ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Part 11 "ฉันไม่อยากจากนายไป"
href="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_filelist.xml" /> 11
“อัลบั้มซิงเกิ้ลชุดแรก Girl Friend เฮ้ย ! เอาฉันขึ้นปก แถมลงชื่อ ฮันเกิง & ฮีชอล ด้วย พี่ซึงฮวานทำอะไรอีกแล้วเนี่ย !!! “ ฮีชอลยั่วมากเมื่อเห็นว่า ปกซีดีเพลงมีรูปของเค้าอยู่ด้วย
“ไม่เห็นน่าโมโหเลย นายก็เล่นดีออกอย่างนั้น ไม่ลงชื่อก็เสียดายแย่น่ะสิ” ฮันเกิงคอยพูดไม่ให้ฮีชอลโมโหไปมากกว่านี้
“แต่ฉันไม่อยากเป็นดารานี่”
“มนุษย์ ไม่ว่าใครก็เปลี่ยนก้อนหินให้เป็นเพชรได้” ฮันเกิงพูดลอย ๆ
“คำพูดนี้...” ฮีชอลได้ยินคำพูดนี้ขึ้นมาก็จะนึกถึงแม่ของเค้าที่เคยพูดกับตนไว้ ‘ถึงแต่ตอนนี้จะเป็นหิน แต่สักวันมันต้องส่องแสงแวววาวได้แน่ ๆ ฮีชอล...ไม่ว่าจะเป็นเพลงยากซักแค่ไหน ลูกจะทิ้งกลางคันไม่ได้นะ’
“นายจำได้มั้ยล่ะ ?” ฮันเกิงถาม
“ฮัน....แม่เคยพูดให้นายฟังด้วยหรอ ?”
“ตอนนั้นพอได้ยินว่า คิม มุนอา ก็ทำให้ถึงครูสอนเปียโนสมัยก่อนขึ้นมา นั่นน่ะความรักครั้งแรกของฉันนะ ..... พออาจารย์คิม มุนอา เลิกสอน ฉันก็เลิกเล่นเปียโนเหมือนกัน ถ้านายไม่คิดจะอยู่วงการแสดงตลอดชีวิต ก็คิดซะว่าเป็นประสบการณ์ก็ได้นี่ คืนนี้เลยเป็นไง มีอัดรายการเพลงพอดี ลองดูเถอะ...” ฮันเกิงอธิบาย
“หา ! ออกทีวีหรอ ? ไม่เอาอ่ะ” ฮีชอลส่ายหัวไปมา
“ไม่เป็นไรหน่า...ไม่ใช่รายการสดซะหน่อย”
.
.
สถานที่อัดรายการ
“ซุปเปอร์จูเนียร์ก็มา ดงบังชินกิก็มา คนดัง ๆ ทั้งนั้นเลย” ฮีชอลกวาดสายตาไปรอบ ๆ ตึก ก็เจอแต่คนดัง ๆ
“ฮัน....นายก็เพิ่งเคยมาไม่ใช่หรอ ? ทำไมไม่ตื่นเต้นเลยหล่ะ”
“ก็ฉันไม่เคยตื่นเต้นอะไรนี่” ฮันเกิงตอบหน้าตาย
“แหม นายนี่เกิดมาเพื่อเป็นดาราจริง ๆ เนอะ” ฮีชอลแขวะ
“คงงั้นมั้ง” ฮันเกิงยกคิ้วข้างนึง เป็นการตอบที่กวน....มาก
“ห้องแต่งตัวอยู่ทางนี้” ฮันเกิงเดินนำฮีชอล
“เดี๋ยวฉันค่อยเข้าไปแล้วกัน ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ฮีชอลเอ่ย
“อืม ๆ” ฮันเกิงเดินเข้าห้องแต่งตัวไป ฮีชอลจึงเดินไปเข้าห้องน้ำ เมื่อฮีชอลเข้าเสร็จ ก็เดินออกมา แต่ก็ต้องหยุดอยู่หน้าห้องน้ำ เพราะมีเสียงเล็กแหลมเอ่ยขึ้น
“เดี๋ยวนี้เข้าวงการง่ายจังนะ” จองฮวา นักร้องหน้าใหม่แห่งวง KFC เอ่ยขึ้น
………. เอาแล้วไง นังพวกนี้ ........ ฮีชอลคิดในใจ
“อาศัยข่าวอื้อฉาวกับลงรูปคู่ฮันเกิง ล่ะนะถึงขายได้ แต่คงไม่มีฝีมือจริง ๆ หรอก” ฮันอา นักร้องวงเดียวกันกับ จองฮวา พูดเสริม
............ เฉยไว้ ฮีชอล เฉยไว้ ...........
