ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ก๋วนที่ 1 : เทพจำเป็น
"ตุ้บบบบบบ ....." เสียงของอะไรบางอย่างตกลงกระแทกพื้น ดังไล่เลี่ยกับเสียงของใครบางคนที่ดังขึ้นถัดมา "โอ้ยยยย ...." เสียงโอดครวญของผมเองแหละครับ แฮะๆ - -" ผมตกเตียงน่ะ เมื่อกี้ดันไปฝันถึงเรื่องของใครก็ไม่รู้อีก ผมรู้สึกเหมือนจะต้องเจอเรื่องแบบนี้ทุกคืนหลังจากเกิด เหตุการ์ณ นั้นน่ะ
"รัช ตื่นแล้วหรือลูก" แม่ผมตะโกนเรียกจากด้านล่าง คงเพราะท่านรู้ดีน่ะครับว่าถ้าได้ยินเสียงตกเตียงแสดงว่าผมตื่นแล้ว
"ครับ เดี๋ยวไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้แหละ" ผมตอบไปทันที เพราะรู้ว่าแม่จะถามอะไรต่อ
"จ้าาา เดี๋ยวแม่ทำอาหารเช้ารอนะ"
ผมไม่รอช้าตรงไปทางห้องน้ำส่วนตัวทันที พร้อมกับลงอางอาบน้ำ จริงๆบ้านผมก็ไม่ได้มีฐานะดีเท่าไรหรอก หากว่าพ่อผมไม่ได้เป็นถึงนักธรุกิจชื่อดังน่ะ แต่ท่านมักไม่ได้มาหาผมบ่อยครั้งนัก เพราะท่านต้องทำหน้าที่ ซึ่งผมก็มีเช่นกัน - - เรียนไง แต่ท่านก็ส่งเงินให้กับพวกเราตลอด
หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็ไม่ลืมที่จะ เก็บผ้าห่ม และ ที่นอน ที่กองอยู่ที่พื้นห้องรกๆ และ แต่งตัวพร้อมไปเรียนทันที
"ข้าวเช้าพร้อมแล้วจ๊ะ" นี่เป็นคำแรกที่ผมได้ยินเมื่อเดินมาถึงโต๊ะอาหารพร้อมกับอาหารที่หน้าตาน่ารับประทานเต็มไปหมด
"แหม่ ... แม่ทำอาหารเยอะนะเนี้ย แถมของอร่อยๆทั้งนั้นเลย" ผมชมออกมาทันทีที่ได้สัมผัสกับอาหารที่เรียกได้ว่าเมื่อกินไปจะต้องน้ำตาไหลแน่นอน
"จ้าาา ถ้าอร่อยก็กินเข้าไปเยอะๆเถอะจ๊ะ" แม่ผมกล่าวก่อนที่จะตักอาหารเข้าปากไปอีกคำ
"ผมอิ่มแล้วล่ะครับ งั้นผมไปโรงเรียนแล้วนะฮะ" ผมว่าพร้อมยกมือไหว้และออกเดินทางทันที
ซึ่งผมก็ขับจักรยานไปโรงเรียนน่ะครับ เพราะว่าอยู่ไม่ไกลจากบ้านมาก แถมตอนนี้ก็พึ่ง 6 โมงกว่า ถามว่าทั้งๆที่บ้านใกล้ขนาดนี้แต่ทำไมต้องไปโรงเรียนเช้ามากน่ะเหรอครับ ก็เพราะว่า เหตุการ์ณ นั้นแหละครับ มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสัปดาห์ก่อนน่ะครับ
*****
เมื่อเย็นวันนั้นเอง ...
