คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Part 1 "หมอนั่นเป็นใครกันแน่นะ !"
1
“ฮีชอล จัดของเสร็จแล้วมากินข้าวนะ” เสียงของผู้เป็นพ่อดังขึ้นเพื่อเรียกลูกชายสุดที่รัก
“คร๊าบบบบ… จัดเสร็จพอดีเลย ไปกินข้าวดีกว่า”
“พ่อครับ อพารท์เมนต์นี้ วิวสวยดีนะครับ” ฮีชอล ประทับใจในความสวยของทิวทัศน์
“เห็นมั้ย ๆ พ่อแย่งจองห้องชั้น 7 นี่ แทบแย่”
“พ่อเก่งจัง งั้นผมออกไปซื้อข้าวเดี๋ยวมานะครับ”
“อืม ๆ พ่อเอาข้าวผัดปูนะ”
ระหว่างที่เดินออกไป ฮีชอลก็เหลือบไปเห็นหมวกสีดำวางอยู่บนเตียงของเค้า ทำให้ฮีชอล นึกไปถึง ตอนที่เค้าจะไปประเทศอังกฤษ...
“อย่าร้องไห้นะ ฮีชอล”
พอเด็กผู้ชายพูดจบ ก็นำหมวกที่ตนใส่ ไปใส่ให้เพื่อนที่กำลังร้องไห้อยู่
“เอ้า ฉันให้หมวกนาย เลิกร้องได้แล้วหน่า ^^”
“ซีวอน.....ฮือ ๆๆ”
ฮีชอล ชอบซีวอนมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้นแล้ว และทั้ง 2 คนก็เป็นเพื่อนสนิทกันมาก แต่พ่อของฮีชอลนั้น จะต้องไปทำงานที่อังกฤษ จะปล่อยลูกไว้คนเดียวก็ไม่ได้ จึงพาฮีชอลไปอยุ่ด้วย 3 ปีเต็ม ๆ ทำให้เพื่อนรักทั้ง 2 คนต้องแยกจากกัน
ฮีชอลเดินเหม่อไปเรื่อย ๆ คิดถึงเรื่องราววันเก่า ๆ ที่เค้าเคยอยู่กับเพื่อน ๆ ที่เกาหลี
ค---------รืด....ดดด...ดด..ด
“อ๊ะ ! ลิฟท์ เดี๋ยว รอด้วย!!” ฮีชอลตะโกนแหกปากเต็มเสียงเพื่อให้คนที่อยู่ในลิฟท์รอเค้า
“โอ๊ย...หน้าฉัน” ฮีชอลโดนลิฟท์หนีบใส่หน้าเข้าเต็ม ๆ
“ฮึ ช้าไปนิดนะ” เสียงขรึมลอยมา
“ขำอะไร ! ฉันก็อุตส่าห์บอกให้รอด้วย ไม่ได้ยินหรือไงห๊ะ ถ้าหน้าฉันเสียโฉมขึ้นมาจะว่ายังไง !!”
หมับ...
“เฮ้ย !!”
“ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ของเดิมก็แก้มตุ่ย ๆ อยู่แล้วนี่” มือหนาจับแก้มขาวเนียนของฮีชอล
........อะไรกัน มาว่าฉันอย่างนี้ได้ยังไง แล้วยังมาจับแก้มฉันอีก ! …… ฮีชอลคิดในใจ
“เดี๋ยวก่อน !”
“ใหญ่โตมาจากไหน ถึงได้พูดกับฉันแบบนี้ ขอโทษฉันซะ ถอดแว่นบ้าๆ นั่นออกด้วย สงสัยหน้าตาจะขี้เหร่”
ฮีชอลไม่พูดเปล่า มือก็ดึงแว่นของคนตรงหน้าออกด้วย
“เฮ้....”
..................โอ๊ะ หล่อจังเลย ! ไม่ได้ ๆ จะดูแค่หน้าตาไม่ได้นะ ................ ฮีชอลอึ้งกับความหล่อของคนตรงหน้าไปพักนึง จึงค่อยเรียกสติของตนกลับมาได้
“เดี๋ยวหัวแตกนะ =_=;” คนตัวสูงเตือน เพราะเห็นว่า ฮีชอลเอาหัวโขกกำแพง
ค---------รืด....ดดด...ดด..ด
“ถึงซะที อ่ะ ฉันขอโทษนายก็ได้” ร่างสูงกล่าวขอโทษ แบบไม่เต็มใจเท่าไหร่
“ไม่เต็มใจพูดเลยนี่ เชอะ !”