“เมื่อกี้เกาะฮันเกิงแจเชียว ชอบเค้าล่ะสิ แต่ฮันเกิงเค้าไม่เล่นด้วยหรอกนะ ไม้ป่าเดียวกันน่ะ !” จองฮวาทำเสียงล้อเลียน
“มันจะมากเกินไปแล้วนะ !” ฮีชอลขึ้นเสียงบ้าง
“ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องกับฮันเกิงซะหน่อย...แล้วพวกเธอหล่ะ คลั่งไคล้ฮันเกิงเค้าล่ะสิ ฉันขอลายเซ็นให้เอามั้ยล่ะ ?” ฮีชอลใส่กลับ ทำเอาจองฮวาและฮันอายืนอึ้ง
“ที่จริง...ฉันกะจะมาขอลายเซ็นเค้าพอดี อุตส่าห์เอาโปสเตอร์มาด้วย แต่เปลี่ยนใจแล้วหล่ะ ว่าแต่นายน่ะ ไม่ได้คิดอะไรกับฮันเกิงจริง ๆ น่ะหรอ ?” ฮันอาเอ่ย
“ชะ...ใช่สิ ฉันเป็นผู้ชาย ฮันเกิงก็ผู้ชาย” ฮีชอลตอบตะกุกตะกัก
“หรอ ? งั้นมานี่สิ” จองฮวาเดินนำฮีชอลไปอีกห้องหนึ่ง ตอนนั้นฮันเกิงก็ออกมาดูฮีชอลว่าทำไมยังไม่มาแต่งตัวอีก ฮันเกิงเลยเห็นว่า ฮีชอลเดินตามพวก KFC ไป
“ฮีชอล ?” ฮันเกิงเอ่ยเบา ๆ
“ถ้าเมื่อกี้พูดจริงล่ะก็...ลองฉีกโปสเตอร์นี้ให้ดูหน่อยสิ” ฮันอายื่นโปสเตอร์รูปฮันเกิงให้ฮีชอล
.............. แบบนี้ก็โดนทั้งขึ้นทั้งล่องน่ะสิ ................
“ว่าไงไม่กล้าฉีกหรอ ?” จองฮวาถาม
.......... ทำไงดีล่ะ แต่ถ้าไม่ฉีก...เด๋วก็ต้องโดนอิพวกนี้กระแนะกระแหนจนได้ ไม่มีทางเลือก ขอโทษนะฮันเกิง ........
แคว่ก !!! รูปของฮันเกิงถูกฉีกออกเป็น 2 ส่วน
“ว๊าย....ดูสิ ทำอะไรก็ไม่รู้ ฉีกโปสเตอร์ ฮันเกิง ก็ได้ด้วย ไปกันเถอะฮันอา” จองฮวาจูงมือฮันอาออกไป ปล่อยให้ฮีชอลยืนอยู่คนเดียว
“นายนี่ โผงผางเหมือนเดิม” ฮันเกิงเดินเข้ามา
“………..” ฮีชอลนิ่งไม่ตอบอะไร
“เป็นอะไร ? ฮีชอล....!?” ฮันเกิงตะโกนเรียกฮีชอลที่วิ่งออกไป
“นี่...ฮีชอล นายเป็นอะไรน่ะ ?” ฮันเกิงวิ่งเข้ามารวบตัวฮีชอลไว้
“ขอโทษ ฉันขอโทษ.. ขอโทษจริง ๆ” ตอนนี้ใบหน้าสวยของฮีชอล อาบไปด้วยน้ำตา
“ขอโทษอะไร ?” ฮันเกิงยังคงงงอยู่
“ก็...ที่ฉันฉีกรูปนายน่ะสิ ฉันมันแย่มากเลย ฮือ...” ฮีชอลร้องไห้ไม่หยุด ฮันเกิงเลยกอดฮีชอลเพื่อเป็นการปลอบ
“ฉันไม่เห็นเจ็บเลยนี่นา” ฮันเกิงลูบหัวฮีชอลอย่างแผ่วเบา
............. ที่ฉันบอกว่า ฉันไม่คิดอะไรกับฮันน่ะ ฉันโกหก ที่จริง...ฉันอาจจะชอบนายแล้วก็ได้ ...........
