หัวใจลุ้นรัก

ลำดับตอนที่ #3 : บุก(รุก)

  ตามทางเดินที่เริ่มเปิดไฟสีเหลืองอ่อนสลัวๆบ่งบอกให้รู้ว่านี้ไม่ใช่ยามเช้าแล้ว



แต่เป็นยามเย็นต่าง....และถ้าไม่สังเกตดีๆจะไม่เห็นร่างแน่งน้อยที่ค่อยๆสอดการ์ด



ไขเปิดประตูโรงแรมห้องริมสุดอย่างระมัดระวังอย่างยิ่งราวกับว่าลูกบิดกุญแจ



ทำจากแก้วอย่างไงอย่างงั้นเลยแหละ







\"แกร๊ก\" เสียงประตูห้องสวีตของโรงแรมนีึ้ได้เปิดขึ้น หญิงสาวก็ได้ค่อยๆก้าวเข้า



ห้องนั้นแต่เพียงแค่เท้าซ้ายก้าวข้ามขอบประตูเท่านั้นแหละ



เท้าขวาก็ก้าวตามอย่างรวดเร็วพร้อมกับปิดประตูทันใด



\"เฮ้อ~เกิดมาก็เพิ่งเคยทำอะไรเสี่ยงอย่างนี้เป็นครั้งแรก....







เจ้าประคุณ~~ขอให้คุณพระคุ้มครองด้วยเถิด...\"



พูดราวกับทำงานเสียงชีวิตซักอย่างอย่างงั้นแหละ...







เธอแอบอมยิ้มพร้ิอมกับมองการ์ดของชายคนที่ตนเองแอบตามสืบมาเป็นอาทิตย์ๆ



กว่าจะรู้ว่าเค้าเป็นแขกของโรงแรมนี้จริงๆก็ต้องคอยมองคนเดินเข้าเดินออก



เกือบทั้งวันก็ยังไม่เห็นต้องแอบถามบ๋อยว่าคนลักษณะนี้อย่างนี้นะเป็นใคร



อะไรอย่างไงที่ไหน...สารพัด...กว่าจะลองถูกลองผิดอีกหล่ะ....







แต่เท่านั้นคงไม่ต้องทำให้เธอถึงขนาดลงทุนปลอมตัวเป็นพนักงานทำความสะอาด



ประจำห้องของเค้าหรอกนะ ถ้าไม่เผอิญไปแอบถามน้าสุทัดที่เป็นพนักงานทำ



ความสะอาดประจำห้องของเค้าอีกนะแหละว่าเค้าแต่งงานรึยัง



แต่คำตอบของน้าเค้าแหละเป็นแรงผลักดันให้สาวผิวเข็มต้องทำอย่างนี้



เจ้าของห้องนี้หัวใจยังว่าง(คิดเองคนเดียว)เพราะว่าเค้ายังไม่ได้แต่งงานแถมด้วย



ความที่เป็นคนพูดมากของน้าเค้าอีกแหละที่บอกว่าไม่เคยเห็นผู้หญิงมาห้องพักของเค้าด้วย







แค่นั้นแหละ วนิดาถึงกับปิ๊งไอเดียแปลกๆนี้(ถูกเพื่อนๆจอมวายร้ายยุแยงด้วยแหละ)



เพราะอยากใกล้ชิดชายหนุ่มที่ทำเอาตนนอนไม่หลับมามากกว่าสองอาทิตย์อะนะ...



กว่าจะได้มาแทนตัวน้าเค้าก็ต้องแรกไปหลายเลยหล่ะ



เพราะตอนแรกที่ขอเปลี่ยนตัวกับน้าเค้า



น้าแกก็หวงงานของแกน่าดู ถ้าไม่พูดว่าจะทำงานแทนน้า โดยจะเอาเงินเดือน



ทั้งหมดที่น้าเค้าเคยได้รับคืนให้กับน้าทั้งหมด







\"หนูเองขอเพียงแค่ได้ทำงานนี้เท่านั้น ส่วนน้าก็เอาเวลาที่เคยทำงานนี้ไปทำงาน



พิเศษอื่นก็ได้...\"



