูกกะตาที่เริ่มเรืองแสงเขียวๆวับๆอยู่ข้างๆแสดงอาการแม่แก่แสนงอนก็ยิ่งทำให้



บรรดาสาวๆทั้งหลายเพิ่มดีกรีความขำขึ้นไปอีก







\"ฮึๆๆๆ...แกจะโกรธไปใย....มันก็เรื่องปกตินี่นา....\"



\"ปกติยังไงยะ พรรณ?\" หญิงสาวพูดพร้อมกับจ้องมองเจ้าของเสียง



\"แหม~~แกลองนึกดูสิ....ถ้าเค้าสนใจแกตั้งแต่แรกหน่ะสิแปลก....



แกเป็นนางงามรึไง? เค้าจะได้มองแกตาไม่กระพริบหน่ะฮึ?



แถมแกยังเป็นแค่คนทำความสะอาดผู้ชาย...ย้ำ...ผู้ชาย...เค้าจะสนใจทำไม?...



ลองคิดกลับกัน...ถ้าเค้าสนใจแกละก็....ฉันนี่หล่ะจะขอให้แกเลิกทำอย่างนั้นเด็ดขาด\"



\"ใช่ๆ~~ถ้าเค้าทำอย่างนั้นละก็ เค้าก็เป็นเกย์ร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วหล่ะไม่ต้องสงกะสัย\"



เพชรพูดต่อทันทีที่พรรณพูดจบ...



เจ้าตัวก็ได้แต่พยักหน้าหงึกๆ



\"อืม~~มีเหตุผล มีเหตุผล....\"



เห็นด้วยกับคำบอกเล่าที่สมเหตุสมผลของเพื่อนๆ







\"อ้าว เฮ้ย!\" จู่ๆวนิดาก็ร้องขึ้นมาอย่างเสียงหลงทำเอาบรรดาเพื่อนๆตกใจไปตามๆกัน



\" เป็นอะไรวะ ยายดา อยู่ๆก็ร้องขึ้นมาไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย\"



\"ญาติฝ่ายไหนไปเยี่ยมพระอินทร์รึไงยะ\"



\"เกิดไรขึ้น?\"



เสียงทั้งสามดังขึ้นแทบจะพร้อมๆกันจากปากของ แก้ว พรรณ เพชร ตามลำดับ



\"ก็....ฉันปลอมตัวเป็นผู้ชาย...ฉันจะจีบเค้ายังไงละ? แล้วเค้าจะกล้าเป็นแฟนฉันเหรอ?\"



เพื่อนๆทั้งสามคนต่างมองหน้ากันแล้วระเบิดหัวเราะกันออกมาเต็มที่



\"ฮะๆๆ.....\"



\"เออเน๊อะ....ตอนที่แกเอาเรื่องนี้มาปรึกษาพวกฉันก็ลืมคิดไป...



โทษที ลืมคิดไปวะ\"



\"ยายเพชร..เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆสำหรับฉันนะยะ....หล่อนก็รู้นี่นา....ว่าฉันเอาจริง



เรื่องเป็นอย่างนี้แล้ว พวกแกต้องรับผิดชอบ\"







พร้อมกับจ้องหน้าของเพื่อนๆตัวแสบทั้งสาม นี่ถ้าสายตาของวนิดาเป็นมีดละก็นะ



เพื่อนๆทั้งหลายคงได้แผลกันไปคนละแผลสองแผลแน่ๆเลยหล่ะ



เสียงหัวเราะที่เคยเฮกันมาตลอดเกือบสองชั่วโมง....เสียงสรรพสิ่งรอบห้าง



พลันหยุดชะงัก(ทั้งๆก็ยังเสียงดังเหมือนเดิมแต่ด้วยดวงตาที่เอาจริงเอาจังของหญิงสาว



ทำให้เพื่อนๆรู้สึกว่าตนเองนั้นได้เข้าไปอยู่ในห้องเย็นในโรงพยาบาลยังไงยังงั้น







เกือบห้านาทีผ่านไป...ในที่สุดก็มีคนทำลายความเงียบอันแสนจะอึดอัดนี้ขึ้น



\"โอเค...ไม่ต้องมาโทษกันตอนนี้หรอก...พวกแกเคยอ่านนิยายบ้างรึเปล่า?\"



คราวนี้หล่ะแม่แก่ของเราได้แสดงความสามารถที่แท้จริงออกมาเสียที



\"ทำไมเหรอ เพรรณ?\"



เธอเริ่มมีความหวังขึ้นมาอีกนิดเมื่อมองหน้าเพื่อนสาวแล้วเห็นสายตาระยิบระยับ



ที่แสนจะเจ้าเล่ห์ของเพื่อนที่ดูจะเป็นที่พึ่งได้มากที่สุดในตอนนี้...



แผนการณ์ทั้งหมดของพรรณและเพื่อนสาวอีกสองคนที่ค่อยๆช่วยกันปรับปรุงแต่ง



เติมสีสันให้ดูสมจริงยิ่งขึ้นได้ถูกถ่ายถอดให้กับวนิดาเป็นที่เรียบร้อย....







\"จำได้รึยังยะ?\"



\"ขอบใจจะ จำได้แม่นเลยหล่ะ พรรณ\"



เพื่อนสาวอีกสองคนเห็นรอยยิ้มที่สดใสของวนิดาแล้วก็อดหมั่นใส้ไม่ได้



\"แหม~~ยายดา ทีอย่างนี้ละก็นะ จำได้...พอทีสอบทีไรฉันไม่เคยเห็นหล่อน



จำได้ขนาดนี้เลยนี่ยะ?\"



\"โห~~มันตั้งสมัยไหน ยังจำได้อีกเหรอ? แก้ว....ฉันก็จำได้ว่าหล่อนก็จดโผยเหมือนกัน



หล่ะนะ....\"



เพชรเริ่มขัดตาทับของทั้งคู่ก่อนที่สงครามน้ำลายจะเริ่มขึ้น



\"พอทีเถอะน่า....ทะเลาะกันอยู่ได้ รีบๆกินเบอเกอร์ก่อนเถอะ เย็นแล้ว...มัวแต่คุยกับทะเลาะ



กันอยู่นั่นหล่ะ...\"



นั่นล่ะศึกถึงได้สงบลงแต่โดยดี



........................................................................................................................................................................



เพิ่งเขียนนิยายเป็นเรื่องแรกค่ะ....ไหนๆก็อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว

ช่วยเขียนคอมเม้นท์ติชมเข้ามาหน่อยนะค่ะ

เพราะว่าจะได้รู้ตัวว่าควรปรับปรุงตรงไหน อย่างไร....

ขอบคุณค่ะ