คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Part 6 "ฮยอกแจไม่ใช่คนแบบนั้น !"
6
โรงเรียนมัธยมซูจู
“วันนี้จดงานเพียบเลย....ถ้านายนั่นไม่เข้าใจต้องให้ฉันไปอธิบายมั้ยเนี่ย ?” ฮีชอลกำลังลอกงานให้ฮันเกิง
มีมือเล็ก ๆ ขาว ๆ มาวางอยู่บนบ่าของฮีชอล
“ฮยอกแจ.....!”
.
.
หลังโรงเรียน
“ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย” ฮยอกแจเอ่ยเสียงเรียบ
“มีอะไรหรอ ? ฮยอกแจ หน้าเครียดจัง” ฮีชอลถาม
“นี่ ! ฮีชอล นายเป็นคนฉวยโอกาสเก่งมานานแล้วสินะ มันไม่ยุติธรรมเลย...” มือของ
ฮยอกแจง้างขึ้น
เพียะ !!!
“อะไรของนาย ! ห๊ะ ฮยอกแจ จู่ ๆ ก็มาตบฉันเนี่ย มันจะมากเกินไปแล้วนะ” ฮีชอลยอมไม่ได้จึงง้างมือขึ้น
“หนวกหูน่ะ !!!” น้ำตาของฮยอกแจค่อย ๆ ไหลอาบแก้ม ทำให้ฮีชอลเก็บมือที่กำลังจะง้างขึ้นได้
“ฮะ...ฮยอกแจ....” ฮีชอลเรียกชื่อฮยอกแจ ด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“เรื่องอื่นน่ะ ฉันยกให้ได้ แต่นี่ นายเล่นแย่งความฝันอันสูงสุดของฉันไปด้วย !!!” ฮยอกแจโวยวาย
“เดี๋ยว ฮยอกแจ นายพูดอะไร ? ฉันไม่เห็นเข้าใจเลย ” ฮีชอลงงกับคำพูดของฮยอกแจ
“อย่าบอกนะ ว่านายไม่รู้ นายอยู่บ้านใกล้ ๆ กับ ฮันเกิง เค้านี่” ฮยอกแจทำหน้าเหยียดหยาม
“ฉันถูกปลดจากงานโฆษณากับฮันเกิง....แล้วคนที่จะมาแทนฉัน..คือคนในค่ายเดียวกับฮันเกิง ก็คือนายไงล่ะ คิม ฮีชอล !!!” ฮยอกแจพูดทั้งน้ำตา
“ฉันไม่รู้เรื่องนะ” ฮีชอลปฏิเสธ
“อย่ามาทำเป็นซื่อหน่อยเลย คนมารยา !!” ฮยอกแจตะคอก
“ฉันไม่ยอมยกโทษให้นายแน่ ฮีชอล ไม่มีทาง....เด็ดขาด !” ฮยอกแจพูดจบก็เดินออกไป ปล่อยให้ฮีชอลยืนงงอยู่คนเดียว
.............. โปรดิวเซอร์ ที่ตอนกินข้าววันนั้น รึว่า...ที่บอกว่าจะยืมสมุดจดงานฉันเป็นข้ออ้างเพื่อให้ฉัน ได้พบกับคน ๆ นั้น งั้นหรอ ? ยังไงฉันก็ต้องไปปฏิเสธล่ะ ฉันไม่สนหรอกวงการมายา ฉันอยากเป็นนักเปียโนต่างหาก !!.................
.
.
ที่ทำงานของฮันเกิง
“ฮัน ๆ พรุ่งนี้ไปโรงเรียนบ่ายใช่มั้ย ? พาฮีชอลมาด้วยสิ” ซึงฮวานบอกฮันเกิง
“พี่นี่ จริง ๆ เลยนะ ถึงเค้าจะน่ารักแค่ไหนแต่ถ้าเค้าไม่คิดจะทำ ก็ฝืนใจเค้าไม่ได้หรอก” ฮันเกิงพูด
“อย่าพูดอย่างงั้นสิ ใหม่ ๆ นายก็เป็นอย่างงี้ไม่ใช่หรอ ?” ซึงฮวานย้อน
“...................”
