คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Part 5 "นัดดูตัว"
5
เช้าอีกวันหนึ่ง
“ขอบคุณมากนะ” ซึงฮวานขอบคุณฮีชอล
“ครับ....” ฮีชอลส่ง หรง หรง ให้กับซึงฮวาน
“ฮันเกิง ยังหลับอยู่เลย ผมเลยมารับเอง คงไม่รำคาญมันใช่มั้ย ?”
“ไม่ครับ มันเป็นเด็กดีมากเลย ไม่เหมือนเจ้าของ” ฮีชอลแอบนินทาฮันเกิง
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ” ทั้งคู่หัวเราะพร้อมกัน
“เออนี่ ฮีชอล เย็นนี้ว่างมั้ย ?”
“หือ ?”
“จะพาไปเลี้ยงข้าวตอบแทนซะหน่อย ฮันเกิงก็อยากพบฮีชอลด้วย”
“อ่อ.....”
“กลับบ้านประมาณ 6 โมง ใช่มั้ย แล้วผมจะมารับนะ” ซึงฮวานถามเองตอบเอง
“ได้ครับ” ฮีชอลรับคำ ไปอย่าง งง ๆ
.
.
ที่ร้านอาหาร
“นายอยากเจอฉันเพราะเรื่องนี้เองน่ะหรอ !” ฮีชอลเช็ดปาก
“อืม” ฮันเกิงตอบโดยไม่ได้มองหน้าฮีชอล
“นี่ ! ฉันไม่ใช่คนใช้นายนะ ทำไมฉันต้องมานั่งลอกงานให้นายด้วยล่ะ ?” ฮีชอลโวย
“โธ่...ก็ฮันเกิงเขามีเพื่อนน้อย ก็ต้องพึ่งฮีชอลเนี่ยแหละ” ซึงฮวานแก้ตัวแทนฮันเกิง
“แล้วฉันเป็นเพื่อนนายตั้งแต่เมื่อไหร่ ! “ ฮีชอลโวยวาย(อีกครั้ง)
“งั้นถามหน่อย ถ้าฉันลอกงานให้นาย แล้วนายจะให้อะไรฉัน ห๊ะ !”
“ให้ลายเซ็นฉันไง” ฮันเกิงตอบหน้ากวน ๆ
“ไม่เอา ! เอาไปก็รกบ้าน !!!” ขณะที่ฮีชอลยังโวยวายไม่หยุด มีผู้ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาที่โต๊ะพอดี
“สวัสดีครับ คุณ มยองซู” ซึงฮวานลุกขึ้นต้อนรับชายแปลกหน้าที่มาร่วมโต๊ะ
“ไง ฮันเกิง” มยองซูทักทายฮันเกิง
“สวัสดีฮะ คุณมยองซู” ฮันเกิงทักทายตอบ
“เอ่อ...นี้คงเป็นคนที่อยู่ข้างห้องของฮันเกิงล่ะสิ” มยองซูหันมาถามฮีชอล
“เค้าชื่อ คิม ฮีชอล ครับ ฮีชอลนี่โปรดิวเซอร์หนังโฆษณาที่ฮันเกิงจะเล่นคราวนี้” ซึงฮวานแนะนำทั้งคู่ให้รู้จักกัน
“เอ่อ....สวัสดีครับ” ฮีชอลกล่าวสวัสดี
............... อ้าว นัดคุยงานกันหรอกหรอ ? มีฉันอยู่คงจะเกะกะ ไปดีกว่า................
“คือผม..อิ่มแล้วอ่ะครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ฮีชอลขอตัว
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องใจหรอกนะ” มยองซูพูด
“เดี๋ยวพ่อเป็นห่วงน่ะครับ ขอตัวนะครับ ^^” ฮีชอลพูด
“ฉันจะไปเรียกแท๊กซี่ให้” ฮันเกิงลุกขึ้น
“ฉันเรียกเองได้น่ะ !”
“ไม่เป็นไร ฉันเรียกให้” ฮันเกิงเดินนำหน้าฮีชอลไป
“ไปก่อนนะครับ” ฮีชอลก้มหัวลาทุกคนบนโต๊ะ แล้วเดินตามฮันเกิงออกไป
.
.
“อย่างนี้นี่ล่ะ ตาคุณถึงจริง ๆ เหมาะกับงานชิ้นนี้เป๊ะเลย” มยองซูพูดกับซึงฮวาน
“ขอบคุณครับ” ซึงฮวานยิ้มรับ
“ที่จริง ผมไม่อยากได้ดาราจาดสังกัดอื่น..มาแสดงร่วมกับ ฮันเกิง เลย” มยองซูพูดต่อ
“ครับ ผมเข้าใจ”
“งั้นถอด ฮยอกแจ ออก แล้วให้ ฮีชอลแสดงแทน แบบนี้แหละเหมาะที่สุดนายว่ามั้ย ?” มยองซูออกความเห็น
.
.
“อ๊ะ ! ฝนตก….ทำไมฉันไม่เอาร่มน้า~” ฮีชอลบ่นพึมพำ
“……..” ฮันเกิงไม่ได้สนใจฮีชอล มัวแต่มองหาแท็กซี่
“นี่...ฉันดูละครที่นายเล่นแล้วนะ” ฮีชอลเป็นฝนตกแล้วนึกขึ้นได้
“หือ ?”
“ตอนที่นายร้องไห้ตอนจบนั่นน่ะ ใช้ยาหยอดตา หรือว่า น้ำตาจริง ๆ กันแน่” ฮีชอลถามเพราะไม่เชื่อว่า ฮันเกิงจะร้องไห้ได้น่าสงสารขนาดนั้น
“ก็ต้องของจริงน่ะสิ ฝีมือระดับนี้” ฮันเกิงไม่ได้ถ่อมตัวซักนิด
“ฉันจะบอกเคล็ดลับให้เอามั้ย ? น้ำตาฉันนี่สั่งได้เลยนะ..” ฮันเกิงทำท่าเหมือนจะร้องไห้
“นายนี่ พิลึกคนจริง ๆ นี่ถ้าไม่ได้เป็นนักแสดงเคล็ดลับนั่นคงไม่มีประโยชน์ล่ะนะ” ฮีชอลแขวะ
“เรื่องของฉันหน่า... ปกติฉันไม่ค่อยร้องไห้หรอก” ฮันเกิงโบกรถแท็กซี่
“ไว้วันหลังนายทำให้ดูหน่อยสิ” ฮีชอลแหย่ฮันเกิง
“ไม่ล่ะ..” ฮันเกิงตอบ
“เออนี่...นายติดหนี้ฉัน 2 ข้อแล้วนะ อย่าลืมล่ะ ไปและ บาย~” ฮีชอลขึ้นรถแท๊กซี่ กลับบ้าน
บรืน---------นนน
รถแท็กซี่ออกตัว ฮันเกิงก็คงยังไม่เดินกลับเข้าไปในร้าน รอให้แท๊กซี่ลับสายตาไปก่อนจึงค่อยเดินเข้าไป....
พาร์ท 5 แล้วววว เร็วดีจัง ก้อคนแต่งขยันอัพ ขยันพิม 5555, 55
คนอ่านขยันเม้นหน่อยนะคะ 555555 ล้อเล่นค่ะ
แค่มาอ่านก้อปลื้มแล้วววว >////<
สุดท้าย รักคิมฮี รักฮันชอล รักเอสเจ คิคิ
ขอบคุนคนอ่านค่ะ รักคนเม้นมากกกก ~ หมั๊ว ๆ ^3^
ความคิดเห็น