“ฉันย้ายมาอยู่ห้อง 702 เมื่ออาทิตย์ก่อน แล้วนายล่ะ ?”
………………. .ใกล้ ๆ กันนี่นา .........................
“ฉันชื่อ คิม ฮีชอล อยู่ห้อง 703 เพิ่งย้ายมาวันนี้” ฮีชอลแนะนำตัว
“อ๊ะ เดี๋ยวอย่าเพิ่งออกไป !”
หมับ~~ ตอนนี้ ฮีชอล หายใจแทบไม่ออกเพราะ มือของคนตัวสูงนั้นมาปิดปากเค้าไว้ไม่ให้ส่งเสียงออกไป
……………อะ...อะไรกันน่ะ !?........................
“เชอะ จมูกไวกันจริง ๆ”
“อื้อ ๆ ๆ ๆ”
ข้างนอกของตัวอพารท์เมนต์มีผู้ชาย 2 คน ด้อม ๆ มอง ๆ เหมือนกำลังหาใครสักคนอยู่
.........................โอ๊ย หายใจไม่ออกแล้วนะเว่ยยย ......................... ฮีชอลเริ่มดิ้น
“อื้อ ๆ ๆ ๆ”
“อ๊ะ ขอโทษ ๆ”
“แฮ่ก ๆ นี่นายหนีพวกนั้นอยู่หรอ ?”
“…………” คนตัวสูงไม่ตอบอะไร ได้แต่มองหน้าฮีชอลอย่าง งง ๆ
“นี่นาย ไม่ได้ดูทีวีเลยหรอ ?” คนตัวสูงเอ่ยปากถาม
“ฉันได้ดูแต่ข่าวอ่ะ ก็ฉันเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศนี่นา”
“เหรอ..”
“ฉันชื่อ ฮันเกิง ตอนนี้กำลังเป็นที่ต้องการตัว”
…………… หา !! กำลังต้องการตัว เป็นโจรหรอ หรือ ฆาตรกร ! ไม่นะ .................. ฮีชอลคิดไปต่าง ๆ นา ๆ
“ไม่มีเวลาแล้ว คงต้องลุยออกไปแล้วล่ะ” ฮันเกิงบ่นพึมพำ
“ฉันขอยืมหมวกนี่ก่อนนะ แล้วจะเอามาคืนให้”
............หมวกของ ซีวอน !! ....................
“เดี๋ยว เอาคืนมานะ !” ฮีชอลตะโกนโวยวาย ขอหมวกคืนจากฮันเกิง แต่.....ฮันเกิงวิ่งไปแล้ว ~
“เฮ้ย ๆ นั่นใช่มั้ยน่ะ ??” เสียงของผู้ชาย 2 คน ที่ฮีชอลเห็นเมื่อกี้ดังขึ้น
“บ้าชะมัด กำลังขึ้นรถแล้ว ! เร็วเข้า !!” ชาย 2 คนนั้น รีบขึ้นรถและขับตามรถของฮันเกิงด้วยความเร็ว ฮีชอลมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างสงสัย
................... หมอนั่นเป็นใครกันแน่นะ ! ………………..
ฮิฮิ เปนไงกันบ้างอ่ะคะ สนุกไม๊ ?
นี่เปนเรื่องที่ 2 แล้วค่ะ เรื่องแรกเปน คิเฮ แต่งไปถึง 6 ตอนแล้วนะ
แล้วก้อลบไป เพราะว่า แต่งต่อไม่ได้ !! หัวตื้อ !! 55555, 55
เรื่องนี้ ไม่ลบแน่ ๆ เพราะว่า คิดไว้ตั้งแต่ต้นยันจบแล้วว วว
ขอบคุนคนอ่านนะค่ะ รักคนเม้นมาก~ หมั๊ว ๆ ^3^
ความคิดเห็น