คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Part 8 "โอกาสทอง !"
8
อพาร์ทเมนต์
............... อ๊ะ ! เสียงเปียโน ..............
ฮันเกิงกำลังจะเดินเข้าห้องพักของตนไป แต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะได้ยินเสียงเปียโน จึงเดินไปดูที่ห้องของฮีชอล แล้วถือวิสาสะเดินเข้าไป เพราะเห็นว่าประตูห้องเปิดอยู่ แล้วก็พบว่า ฮีชอลเล่นเปียโนอยู่
“นั่นนายทำอะไรน่ะ !!!” ฮันเกิงตะคอกใส่และจับมือของฮีชอล ไม่ให้เล่นเปียโน
“ฮัน.....?” ฮีชอลตกใจ
“หมอสั่งห้ามเล่นเปียโนจนกว่ามือจะหายดีไม่ใช่หรอ ? แล้วทำไมถึงเล่น ?” ฮันเกิงถาม
“นายเข้ามาได้ไง ?” ฮีชอลเลี่ยงการตอบคำถาม
“ก็....ประตูมันเปิดอยู่…… มารับ หรง หรง ด้วย” ฮันเกิงแถ
“ถึงจะเล่นก็เล่นเพลงเบา ๆ สิ เมื่อกี้มันหนักไป” ฮันเกิงบอกฮีชอล
“ช่างมันเถอะ ฉันอยากเล่นตอนนี้” ฮีชอลไม่สนใจ และหันไปเล่นเปียโนต่อ
“หยุดเถอะ เดี๋ยวมือเจ็บ !” ฮันเกิงดึงมือของฮีชอลขึ้นมา
ฮีชอลเงยหน้าขึ้นมาพร้อมน้ำตาใส ๆ ฮันเกิงงงไปชั่วขณะ
“เกิดอะไรขึ้นหรอ ?”
“เปล่า...ไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอก....ฉันก็แค่.....อกหักเท่านั้นเอง ^^” ฮีชอลทำเป็นร่าเริง
“ไอ้ช็อคน่ะ ก็ช็อคอยู่หรอกแต่ร้องไห้ไปจะได้อะไร...สู้เล่นเปียโนสบายใจกว่า เพราะฉะนั้น นายปล่อยมือฉันเถอะ..”
“ไม่...!” ฮันเกิงตอบเสียงแข็ง
“ถ้าหลังจาก...เล่นเปียโนแล้วล่ะจะทำยังไง ? ตกดึกก็ต้องแอบร้องไห้อีกนั่นแหละ กลั้นเอาไว้ไม่อึดอัดมั้งหรอ ?” ฮันเกิงถาม
“.................”
“ให้ฉันร้องเป็นเพื่อนเอามั้ย ?” ฮันเกิงเริ่มบีบน้ำตา
“บ้าสิ พูดอะไรก็ไม่รู้ ฮ่า ๆ” ฮีชอลตีแขนฮันเกิงเบา ๆ สักพักน้ำใส ๆ ค่อย ๆ ไหลอาบแก้มเนียนของฮีชอล ฮันเกิงลูบหัวฮีชอลอย่างอ่อนโยน
.................. อะไรกัน นี่เป็นหน้าที่ ที่ใช้ในการแสดงหรือป่าว มันช่างอ่อนโยน จนทำให้ฉันร้องไห้ออกมาได้ นี่สินะ ที่ทำให้แฟนละครหลงใหลเค้า........ ถึงจะร้องไห้แล้ว ก็ใช่ว่าจะลืม ซีวอน ได้....... แต่...อย่างน้อยมันก็คงหยุดแค่นี้ แล้วค่อย ๆ ลบ เค้าออกไปทีละน้อย ๆ ถึงจะลืม ซีวอน ไม่ได้ทีเดียวก็เถอะ .....................
.
.
โรงเรียนมัธยมซูจู
………… ไม่อยากเจอฮันเกิงเล้ย ............. ฮีชอลเดินเล่นไปมาในโรงเรียน
ตึก ตึก ตึก ! << เสียงคนวิ่งมา
“อ๊ะ ! มาแล้ว !!!” พวกนักข่าววิ่งกรูมาที่ฮีชอลและถามคำถามเยอะมาก
“คิม ฮีชอล คุณมีความสัมพันธ์อะไรกับคุณฮันเกิงครับ ?” นักข่าวคนนึงถาม
“หา ?” ฮีชอลอึ้ง !
.
.
“นี่ นารา เห็นหนังสือ POP STAR ! ยัง ? ลงรูปแฟนฮันเกิง สวยซะด้วย” ผู้จัดการของ จาง นารา ส่งนิตยสารให้ จาง นารา
‘สกู๊ป พิเศษ นารา ช็อค ฮันเกิงมีแฟนเป็นชายหน้าสวย ความรักของเพื่อนร่วมชั้น กอดกันกลมในโรงเรียน จาง นารา รู้สึกยังไง ? ’
.
