คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [Secret Christmas] Chapter 3
บทที่ 3
วันนี้เยอื่นเ้าเป็นพิเศษ เาั้ใะพาีวอนไปับรถเล่น ไปสวนสาธาระฮันั
หลัาที่เยออาบน้ำ เรียม“โทิรั”(้าวล่อ) เรียบร้อยแล้ว เยอ็เินเ้าไปในห้อั้ใะปลุีวอน แ่พอเห็นีวอน็เิวามิในหัว “แล้ัหน่อยีว่า” เยอยิ้มน้อยยิ้มให่ับแผนารอัวเอ
……………………
“อื้อออ...” ีวอนยับัวลืมาเมื่อรู้สึเหมือนมีอะไรหนัๆทับอยู่บนัว
“แฮ่!!!”
“เฮ้ยยยยยย” ปึ!! “โอ๊ยยยยยย” พรึบ ุ๊บ!!
“โอ้ยยยย” เยอเมื่อเห็นีวอนลืมา็แล้ส่เสียให้ีวอนใ แล้ว็ไ้ผลเมื่อีวอนื่นมาแล้วพบว่าวามรู้สึหนัๆนั่นือเยอร่อมัวเออยู่ แถมยัแล้้วยารเอาหน้าเ้ามาใล้แล้วร้อแฮ่ใส่ เา็ใลุพรวหัวโับหัวอเยอเ็มแร าม้วยเยอที่ไม่ทันไ้ั้ัวลิ้เีย านนี้เลยเ็บทัู้่
“โอ๊ยยยยยย เ็บะมั” เยอรวราพลาเอามือลูบหัวัวเอป้อยๆ
“ใรใ้ให้นายเล่นพิเรนทร์แบบนั้นเล่า.....อูยยยยย” ีวอนหันไปุนที่อยู่้าเียแล้วเอามือลูบหัวัวเอเ่นัน
“็แ่แล้เล่นเยๆ ใระรู้ว่าะเ็บัว” เยอบ่นอุบ ่อนะลุึ้นึีวอนให้ลุาเีย แ่เพราะีวอนัวให่ว่า แทนที่ีวอนะลุึ้นามแรึอเยอ ลับลายเป็นว่าเยอเสียหลัล้มลไปทับีวอนแทน ีวอนเมื่อไ้ัหวะแล้ลับึพลิัวทับเยอทันที
“ไหนลอบอเหุผลที่นายแล้ทับันหน่อยิ” ีวอนแล้้มหน้าลไปหาแล้วยิ้ม้วยสายาที่รุ่มริ่ม
“็แ่ะมาปลุ” เยอหันหน้าหลบสายา แล้วยับัวหวัะให้หลุพ้นาร่าายอีวอน
“เฮ้ๆๆๆๆ อย่ายับแบบนั้นิ่ ” ีวอนร้อบอเยอ ่อนะ้มหน้าลไปิ “ไม่ั้นะไม่หยุแ่ร่อมหรอนะ”
“ลุไ้แล้วน่า” เยอพูอ้อมแอ้มไม่เ็มเสีย หน้าแ เอามือันอีวอนเบาๆ
“โอเๆ ฮะๆๆๆ” ีวอนลุาัวอเยอแล้หัวเราะลบเลื่อน แล้วึเยอให้ลุึ้นมานั่้าๆ
แ่เห็นเยอหน้าแ็ใเ้นะแล้ว เล่นแบบนี้นี่ไม่ปลอภัยับหัวใริๆ
“ลนายปลุันทำไม?” ีวอนถามึ้นหลัานั่เียบันอยู่พัหนึ่
“็ะวนนายไปสวนสาธาระฮันั” เยอหันมาอบ้วยาที่เป็นประายเหมือนเ็ะไ้ไปเที่ยว
“อนหน้าหนาวเนี่ยนะ?” ีวอนมวิ้วแปลใ
“นะๆ ไปนะ ไม่หนาวเท่าไหร่หรอ อีอย่าันทำโทิรัไว้แล้ว” เยอหันมารบเร้า
“แ่ันอยานอนอยู่บ้าน เมื่อืนนอนึ” ีวอนพูแล้วล้มัวลนอน
“ไปเหอะน่า วันหยุยาวทั้ที ะมามัวนอนอยู่ไ้ไ เสียบรรยาาศหม” เยอให้เหุผล
“โอเๆ ไป็ไป เี๋ยวันไปอาบน้ำ่อน รอแปปนึแล้วัน” ีวอนหันมายิ้มให้เยอแล้วลุไปอาบน้ำ
..........