อีกด้านหนึ่ง
“หึ...” มือหนาหยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้ แล้วจุดไฟ
“อย่างงี้เองหรอกหรอ ?” ซึงฮวานยกยิ้มอย่างมีเลศนัย
.
.
ร้านอาหาร
“โห...น่าอร่อยจัง” ฮีชอลตื่นตาตื่นใจกับอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะมาก ๆ
“ไม่ต้องเกรงใจนะ จะกินอะไรก็สั่งเพิ่มอีกได้” ซึงฮวานเอ่ยพร้อมยิ้มหวาน
………. รอยยิ้มของคน ๆ นี้มีเบื้องหลังแน่ ๆ ................
“พี่ซึงฮวานครับ ผมไม่รับงานแสดงแล้วนะครับ” ฮีชอลเอ่ย
“โธ่ อย่าพูดอย่างนั้นสิ”
“มารับผมถึงที่โรงเรียนมีธุระอะไรหรอครับ ?” ฮีชอลถาม
“เปล่านี่ กลัวฮีชอลจะโดนนักข่าวตื้อ แม้แต่ในวงการก็ยอมรับฮีชอลกันเยอะเลยนะ” ซึงฮวานแถ
“โดยเฉพาะมีคนมาชวนไปเล่นโฆษณาเนี่ย เพียบ”
“ผม ไม่ทำงานที่ไม่เกี่ยวกับเปียโนหรอกครับ อีกอย่างตอนนี้งานนั้นก็แย่งเวลาเล่นเปียโนของผมไปเยอะแล้ว” ฮีชอลปฏิเสธ
“เร็ว ๆ นี้.... พี่กะว่าจะย้ายบ้านกัน” คำพูดของซึงฮวานทำเอาฮีชอลอึ้ง
“ย้ายบ้าน ? ทำไมล่ะครับ ?”
“ตอนนั้นที่ จาง นารา มาจำได้มั้ย ? เค้ามาหาฮันเกิง ฉันก็ไม่อยากรู้เรื่องของเค้านักหรอก แต่มาถึงบ้านนี่มันไม่ดี ยิ่งเดี๋ยวนี้พวกนักข่าวชอบมาดักรออยู่ด้วย ฮีชอลก็ต้องระวังไว้เหมือนกันนะ” ซึงฮวานพูด
…….. 2 คนนั้น เขา... งั้น จาง นารา กับ ฮันเกิง... เดี๋ยวก่อน ! ถ้าเกิดฮันเกิงจะย้ายจริง ๆ เราก็ไม่ได้เจอกันอีกแล้วน่ะสิ ..............
“ถ้าฮีชอลเข้าวงการก็จะได้ทำงานด้วยกันแล้วก็จะได้ช่วยดูแลฮันเกิงด้วยไงล่ะ” ซึงฮวานหว่านล้อมฮีชอลให้เข้าวงการ
“……….”
“อีกไม่นานหรอก... ฝากดูแล หรง หรง ด้วยนะ”
.
.
ฮีชอลนั่งเล่นเปียโนอย่างล่องลอย
............. ถึงไม่ได้พบกัน... มันก็คงจะเป็นเรื่องธรรมดา เพราะฮันเกิงเค้าเป็นดารานี่นา ..........
