คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 3. วันเกิดของรูบี้กับความทรงจำอันเลือนลางของแซฟไฟร์
"นี่! ....รอด้วยสิ" เด็กผู้หญิงอายุประมาณ 3 ขวบ กำลังวิ่งไล่เด็กชายที่นำหน้าเธออยู่ แต่ดเหมือนว่าเสียงเรียกชื่อของเด็กชายจะฟังดูเลือนๆจนฟังไม่ออก
"ฮะๆ ถ้าจะให้รอก็ตามให้ทันสิ" เด็กชายตอบอย่างกวนๆพร้อมกับวิ่งวนในรอบทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่
ใช่ มันกว้างมากและยังมีดอกไม้และสัตว์ต่างๆเต็มไปหมด ถ้าจะให้เทียบกับสวรรค์ก็คงไม่แตกต่างกัน
"เหนื่อยจังเลยง่า ไม่ไหวแล้วT^T" เด็กหญิงตาฟ้าพูดพร้อมกับทรุดตัวลงนั่งกับหญ้าอันอ่อนนุ่ม
"เฮ้อ ไม่ไหวเลย เอาเถอะข้านั่งด้วยคนสิ^^" เด็กชายนั่งลงข้างๆเด็กหญิงที่กำลังเด็ดดอกไม้มาเชยชม
"ที่นี่จะต้องกลายเป็นสนามรบจริงๆหรอ ทั้งๆที่มีสิ่งสวยงามขนาดนี้ทำไมต้องเปลี่ยนที่นี่จากสวงสวรรค์กลายเป็นดินแดนที่ไม่ต่างจากนรกด้วย" เด็กหญิงเอ่ยขึ้นด้วยแววตาที่เศร้าสร้อยจ้องมาดอกไม้ในมืออย่างเสียดาย
"ก็อาจารย์บอกไว้แบบนั้นนี่ แซฟไฟร์" เด็กชายกล่าวขึ้นพร้อมกับล้มตัวลงไปนอนกับพื้นหญ้า
"....." แซฟไฟร์ในตอนเด็กไม่ตอบอะไรแต่สายตาบงบอกได้ว่าคำปลอบไม่ได้ช่วยอะไรเลย
"มันกำลังจะหายไปไม่ช้านี้ เก็บมันไว้ในความทรงจำของพวกเจ้าให้มากที่สุดก็แล้วกัน" ชายหนุ่มในชุดคลุมสีดำเดินมาข้างของเด็กทั้งสองอย่างเงียบๆ
"อาจารย์!!" เด็กทั้งสองตะโกนด้วยความดีใจ พร้อมกับวิ่งเข้าใจกอดคนที่ทั้งสองเรียกว่า อาจารย์
"เอาเถอะ หมดเวลาชื่นชมธรรมชาติแล้ว ไปเรียนกันต่อเถอะ" อาจารย์เอ่ยอย่างเรียบๆ
"ครับ/ค่ะ!" เด็กทั้งสองกระโจนออกจากอาจารย์ พร้อมกับวิ่งนำหน้าออกจากสวรรค์บนพื้นดินแห่งนี้
"ลาก่อน บ้านของข้า" แซฟไฟร์พูดเบาๆกับตัวเองโดนไม่หลังกลับ
พรึ่บ!
"อ..อูย~ ฝันแบบนี้อีกแล้ว" แซฟไฟร์ที่นอนหัวห้อยอยู่ตรงต้นไม้ก็ลืมตาขึ้นพร้อมกลับลูบหัวที่ไปเขกกับต้นไม้ (โห เจ้นอนได้ไงน่ะ-0-:มีนา) (ตรูจะนอนงี้ มีปัญหามะ?: แซฟไฟร์) (Sorry Sorry หม่อมฉันไม่ยุ่งแล้วคร้า -/\-: มีนา) (ต้องเข้าใจว่าคนป่าเลียนแบบสัตว์ได้หลากหลาย เช่น ค้างคาว: รูบี้) (แล้วแกมาสาระแนทำไม ฉากนี้ไม่มีแก ออกปาย~: แซฟไฟร์) ฉึก! (อ้ากกก! เลือด ไอคนเขียนเอาผ้ามาเส่ มันเลอะเสื้อฉันหมดแล้วO-o: รูบี้) (นี่ สนใจหัวแกก่อนสิ- -^ ดึงรองเท้าส้นสูงออกจากหัวแกก่อนนน: มีนา) (เข้าเรื่องสักทีสิฟระ- -": คนอ่าน)
"เฮ้อ เดี๋ยวนี้ฝันแปลกๆบ่อยจริงๆ แล้วเด็กผู้ชายที่เล่นกับเราในฝันตลอดเป็นใครกันนะ?" แซฟไฟร์พูดพร้อมหันไปหาโทโรโร่
'แล้วตรูจะรู้มั้ยฟระ- -^' <--ความคิดของโทโรโร่
"เอาเถอะ เดี๋ยวเราต้องไปเอาของขวัญให้ไอขี้เก๊ก กลับบ้านกันเถอะ^^" แซฟไฟร์ยิ้มอย่างอารมณ์ดี เพราะผลจากตอนที่1 -w-
โทโรโร่พยักหัวรับ ก่อนที่จะบินไปกับแซฟไฟร์ที่นั่งอยู่บนหลังของมัน
ที่บ้านของรูบี้.....