หลัาอาบน้ำเสร็ีวอนออมา่วยเยอยอุปร์ปินิึ้นรถ ปริีวอนะอบเินมาว่าับรถ แ่เป็นเพราะสวนสาธาระอยู่ไลวันนี้เลยใ้รถแทน ีวอนเินวุแรถเ้าไปหาเยอแล้วยัิ้วให้
“พร้อมะออเินทารึยั”
“พร้อมแล้วรับผม!!” เยอยืนรทำท่าะเบ๊ะแล้วแลบลิ้นออมาอย่าน่ารันีวอนทนไม่ไหว้อเอื้อมมือไปยี้หัวเยอเล่น
“พร้อมแล้ว็ึ้นรถไ้เลย” ีวอนบอพร้อมเินอ้อมไปึ้นฝั่นับแล้วับรถออาบ้าน
ระหว่าทาเยอพูนู่นพูนี่ไม่หยุปา พอหมเรื่อพู็ร้อเพลแทน แ่นั่น็ทำให้ีวอนยิ้มไม่หยุเ่นัน
.........
ว่าะถึสวนสาธาระ็เือบเที่ยพอี ทัู้่เลยพาันหาที่นั่ิน้าวัน่อน
“เย่าเลยๆ อร่อยแน่ รับประันโยนายเยอเลย” เยออวสรรพุ้าวล่อัวเอพร้อมยิบาแล้วยนิ้วโป้ให้ีวอน
“ถ้าไม่อร่อยนะ นายไ้แ็ายที่นี่แน่” ีวอนู่ำๆ แล้วเริ่มเย่า้าวล่อ่อนะเปิิม
“เป็นไๆ อร่อยใ่ป่าววว” เยอยื่นหน้าเ้าไปใล้รอำอบาีวอน
“อืมมม.. เอาเป็นว่านายรอไ้ลับไปนอนอุ่นๆที่บ้านแล้วัน” ีวอนอบยิ้มๆ
“นั่นแน่ อร่อย็บอมาเถอะ ไม่้อลัวเสียฟอร์มหรอ” เยอยัิ้วแหย่ีวอน
“ินๆไปเถอะน่า” ีวอนอบยิ้มๆ่อนทัู้่ะ้มหน้า้มาัารับ้าวล่ออัวเอ
“หู่วววว นาเที่ยๆนะเนี่ย ยัหนาวนานี้เลย” เยอบ่นพลาถูมือัวเอ
“็บอแล้วว่ามันหนาว ไปหาที่อุ่นๆอยู่ันเถอะ” ีวอนเสนอวามิเห็น
“ลับบ้านเหรอ ไม่เอาอ่ะ” เยอบ่นอุบทำหน้าอ
“ไม่้อลับบ้าน็ไ้ ไปร้านาแฟันไหม หาอะไรอุ่นๆิบ”
“อืมๆ เอาิ่” เยอพยัหน้ารัวๆเห็น้วย
“โอเ ั้นเ็บอ”
@ ร้านาแฟ Homeo Café
“ะรับอะไรีรับ” พอหาโ๊ะนั่ไ้ ็มีพนัานมารับออร์เอร์
“ฮันโโรับ/ฮันโโรับ (็อโแล็ร้อน)” ีวอนและเยอสั่พร้อมัน่อนะหันมามอหน้าันแล้วหัวเราะ
ทัู้่นั่ิบฮันโโันอย่าเียบๆ เยอึพูึ้นทำลายวามเียบนั้น
“เล่นเมส์ันไหมๆ”
“เมส์อะไร?” ีวอนวาแ้วลแล้วมอแววาที่เป็นระายอเยออย่าไม่่อยไว้ใ
“เห็น้อนนี่ไหม?” เยอู้อนาแฟเล็ๆึ้น้วยสายาเ้าเล่ห์
“นายะทำอะไร” ีวอนยิ่ไม่ไว้ใ
“ถ้าันหมุนแล้ว้าม้อนหันไปทานาย นาย้อบอวามลับอนายหนึ่้อ แ่ถ้า้าม้อหันมาทาัน ัน้อเป็นนบอวามลับัวเอ โอเ๊?” เยออธิบายวิธีารเล่น้วยเสียเริร่า
“ไม่ๆๆๆๆ ไม่เอา” ีวอนส่ายหน้าปิเสธเป็นพัลวัน
