คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ
ร่างเด็กชายตัวเล็กที่กำลังยืนบิดตัวไปมาสยายปีกด้านหลังที่หน้าผาสูงชันด้านหลังของเขาเป็นป่าไม้ใหญ่ สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดอย่างเต็มที่ นัยน์ตาสีเขียวเต็มไปด้วยความพึงพอใจในสิ่งที่เขายืนอยู่
"เป็นยังไงบ้างครับ รูสึกผ่อนคลายบ้างมั้ยครับ" แววสีแดงของตาโผล่ออกมาและตามด้วยเงาของร่างที่ขนาดเล็กกว่าจากด้านหลังของเด็กชาย พร้อมกับยิ้มแย้มให้อย่างเป็นมิตร
"เห็นนายบอกว่ามีที่สบายๆให้ไป ไม่นึกว่าจะเป็นที่แบบนี้" เด็กชายในชุดของขุนนางที่พึ่งรับลมเมื่อกี้หันหน้ามาด้วยสีหน้าที่สบายใจ
"ทำไมรอครับ ที่นี่ไม่ดีหรือยังไง" นัยน์ตาสีแดงแสดงถึงความผิดหวังและสงสัย
"ไม่ใช่เลย ที่นี่มันดีมากๆ ฉันชอบมันมาก ขอบใจนายมากเลย" ผู้เป็นนายกล่าวขอบคุณคู่สนทนา
"กระผมดีใจครับ ที่ท่านพอใจกับมัน" ผู้ติดตามกล่าวด้วยความนอบน้อม
"เอาเถอะ เรากลับกันดีกว่า ฉันยังต้องไปเรียน นายก็เหมือนกัน รีบไปเถอะเดี๋ยวจะไม่ทัน" ร่างเล็กแต่ดูสง่าสมกับฐานะที่สูงส่งเดินผ่าน ชายตัวเล็กผู้ที่อยู่ข้างกายเขามาตลอด
"ครับ" เด็กชายรีบวิ่งตามผู้เป็นนายพร้อมกับดาบของเขา
ร่างทั้งสองเดินเข้าไปในป่า เรียกความสนใจกับสิ่งมีชีวิตน้อยใหญ่ได้สักพักก่อนที่ทุกตัวจะหันกลับไปทำสิ่งที่ตัวเองกำลังทำก่อนหน้านี้
"ทำไมท่านไม่บินกลับล่ะครับ แบบนั้นน่าจะเร็วกว่า" ร่างเล็กที่เดินตามหลังถามขึ้นด้วยความสงสัย
"ฉันอยากจะสูดอากาศของป่าที่นี่ให้ได้มากที่สุดน่ะสิ เพราะไม่รู้ว่าจะได้มาอีกเมื่อไร" ร่างที่นำหน้าตอบกลับโดยไม่หันหน้ามา
"รู้สึกท่านจะติดใจที่นี่เข้าให้แล้วล่ะสิ" แววตาสีแดงขบขันกับกิริยาของนายตัวเอง
"หึ" นัยน์ตาสีเขียวยิ้มน้อยๆก่อนที่หยุดเดินกระทันหัน
"มีอะไรหรอครับ ทำไมถึงหยุดเดินละครับ" เด็กชายพูดอย่างประหลาดใจ
"ฟังดีๆสิ รู้สึกเหมือนมีเสียงคนคุยกันมั้ย" ผู้ที่มียศสูงกว่าพูดอย่างระแวง
"แปลกนะครับ ที่นี่ไม่ค่อยมีชาววิหคมาหรอกนะครับ" ผู้ติดตามตอบกลับ
"งั้นเราลองไปดูกันเถอะ" กล่าวเสร็จร่างของเด็กชายในชุดขุนนางก็เดินนำไปตามเสียง
ที่ได้ยิน
"อ๊ะ! รอด้วยครับนายท่าน" ร่างเล็กรีบวิ่งตามนายไป
ทั้งสองวิ่งตามเสียงไปจนไปถึงที่แห่งหนึ่ง
"ท่านครับ ผมว่ารีบกลับกันน่าจะดีกว่านะครับ" เด็กชายที่วิ่งตามมาพูดอย่างหอบๆ
"เงียบๆ" คนที่มาก่อนหลบอยู่หลังต้นไม้แล้วดึงคนที่ตามมาไปอยู่ที่เดียวกัน
"แอบทำไมหรอครับ" ผู้ที่ตามมาถามขึ้นอย่างเบาๆ
"ดูนั่น" เด็กชายชี้ไปที่ด้านหน้าของต้นไม้
ที่ด้านหน้าของต้นไม้นั้นมีคนแต่อาจจะไม่ใช่ เป็นลักษณะคล้ายๆครึ่งคนครึ่งหมาป่ากลุ่มหนึ่งกำลังกระจนใส่กันและหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานเหมือนกันเล่นของหมาป่า