"เฮ้ย ! อย่าเตะแรงนักดิว่ะ เดี๋ยวก็นอกสนามกันพอดี" เพื่อนผมคนนึงที่กำลังเล่นบอลด้วยกล่าวขึ้นเมื่อ ผมเตะบอลแรงจนเกินไป
"เออโทษทีว่ะ" ทำไงได้ผมเองพึ่งหัดเล่นบอลครั้งแรก เลยกะแรงไม่ค่อยถูก
"เอาใหม่ๆ ลองดูใหม่ดิ" เพื่อนคนเดิมส่งบอลมาให้อีกครั้ง
"เอาล่ะนะ" ผมเล็งไปยังเป้าหมายก่อนจะซัดเต็มแรงหวังที่จะแกล้งเพื่อนคนเดิม แต่แล้วเหตุการ์ณที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อ บอลเจ้ากรรมดันไปคนละทางกับที่ผมเล็งแถมยังไปกระแทกหัว รูปปั้นเทพพิทักษ์จนหัวหลุดอีก เลยโดนเพื่อนโหวตให้มาเก็บบอลซึ่งก็ซวยผมอีก เมื่อเดินมาถึงก็เจอกับประธานนักเรียนสุดโหดอีก T^T เธอเลยบอกว่าจะลงโทษผมโดยการให้มาทำงานอย่างสภานักเรียนด้วยล่ะ ผมเลยต้องจำใจมาทำงานแบบนี้
*****
"เฮ้อออ ...." ในที่สุดก็มาถึงลานประหารซะที พร้อมกับการปรากฎตัวของยมฑูตด้วยล่ะ
"มาถึงซะทีนะ เจ้าเบ๊ นึุกว่าจะมาสายซะแล้ว" เธอกล่าวทักอย่างเยือกเย็น ไม่ต้องบอกหรอกครับว่าใครที่ไหน ไอ้คุณประธานนักเรียนสุดโหดนั้นแหละครับ
"อือ .." ผมตอบอย่างเอื่อยๆ ก่อนจะจอดรถจักรยานตัวโปรดไว้ข้างๆกับป้อมยาม และ แขวนกระเป๋านักเรียนไว้กับตัวรถ
"ต้องตอบว่า ค่ะ นายท่านสิยะ" เธอว่าก่อนจะกอดอกแล้วจ้องเขม็งมาทางผม
"ทะ..ทำไมต้อง ค่ะ ด้วยฟะ ฉันเป็นผู้ชายทั้งแท่งนะเว้ย ยัยประธานเฮงซวย" แค่เรียกผมว่าเบ๊ผมก็เกินทนแล้ว เพราะจริงๆแล้วผมน่ะติดอันดับคนหล่อที่สุดในโรงเรียนเลยนะรู้เปล่า เพราะผมน่ะ มีสายตาที่เฉียบคม สีดำ ผมน้ำตาลอ่อน จมูกโด่ง ตัวขาว(แต่ไม่มาก) ด้วยส่วนสูงที่ประมาณ 185 เซนติเมตรทำให้ผมดูดีขึ้นเป็นกอง
"นั่นสินะ .." เธอว่าพลางเอานิ้วชี้แตะปลายคางราวกับใช้ความคิด
"โอ้ววว !! ในที่สุดเธอก็เข้าใจหัวอกฉันแล้วสินะ" ผมดีใจจังที่ไม่จำเป็นต้องพูด ค่ะ แล้วววว
"เถียงประธาน เพิ่มโทษ 1 วัน"
"ฮะ ?" อะ.. อะไรนะเพิ่มโทษแค่หนี้เดิมยังใช้ไม่หมดเล้ยยย
"พูดคำหยาบอีก 1 วัน" เธอยังคงทยอยบอกความผิดของผมออกมาเรื่อยๆ
"และ สุดท้าย ..."
"ฮะ .. มีอีกเหรอ" ผมถามด้วยความสงสัย
"ลืมชื่อประธานนักเรียน อย่างชั้น !!!!!!" งะ ! อะไรว่ะเนี้ยยยย มันเกี่ยวตรงไหนฟะ
"รวมโทษกับของเดิมแล้วรวมเป็นทั้งหมด 105 วัน !!!" เธอกล่าวจบพร้อมมองผมด้วยแววตาอย่างผู้ชนะ
"แล้วชั้นชื่ออะไรล่ะจ๊ะ เบ๊จัง" เธอถามพร้อมกับยักคิ้วให้ผม หน้าตามัน .. มัน ... บาดใจเว้ยยย .. กวนตีนเกินไปแล้ววว ...
