จําเลยชีค

ลำดับตอนที่ #6 : ห ก

มิรันดามองไปรอบๆทะเลทราย เธอไม่รู้ว่าควรจะหนีไปอย่างไรดี เพราะเธอคงไม่สามารถขี่ม้า ขี่อู้ดกลับได้ รถราก็ไม่มี มิรันดาวิ่งไปอย่างสุดความสามารถเเต่ร่างอรชรก็ไร้เเรงไปดื้อๆ ไม่ทันได้เตรียมตัวเหรอคิดอะไรต่อ ร่างใหญ่ของชีคหนุ่มก็วิ่งตามเธอมาทันที เมื่อเห็นชีคหนุ่มมิรันดาจึงพยายามวิ่งหนีไปให้ไกลจากเขาที่สุดเเต่ก็ไม่ท่านร่างใหญ่ของท่านชายอดัมที่คว้าข้อมือบางของเธอเอาไว้เเน่น 

"คิดเหรอว่าเธอจะหนีฉันพ้น!"

"ฉันจะทําทุกวิถีทางเพื่อที่จะไปจากคนเลวๆอย่างคุณให้ได้! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ ปล่อยฉัน......."

ร่างอรชรพยายามที่จะสะบัดเเขนของเขาออก ชีคหนุ่มไม่ยอมเเพ้กระชากร่างอรชรเข้ามาในอ้อมเเขนของเขาในที่สุด เเละเขาได้บอกกับตัวเองว่าจะไม่มีวันยอมปล่อยหญิงสาวตรงหน้าเข้าไปจากเขาเด็ดขาด

"ไอ้บ้า! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น่ะ! ฉันบอกให้คุณปล่อยไง!"

ร่างอรชรที่ดิ้นรนตะโกนร้องก็ถึงกับต้องดิ้นรนต่อเมื่อชีคหนุ่มนํามือคว้าใบหน้าอันหวานสวยตรึงใจเขามาบดขยี้ริมฝีปากจูบสั่งสอนให้เธอหยุดดื้อกับเขาเสียที หญิงสาวอยากจะฆ่าเขาให้ตายไปเหลือเกิน ร่างอรชรหยิกใหล่ของเขาไว้ด้วยความโกรธเเต่ชีคหนุ่มกลับไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยจนในที่สุดร่างอรชรของหญิงสาวก็หยุดนิ่งไปเหลือเพียงเเต่กําปั้นน้อยๆที่ทุบตีอกของเขาอยู่

"ทีนี้จะยอมหยุดบ้าเเล้วกลับวังกับฉันได้เหรอยัง!" 

มิรันดานํามือเช็ดถูริมฝีปากเรียวบางสวยของเธอด้วยความรังเกียจ ชีคหนุ่มใช้อํานาจที่มีมากกว่าพยายามที่จะลากเธอกลับเข้าไปในวังเเต่มิรันดาไม่ยอมขัดขืนให้มากที่สุดเท่าที่เธอพอจะทําได้ ชีคหนุ่มจึงไม่รอช้าอุ้มร่างอรชรขึ้นบ่าของเขาทันที

"ว้าย! ไอ้คนผีทะเล! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยน่ะ....."

ร่างอรชรตีเเผ่นหลังของเขาพร้อมดิ้นรนสารพัด ชีคหนุ่มไม่สนใจอุ้มร่างบางของเธอเข้าไปจนสําเร็จเเถมนํามือหนาตีก้นเธอเรื่อยๆเพื่อปราบพยศให้เธอยอมหยุดดิ้นสักที มิรันดาร้องไห้ออกมาด้วยความโกรธเกลียดที่มีต่อชีคหนุ่มเเต่เขากลับไม่สนใจเพราะสําหรับเขาความต้องการคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสําหรับเขา