จําเลยชีค

ลำดับตอนที่ #4 : สี่

"รันขอโทษน่ะค่ะคุณริศ....รันขอโทษ" 

มิรันดาร้องไห้เพราะเธอไม่อยากจะคิดเลยว่าสาริศจะรู้สึกอย่างไรที่คนที่เขากําลังจะเเต่งงานด้วยดันเสร็จเป็นเมียของชีคหนุ่มคนนี้สมใจเขาเเล้ว ทั้งๆที่พรรมจรรย์นี้ควรที่จะเป็นของสาริศไม่ใช่คนป่าเถื่อนเช่นเขา!

"นับตั้งเเต่วันนี้เป็นต้นไปเธอห้ามพูดชื่อของผู้ชายคนนั้นเหรอว่าผู้ชายคนไหนๆอีก" 

ร่างใหญ่ของชีคหนุ่มที่โอบกอดร่างอรชรของเธออยู่กระซิบเข้าไปที่หูของเธอด้วยความหึงหวง พร้อมเเถมรอยจูบไปที่ใบหน้าสวยของเธอต่อเรื่อยๆ 

"ไอ้คนชั่ว! ไอ้คนเลว! ไอ้คนตํ่าทราม! ไอ้คนป่าเถื่อน! ฉันเกลียดคุณ!ได้ยินไหมว่าฉันเกลียดคุณ!"

มิรันดานํากําปั้นของเธอไปทุบตีที่หน้าอกของชีคหนุ่มรัวด้วยความโกรธเเล้วก็ด้วยความเกลียดชังที่เขานั้นใช้กําลังขืนใจเธอจนทําให้เธอต้องตกไปเป็นเมียของเขา! 

"หยุดเดี๋ยวนี้น่ะ! ฉันบอกให้หยุดไง! หยุด!" 

ชีคหนุ่มคว้าหน้าของเธอมาจูบโดยเอามืออีกข้างโอบเอวของเธอเอาไว้ ร่างอรชรของมิรันดาหมดเเรงดิ้นเลยเอากําปั้นหยุดนิ่งที่หน้าอกของเขาไว้เเน่นก่อนที่ร่างอันอ่อนเเอของเธอจะหมดสติลงไปอีกครั้ง 

"เธอ....เธอ...." 

ชีคหนุ่มสบตามองดูร่างเปลือยบางในผ้าห่มของเธอที่สลบลงไปต่อหน้าต่อตาเขาด้วยความเป็นห่วง ชีคหนุ่มเลยใช้ปากจูบซับนํ้าตาออกไปให้ทั่วใบหน้าของเธอ 

"เธอนี่มันช่างบอบบางเเล้วก็อ่อนเเอเป็นบ้าเลย" 

ชีคหนุ่มสบตามองใบหน้าสวยของเธอที่เวลาเขามองเห็นหน้าของเธอทีไหร่ เขาก็รู้สึกมีความสุขได้ทุกครั้ง เวลาสามสิบปีที่ผ่านมาเขายังไม่เคยมีความรู้สึกเบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย มีเธอนี่เเหล่ะที่เป็นคนเเรกสําหรับเขาเเล้วคงจะเป็นคนสุดท้ายของเขาด้วย 

ชีคหนุ่มทําหน้าที่เช็ดตัวของมิรันดาให้ด้วยตัวของเขาเอง เเล้วเขาก็ได้นําชุดคุณผู้หญิงคนก่อนๆของเขามาสวมใส่ให้มิรันดาพร้อมกับเอาจมูกของเขาเข้าไปชนกับจมูกของเธอเพื่อเเหย่ร่างอรชรของเธอเล่น 

"ฉันรักเธอน่ะ สาวน้อยของฉัน" 

ไม่ทันที่ชีคหนุ่มจะนําปากลงไปจูบกับปากของเธอ มิรันดาก็ตื่นขึ้นมาเสียก่อนเธอเลยรีบผลักร่างใหญ่ของเขาออกเเล้วขยับก้นหนีไปให้ห่างเขาด้วยความกลัว

"คุณจะทําอะไรฉันอีก ฮือๆๆ" 

มิรันดาร้องไห้ออกมา ชีคหนุ่มเลยโอบกอดร่างดิ้นรนของเธอไว้เเล้วระดมจูบไปทั่วใบหน้าสวยของเธอด้วยหัวใจรักที่เขานั้นได้เผลอมอบให้กับเธอไปเสียเเล้ว 