"ท่านยูกิ โซระ ค่ะ" ผมตอบอย่างโกรธเคืองเล็กๆ
"ไปทำงานกันเหอะ เบ๊จางงง" เธอกล่าวพร้อมเดินนำไปลิ่วว ... ระหว่างทางนั้น เธอก็ได้บอกเหตุผลที่ผมอยากรู้ นั่นคือ ทำไมต้องพูด คะ ด้วย คำตอบก็คือเพราะว่า สภานักเรียนจะรับแค่ผู้หญิงเท่านั้น เพราะเธอให้เหตุผลว่า ผู้หญิงนั้นไว้ใจได้มากกว่าผู้ชายเยอะ - - แถมผู้หญิงยังสามารถคุมนักเรียนชายได้มากกว่า ทำให้สภาปีนี้โดนคุมเข้มมาก
หลังจากถึงสถานที่ที่เราจะทำงานแล้ว ซึ่งก็คือ ห้องน้ำ นั่นเอง
"เริ่มจากที่นี้แล้วกัน ไปหยิบไม้กวาดมาสิเบ๊จัง" เธอออกคำสั่งผม พร้อมทั้งชี้นิ้วไปยังที่เก็บไม้ถูพื้นที่ตนต้องการ
"ค้าาาาาาาาาา .. นายท่าน" ผมลากเสียงยาวๆก่อนที่จะเดินไปหยิบไม้ถูพื้นเก่า มา 2 ไม้ และ ยื่นให้ยูกิ อันนึงสำหรับผมเองอันนึง
เธอส่ายหน้าก่อนกล่าวว่า "ฉันบอกตอนไหนว่าจะทำยะ" หนอยยยย .. ไม่ช่วยกันแต่ดันมาสั่งซะงั้น นอมไม่ได้เฟ้ยยย อย่างนี้มันต้องเอาคืน
"เอ้ออออ นั้นสินะลืมไปๆ ท่านคงจะตัวเล็กไปสินะคะ เลยไม่สามารถทำเองได้ น่าสงสารจริงๆ"
ผมทำหน้าเศร้าพร้อมกับเอามือปาดน้ำตาตัวเอง ซึ่งผมไม่ได้โกหกนะ เธอตัวสูงแค่ประมาน 167 ซม.เองด้วยซ้ำไป
"ฮึ่ยยยยยยย แก๊!! ไอ้เบ๊" เธอตะโกนพร้อมกับกระโดดถีบผมกลิ้งไปหลายตะหลบทีเดียว เพราะว่าแม้ว่าเธอจะตัวไม่สูกมากนัก แต่ทางด้านวิชาการต่อสู้นั้นเป็นเลิศเลยทีเดียว
"รัช ตื่นแล้วหรือลูก" แม่ผมตะโกนเรียกจากด้านล่าง คงเพราะท่านรู้ดีน่ะครับว่าถ้าได้ยินเสียงตกเตียงแสดงว่าผมตื่นแล้ว
"ครับ เดี๋ยวไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้แหละ" ผมตอบไปทันที เพราะรู้ว่าแม่จะถามอะไรต่อ
"จ้าาา เดี๋ยวแม่ทำอาหารเช้ารอนะ"
ผมไม่รอช้าตรงไปทางห้องน้ำส่วนตัวทันที พร้อมกับลงอางอาบน้ำ จริงๆบ้านผมก็ไม่ได้มีฐานะดีเท่าไรหรอก หากว่าพ่อผมไม่ได้เป็นถึงนักธรุกิจชื่อดังน่ะ แต่ท่านมักไม่ได้มาหาผมบ่อยครั้งนัก เพราะท่านต้องทำหน้าที่ ซึ่งผมก็มีเช่นกัน - - เรียนไง แต่ท่านก็ส่งเงินให้กับพวกเราตลอด
หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็ไม่ลืมที่จะ เก็บผ้าห่ม และ ที่นอน ที่กองอยู่ที่พื้นห้องรกๆ และ แต่งตัวพร้อมไปเรียนทันที
"ข้าวเช้าพร้อมแล้วจ๊ะ" นี่เป็นคำแรกที่ผมได้ยินเมื่อเดินมาถึงโต๊ะอาหารพร้อมกับอาหารที่หน้าตาน่ารับประทานเต็มไปหมด
"แหม่ ... แม่ทำอาหารเยอะนะเนี้ย แถมของอร่อยๆทั้งนั้นเลย" ผมชมออกมาทันทีที่ได้สัมผัสกับอาหารที่เรียกได้ว่าเมื่อกินไปจะต้องน้ำตาไหลแน่นอน
"จ้าาา ถ้าอร่อยก็กินเข้าไปเยอะๆเถอะจ๊ะ" แม่ผมกล่าวก่อนที่จะตักอาหารเข้าปากไปอีกคำ
"ผมอิ่มแล้วล่ะครับ งั้นผมไปโรงเรียนแล้วนะฮะ" ผมว่าพร้อมยกมือไหว้และออกเดินทางทันที
ซึ่งผมก็ขับจักรยานไปโรงเรียนน่ะครับ เพราะว่าอยู่ไม่ไกลจากบ้านมาก แถมตอนนี้ก็พึ่ง 6 โมงกว่า ถามว่าทั้งๆที่บ้านใกล้ขนาดนี้แต่ทำไมต้องไปโรงเรียนเช้ามากน่ะเหรอครับ ก็เพราะว่า เหตุการ์ณ นั้นแหละครับ มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสัปดาห์ก่อนน่ะครับ
*****
เมื่อเย็นวันนั้นเอง ...