แค่นี้หล่ะน้าเค้าก็ทำตาโตเท่าไข่ห่านแล้วก็ได้แต่พูดเพียง



ประโ่ยคสั้นๆกับวนิดาเท่านั้นแหละว่า



\" ห้ามเปลี่ยนคำพูดนะนางหนู...แล้วถ้าจะเลิก



งานนี้ก็บอกน้าด้วยหล่ะ จะได้กลับมาทำเหมือนเดิม\"







หึหึ...คิดแล้วก็ขำไม่หาย...เธอถึงกับขนาดลงทุนแปลงโฉมตัวเองเป็นหนุ่มน้อย



ทอมบอยเชียวนะเนี๊ยะ...ไม่ใช่ว่าสาวเจ้าเธอกลัีวอันตรายที่จะโดนเค้าข่มขืนหรอกนะ



แต่เธอคิดว่าเธอเชื่อใจเค้า เพราะคนที่หญิงสาวถูกชะตาดัวยเค้าคงไม่ใช่คนเลว



หรอกนะ...แต่ว่า...เงื่อนไขของเจ้าของห้องเค้านี่แหละ ประหลาด...(ก็คงไม่ประหลาด



หรอกนะเพียงแต่วนิดาคิดของเธอเองคนเดียว)



ประหลาดที่ว่า จะต้องเป็นผู้ชายเท่านั้น เพราะเค้าไม่ต้องการให้มีผู้หญิง



มายุ่งวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวของเค้า แหม~~ก็หล่อ~~เท่ห์~~ซะชนาดนั้น



คงจะมีแต่ผู้หญิงตามกันให้วุ่นละสิ...(คงไม่ใช่เกย์หรอกนะ ถ้าใช่ละก็หัวใจดวง



น้อยๆที่เฝ้าคอยบุพเพอาละวาดอยู่อย่างวนิดาคงแฟบราวกะลูกโป่งโดนเจาะลมยังไงยังงั้น)







ร่างบางที่อยู่ในชุดพนักงานทำความสะอาดรีบเงยหน้ากวาดตามอง



สภาพห้องโดยรวมก่อนโดยคร่าวๆอย่างรวดเร็ว



\"เออเฮอะ~~ห้องกว้างจังแฮะ...กว้างกว่าที่คิดไว้อีกแหน่ะ...\"



ห้องสูทนี้มีสภาพคล้ายๆกับอพาทเมนท์ที่ว่ามีห้องนอนสองห้อง



ห้องน้ำ ห้องครัว ห้องนั่งเล่น...ถึงจะมองเพียงคล่าวๆแต่ว่าสมองของ



วนิดาก็เก็บรายละเอียดไว้แถบจะทุกอย่างไม่เหลือไม่ว่าจะเป็น



ทีวีตัวโตที่ดูท่าว่าจะสูงได้เกือบเท่าๆกับความสูงของผู้บุกรุกเอง



รึว่าโซฟาตัวใหญ่บุผ้านวมสีสวย...นี่ท่ามันตั้งอยู่ที่บ้านของวนิดาละก็นะ



คงจะนอนบนโซฟาตัวนี้แทนที่นอนของตัวเองเลยเชียวละ



(ก็แน่ละซิ...ที่นอนของเธอเองก็เป็นแค่ผ้านวนปูบนพื้นเท่านั้นนิ๊นา)







ทีนี้หล่ะ...เอาละสิ...จะทำความสะอาดตรงไหนดีละ?



มองทางไหนมันก็แทบจะไม่มีฝุ่นให้เห็นเลยแฮะ....



ท่าทางจะเจ้าระเบียบหน้าดู....ก็ดี...จะได้ไม่ต้องเปลืองแรงทำความสะอาด



เพราะไหนจะต้องทำงานประจำของตัวเองในตอนกลางวันแล้ว



ยังจะต้องมาทำงานบ้านให้คนอื่นอีก...คงไม่มีใครบ๊องเท่าสาวในตาคมคนนี้อีกแล้วละมั้ง...



วนิดาก้มลงมองนาฬิการูปหมูสีชมพูที่สวมอยู่ที่ข้อมือซ้ายของตัวเอง



ก็เห็นนาฬิกาบอก เข็มสั้นชี้ที่เลขเจ็ดส่วนเ็ข็มยาวชี้ที่เลขสิบ



\"ตายละหว๋า...เดี๋ยวก็ได้เวลากลับเข้าบ้านแล้วละสิเนี๊ยะ...\"







เจ้าของห้องนี้จะกลับมาประมาณสามทุ่มรึไม่ก็ราวๆนั้นแหละนะ...จากคำบอก



เล่าของน้าสุทัด....(สืบละเอียดซะไม่มี)...