“หงิง หงิง” หรง หรง คราง
“เป็นอะไร หรง หรง หิวหรอ ?” ฮีชอลเดินมาหาหมาน้อย
“ที่ระเบียงมีอะไรน่ะ ?” ฮีชอลสงสัย เพราะเห็นหรง หรง ยืนเกาะกระจกหน้าระเบียงอยู่
แอ๊ด----------------ดด ฮีชอลเปิดประตูระเบียงออกมาดู ก็ต้องสะดุ้งเพราะฮันเกิงเป็นเงาตะคุ่ม ๆ ยืนอยู่ที่ระเบียงข้างห้องฮีชอล
“หวัดดี.......” ฮันเกิงทักทาย
“ฮัน.... กลับมาแล้วหรอ ?” ฮีชอลดีใจมาก
“เพิ่งกลับมาเมื่อกี้นี่เอง วันนี้พี่ซึงฮวานเค้าค้างข้างนอก กะว่าจะมารับ หรง หรง แต่เห็นเลย 4 ทุ่มแล้ว เลยว่าไว้จะมารับพรุ่งนี้ดีกว่า” ฮันเกิงอธิบาย
“เออ....ใช่ ฉันมาใช้หนี้แล้ว จะเอาอะไรหล่ะ ?” ฮันเกิงทอดสายตาไปยังวิวข้างนอก
“เอิ่ม.........ซื้อเกาะให้เกาะนึงสิ จะตั้งชื่อเกาะว่า ‘ฮีนิม’” ฮีชอลเพ้อ
“.........” ฮันเกิงหันมามองด้วยสายตาเอือม ๆ
“ล้อเล่นหน่า~ ไม่เอาหรอก ยกหนี้ให้ หรง หรง ฉันก็รัก ส่วนสมุดจดงาน ก็แค่นิดหน่อยเอง อีกอย่าง...แค่ได้คุยกับดาราอย่าง ฮันเกิง ก็กำไรแล้ว” ฮีชอลยิ้ม
“จู่ ๆ ทำไมมองฉันเป็นดาราหล่ะ ? ฉันไม่อยากให้นายมองฉันแบบนั้นเลย” ฮันเกิงเอ่ย
“ฉันเองก็ไม่อยากเป็นดาราแล้วก็.....ถ้านายย้ายไปอยู่ที่อื่น เราคงไม่ได้พบกันอีก” ฮีชอลพูดไปน้ำใส ๆ ก็เริ่มเอ่อเต็มดวงตาสวย ฮีชอลเงยหน้าสบตาฮันเกิง
“ฉัน....ไม่อยาก....ให้นายไป....” พูดจบฮีชอลก็วิ่งเข้าห้องไปเลย
“เฮ้.....” ฮันเกิงยังคงยืนอึ้งอยู่คนเดียว
.
.
เช้าวันใหม่
“โฮ่ง ๆ” หรง หรง เห่าทำไมก็ไม่รู้
“เงียบ ๆ นะ หรง หรง !” ฮีชอลเอ็ด จะไม่ให้เอ็ดได้ยังไงก็ตอนนี้เพิ่ง 7 โมงเช้าเองนี่นา
“นี่เราจะได้เดินเล่นกันอีกซักกี่ครั้งไม่รู้นะ เจ้านายแกเค้าจะย้ายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้...” ฮีชอลพูดกับ หรง หรง
ครืด-----------------ดด ประตูลิฟท์เปิด ฮีชอลมองไปก็เห็นผู้หญิงที่คุ้น ๆ หน้า เดินร้องไห้มากดกริ่งที่ประตูหน้าห้องของฮันเกิง
................ เอ๊ะ ! คนเมื่อกี้ ............ ฮีชอลยังไม่แน่ใจนักว่าใช่คน ๆ เดียวกันกับที่เค้าคิดไว้หรือป่าว แต่ตอนนี้ฮีชอลมั่นใจแล้วว่าใช่แน่ ๆ เพราะผู้หญิงคนนั้นหันหน้ามามองเค้าเต็ม ๆ
............ ใช่จริง ๆ ด้วย จาง นารา ............
ประตูห้องของฮันเกิงเปิดขึ้น
“นารา.....” ฮันเกิงโดนจาง นารา สวมกอดเต็ม ๆ จาง นารา ร้องไห้ไม่หยุด เอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า...
“ฮัน.......”