.
“ทำไมถึงมีรูปนี้ออกมาได้หล่ะ ? ฮยอกแจหรือว่านาย .....” ฮีชอลถามฮยอกแจ
“อะไร ! ไม่ใช่ฉันนะ ฉันส่งฟิล์มให้คุณซึงฮวานไปหมดแล้ว ฮันเกิง ก็น่าจะรู้ไม่ใช่หรอ ?” ฮยอกแจโวยวาย
“ไม่รู้สิ...” ฮันเกิงครุ่นคิด
/>
.
.
“ตอนเช้านี่ อาจารย์ช่วยไล่พวกนักข่าวไปแล้ว แต่ตอนเย็นต้องมาดักรอกันอีกแน่เลย” ฮีชอลเอ่ยอย่างกังวลใจ
“ช่วงนี้ นายอย่ามาโรงเรียนจะได้มั้ย !?” ฮีชอลหันไปตะคอกฮันเกิง
“เป็นนักเรียนไม่ให้มาโรงเรียนได้ไง..” ฮันเกิงตอบกวน ๆ
“ปกติก็ไม่เห็นจะมา….” ฮีชอลเถียง
“ไม่เป็นไร พวกเราช่วยเอง” ฮยอกแจเห็นว่าทั้งคู่เริ่มเถียงกัน
“ฝากด้วยนะ ขอบคุณมากฮยอกแจ ^^” ฮันเกิงยิ้มหวาน
“>//////<” ฮยอกแจหน้าแดงเพราะเคลิบเคลิ้มไปกับรอยยิ้มหวานของดาราหนุ่ม
“นี่ ! ไอฮัน อย่ามายิ้มหวานให้ฮยอกแจนะ” ซีวอนชี้หน้าฮันเกิง
ครืด-----------ดด
“คิม ฮีชอล ห่วยแตก !!!” เสียงเล็กแหลมตะโกนด่าฮีชอลผ่านหน้าต่าง
“…………..” ทุกคนเงียบ
“ถึงจะจริง แต่โดนว่าแบบนี้ก็.....นะ อย่าไปสนเล้ย” ฮยอกแจตบบ่าฮีชอล ที่ตอนนี้น้ำตาเริ่มคลอ ฮันเกิงเห็นดังนั้นจึงวิ่งไปเปิดหน้าต่าง
“เดี๋ยวปั๊ดฆ่าซะหรอก !!!” นักเรียนแถวนั้นงุนงงกันยกใหญ่
“ใจเย็น ๆ นะ เดี๋ยวเรื่องก็ยิ่งไปกันใหญ่หรอก แค่นี้ก็แย่แล้ว” ฮีชอลพูด
“ก็มันน่ามั้ยหล่ะ ?” ฮันเกิงพึมพำ
“เหอะหน่า เดี๋ยวฉันจัดการเอง” ฮีชอลบอกฮันเกิง
“ฮันเกิงเป็นแบบนี้หรอ ?” ซีวอนกระซิบฮยอกแจ
“...........” ฮยอกแจก็ได้แต่อึ้ง
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็แค่หงุดหงิดเท่านั้นเอง...นายเองก็ไม่ต้องไปสนใจคนพวกนั้นหรอก…” ฮันเกิงบอกฮีชอลแล้วเดินไปโทรศัพท์
................หมู่นี้ รู้สึกว่าฮันเกิงจะเป็นคนดีซะแล้วสิ อีกอย่างถ้าไม่มีเค้าฉันก็คงร้องไห้ไม่ออก แล้วถ้าตอนนั้นฉันไม่ร้องไห้ออกมาความรู้สึกของฉันตอนนี้ต้องหนักอึ้งแน่ ๆ แล้วฉัน...ก็จะต้องอิจฉาฮยอกแจมากกว่านี้แน่ .............
href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_filelist.xml" />
.
.
“ฮีชอล ยังไม่มาอีก” เสียงพูดคุยของพวกนักข่าวที่รอสัมภาษณ์ฮีชอล
“โห...เยอะกว่าตอนเช้าอีกอ่ะ” ฮีชอลมองดูพวกนักข่าวจากหน้าต่างห้องเรียน
“เอาล่ะ ได้เวลาของเราแล้ว !” ซีวอนเอ่ยพร้อมกับฮยอกแจ
.
.