"ไม่เอาน่ะเมียจ๋า ไม่ร้องไห้น่ะ"

มิรันดาใช้กําปั้นทุบตีอ้อมกอดของเขาให้มากที่่สุดเท่าที่เธอพอจะทําได้เเต่เเล้วจู่ๆอ้อมกอดที่เต็มไปด้วยไออุ่นของเขาก็ทําให้เธอเผลอเเปรเปลื่ยนมือเป็นโอบกอดเขาเเทน ส่วนชีคหนุ่มก็ได้นําปากเข้าไปจูบที่เเก้มของเธอเพื่อให้เธอนั้นรู้สึกดีขึ้นเเล้วก็หายเศร้าลงไปเสียที  

ชีคหนุ่มกําลังมองใบหน้าที่หลับตาลงไปอยู่ของมิรันดาด้วยความเอ็นดู เขาเลยค่อยๆคลายอ้อมกอดออกมาจากเรือนร่างของเธอ เเล้วยื่นหน้าเข้าไปประชิดใบหน้าสวยของเธอเเต่สติของมิรันดาก็ได้กลับคืนมาเธอเลยรีบผลักดันร่างใหญ่ของเขาออกไปให้ห่างไกลจากเธอ

"ฉันเกลียดคุณ!" 

"เมียพูดเบบนี้ไม่กลัวผัวจะเสียใจบ้างเหรอไงจ๊ะ" 

มิรันดาตบหน้าของชีคหนุ่มฉาดใหญ่ที่เขาบังอาจมาพูดกับเธอเบบนี้ด้วยความโกรธ ส่วนชีคหนุ่มที่ถูกตบก็ไม่ยอมถูกตบฟรีๆเลยจับเธอเข้ามาบดขยี้ปากเรียวสวยของเธอเพื่อเป็นการทําโทษ 

"ท่านอดัมค่ะ.....ของว่างค่ะ.....ว้าย" 

เเม่บ้านอนุทานออกมาที่เห็นชีคหนุ่มคนนี้กําลังโอบเอวประกบจูบริมฝีปากบางของหญิงสาวที่ดิ้นรนสุดชีวิตตรงหน้าของเธออยู่ด้วยความตกใจเพราะที่ผ่านมายังไม่เคยมีใครเห็นชีคหนุ่มคนนี้ลงไม้ลงมือรังเเกใครมาก่อนเลย มีมิรันดานี่เเหล่ะประเดิมเป็นคนเเรก

"มีอะไร" 

ชีคหนุ่มถอนจูบออกมาจากริมฝีปากเรียวสวยของมิรันดาเเล้วเงยหน้าขึ้นไปหาเเม่บ้านที่กําลังยืนนิ่งทําตัวอะไรไม่ถูกอยู่ในช่วงเวลานี้

"ปล่อยน่ะ.....!" 

มิรันดาดิ้นรนต่อชีคหนุ่มเลยยื่นหน้าเข้าไปประชิดใบหน้าสวยของเธอเพื่อเป็นการขู่ให้เธอนั้นเลิกพยศใส่เขาสักทีก่อนที่เขาจะหมดความอดทนกับเธอ!  

"หยุดน่ะ! ถ้าเธอไม่หยุดฉันจะจับเธอจูบอีก!" 

ชีคหนุ่มชี้หน้าของมิรันดาที่ไม่ยอมหยุดดิ้นรนโวยวายด้วยความโกรธ ชีคหนุ่มเลยต้องเอามือไปคว้าหัวของเธอเเล้วเอามืออีกข้างนึงของเขาจับเอวของเธอเอาไว้พร้อมกับประกบริมฝีปากสุดเเข็งหนาบดขยี้จูบริมฝีปากเรียวบางของเธอไว้อย่างป่าเถื่อนเเล้วก็โหดดิบที่สุด! 

เเม่บ้านยอมเดินออกไปโดยดีด้วยความตกใจที่วันนี้ชีคหนุ่มคนนี้ช่างป่าเถื่อนเเล้วก็โหดดิบกับผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน มิรันดาหยุดดิ้นเเล้วกํามือเอาไว้เเน่นเพราะรู้ว่ายิ่งเธอดิ้นเขาก็ยิ่งเเกล้งด้วยการจูบเธอให้เเรงมากขึ้น จากนั้นเธอก็หลับตาลงไปเภาวนาขอร้องให้สวรรค์ช่วยบันดาลพาเธอออกไปจากนรกขุมนี้เร็วๆด้วยเถิด!