ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    nicoloid-addict

    ลำดับตอนที่ #166 : [Th-fandub] Just be friend thai ver. by Ayjin

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 366
      0
      19 เม.ย. 53



    เมื่อฉันลืมตาลืมตื่น ก็เจอกับเศษกระจกตอนเช้า
    ที่ร้าวและแหลมและคม มันยังคงบาดอยู่ในนั้น
    สิ่งที่ฉันไม่เคยเข้าใจ
    อะไรที่ฉันไม่เคยต้องการ
    สายน้ำที่ไหลและหลั่งมาจาก รอยบาดที่ตรงข้างใน

    ลึกๆในใจก็รู้ตัวอยู่ แค่เราไม่อาจยอมรับ
    ว่าทางที่เลือก คือทางที่เจ็บ มันกลับดูโหดร้ายเกิน
    เป็นดังเสียงก้องดังข้างใน
    ความขัดแย้ง ลึกลงในใจ
    ไม่รู้เมื่อไหร่ จะบอกจะเอ่ยคำหนึ่งไปได้เสียที

    บนโลกใบนี้ ที่ค่อยๆเสื่อม และเลือนมลายล้าลงไป
    ทางเลือกสุดท้ายรำไร ก็คือการตามหาทางออก
    จะเก็บภาพเธอไว้ในใจ รอยยิ้มไม่อาจลบเลือนไป
    ปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างทิ้งไป

    เสียงร้องตะโกนก้องดังจนใจฉันมัน สั่นสะเทือน
    สั่นสะท้อน กังวานไปอย่างเงียบเหงา
    ลบปลายโซ่ตรวนที่เคยติดตรึงไว้
    มองหาสักเพียงไหน
    มันคงไม่เหลือ อะไร ที่เราเคยได้รับรู้

    ทั้งความบังเอิญ โชคลาง อันรวดร้าว ระทม อีกวัน
    จุดจบวันนั้น ลืมทิ้งไปได้ไหม
    แค่คำรำพึง "ว่าสิ้นสุดตรงนี้"
    ใบหน้าที่แห้งผาก น้ำตาที่ไหล น้ำตาที่หลั่งริน จะไหลลงมาจากหัวใจ

    และแล้วคืนวาน ที่ผ่านก็กลับ ทำให้เราได้เรียนรู้
    เมื่อฉันลองก้มไปดู ไปเก็บปลายกลีบที่อยู่ตรงนั้น
    มันทำให้ฉันนั้นเริ่มเข้าใจ
    บางสิ่งที่ร่วงระโรยหายไป
    และแล้วเวลา สองเราก็คงจะหยุดลงตรงนี้เอง

    เมื่อฉันคิดถึง เวลาวันหนึ่งที่เรานั้นเคยได้พบ
    เคยมีวันวาน เคยมีอดีต ที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม
    เปลี่ยน "เวลานี้”ให้เป็น”เมื่อวาน”
    และเปลี่ยน”รอยยิ้ม”ให้เป็น”น้ำตา”
    แล้วแล้วในใจก็ต้องทนเจ็บ ต้องอยู่กับความร้าวรวน

    เพราะใจดวงนี้ ไม่ยอมจะเปลี่ยน และไม่ยอมผันแปรไป
    มันทำให้ต้องเจ็บปวด กับบางสิ่งที่ต้องเผชิญ
    อยากจะบอกว่ารักเธอ ยังอยากจะอยู่ใกล้เธอ
    แต่ฉันกลับ ไม่อาจพูดไป

    ฝนที่โรยตัว พร้อมสายลมพัดแรง กระหน่ำลงมา
    โชยโชนจนสายตามองไม่เห็น
    ฉันรู้ตัวดี แล้วเคยตระเตรียมไว้ ให้พร้อมอยู่ทั้งใจ
    แต่ความเจ็บนั้นก็ย้ำ ลึกกว่าตัวฉันจะทานไหว
    สายใยใดๆ ที่เชื่อมโยง ตัวเราไว้ก็คง จะหลุดไป
    เปลี่ยนแปรและลบเลือนลางไปจากนี้
    พูดคำอำลา ให้คนที่เคยรัก และขอเดินลับไป
    ไม่คิดจะหวน หรือย้อนกลับมาดู แค่นั้นมันคงจบเสียที

    จะอีกกี่คืนวัน  กี่พันกี่ร้อยปีนั้น
    คำอธิษฐาน อยากขอและวอนผ่านฟ้า
    หากว่าวันใด เกิดใหม่อีกสักกี่หน
    อยากจะรอ อยากจะรอ ในวันที่พบเธอ

    เสียงร้องตะโกนก้องดังจนใจฉันมัน สั่นสะเทือน
    สั่นสะท้อน กังวานไปอย่างเงียบเหงา
    ลบปลายโซ่ตรวนที่เคยติดตรึงไว้
    มองหาสักเพียงไหน
    มันคงไม่เหลือ อะไร ที่เราเคย(ได้)รับรู้…

    สายใยใดๆ ที่เชื่อมโยง ตัวเราไว้ก็คง จะหลุดไป
    เปลี่ยนแปรและลบเลือนลางไปจากนี้
    พูดคำอำลา ให้คนที่เคยรัก และขอเดินลับไป
    ไม่คิดจะหวน ไม่คิดกลับมาดู แค่นั้นมันคงจบเสียที

    มันคงจะสิ้นสุดตรงนี้
    JUST BE FRIENDS

    เครดิต :
    http://jintryku.exteen.com/
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×