"เฮ้ย ! อย่าเตะแรงนักดิว่ะ เดี๋ยวก็นอกสนามกันพอดี" เพื่อนผมคนนึงที่กำลังเล่นบอลด้วยกล่าวขึ้นเมื่อ ผมเตะบอลแรงจนเกินไป
"เออโทษทีว่ะ" ทำไงได้ผมเองพึ่งหัดเล่นบอลครั้งแรก เลยกะแรงไม่ค่อยถูก
"เอาใหม่ๆ ลองดูใหม่ดิ" เพื่อนคนเดิมส่งบอลมาให้อีกครั้ง
"เอาล่ะนะ" ผมเล็งไปยังเป้าหมายก่อนจะซัดเต็มแรงหวังที่จะแกล้งเพื่อนคนเดิม แต่แล้วเหตุการ์ณที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อ บอลเจ้ากรรมดันไปคนละทางกับที่ผมเล็งแถมยังไปกระแทกหัว รูปปั้นเทพพิทักษ์จนหัวหลุดอีก เลยโดนเพื่อนโหวตให้มาเก็บบอลซึ่งก็ซวยผมอีก เมื่อเดินมาถึงก็เจอกับประธานนักเรียนสุดโหดอีก T^T เธอเลยบอกว่าจะลงโทษผมโดยการให้มาทำงานอย่างสภานักเรียนด้วยล่ะ ผมเลยต้องจำใจมาทำงานแบบนี้
*****
"เฮ้อออ ...." ในที่สุดก็มาถึงลานประหารซะที พร้อมกับการปรากฎตัวของยมฑูตด้วยล่ะ
"มาถึงซะทีนะ เจ้าเบ๊ นึุกว่าจะมาสายซะแล้ว" เธอกล่าวทักอย่างเยือกเย็น ไม่ต้องบอกหรอกครับว่าใครที่ไหน ไอ้คุณประธานนักเรียนสุดโหดนั้นแหละครับ
"อือ .." ผมตอบอย่างเอื่อยๆ ก่อนจะจอดรถจักรยานตัวโปรดไว้ข้างๆกับป้อมยาม และ แขวนกระเป๋านักเรียนไว้กับตัวรถ
"ต้องตอบว่า ค่ะ นายท่านสิยะ" เธอว่าก่อนจะกอดอกแล้วจ้องเขม็งมาทางผม
"ทะ..ทำไมต้อง ค่ะ ด้วยฟะ ฉันเป็นผู้ชายทั้งแท่งนะเว้ย ยัยประธานเฮงซวย" แค่เรียกผมว่าเบ๊ผมก็เกินทนแล้ว เพราะจริงๆแล้วผมน่ะติดอันดับคนหล่อที่สุดในโรงเรียนเลยนะรู้เปล่า เพราะผมน่ะ มีสายตาที่เฉียบคม สีดำ ผมน้ำตาลอ่อน จมูกโด่ง ตัวขาว(แต่ไม่มาก) ด้วยส่วนสูงที่ประมาณ 185 เซนติเมตรทำให้ผมดูดีขึ้นเป็นกอง
"นั่นสินะ .." เธอว่าพลางเอานิ้วชี้แตะปลายคางราวกับใช้ความคิด
"โอ้ววว !! ในที่สุดเธอก็เข้าใจหัวอกฉันแล้วสินะ" ผมดีใจจังที่ไม่จำเป็นต้องพูด ค่ะ แล้วววว
"เถียงประธาน เพิ่มโทษ 1 วัน"
"ฮะ ?" อะ.. อะไรนะเพิ่มโทษแค่หนี้เดิมยังใช้ไม่หมดเล้ยยย
"พูดคำหยาบอีก 1 วัน" เธอยังคงทยอยบอกความผิดของผมออกมาเรื่อยๆ
"และ สุดท้าย ..."