11
“อัลบั้มซิงเกิ้ลชุดแรก Girl Friend เฮ้ย ! เอาฉันขึ้นปก แถมลงชื่อ ฮันเกิง & ฮีชอล ด้วย พี่ซึงฮวานทำอะไรอีกแล้วเนี่ย !!! “ ฮีชอลยั่วมากเมื่อเห็นว่า ปกซีดีเพลงมีรูปของเค้าอยู่ด้วย
“ไม่เห็นน่าโมโหเลย นายก็เล่นดีออกอย่างนั้น ไม่ลงชื่อก็เสียดายแย่น่ะสิ” ฮันเกิงคอยพูดไม่ให้ฮีชอลโมโหไปมากกว่านี้
“แต่ฉันไม่อยากเป็นดารานี่”
“มนุษย์ ไม่ว่าใครก็เปลี่ยนก้อนหินให้เป็นเพชรได้” ฮันเกิงพูดลอย ๆ
“คำพูดนี้...” ฮีชอลได้ยินคำพูดนี้ขึ้นมาก็จะนึกถึงแม่ของเค้าที่เคยพูดกับตนไว้ ‘ถึงแต่ตอนนี้จะเป็นหิน แต่สักวันมันต้องส่องแสงแวววาวได้แน่ ๆ ฮีชอล...ไม่ว่าจะเป็นเพลงยากซักแค่ไหน ลูกจะทิ้งกลางคันไม่ได้นะ’
“นายจำได้มั้ยล่ะ ?” ฮันเกิงถาม
“ฮัน....แม่เคยพูดให้นายฟังด้วยหรอ ?”
“ตอนนั้นพอได้ยินว่า คิม มุนอา ก็ทำให้ถึงครูสอนเปียโนสมัยก่อนขึ้นมา นั่นน่ะความรักครั้งแรกของฉันนะ ..... พออาจารย์คิม มุนอา เลิกสอน ฉันก็เลิกเล่นเปียโนเหมือนกัน ถ้านายไม่คิดจะอยู่วงการแสดงตลอดชีวิต ก็คิดซะว่าเป็นประสบการณ์ก็ได้นี่ คืนนี้เลยเป็นไง มีอัดรายการเพลงพอดี ลองดูเถอะ...” ฮันเกิงอธิบาย
“หา ! ออกทีวีหรอ ? ไม่เอาอ่ะ” ฮีชอลส่ายหัวไปมา
“ไม่เป็นไรหน่า...ไม่ใช่รายการสดซะหน่อย”
.
.
สถานที่อัดรายการ
“ซุปเปอร์จูเนียร์ก็มา ดงบังชินกิก็มา คนดัง ๆ ทั้งนั้นเลย” ฮีชอลกวาดสายตาไปรอบ ๆ ตึก ก็เจอแต่คนดัง ๆ
“ฮัน....นายก็เพิ่งเคยมาไม่ใช่หรอ ? ทำไมไม่ตื่นเต้นเลยหล่ะ”
“ก็ฉันไม่เคยตื่นเต้นอะไรนี่” ฮันเกิงตอบหน้าตาย
“แหม นายนี่เกิดมาเพื่อเป็นดาราจริง ๆ เนอะ” ฮีชอลแขวะ
“คงงั้นมั้ง” ฮันเกิงยกคิ้วข้างนึง เป็นการตอบที่กวน....มาก
“ห้องแต่งตัวอยู่ทางนี้” ฮันเกิงเดินนำฮีชอล
“เดี๋ยวฉันค่อยเข้าไปแล้วกัน ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ฮีชอลเอ่ย
“อืม ๆ” ฮันเกิงเดินเข้าห้องแต่งตัวไป ฮีชอลจึงเดินไปเข้าห้องน้ำ เมื่อฮีชอลเข้าเสร็จ ก็เดินออกมา แต่ก็ต้องหยุดอยู่หน้าห้องน้ำ เพราะมีเสียงเล็กแหลมเอ่ยขึ้น
“เดี๋ยวนี้เข้าวงการง่ายจังนะ” จองฮวา นักร้องหน้าใหม่แห่งวง KFC เอ่ยขึ้น
………. เอาแล้วไง นังพวกนี้ ........ ฮีชอลคิดในใจ
“อาศัยข่าวอื้อฉาวกับลงรูปคู่ฮันเกิง ล่ะนะถึงขายได้ แต่คงไม่มีฝีมือจริง ๆ หรอก” ฮันอา นักร้องวงเดียวกันกับ จองฮวา พูดเสริม
............ เฉยไว้ ฮีชอล เฉยไว้ ...........