วันต่อมา ณ โรงเรียนมัธยมซูจู
“นายฮันเกิงเอ๊ย....เมื่อวานกะว่า จะด่าซะหน่อย ดันไม่มาโรงเรียน แล้วจะให้พูดเรื่องโฆษณายังไงเนี่ย !” ฮีชอลพูดกับตัวเอง
“นี่ เมื่อกี้ ฮันเกิง มาแน่ะ” เสียงเด็กนักเรียนผู้หญิงกระซิบกระซาบกัน
.......... มาแล้วหรอ กว่าจะโผล่มาได้ งั้นต้องรีบไปดักรอ ...........
ฮีชอลเดินไปที่ล๊อคเกอร์เพื่อหยิบของ พอเปิดออกก็เจอกับโน๊ตใบนึง
หลังพักกินข้าว เจอกันที่ห้องเก็บของ ข้างดาดฟ้า ฮันเกิง |
………….. อะไรกันหมอนี่ นึกจะนัดก็นัด นี่คงจะลำบากใจที่จะพูดเรื่องโฆษณากับ
ฮยอกแจ ล่ะสิ ................
ห้องเก็บของข้างดาดฟ้า
แอ๊ด-----------ดด
“หวัดดี ^^” ฮันเกิงทักทายฮีชอลที่เปิดประตูเข้ามา
“มีธุระอะไรหรอ ? ทำไมต้องเรียกมาที่นี่ด้วย” ฮันเกิงถามฮีชอล
“เอ๊ะ ! ก็นายนั่นแหละ ที่เรียกฉันมา” ฮีชอลงงกับคำพูดของฮันเกิง
“หา....ฉันน่ะหรอ ?” ตอนนี้ทั้งคู่เริ่มงง
“ก็ฮีชอลใส่จดหมาย ไว้ในล็อคเกอร์ของฉันไม่ใช่หรอ”
“เปล่านะ ฉัน....”
พลั่ก ! มีคนพลักฮีชอลให้ล้มลงไป แต่ฮันเกิงรับไว้ทัน ทั้งคู่เหมือนกอดกันอยู่
“เฮ้ย !!!” ฮีชอลร้อง
แชะ ! <<< เสียงกล้องถ่ายรูป
ประตูถูกปิดลงและล็อคทันที
“ใคร ! ล็อคประตู” ฮีชอลเคาะประตูหลายครั้ง
“ฮันเกิง แอบมีสัมพันธ์กับเพื่อนชายหน้าสวย.........ถ้ารูปออกมาสวย ข่าวนี้ต้องได้ขึ้นหน้าปกแน่เลย~” เสียงจากข้างนอกเอ่ยขึ้น
“ฮยอกแจ !!?” ฮีชอลพูดชื่อของคนที่อยู่ข้างนอก
“ประตูนี้ต้องเปิดจากด้านนอก ถ้าโชคดีก็คงมีคนมาช่วยเปิดให้ล่ะนะ งั้นฉันไปดีกว่า” ฮยอกแจพูดจบก็เดินหายไป
“อย่าทำแบบนี้นะ ฮยอกแจ !!!! ” ฮีชอลตะโกนสุดเสียง
“รู้ใช่มั้ย ว่าทำไมฮยอกแจถึงทำแบบนี้” ฮันเกิงถาม
“ฉันไม่แสดงโฆษณาหรอกนะ ปฏิเสธไปได้เลย !” ฮีชอลหันมาตะคอกใส่ฮันเกิง
“เกลียดฉัน.....ถึงขนาดนั้นเชียวหรอ ?” ฮันเกิงหันหลังให้ฮีชอล
“เอ๊ะ !” ฮีชอลงงกับฮันเกิง ฮันเกิงหันหน้ามาอีกที น้ำตาก็ไหลเต็มหน้าของฮันเกิง
“เดี๋ยว ทำไมต้องร้องไห้” ฮีชอลถามอย่างเป็นห่วง
“เปล่า....แค่อยากเปลี่ยนสถานการณ์” ฮันเกิงเช็ดน้ำตาแล้วแลบลิ้นให้ฮีชอล
“ฮึ่ย.....นี่มันใช่เวลาเล่นมุขหรอไง ห๊ะ ! -*-” ฮีชอลทำท่าเหมือนจะกัดฮันเกิง
“งานนี้ทั้งนายและฉันต้องเดือดร้อนแน่ ๆ” ฮีชอลเครียด
“ยังไง....เรื่องโฆษณาน่ะ ไปบ่นกับผู้จัดการฉันเองเหอะ เขาจวนจะมารับแล้วล่ะ” ฮันเกิงบอก
.
