คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำน้ำนำ
บทนำ
เข้าสู่โรงเรียน!
ไงทุกท่านที่นี้คือโรงเรียนใหม่ของฉันที่เพื่อนๆต่างมาเรียนกันฉันเพิ่งมีอายุได้แค่15ปีเท่านั้น(เพิ่ง15เมื่อวานเอง)เพราะฉะนั้นฉันจึงอยู่เพียงแค่ม.3นั่นเอง และมันช่างเป็นดวงสมพงจริงๆเมื่อฉันได้มาเจอกับเพื่อนเก่าที่สนิทที่สุดเท่าที่ฉันเคยมีมาเลยทีเดียวเริ่มมาเราก็คุยกันสิคับพี่น้อง
“แง้วดีใจจังอ่ะที่สวรรค์มาโปรดให้พวกเราได้เจอกันอีกครั้ง”แวรี่พูด
“นั่นดิแงงง”ตามด้วยชาละ
“....เออนั่นสินะเพื่อนเก่านี่ดีที่สุดแล้วเนาะ”มิสะจอมเซ่อพูดต่อ
“มันจะไม่ดีตรงที่Master manก็มาที่นี่น่ะสิ”ตามด้วยชั้น น่ารำคานที่สุดเลยMASTERMANเนี่ย
“เอ่อนะ มันก็อาจเป็นดวงเหมือนกันล่ะมั้ง”ชาละพูด
“ดวงซวยล่ะสิไม่ว่า”ฉันเอง
“ไม่มั้งเขาอาจตามมาเพราะเธอก็ได้”แวรี่พูดพลางมองตาฉัน
“เขาที่ว่าน่ะใครกัน!”นั่นสิใคร
“อย่าทำเป็นลืมดิ”ชาละเองก็รู้หรอ
“แล้วมันใครล่ะ”เฮ้ยบอกกันดีๆก็ได้
“....ก็ซอลไงล่ะ (SAWนั่นแหละ)”อึ้ก๐_0ความทรงจำกลับคืนสู่หัวสมอง
“ล...ล..ล..แล้วไงฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรนี่”เรื่องนั้นมันแน่อยู่แล้ว
“นี่ๆให้โอกาสเขาบ้างก็ได้นา>_<”เรื่องอะไรเล่า
“จะให้โอกาสเรื่องอะไรล่ะ”หัวฉันยิ่งกระทบกระเทือนอยู่- - *
“เรื่องที่เธอไม่เคยเปิดใจตัวเองบ้างไง”เฮ้ยๆไปใหญ่แล้วเฮ้ย
“ฉันไม่เข้าจายยย”งงไปหมดแล้วนะเฟร้ยT0T
“ยัยสมองเลอะเลือน”เฮ้ยแล้วแวรี่มาว่าฉันทำไม
“ก็มันแน่อยู่แล้วนี่หัวฉันมันไปชนกับตนไม้น้าไม่ใช่โฟม”ยังปวดอยู่
“ไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นโว้ยยยยย”อ้าวแล้วเรื่องไหน
“พอและคุยกับแกแล้วมึนหัวจี๊ดๆเลยอ่ะ”แวรี่ซ้ำเติมสักพักมีเสียงดังขึ้นดังมากซะด้วยเสียงมีดังนี้ (เฮ้ยๆบ้าไปใหญ่แล้ว) เพล้งงง
“เฮ้ยเสียงอะไรน่ะ๐_0”ชาละแหกปาก
“ไปดูเร็ว!”เสียงแวรี่นั่นเอง(ชอบสอด)
“ไอ้เวนนี่จะหาเรื่องกูหรอวะ!”๐_0เฮ้ยนั่นมัน
“ซอล!”ฉันสี่คนแหกปากดังลั่น!ซอลที่กำลังต่อยเตะกระชากคอเสื้อของไอ้คนโชคร้ายคนนั้นอยู่หันมามือเขาหลุดจากคอเสื้อทันทีเมื่อเห็นพวกฉัน
“รีน่าจัง! ๐_0”ทักกันดีๆก็ได้ไม่ต้องมีจังหรอก
“นายทำอะไรน่ะ”
“มันหาเรื่องผม”
“เรื่องอะไร”
“มันบอกผมผมเป็นไอ้เวนตัวนึง”โอ้โหเล่นแรงกับซอลได้ลงคอ (ช่างกล้า)
“มันปากปีจอเองล่ะน่าอย่าไปทำอะไรเขาเลยน่า”
“แต่ผม...”