“เมื่อกี้เกาะฮันเกิงแจเชียว ชอบเค้าล่ะสิ แต่ฮันเกิงเค้าไม่เล่นด้วยหรอกนะ ไม้ป่าเดียวกันน่ะ !” จองฮวาทำเสียงล้อเลียน
“มันจะมากเกินไปแล้วนะ !” ฮีชอลขึ้นเสียงบ้าง
“ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องกับฮันเกิงซะหน่อย...แล้วพวกเธอหล่ะ คลั่งไคล้ฮันเกิงเค้าล่ะสิ ฉันขอลายเซ็นให้เอามั้ยล่ะ ?” ฮีชอลใส่กลับ ทำเอาจองฮวาและฮันอายืนอึ้ง
“ที่จริง...ฉันกะจะมาขอลายเซ็นเค้าพอดี อุตส่าห์เอาโปสเตอร์มาด้วย แต่เปลี่ยนใจแล้วหล่ะ ว่าแต่นายน่ะ ไม่ได้คิดอะไรกับฮันเกิงจริง ๆ น่ะหรอ ?” ฮันอาเอ่ย
“ชะ...ใช่สิ ฉันเป็นผู้ชาย ฮันเกิงก็ผู้ชาย” ฮีชอลตอบตะกุกตะกัก
“หรอ ? งั้นมานี่สิ” จองฮวาเดินนำฮีชอลไปอีกห้องหนึ่ง ตอนนั้นฮันเกิงก็ออกมาดูฮีชอลว่าทำไมยังไม่มาแต่งตัวอีก ฮันเกิงเลยเห็นว่า ฮีชอลเดินตามพวก KFC ไป
“ฮีชอล ?” ฮันเกิงเอ่ยเบา ๆ
“ถ้าเมื่อกี้พูดจริงล่ะก็...ลองฉีกโปสเตอร์นี้ให้ดูหน่อยสิ” ฮันอายื่นโปสเตอร์รูปฮันเกิงให้ฮีชอล
.............. แบบนี้ก็โดนทั้งขึ้นทั้งล่องน่ะสิ ................
“ว่าไงไม่กล้าฉีกหรอ ?” จองฮวาถาม
.......... ทำไงดีล่ะ แต่ถ้าไม่ฉีก...เด๋วก็ต้องโดนอิพวกนี้กระแนะกระแหนจนได้ ไม่มีทางเลือก ขอโทษนะฮันเกิง ........
แคว่ก !!! รูปของฮันเกิงถูกฉีกออกเป็น 2 ส่วน
“ว๊าย....ดูสิ ทำอะไรก็ไม่รู้ ฉีกโปสเตอร์ ฮันเกิง ก็ได้ด้วย ไปกันเถอะฮันอา” จองฮวาจูงมือฮันอาออกไป ปล่อยให้ฮีชอลยืนอยู่คนเดียว
“นายนี่ โผงผางเหมือนเดิม” ฮันเกิงเดินเข้ามา
“………..” ฮีชอลนิ่งไม่ตอบอะไร
“เป็นอะไร ? ฮีชอล....!?” ฮันเกิงตะโกนเรียกฮีชอลที่วิ่งออกไป
“นี่...ฮีชอล นายเป็นอะไรน่ะ ?” ฮันเกิงวิ่งเข้ามารวบตัวฮีชอลไว้
“ขอโทษ ฉันขอโทษ.. ขอโทษจริง ๆ” ตอนนี้ใบหน้าสวยของฮีชอล อาบไปด้วยน้ำตา
“ขอโทษอะไร ?” ฮันเกิงยังคงงงอยู่
“ก็...ที่ฉันฉีกรูปนายน่ะสิ ฉันมันแย่มากเลย ฮือ...” ฮีชอลร้องไห้ไม่หยุด ฮันเกิงเลยกอดฮีชอลเพื่อเป็นการปลอบ
“ฉันไม่เห็นเจ็บเลยนี่นา” ฮันเกิงลูบหัวฮีชอลอย่างแผ่วเบา
............. ที่ฉันบอกว่า ฉันไม่คิดอะไรกับฮันน่ะ ฉันโกหก ที่จริง...ฉันอาจจะชอบนายแล้วก็ได้ ...........