เมื่อเวลาไม่คอยท่าร่างแน่งน้อยก็สาวเท้าตรงไปยังห้องซ้ายมือ



ที่ตนเดาว่าจะต้องเป็นห้องนอนของชายหนุ่มคนนั้นและเมื่อเปิดประตูห้อง



เข้าไปก็เป็นไปตามความคาดหมาย เป็นห้องนอนเรียบๆดูสบายตา ไม่ค่อยมี



เครื่องประดับตกแต่งห้องเท่าไหร่ มีเท่าที่จำเป็น ซึ่งเท่าที่เธอเคยเห็นในหนัง



บางห้องแต่งห้องซะ....ลวดลายเวียนหัวซะไม่มี...







เมื่อเห็นว่าเป็นห้องนอนแน่ๆแล้ววนิืดาก็ก้าวเท้าตรงไปยังโต๊ะเขียนหนังสือ



ข้างหน้าต่างของห้อง....ก้มๆมองๆ....จับนู้น ค้นนี้...(แต่ก็เก็บคืนที่ทุกครั้งที่เอา



ออกมาจากที่เดิมนะ) ในที่สุดก็ดูเหมือนจะเจอสิ่งที่ต้องการแล้ว



\" ดา ไม่ได้ตั้งใจนะคะ...ขอเปิดดูนิดเดียวนะคะ\"



ปากก็พูดไปอย่างนั้นแหละนะ แต่มือก็ค่อยๆยกสมุดโน๊ตสีดำสนิทขื้นมาแอบอ่าน...







\"อือหึ....ใช่จริงๆด้วย...เล่มนี้แหละ คู่มือพิชิตชายในฝันของฉันหล่ะ\"



“ตอนนี้ดาอายุตั้ง25แล้ว ปีนี้จะหาแฟนซักคนเลยไม่ได้รึไง



ไม่รงไม่รอบุพเพสานิวง สานิวาสแล้วหล่ะ อย่างนี้มันต้องลงมือเองซะแล้ว…



ไม่งั้นได้ชื่อว่าเป็นสาวคานทองนิเวศอย่างพี่สาวฉันแน่ๆเลย ฮึๆๆๆ”



พร้อมก้ันนั้นก็ใช้มือที่ว่างหยิบกระดาษกับปากกาขี้นมาโน๊ต



ข้อความที่ต้องการยิกๆ.....เวลาผ่านไปพอสมควร...ในที่สุดภาระกิจแรก



ของวันนี้ก็ผ่านไปด้วยดี







\"....เฮ้อ...สำเร้จ\"



หล่อนเก็บโน๊ตนั้นไว้ที่กระเป๋ากางเกงโรงแรมข้างซ้าย พร้อมกับใช้มือขวา



ข้างที่เหลือหยิบผ้าเช็ดรูปหัวใจสีชมพูหวานแหววไม่เหมาะ นักกับเสื้อ



พนักงานทำความสะอาดที่ตนเองได้ใส่เลยซักนิดขึ้นหน้ามาซับเหงื่อที่หน้าตนเอง...



ทั้งๆที่ห้องนี้ ก็ไม่ได้ร้อนอะไรเลย ตรงกันข้าม ห้องนี้กับเย็นฉ่ำไป



ด้วยเครื่องปรับอากาศที่ห้องนี้ได้ถูกเปิดเข้ามาตั้งแต่แรกด้วยระบบอัตโนมัต







\"..รีบกลับก่อนที่เจ้าของห้องจะมาดีกว่า\"...



วนิดาเพิ่งจะปิดประตูห้องนอนของ



เจ้าของห้องหูของวนิดาก็แว่วเหมือนจะได้ยินเสียงประตูห้องปิดออก



\"แก๊รก\"



\'ว้าย...ตายแล้ว...ฉันยังไม่พร้อมจะเจอเค้าตอนนี้นะ....\'



แต่ดูเหมือนพระเจ้าจะเป็นใจทำให้หญิงสาวได้เจอกับชายหนุ่มก่อนเวลาอันสม



ควรซะแล้วซิเนี๊ยะ...