Pokemon: New Advanture in Atlantis

ลำดับตอนที่ #7 : 5. เช้าของความวุ่นวาย

แสงจันทร์ลอดผ่านหน้าต่างตกกระทบกับใบหน้าและผมดำสนิท ในตอนนี้เขาไม่ได้ใส่หมวกประจำตัว ทำให้เผยเห็นแผลเป็นที่เกิดจากโบมันด้าเพราะช่วยเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง มันเป็นเหตุการณ์ที่อยู่ในความทรงจำของเขาเสมอ แต่เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมตัวเองต้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ทุกครั้งที่เพื่อนสนิทหญิงถามเขาถึงเรื่องนี้

ตาสีแดงจ้องดวงจันทร์ก่อนที่จะกลับมามองกล่องของขวัญอันเล็กในมือของเขาที่ได้จากเพื่อนที่ฝากรอยเท้าไว้ที่หน้าเขาเมื่อตอนเย็นแต่มันดูเรียบร้อยเกินกว่าจะเป็นฝีมือของเพื่อนรู้ใจจอมแก่นในความคิดของเขา

มืออีกข้างเอื้อมมาแกะกล่องของขวัญที่อยากรู้มากที่สุด ริบบิ้นที่เคยผูกไว้กับกล่องถูกคลายลง จากนั้นมือค่อยๆแง้มฝากล่องอย่างช้าๆ

ตาของผู้เปิดมองของในกล่องอย่างอึ้งๆ เพราะสิ่งที่อยู่ในกล่องคือ ผ้าพันคอสีฟ้าอ่อนที่ถูกถักอย่างสวยงามและสลักคำว่าRubyไว้

"ยัยนั่นไปจ้างให้ใครทำอีกละเนี่ย" รูบี้พูดแล้วยิ้มน้อยๆ�ตาจ้องมาที่ผ้าในมือแบบไม่ค่อยเชื่อสายตา

"เอาเถอะ เดี๋ยวค่อยถามพรุ่งนี้ก็ได้" เมื่อพูดเสร็จก็ล้มตัวนอนลงกับเตียงอย่างเหนื่อยล้า และหลับลงอย่างรวดเร็ว ทั้งที่ในมือยังถือผ้าพันคอเอาไว้

ตอนเช้า บ้านของรูบี้.....

ซู้ด~ เสียงโกลด์ซดราเมงอย่างเอร็ดอร่อยโดยที่ไม่สนใจคนรอบข้างว่าจะรำคาญหรือไม่ แต่ก็ได้คำตอบเมื่อทุกคนหันมามองและส่งสายตาอย่างรำคาญๆมาให้ทุกครั้งที่โกลด์ทำเสียง

"รูบี้! ขออีกชามดิ" โกลด์ยื่นชามเปล่าให้รุ่นน้อง ทั้งที่รูบี้ยังกินไม่ถึงครึ่งชาม

ชิ้ง! - -+ ทุกคนส่งสายตารำคาญสุดๆมาให้โกลด์

"นี่ทุกคนจะมองผมทุกๆ5นาทีเลยหรอไง วันนี้ผมดูดีขนาดนั้นเลยหรอ-*-" โกลด์โวยวายทั้งที่มือหยิบกระจกขึ้นมาส่องตัวเอง (ไม่เจียมตัวเลยนะแก: มีนา) (ก็คนมันหล่อจะทำไมอะค้าบ^-^: โกลด์) (หน้าอย่างแกอย่ายิ้มเลย มันเหมือนเวลาฮิปโปยิ้มไม่มีผิดเลย;p: มีนา) (-_-": โกลด์) (เออ! แบบนั้นแหละค่อยเหมือนจิ๊กโก๋หน้าปากซอยหน่อย^^: มีนา) (และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมคนเขียนมันถึงโดนตัวละครอัดทุกตอน- -^: โกลด์)

"ก็นายซดราเมงซะดังทุก5นาทีไงล่ะ แล้วก็...เอากระจกลงได้แล้ว!" คริสดึงกระจกจากมือโกลด์ก่อนที่จะหันไปกินราเมงต่อ

"เฮ้ ฉันขอชมความหล่อของตัวเองอีกแปปนึงสิ" โกลด์หันไปแย่งกระจก แต่คริสดึงมือออกทำให้โกลด์ล้มลงไปกับพื้น

"เมื่อกี้ฉันรู้สึกว่าเหมือนจะเห็นผีในกระจกด้วย" ซิลเวอร์พูดยั่วโมโหโกลด์ ทำให้โกลด์ที่เมื่อกี้นอนอยู่กับพื้นติดสปริงเด้งขึ้นมาเถีงกับซิลเวอร์

"แกว่าใครเป็นผีนะ! ไอหัวแดง"�

"ฉันไม่ได้ว่าใครสักหน่อย ร้อนตัวอีกแล้วนะ"

"แก~ ไอ$&%*@#" โกลด์พยายามสรรหาคำด่ามาให้มากที่สุด ส่วนซิลเวอร์ก็นั่งกินราเมงแบบไม่รู้ไม่ชี้