“เอาน่าละเว้นซะบ้างสิ”
“ก็ได้ นี่ผมเห็นแก่รีน่าจังอ่ะนะ*^*”อ่านะ
“นางฟ้าของผมมมมม”ไอ้ปากปีจอคลานมาเกาะขาฉัน๐_0เวนแล้ว
“เรื่องนี้ฉันห้ามไม่ไหวแล้วนะ”
“เอ๋เรื่องอะไรหรอ”ฉันชี้ไปทางซอลซอลกำลังกัดฟันกรอดมองมาทางปากปีจอ
“แก ตาย!”น่านไง ฉันกระโดออกมาแล้วก็ ตุ้บๆ ผัวะ ปั่ก...เสียงเงียบไปเฉยเลย พอฉันลืมตามองฉันเห็นเลยว่าฟูโจเข้ามาห้ามซอลเอาไว้ ทำเอาพวกผู้หญิงที่ไม่เคยเจอค้างไปนานเลย
“พอเลยไอ้ซอลแกพอเหอะเดี๋ยวมันจะตายเอาซะก่อน”
“มันตายได้ก็ดีดิวะ!”เฮ้ยๆแค่เกาะขาเองนะถ้ามันกอดฉันแกจะไม่เอาบาซูก้ายิงถล่มบ้านมันเลยเลอะ
“กลับก่อนเว้ยไอ้พวกเบเฮมมันรออยู่นะเว้ย”อ่าเบเฮมหรอ
“เออๆไปก็ได้”ซอลลุกขึ้นแล้วเดินไปกับฟูโจแต่แล้วก็
“เฮ้ย ไอ้เวนแกทำไรเพื่อนกูวะ”พวกอีก5คนของไอ้หมาพูดเฮ้ยมันหาเหาใส่หัวตัวเองนี่หว่า
ซอลหันกลับมาพร้อมหน้าตาเหมือนจะฆ่าคนให้ตายเลยทีเดียว
“แกพูดว่าอะไรนะ”
“ไอ้เวน2ตัวนั้นน่ะแกทำอะไรเพื่อนกูวะ”ฟูโจสะดุ้งเหมือนจะบอกว่ากูเกี่ยวอะไรด้วย แต่ก็ไม่ต้องห่วงหรอกแค่6คนซอลกับฟูโจจัดการสบายอยู่แล้ว-0-
“เฮ้ยทำไมมาช้านักวะ”เสียงผู้ชายคนนึงเดินมาพร้อมกันเพื่อนอีกหนึ่งเฮ้ยนั่นมัน เบเฮมกับแอลม่อนนี่นา หลังจากนั้นพวกผู้หญิงที่ค้างอยู่นานก็ยิ่งค้างไปกว่าเก่าเมื่อเจอใบหน้าอันเลอเลิศของ4คนนั้น
“กำลังเสริมหรอวะไอ้เวน”นั่นไงเอาแล้ว เบเฮมกับแอลม่อนหันไปแล้วพูดว่า
“สอดอะไรวะหรือจะมีเรื่องกับพวกกู”เฮอๆตายไปซะ
“ใครอ่ะ”มิสะพูดขึ้น (มิสะไม่รู้จักใครอีกเลยนอกจากซอล)
“ไอ้โง่เอ้ยไม่ต้องรู้หรอก”เข้าเรื่องต่อเลย
“เออก็เอาสิวะมาเลย”
“งั้นกูต่อให้พวกแกมากันเลย6คนฉันจะแค่2”
“อย่าเก่งแต่ปากละกันมึง”
“ไปเลยไอ้ฟูกับไอ้ม่อน”
“เฮ้ยเรียกกันดีๆดิ”ฟูโจแหกปาก
“เออๆไปดิ”
“Come on”แอลม่อนถ้า
“ย้ากกกบุกเลยนะเว้ย”ไอ้พวกหมาวิ่งกรูกันเข้ามาแย่แล้วๆ>0<
“โนนน”
ผัวะ ปั่ก ตุ้บ ตั้บ ตูม โครม ปั๊ก พวกแกไม่ลอดแน่ๆแง
“เฮ้อ เสร็จและ”
“อึดเหมือนกันแหะ”
“เฮ้ยพวกเรากลับก่อนแอ้กก”หนีไปแล้ว ก็โดนไปซะขนาดนั้นนี่
“เหนื่อยไหมเพื่อน”
“นิดนึง^_^”
“กรี๊ดน่ารักที่สุด”พวกผู้หญิงที่ค้างไปนานวิ่งกรูกันเข้าไปหาแล้วก็
“หยุดเดี๋ยวนี้!!!”เบเฮมตะโกนดังลั่น
“....เอ่อ”
“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละอย่าก้าวเข้ามาอีกละกัน”บอกไว้อย่างเดียวเบเฮมน่ะ...
“ค่ะๆ”พวกผู้หญิงหยุดอยู่กับที่แล้วถอยหลังไป5ก้าว~โหดแฮะ
“ไอ้เบเฮมไม่ต้องโหดก็ได้นี่หว่า^_^”ซอลพูด
“ช่างเหอะกลับได้แล้วจะ8โมงแล้ว”เออเฮ้ยมันจะ8โมงแล้วนี่หว่าไปเข้าแถวดีกว่า
พักกวางวัน
“รีน่าไปกินข้าวกันเหอะ”แวรี่กับชาละวิ่งมาชวนชั้น
“อ้าวมิสะล่ะ”หายไปไหน
“ไม่รู้สิหายไปไหนไม่รู้”
“ฉันนึกว่าอยู่กับเธอซะอีก”เฮ้ยๆ
“เฮ้ย อย่าล้อเล่นกันนะ”
“เปล่าไม่ได้ล้อเล่นน้า”เวรแล้วไงเจ้าตัวแสบจอมเซ่อหายไปแล้ว!
ถึงเพื่อนๆโรงเรียนอมาต(อย่ามาว่าหรือแซวกันนะเฟร้ย)
ความคิดเห็น