ด้วยรักและห่วงใย

เนื้อเรื่อง

         เช้า วันที่อากาศสดใส เสียงนกร้องประสานเสียงแว่วมาแต่ไกล ราวกับกำลังร้องเพลง ต้อนรับรุ่งอรุณแสงอบอุ่นของดวงอาทิตย์ยามเช้าลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาภายใน ห้องๆ หนึ่ง ในห้องนั้น 'แม่' กำลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นกับลูกๆเพื่อสั่งสอนการดำรงชีวิตประจำวันที่ดีแก่ลูกๆของท่านให้เป็นคนดี และไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ในวันที่อากาศเป็นใจแม่ก็ได้สอนเราว่าการจะเป็นคนเก่งนั้นไม่สำคัญมากเท่ากับการเป็นคนดีนะลูก ถ้าคนเราดี ดีที่ข้างใน แล้วสิ่งต่างๆก็ไม่น่าเป็นห่วงเพราะความดีชนะทุกสิ่งเสมอ ไม่มีใครมาทำลายความดีของเราไปได้หรือสร้างความดีของเราได้นอกจากตัวเราเองเท่านั้นที่จะกำหนดไว้ว่า"เราต้องเป็นคนดี" และแม่ก็สอนเราอีกว่าสิ่งไหนที่คิดว่าเราทำได้ เราจะต้องพยายามทำสิ่งที่เราหวังไว้ให้สำเร็จดังคำพูดที่เราเปร่งออกมา ถ้าเราทำไม่ได้เราอาจจะเสียคำพูดได้ (พูดในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้) และถ้าผู้อื่นมาสบประมาทเราว่าจะทำได้หรอ เราต้องขอบคุณเขาที่ทำให้เราสู้เพื่อที่จะลบคำสบประมาทของเขาออกไปให้ได้ สิ่งเหล่านี้แหละที่แม่คอยพร่ำสอนเราอยู่เสมอ ความรักความผูกพันธ์ของเราและแม่ไม่สามารถเกิดขึ้นเองได้นอกเสียจากเราสร้างเองเพราะสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ดี และการแสดงความรักต่อแม่นั้นเป็นสิ่งที่จำเป็นมากไม่ใช่แสดงความรักแค่วันแม่วันเดียวเท่านั้นเราต้องทำสิ่งนี้ทุกวันและตลอดไป