"ฉันจะขอกินราเมงแบบเงียบๆหน่อยไม่ได้รึไงนะ-_-*" เร้ดบ่นกับตัวเองแบบเซ้งๆ

"คงจะหาที่กินยากหน่อยนะค่ะ เพราะมันดังลั่นบ้านเลยละค่ะ" เยลโล่วหัวเราะแห้งๆ

"-_- " กรีน

"ไม่เป็นไรๆ พี่แค่บ่นคนเดียว" เร้ด

"เอ่อ งั้นหรอค่ะ" เยลโล่ว

"-_-^" กรีน

"ยังไงก็เถอะ งั้นฉันจะรีบกินเร็วๆละกัน" เร้ด

"ค่ะ^^" เยลโล่วยิ้ม ทำให้เร้ดหน้าแดงอยู่ตรงนั้น

"นี่ พวกเธออย่าคุยข้ามหัวฉันจะได้มั้ย" กรีนที่นั่งขั้นระหว่างทั้งสองคน ก็ต้องการที่เงียบๆกินเหมือนกัน

"เอ่อ ขอโทษค่ะ" เยลโล่วพูดเสียงอ่อยๆ

"แล้วนายไปนั่งตรงนั่นทำไมล่ะ ไปเป็น กขค ทำไม ออกมาเลย" บลูลากกรีนออกมา ทำให้กรีนหงายหลังจากเก้าอี้ตกมาอยู่ตรงพื้นแล้วก็โดนลากออกไปจากวงกินข้าว (โห กรีนเจ็บมั้ยนั่น: มีนา) (ไอคนเขียนบ้า! ขอบทดีๆหน่อยไม่ได้หรือไง: กรีน) (แหม ก็ได้ๆเดี๋ยวอีกตอนได้แน่ หึๆๆๆ: มีนา) ('ซวยแล้ว = =" ': กรีน)

ก๊อกๆๆ...ปังๆ (เฮ้ยๆ ระวังประตูพังอีก: มีนา)

"คร้าบๆ จะเปิดแล้ว" รูบี้วิ่งไปเปิดประตู เพราะไม่อยากเปลี่ยนประตูใหม่แล้ว

เปรี้ยง! ประตูบ้านลอยพร้อมกับรูบี้ที่ถึงประตูบ้านพอดีโดยเท้าของแซฟไฟร์ (ไม่ทันซะแล้วล่ะรูบี้เอ๋ย=w=: มีนา) (แง่กๆ: รูบี้)

"โว้ย เปิดช้าจริงๆ" แซฟไฟร์บ่นพร้อมกับเดินข้ามประตูบ้านโดยที่ไม่รู้ว่ารูบี้นอนสลบอยู่ตรงนั้น

'รูบี้ผู้น่าสงสาร= =' ความคิดของทุกคนในบ้าน

"อ้าว สวัสดีค่ะทุกคน แล้วรูบี้อยู่ไหนหรอค่ะ" แซฟไฟร์ทักทายทุกคนอย่างอารมณ์ดี

"ที่เท้า" ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันพร้อมกันชี้เท้าของแซฟไฟร์

"เฮ้อ เอาอีกแล้วหรอ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมต้องมานอนหน้าประตูบ้านทุกทีเลยนะ-*-" แซฟไฟร์พูดพร้อมกับดึงรูบี้ออกจากประตูบ้าน

"แซฟไฟร์พูดอย่างนี้แสดงว่าถีบประตูเข้าบ้านทุกวันเลยละสิ" คริสกระซิบกับโกลด์

"ดูท่าจะเปลี่ยนประตูบ้านทุกวันเลยนะนี่" โกลด์ตอบคริส

"ทุกคนค่ะ ขอยืมตัวเจ้าของบ้านสักแปปนึงนะค่ะ" ว่าแล้วแซฟไฟร์ก็ลากรูบี้ออกจากบ้านไป

"จะไหวมั้ยนั่น" เร้ดมองสภาพรูบี้ที่โดนลากออกจากบ้าน

"ถ้าอยากรู้ ก็ต้องตามไปดูสิ" บลูทำหน้าเจ้าเล่ห์เดินออกไป ตามหลังด้วยโกลด์

"เดี๋ยวเจ้บลู ผมก็อยากรู้"

"เดี๋ยวโกลด์รอฉันด้วย" ตามด้วยคริส

"เราไปด้วยดีกว่านะเยลโล่ว" ต่อมาเป็นเร้ดและเยลโล่ว

"ไม่มีใครอยู่เราก็ไปด้วยเถอะครับ" ซิลเวอร์

"ก็ได้ๆ ถึงมันจะไม่ใช่นิสัยฉันก็เถอะนะ" กรีน

"ยังไงนายก็ต้องไป!" บลู�

สุดท้ายกรีนและซิลเวอร์ที่ไม่ค่อยเต็มใจนัก และพิเศษสำหรับกรีนที่โดนบลูกลับมาลากไปด้วย

สรุปคือ.... มันไปกันทั้งหมดแหละ!
-------------------------------------------------------------------------------------------

อัพก่อนเปิดเรียน เซ็งมากมาย-*-

พวกที่แอบดูจะได้ข้อมูลจากสองตัวเอกอะไรบ้างติดตามต่อไปเน้อ อย่าลืมคำแนะนำ+คอมเมนต์น้า