"ฮะ .. มีอีกเหรอ" ผมถามด้วยความสงสัย
"ลืมชื่อประธานนักเรียน อย่างชั้น !!!!!!" งะ ! อะไรว่ะเนี้ยยยย มันเกี่ยวตรงไหนฟะ
"รวมโทษกับของเดิมแล้วรวมเป็นทั้งหมด 105 วัน !!!" เธอกล่าวจบพร้อมมองผมด้วยแววตาอย่างผู้ชนะ
"แล้วชั้นชื่ออะไรล่ะจ๊ะ เบ๊จัง" เธอถามพร้อมกับยักคิ้วให้ผม หน้าตามัน .. มัน ... บาดใจเว้ยยย .. กวนตีนเกินไปแล้ววว ...
"ท่านยูกิ โซระ ค่ะ" ผมตอบอย่างโกรธเคืองเล็กๆ
"ไปทำงานกันเหอะ เบ๊จางงง" เธอกล่าวพร้อมเดินนำไปลิ่วว ... ระหว่างทางนั้น เธอก็ได้บอกเหตุผลที่ผมอยากรู้ นั่นคือ ทำไมต้องพูด คะ ด้วย คำตอบก็คือเพราะว่า สภานักเรียนจะรับแค่ผู้หญิงเท่านั้น เพราะเธอให้เหตุผลว่า ผู้หญิงนั้นไว้ใจได้มากกว่าผู้ชายเยอะ - - แถมผู้หญิงยังสามารถคุมนักเรียนชายได้มากกว่า ทำให้สภาปีนี้โดนคุมเข้มมาก
หลังจากถึงสถานที่ที่เราจะทำงานแล้ว ซึ่งก็คือ ห้องน้ำ นั่นเอง
"เริ่มจากที่นี้แล้วกัน ไปหยิบไม้กวาดมาสิเบ๊จัง" เธอออกคำสั่งผม พร้อมทั้งชี้นิ้วไปยังที่เก็บไม้ถูพื้นที่ตนต้องการ
"ค้าาาาาาาาาา .. นายท่าน" ผมลากเสียงยาวๆก่อนที่จะเดินไปหยิบไม้ถูพื้นเก่า มา 2 ไม้ และ ยื่นให้ยูกิ อันนึงสำหรับผมเองอันนึง
เธอส่ายหน้าก่อนกล่าวว่า "ฉันบอกตอนไหนว่าจะทำยะ" หนอยยยย .. ไม่ช่วยกันแต่ดันมาสั่งซะงั้น นอมไม่ได้เฟ้ยยย อย่างนี้มันต้องเอาคืน
"เอ้ออออ นั้นสินะลืมไปๆ ท่านคงจะตัวเล็กไปสินะคะ เลยไม่สามารถทำเองได้ น่าสงสารจริงๆ"
ผมทำหน้าเศร้าพร้อมกับเอามือปาดน้ำตาตัวเอง ซึ่งผมไม่ได้โกหกนะ เธอตัวสูงแค่ประมาน 167 ซม.เองด้วยซ้ำไป
"ฮึ่ยยยยยยย แก๊!! ไอ้เบ๊" เธอตะโกนพร้อมกับกระโดดถีบผมกลิ้งไปหลายตะหลบทีเดียว เพราะว่าแม้ว่าเธอจะตัวไม่สูกมากนัก แต่ทางด้านวิชาการต่อสู้นั้นเป็นเลิศเลยทีเดียว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น