"โชคดีที่แกไม่เป็นไรมาก เลยได้นอนแค่วันเดียว" โกลด์พูดในขณะที่นอนกลิ้งอยูที่โซฟา
"นายไปทำอะไรให้แซฟไฟร์อีกละ รูบี้" เร้ดพูด
"พี่เร้ดรู้ได้ไงอะครับ O.O" รูบี้พูดแบบอึ้งๆ
"เละขนาดนี้ ใครไม่รู้ก็โง่แล้ว -_-" " โกลด์
"ยังไม่ชินอีกหรอ รูบี้" คริส
"ดูจากสภาพบ้านเธอ ก็รู้แล้ว-*-" บลูพูดพร้อมมองไปที่ประตูที่เป็นรูพรุนเพราะมีด
"ขนาดคนซื่ออย่างเร้ดยังรู้ นายไม่ต้องถามคนอื่นก็ได้" กรีดเอ่ยอย่างเรียบๆ
"ถึงฉันจะซื่อแต่ฉันไม่โง่นะเฟร้ย!" เร้ดที่ฟิวส์ขาดตะโกนใส่หน้ากรีน
"ฉันยังไม่ได้บอกว่านายโง่สักหน่อย นายน่ะร้อนตัวเองนะ"กรีนวางมาดก่อนที่จะหันหลังกลับ โดยไม่สนใจเร้ดที่พ่นไฟอยู่ข้างหลัง
"เออ...ว่าแต่ที่คนมาที่นี่กันพร้อมหน้าเลยนะครับ มีอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า?" รูบี้ถามด้วยสีหน้างง
O[]O <-- โกลด์
O-O <-- เร้ด
O_o <-- คริส
-_-" <-- กรีน
"ทำไมทุกคนทำหน้าแบบนั้นกันละครับ-*-" รูบี้พูดแบบงง x2
"นี่แกแกล้งลืมหรือว่าลืมจริงเนี่ย" โกลด์พูดแบบตกใจสุดๆ
"ก็วันนี้วันเกิดนายไม่ใช่หรอ" ซิลเวอร์พูดตามสไตล์ของตัวเอง
"เอ๋! จริงหรอครับ? ลืมสนิทเลยอ่ะ แหะๆ ^-^a" รูบี้เกาหัวพรางมองไปที่พวกรุ่นพี่ที่กลายเป็นหินกันหมดแล้ว (ดู๊~ วันเกิดตัวเองยังลืม อย่างงี้มันลืมเรื่องที่แซฟไฟร์บอกรักก็คงไม่แปลก-3-: มีนา) (พูดอะไรน่ะ -///-: แซฟไฟร์) (เอ๋ คุยกันเรื่องอะไรหรอ^^: รูบี้) ผัวะ! (เฮ้ มาชกฉันทำไมน่ะ แซฟไฟร์- -": รูบี้) (ฮ่าๆ วิ่งไปนู้นแล้ว^w^: มีนา) ('น่าเกลียดชะมัด ไอคนเขียน-*-': คนอ่าน)
"มันลืมหมดทุกสิ่งอยู่แล้วล่ะ เอาเถอะๆ ไปจัดห้องกัน" บลูพูด
"จัดห้อง หมายความว่าไงน่ะครับ พี่บลู-_-" " รูบี้พูดด้วยความหวาดเสียวว่าสิ่งที่ตัวเองคิดจะเป็นจริง
"ก็เราจะมาค้างที่บ้านเธอน่ะสิจ๊ะ โฮะๆๆๆ"
'นั่นไงT^T' <--รูบี้
"ดูหน้าเจ้ารูบี้ไม่ค่อยเต็มใจเลยแหะ" เร้ดกระซิบกับกรีน
"แน่ละ ใครอยากต้อนรับยัยนั่นมั่งล่ะ" กรีนกระซิบตอบ
"เมื่อกี้พูดถึงใครหรอจ๊ะ^^" บลูโผล่มาจากข้างหลังเร้ดและกรีนพร้อมกับส่งรอยยิ้มเย็นๆมาให้
"ป...ป่าวน้า~" เร้ดทำหน้าหวาดๆ ส่วนกรีนพยายามรักษามาดเอาไว้แต่ว่ายังสั่นๆไม่หาย
"หรอ?- -+" บลูถามและส่งสายตาอำมหิตมาให้ทั้งสองคน
"จริงๆน้า" เร้ดยิ้มแห้งๆ กรีนเริ่มค่อยๆสาวเท้าออกจากวงนั้น
"ฉันไม่เชื่อโว้ย!" บลูหยิบอาวุธพร้อมเชือดในขณะที่เร้ดและกรีนใส่เกียร์หมาเรียบร้องเสร็จ
"อุ้บ ฮ่าๆๆๆ" โกลด์ที่พยายามกลั้นหัวเราะที่ไม่วายก็หลุดออกมา
"โฮะๆๆ ซิลเวอร์ เรียบร้อยใช่มั้ยจ๊ะ^^" บลูหันไปถามน้องชายสุดที่รัก
"ครับ" ซิลเวอร์พูดพร้อมกับยกกล้องให้ดูภาพกรีนมาดหลุด (เฮ้ยๆ ขอซื้อหน่อยดิ หายากนะเนี่ย: มีนา) (โฮะๆๆ ฝีมือ:บลู)
"ก๊ากๆๆๆ" ทุกคนหัวเราะลั่นบ้านโดยที่เร้ดและกรีนวิ่งไปดาวไหนแล้วก็ไม่รู้ - -*
-------------------------------------------------------------------------------------------
เสดแว้ววว
รู้ว่าตอนนี้ไม่ค่อยสนุกอ่ะน้าT^T (เพราะคิดอะไรไม่ออกเลย)
ลองrewriteนิดหน่อย อยากให้เป็นคำพูดโบราณๆหน่อย(ตอนที่แซฟไฟร์ฝัน)
ถ้าใครอยากรู้ว่าทำไมต้องเป็นอย่างงั้นก็ติดตามต่อไปเน้อ อย่าลืมเมนต์ด้วยน้า^^
ความคิดเห็น