"นี่แนะ ฮ่าๆๆ นายสู้ฉันไม่ได้หรอกโกล์ด กำลังของเรามันต่างกันเยอะ" เด็กชายคนใช้เท้าข้างหนึ่งหยีบบนอกของเด็กชายนัยน์ตาสีทอง
"ฮือๆๆ แพ้พี่เร้ดอีกแล้วT-T" ร่างที่ถูกหยีบอยู่คลางออกมาเบาๆ
"ฮ่าๆๆ ไม่เห็นแววที่โกล์ดจะชนะพี่เร้ดเลยนะ" เด็กหญิงท่าทางซุกซนหัวเราะอย่างสนุกสนาน
"เงียบไปเลยแซฟไฟร์ ฉันอายุมากกว่าเธอนะ ทำไมไม่เคยเรียกฉันว่าพี่สักทีละเนี่ย-*-" โกล์ดลุกขึ้นมาแล้วพูดอย่างเซ็งๆ
"ค้าๆ พี่โกล์ด" แซฟไฟร์พูดด้วยเสียงเสียงประชดประชัน
"ให้ตายสิเธอเนี่ยน้า" โกล์ดพูดอย่างหน่ายๆ
"หยุดทะเลาะได้แล้วสองคนนี้" ร่างของเด็กผู้หญิงตาสีนํ้าทะเลเดินมาที่วง ทำให้ใครบางคนที่อยู่ในเงาลืมหายใจไปชั่วขณะ
"อ้าว มาแล้วหรอบลู" เร้ดหันหน้าไปที่ต้นตอของเสียง
"ให้ตายสิ พวกผู้ชายนี่ก็ชอบใช้แต่กำลังจริงๆเลยนะ" บลูยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"ว่าไงนะ- -^" เร้ดพูดอย่างหัวเสีย
"พวกผู้หญิงไม่มีวันเข้าใจความแข็งแกร่งของชายชาตรีอย่างพวกเราหรอก" โกล์ดพูดอย่างภาคภูมิใจ
"หนอย นายว่าไงน้าโกล์ด!" แซฟไฟร์ตั้งท่าเตรียมอัด
"ช่างเถอะแซฟ เอาเป็นว่าถ้าแกร่งกันจริงก็เอาชนะฉันให้ได้ละกัน" บลูยิ้มอย่างผู้มีชัยก่อนที่จะเดินไปพร้อมกับแซฟไฟร์ที่แลบลิ้นใส่พวกผู้ชายแล้วเดินตามบลูไป
"ชิ รับคำท้าอยู่แล้ว ย้าก!!!" เร้ดและโกล์ดวิ่งตามบลูไปแต่แล้ว....
"ว้าก!!!" เร้ดและโกล์ดตะโกนลั่นเพราะเท้าไปเหยียบบ่วงนายพรานขาข้างที่เหยียบเลยโดนดึงขึ้นกับเชือกที่มัดอยู่ตรงต้นไม้
"หนอย ฉันแพ้ยัยบลูอีกแล้วหรอเนี่ย!- -^" เร้ดที่ห้อยต่องแต่งโดยมีเชือกมัดขาไว้กับกิ่งไม้กิ่งหนึ่งตะโกนขึ้นอย่างอารมณ์เสีย
"เจ๊บลูขี้โกงงง!!!" โกล์ดได้แต่ลากเสียงยาวเพราะทำอะไรไม่ได้เหมือนเร้ด
"เล่นอะไรของเขาเนี่ย- -" " ผู้ที่อยู่หลังเงาต้นไม้คนหนึ่งพูดขึ้น
"พวกเผ่าหมาป่าสินะ" นัยน์ตาสีเขียวแสดงถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน
"อย่าไปสนใจพวกป่าเถื่อนไร้อารยะพวกนี้เลยครับ รีบกลับกันดีกว่านะครับท่านกรีนเดี๋ยวพวกนั้นจะเห็นเราเข้า" เด็กชายลุกขึ้นพร้อมหยิบดาบที่วางไว้
"แต่ว่าดูไม่ค่อยมีพิษมีภัยอย่างที่พวกผู้ใหญ่พูดเลยนะรูบี้" กรีนพูดขึ้นแต่สายตายังไม่ละจากกลุ่มตรงหน้า
"เพราะพวกเรามีความเจริญก้าวหน้ากว่าไงละครับ พวกนี้เทียบเราไม่ติดหรอก" รูบี้พูดอย่างรังเกียจ
"อืม งั้นเรากลับกันเถอะ" กรีนพูดพร้อมกับลุกตามรูบี้ไป
-----------------------------------------------------------------------------------
กว่าจะเสร็จบทนำ-*-
ตอนนี้รู้สึกง่วง+คิดอะไรไม่ออก อย่าว่ากันเลยนะT^T
ความคิดเห็น