.
“ถ่ายรูปหรอ ? ฮยอกแจ นี่ก็เก่งนะ” ซึงฮวานพูด
“ยังจะมาพูดอีก เพราะคุณนั่นแหละ จะเอาผมแสดงโฆษณาก็ไม่บอก” ฮีชอลแขวะ
“ก็ ฮีชอล นี่แหละ เหมาะกับงานชิ้นนี้มาก”
“แต่ผม...อยากเป็นนักเปียโนนะ ยังไงก็รีบเปลี่ยนเป็น ฮยอกแจ เหมือนเดิมเถอะครับ” ฮีชอลพูด
“……………..” ซึงฮวานได้แต่เงียบ
“เฮ้ ! ฮันเกิง !!!!” เสียงจากสนามข้างล่างตะโกนเรียก
ฟิ้วววววววววววววววว~ ฮีชอลเห็นง่าลูกเบสบอลลอยมาหากระจกที่ตัวเองยืนอยู่
“ฮีชอล ระวัง !!!” ฮันเกิงพยายามเข้าไปช่วยฮีชอล แต่ก็ไม่ทัน
เพล้ง !!!! กระจกแตก และเศษกระจกก็บาดมือของฮีชอล
“ฮีชอล !!!”
.
.
โรงพยาบาล
“แง้ ~ ทำไมฉันต้องมานั่งเจอเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ด้วยเนี่ย” ฮีชอลบ่น
“ตั้ง 2 อาทิตย์เลยนะ กว่าจะหาย ฉันจะเล่นเปียโนไม่ได้ตั้ง 2 อาทิตย์เชียวนะ !!” ฮีชอลโวย
“จะหายดีหรือเปล่าก็ไม่รู้ ?” ฮันเกิงพูด
“ฮึ...ถ้าไม่หายล่ะก็ เจอดีแน่ ฉันอยู่ใกล้ ๆ นายนี่ ไม่มีอะไรดีเลย ฉันต้องกินข้าวมือซ้าย เขียนหนังสือก็ไม่ได้อีกต่างหาก !!” ฮีชอลโวย(อีกครั้ง)
“ยามาแล้ว ~” ซึงฮวานยื่นถุงยาให้ฮีชอล
“ขอบคุณครับ .. อ๊ะ ! จริงสิ บาดเจ็บอย่างงี้ก็ถ่ายโฆษณาไม่ได้แล้วสิ จริงมั้ยครับคุณซึงฮวาน ?” ฮีชอลถาม
“อืม.....นั่นน่ะสิ” ซึงฮวานคิดหนัก
“งั้นเปลี่ยนตัวเลยนะครับ ^^” ฮีชอลยิ้มอย่างมีชัย
.
.
อพาร์ทเมนต์
“ฮีชอล !!!” เสียงทุ้มดังขึ้น
“ซีวอน.........!”