“อ๊ะ ! นั่นไง รีบตามไปเร็ว” นักข่าวคนนึงเห็นว่า ฮีชอลกับฮันเกิงปั่นจักรยานหนี จึงตะโกนบอกแล้วพวกนักข่าวก็วิ่งตามหายกันไปหมด
“หลอกง่ายจังพวกนี้ เจอแผนล่อเหยื่อเข้าหน่อยเดียว” ฮันเกิงพูด
“พวกนักข่าวนี่ไวยังกับแมลงวันเลยเนอะ” ฮีชอลสมทบ
“รถมารับแล้ว ไปกัน” ฮันเกิงหันมาบอกฮีชอล
“วันนี้ไม่ใช่คุณซึงฮวานมารับนี่” ฮีชอลเอ่ย
“พี่ซึงฮวาน เค้าเป็นลูกชายเจ้าของบริษัทงานก็ต้องเยอะเป็นธรรมดา บางทีต้องให้คนอื่นมาแทน” ฮันเกิงอธิบาย
“อ่อ...” ฮีชอลพยักหน้า
............... รูปนั่นคุณซึงฮวานเป็นคนลงรึเปล่านะ แค่ถ้าทำอย่างงั้นจริง ฮันเกิงก็ลำบากล่ะสิ ไม่เข้าใจเล้ย ...............
ที่ทำงานของฮันเกิง
“ต้องขอโทษจริง ๆ นะ มันเป็นความผิดพลาดของพี่เอง รูปนั้นถูกแย่งไปโดยความบังเอิญนิดหน่อย แต่พี่แก้ข่าวแล้วว่า ฮีชอล เป็นน้องใหม่ในสังกัดของเรา” ซึงฮวานบอกฮีชอลและฮันเกิง
“หา ! อะไรนะ !!!” ฮีชอลตกใจ
“ถ้าทำอย่างนั้น เราจะได้แก้ตัวว่ารูปนั้นเป็นการโปรโมทดาราใหม่ได้ไงล่ะ ทีนี้ฮีชอลก็สบายใจได้แล้วนะ ^^”
“ยิ่งแย่น่ะสิ !” ฮีชอลเครียด
“ผมสงสัยมานานแล้ว ทำไมฮีชอลถึงเกลียดการแสดงนักหนา ปกติเด็กวัยรุ่นสมัยนี้อยากเป็นกันทั้งนั้น” ซึงฮวานเอ่ยถาม
“คือ.......เป็นดาราต้องฝึกยิ้ม ฝึกแสดง แล้วก็ ท่องบท ผมไม่ชอบ !” ฮีชอลเสียงแข็ง
“โอเค เข้าใจ แต่มัน...ไม่จำเป็นถึงขนาดนั้นหรอก หึหึ คือละครเรื่องใหม่ของฮันเกิงคราวนี้น่ะ ฮันเกิงต้องร้องเพลงเอกด้วยนะ”
“ฮัน...นายร้องเพลงเป็นด้วยหรอ ?” ฮีชอลหันไปถาม
“ก็....พอได้น่ะ”
“โปรดิวเซอร์คือคุณ ปาร์ค จองอิน รู้จักใช่มั้ย ? ส่วนเพลงประกอบก็ได้ คุณไบรอัน มาช่วย” ซึงฮวานอธิบายต่อ
…………… ไบรอัน หรอ ? นักร้องดังของอเมริกาที่แม่ชอบเปิดนี่นา เรื่องนี้ต้องดังมากแน่เลย .............
“แล้ว.......เปียโนที่เล่นเป็นแบ็คก็เป็นบทที่สำคัญมากซะด้วย บทนี้ล่ะที่อยากให้ ฮีชอล เล่น” ซึงฮวานชี้ไปที่ฮีชอล
“เอ๊ะ ! ผมหรอ ??” ฮีชอลอึ้งเล็กน้อย
“ก็เห็น ฮันเกิงเค้าบอกว่า ฮีชอลเล่นเปียโนเก่งมากนี่ อ่ะ นี่โน้ตเพลง ลองเล่นดูหน่อยมั้ย ? จะได้ทดสอบความสามารถด้วยไง” ซึงฮวานส่งโน้ตให้
............... ให้ผมเล่นเพลงของคนดัง ๆ แต่งงั้นหรอ ? โอกาสทองของเราแล้ว ...............
“ตกลงครับ !” ฮีชอลรับคำด้วยความยินดี
เฮ้อ...ครบ 100% ซักที 55 นานมากกับพาร์ทนี้ ขอโทดทุกคนนะคะ ^^
แล้วพาร์ทหน้าจะมาอัพเร็ว ๆ คิคิ
เก้าปวดท้องมากเลย TT ฮีก้อไม่อยุ่ ไม่มีใครดูแล (อย่าไปสนมันค่ะ อินี่มันเพ้อ ~)
พูดถึงฮี ก้อคิดถึงอ่ะ >< คนไรไม่รุ้น่ารักเปนบ้า เซอร์ก้อเท่ห์ซะ ละลาย ๆ
ให้ดูรูปที่ เก้าอยู่ดูฮี ไกลป่ะ ไกลลลป่ะ TT
เลยเดินออกมานิดนึง อยุ่ตรงนี้ ^^ ค่อยเหนหน่อย
เลยเดินออกไปฝั่งนู้นเลย รอฮีลงมาไปเดินสยามดิส เหนฮีวิ่งมาโบกมือบ๊ายบายด้วย น่ารักมาก ><
ความคิดเห็น