อีกด้านหนึ่ง
“หึ...” มือหนาหยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้ แล้วจุดไฟ
“อย่างงี้เองหรอกหรอ ?” ซึงฮวานยกยิ้มอย่างมีเลศนัย
.
.
ร้านอาหาร
“โห...น่าอร่อยจัง” ฮีชอลตื่นตาตื่นใจกับอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะมาก ๆ
“ไม่ต้องเกรงใจนะ จะกินอะไรก็สั่งเพิ่มอีกได้” ซึงฮวานเอ่ยพร้อมยิ้มหวาน
………. รอยยิ้มของคน ๆ นี้มีเบื้องหลังแน่ ๆ ................
“พี่ซึงฮวานครับ ผมไม่รับงานแสดงแล้วนะครับ” ฮีชอลเอ่ย
“โธ่ อย่าพูดอย่างนั้นสิ”
“มารับผมถึงที่โรงเรียนมีธุระอะไรหรอครับ ?” ฮีชอลถาม
“เปล่านี่ กลัวฮีชอลจะโดนนักข่าวตื้อ แม้แต่ในวงการก็ยอมรับฮีชอลกันเยอะเลยนะ” ซึงฮวานแถ
“โดยเฉพาะมีคนมาชวนไปเล่นโฆษณาเนี่ย เพียบ”
“ผม ไม่ทำงานที่ไม่เกี่ยวกับเปียโนหรอกครับ อีกอย่างตอนนี้งานนั้นก็แย่งเวลาเล่นเปียโนของผมไปเยอะแล้ว” ฮีชอลปฏิเสธ
“เร็ว ๆ นี้.... พี่กะว่าจะย้ายบ้านกัน” คำพูดของซึงฮวานทำเอาฮีชอลอึ้ง
“ย้ายบ้าน ? ทำไมล่ะครับ ?”
“ตอนนั้นที่ จาง นารา มาจำได้มั้ย ? เค้ามาหาฮันเกิง ฉันก็ไม่อยากรู้เรื่องของเค้านักหรอก แต่มาถึงบ้านนี่มันไม่ดี ยิ่งเดี๋ยวนี้พวกนักข่าวชอบมาดักรออยู่ด้วย ฮีชอลก็ต้องระวังไว้เหมือนกันนะ” ซึงฮวานพูด
…….. 2 คนนั้น เขา... งั้น จาง นารา กับ ฮันเกิง... เดี๋ยวก่อน ! ถ้าเกิดฮันเกิงจะย้ายจริง ๆ เราก็ไม่ได้เจอกันอีกแล้วน่ะสิ ..............
“ถ้าฮีชอลเข้าวงการก็จะได้ทำงานด้วยกันแล้วก็จะได้ช่วยดูแลฮันเกิงด้วยไงล่ะ” ซึงฮวานหว่านล้อมฮีชอลให้เข้าวงการ
“……….”
“อีกไม่นานหรอก... ฝากดูแล หรง หรง ด้วยนะ”
.
.
ฮีชอลนั่งเล่นเปียโนอย่างล่องลอย
............. ถึงไม่ได้พบกัน... มันก็คงจะเป็นเรื่องธรรมดา เพราะฮันเกิงเค้าเป็นดารานี่นา ..........