“ฮีชอลเป็นอะไรมากรึเปล่า ไหนดูซิ ?” ซีวอนนำมือของฮีชอลขึ้นมาดู
“แก ! ทำให้ฮีชอลบาดเจ็บแต่แกไม่เป็นอะไรเลยหรอ ? ทุเรศสิ้นดี” ซีวอนตรงเข้าหาฮันเกิง
“เดี๋ยวก่อนซีวอน มันเป็นอุบัติเหตุ.......” ฮีชอลห้ามซีวอน
“มันไม่ใช่อุบัติเหตุหรอก !” ซีวอนเถียง
“ไม่ใช่นักเบสบอลตีพลาดหรอก แต่...เป็นคนโรงเรียนอื่นตั้งใจทำ มีคนหลายคนเห็น” ซีวอนอธิบาย
“ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ ตอนที่ฮีชอลกำลังทำแผลอยู่มีก็คนโทรมาถามอาการของฮีชอล” ซึงฮวานพูด
“คนทำเป็นนักเรียนโรงเรียน JYP 2 คน พวกนั้นเป็นแฟนคลับของฮยอกแจ” ซีวอนบอก
“หรือว่า...ฮยอกแจให้พวกนั้นมาทำ” ฮันเกิงเอ่ยขึ้น
“ไม่ ! เป็นไปไม่ได้หรอก พูดจาให้มันดี ๆ หน่อยนะ ! ฮยอกแจไม่ใช่คนแบบนั้น” ซีวอนแก้ตัวแทนฮยอกแจ
................. ซีวอน ................
“ยังไงก็เพื่อนกัน อย่าคิดอย่างนั้นนะ ฮีชอล ฉันรับรองฮยอกแจได้” ซีวอนหันมาบอกฮีชอล
“อือ...”
“งั้นฉันไปก่อนนะ หายเร็ว ๆ หล่ะ” ซีวอนลา
“อืม...ขอบใจนะ”
……………… หรือว่า ฮยอกแจ กับ ซีวอน ? ....................
“เพื่อนกัน อย่าคิดมากหน่า” ฮันเกิงเดินมากระซิบฮีชอล
……………. จริงสิ หมอนี่รู้ว่าฉันแอบชอบซีวอน !................
“ถ้านายตกเป็นผู้ต้องสงสัย เค้าก็ต้องพูดอย่างนี้เหมือนกันแหละ ‘ฮีชอลไม่ใช่คนอย่างงั้นนะ’ ” ฮันเกิงทำท่าเลียนแบบซีวอน
“จริงหรอ ?”
“ก็ใช่น่ะสิ” ฮันเกิงตอบโดยไม่ได้มองหน้าฮีชอล
........... เอ๊ะ ! นายฮันเกิงปลอบใจฉันหรอเนี่ย ? นึกไม่ถึงเลย ................
โทดทีนะคะ หายไป 2 วัน อิอิ หลบไปทำ OPV. ประกอบฟิคเรื่องนี้อยู่
สวยไม๊คะ ๆ ? 555555, 55 ทำเปนครั้งแรกเลยนะนั่น ><
จะมาบอกว่า
- ตอนหน้า NC แล้วมั้งคะ อิอิ
- อาจจะไม่ได้อัพบ่อยนะคะ ต้องอ่านหนังสือ สอบ !!! T^T คงประมานวันที่ 26 อ่ะค่ะ กว่าจะมาอัพได้ อย่าคิดถึงคนแต่งมากนะคะ 5555
- 12+ ตกลงว่า วอน เย่ คิมฮี มาใช่มั้ยคะ ? กรี๊ดดดดดดดดดด !
* ขอบคุน นานา และ ojsuju มาก ๆ นะคะ เม้นเกือบทุกตอน ^^
ขอบคุนคนอ่านค่ะ รักคนเม้นมากกกก ~ หมั๊ว ๆ ^3^
ความคิดเห็น