ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love Guardian เทพรักพิทักษ์เธอ

    ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ : สัญญา

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 37
      0
      23 ก.พ. 56

    ในขณะที่เวลาดำเนินไปอย่างเชื่องช้า ความเงียบสงบ เมื่อรวมเข้ากับ แสงสีของเมืองทำให้บรรยากาศตอนนี้ดูสบายตา ซึ่งเงียบ .. เงียบเกินไป�
    "อย่าตามมาสิเว้ยยย !!" ผมตะโกนออกมาดังลั่น หลังจากที่อยู่ดีๆผมก็ถูกตามล่าด้วยอะไรบางอย่างที่ผมไม่รู้จัก
    ผมพยายามหลบหลีกไปมาตามซอกตึกแต่มันก็ยังหาผมเจอตลอด ซึ่งมันยังมีบางอย่างที่ผมกลัวมันอยู่ด้วย นั้นก็คือปืนสั้นคู่ สีดำนิลที่กำลังจ่อหัวผมอยู่�
    "เอาก็เอาวะ เป็นไงเป็นกัน" ผมสถบกับตัวเองพร้อมกันเคลื่อนตัวออกมาจากปืนและใช้แรงทั้งหมดผลักปืนกระเด็นออกไป และ วิ่งสุดฝีเท้าทันที
    มันมองผมด้วยสายตาเอือมระอาเต็มที แต่มันก็ยังตามผมมาอีก

    ผมที่รู้จักเส้นทางในเมืองนี้อย่างดี คิดจะจบเรื่องนี้ด้วยการวิ่งขึ้นบนตึกสิบชั้น ผมวิ่งขึ้นชั้นที่ 1 และ ขึ้นต่อไปจนถึงชั้นที่ 8 ผมเริ่มสงสัยว่าทำไมผมไม่ได้ยินเสียงคนเดินตามผมมาเลย หรือ ว่า มันจะหนีไปแล้วกันนะ เมื่อคิดได้ดังนั้น จึงค่อยเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าของตึกอย่างไม่รีบร้อนนัก

    แอ้ดดดดดด ... เสียงประตูไม้เก่าๆดังขึ้นเมื่อถูกเปิดขึ้น เนื่องจากการที่ไม่ได้ใช้งานมานาน�
    "มาได้ซะทีนะเจ้ามนุษย์"�
    "เฮ้ยย !!!!" ผมร้องออกมาทันทีเมื่อพบว่ามันนั่งห้อยขาอยู่ข้างบนประตูนั้นเอง
    มันยิ้มก่อนจะกล่าวอีกครั้งว่า "มาเถอะ ... ข้าไม่ทำอะไรหรอกน่า"
    "ฉันไม่เชื่อแกหรอก ยัยปีศาจ !!!!!" ผมว่าพร้อมถอยหลังออกมาทีะก้าว
    "เห้อออ ... ไม่อยา่กจะใช้ความรุนแรงเล้ยย ... แต่มาพูดแบบนี้ ข้าไม่ชอบเฟ้ยยยย !!!"
    มันคำราม พร้อมยกปืนคู่สีนิลชี้มาทางผมทันที
    "หนอยยย ...." ผมว่าพร้อมถอยร่นไปอีก ซึ่งผมสัมผัสได้ถึงแรงลมประทะด้านหลังของตนเองแล้ว

    -:: วิ้งงง ::-

    กระสุนสีดำพุ่งออกมา วิถึกระสุดนั้นเฉี่ยวหัวผมไปเพียงนิดเดียว นั่นทำให้ผมไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย แต่แค่นั้นก็เพียงพอที่จะทำให้ผมหงายหลังตกลงไปแล้วล่ะ
    "เห้ยยย !!!" มันตะโกนพร้อมกับพุ่งมาทางผมทันที


    ฟ้าววววววววววววววว ....... !!!

    ผมค่อยๆยอมรับความตายของตัวเองช้าๆ และ ค่อยหลับตาลง ทันใดนั้นเองก็มีสิ่งที่ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น
    "ยื่นมือมาสิ เจ้ามนุษย์ หากแค่เพียงเจ้าจีบมือข้า ข้าก็จะช่วยเจ้าเช่นกัน" ผู้หญิงอีกคนที่มีผมยาวประบ่าสีดำนิล แววตาสีน้ำเงินข้าง แดงข้าง พร้อมปีกสีครามด้านหลังทั้ง 6 ปีกสะบัดเบาๆ
    เสียงหวานอ่อนนุ่มของผู้หญิงคนนั้นไม่เหมือนแม้แต่ลักษณ์ของปีศาจเมื่อครู่ ไม่รู้เหมือนกันมีอะไรดลใจผมสักอย่าง ทำให้ผมค่อยๆยื่นมือไปสัมผัสมือเธอ�
    ทันทีที่ผมสัมผัสมือนั่น ผมก็รู้สึกสบายและ ผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก จากนั้นเธอก็ค่อยๆดึงผมเข้าไปหาเธอ�
    "เอาล่ะ จากนั้นก็ทำสัญญาสินะ" เธอยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะค่อยๆโน้มตัวลงมา ... และ ทำสัญญากับผม ซึ่งสัญญาที่ว่าก็คือการจุมพิต เธอจูบผมและกล่าวเบาๆว่า "หากท่านยอมรับเรา เราก็จะยอมรับท่าน และ จะยอมเป็นทาสท่านชั่วนิจนิรันดร์" หลักจากนั้นผมก็หลับไป ภายในอ้อมกอดแห่งความมืดนั้นเอง ...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×