“เถอะน่า เล่นหน่อยเถอะ สัาว่าะไม่บอใร เป็นวามลับอเราสอน” เยอพูแล้วยื่นนิ้ว้อยไปให้ีวอน
“็ไ้ๆ เล่น็ไ้” ีวอนยื่นนิ้ว้อยไปเี่ยวับนิ้ว้อยอเยอ “เอลูอ้อนทีไรใอ่อนทุที”
“เริ่มเลยนะ” เยอพูแล้วหมุน้อน แล้วปลาย้อน็ี้ไปทาเยอ
“หูยยย ประเิมเลยเหรอเนี่ย โอเ อืมมมมมม...เอาวามลับไหนี” เยอนั่ทำท่ารุ่นิ่อนะีนิ้ว เป๊าะ!! แล้วยื่นหน้าเ้าไปหาีวอน “นายำรอเท้าพละที่หายอน ป.2ไ้ไหม ันเป็นนเอาไป่อนเอ แ่ันลืมว่าเอาไป่อนไว้ที่ไหน” เยอัสินใเล่าวามลับในวัยเ็
“อ๋ออ นี่นายเอเหรอ รู้ไหมอนนั้นันโนแม่บ่นแทบแย่ว่ารอเท้า้าเียวรัษาไม่ไ้” ีวอนแยเี้ยวใส่เยอ
“เอาใหม่ๆๆๆ” เยอถูมือัวเอ่อนะหมุน ราวนี้้าม้อนี้ไปทาีวอน
“านายๆๆๆๆ” เยอี้ไปทาีวอนอย่าื่นเ้น
“โอเๆ อืมมมม......ำอนนั่นไ้ไหมที่นายโเรียนแล้วแม่นายับไ้ ันเป็นนโทรบอแม่นายเอแหละ เพราะันรู้ว่านายเป็นนเอารอเท้าันไป” ีวอนบอยิ้มๆ
“โห ร้ายว่ะ” เยอบ่นอุบ
“ราวนี้ันหมุนบ้า” ีวอนพูพร้อมเอา้อนมาหมุน
ทัู้่เล่นันอยู่นานพอสมวรพลัันบอวามลับอัวเอ นแทบะไม่มีวามลับ่อัน พอเริ่มเบื่อที่ะเล่นเมส์ เยอ็วนีวอนออไปับรถเล่น
......................................
ับรถเล่นไปไ้พัให่ท้อฟ้า็เริ่มมื บรรยาาศในรถเ็มไป้วยวามเียบ เยอมอออไป้าทาเียบๆไม่มีารพูนู่นพูนี่เหมือนเมื่อสิบนาที่อน ีวอนึหันมาถามเยอ
“ฟ้าเริ่มมืแล้ว อยาแวะที่ไหนเป็นพิเศษรึเปล่า”
“ไม่หละ ลับบ้านเลยเถอะ” เยอหันมาอบเนือยๆ
“หมแบแล้วล่ะิ่” ีวอนแวำๆ
“อืม ั้น” ราวนี้เยอยี้าเหมือนเ็ๆที่ำลั่วนอน
“ฮ่าๆๆๆ โอเๆ ั้นลับบ้านัน ”
ีวอนเอารถเ้าไปอที่เิม่อนะเินเ้าบ้านพร้อมเยอ พอเยอถึห้อรับแ็ทิ้ัวลนอนบนโฟาทันที
“เฮ้ๆๆๆ ะนอนรนี้ไ้ยัไ ไปอาบน้ำ่อนิ่” ีวอนึเยอึ้นาโฟาแล้วันหลัเ้าห้อน้ำ
“เยอ นายะินอะไร่อนนอนไหม?” ีวอนะโนถาม
“ไม่หละ ัน่วแล้ว” เยอะโนลับมาาในห้อน้ำ
เยออาบน้ำเสร็็เินเ้าห้อนอน ทิ้ัวลนอนแล้วหลับในทันที ส่วนีวอนเมื่ออาบน้ำเสร็แล้วเินามเ้ามาเห็นว่าผ้าห่มอเยอนั้นถูถีบลไปอับพื้นึเินไปหยิบึ้นมาห่มให้เยอใหม่ ่อนะ้มหน้าลไประิบเบาๆ
“ฝันีนะ”
ความคิดเห็น