“หงิง หงิง” หรง หรง คราง
“เป็นอะไร หรง หรง หิวหรอ ?” ฮีชอลเดินมาหาหมาน้อย
“ที่ระเบียงมีอะไรน่ะ ?” ฮีชอลสงสัย เพราะเห็นหรง หรง ยืนเกาะกระจกหน้าระเบียงอยู่
แอ๊ด----------------ดด ฮีชอลเปิดประตูระเบียงออกมาดู ก็ต้องสะดุ้งเพราะฮันเกิงเป็นเงาตะคุ่ม ๆ ยืนอยู่ที่ระเบียงข้างห้องฮีชอล
“หวัดดี.......” ฮันเกิงทักทาย
“ฮัน.... กลับมาแล้วหรอ ?” ฮีชอลดีใจมาก
“เพิ่งกลับมาเมื่อกี้นี่เอง วันนี้พี่ซึงฮวานเค้าค้างข้างนอก กะว่าจะมารับ หรง หรง แต่เห็นเลย 4 ทุ่มแล้ว เลยว่าไว้จะมารับพรุ่งนี้ดีกว่า” ฮันเกิงอธิบาย
“เออ....ใช่ ฉันมาใช้หนี้แล้ว จะเอาอะไรหล่ะ ?” ฮันเกิงทอดสายตาไปยังวิวข้างนอก
“เอิ่ม.........ซื้อเกาะให้เกาะนึงสิ จะตั้งชื่อเกาะว่า ‘ฮีนิม’” ฮีชอลเพ้อ
“.........” ฮันเกิงหันมามองด้วยสายตาเอือม ๆ
“ล้อเล่นหน่า~ ไม่เอาหรอก ยกหนี้ให้ หรง หรง ฉันก็รัก ส่วนสมุดจดงาน ก็แค่นิดหน่อยเอง อีกอย่าง...แค่ได้คุยกับดาราอย่าง ฮันเกิง ก็กำไรแล้ว” ฮีชอลยิ้ม
“จู่ ๆ ทำไมมองฉันเป็นดาราหล่ะ ? ฉันไม่อยากให้นายมองฉันแบบนั้นเลย” ฮันเกิงเอ่ย
“ฉันเองก็ไม่อยากเป็นดาราแล้วก็.....ถ้านายย้ายไปอยู่ที่อื่น เราคงไม่ได้พบกันอีก” ฮีชอลพูดไปน้ำใส ๆ ก็เริ่มเอ่อเต็มดวงตาสวย ฮีชอลเงยหน้าสบตาฮันเกิง
“ฉัน....ไม่อยาก....ให้นายไป....” พูดจบฮีชอลก็วิ่งเข้าห้องไปเลย
“เฮ้.....” ฮันเกิงยังคงยืนอึ้งอยู่คนเดียว
.
.
เช้าวันใหม่
“โฮ่ง ๆ” หรง หรง เห่าทำไมก็ไม่รู้
“เงียบ ๆ นะ หรง หรง !” ฮีชอลเอ็ด จะไม่ให้เอ็ดได้ยังไงก็ตอนนี้เพิ่ง 7 โมงเช้าเองนี่นา
“นี่เราจะได้เดินเล่นกันอีกซักกี่ครั้งไม่รู้นะ เจ้านายแกเค้าจะย้ายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้...” ฮีชอลพูดกับ หรง หรง
ครืด-----------------ดด ประตูลิฟท์เปิด ฮีชอลมองไปก็เห็นผู้หญิงที่คุ้น ๆ หน้า เดินร้องไห้มากดกริ่งที่ประตูหน้าห้องของฮันเกิง
................ เอ๊ะ ! คนเมื่อกี้ ............ ฮีชอลยังไม่แน่ใจนักว่าใช่คน ๆ เดียวกันกับที่เค้าคิดไว้หรือป่าว แต่ตอนนี้ฮีชอลมั่นใจแล้วว่าใช่แน่ ๆ เพราะผู้หญิงคนนั้นหันหน้ามามองเค้าเต็ม ๆ
............ ใช่จริง ๆ ด้วย จาง นารา ............
ประตูห้องของฮันเกิงเปิดขึ้น
“นารา.....” ฮันเกิงโดนจาง นารา สวมกอดเต็ม ๆ จาง นารา ร้องไห้ไม่หยุด เอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า...
“ฮัน.......”
โว้ววววววว ! อัพแล้ว ๆ
ตอนหน้าคาดว่าจะจบแล้วนะคะ
เร็วเนอะ 555
เก้าอยากให้จบ ๆ ไป จะได้เอาเรื่องใหม่มาลง คิคิ (ได้ข่าวว่าคยูมินเพิ่งเริ่มลง - -+)
เก้าคิดฟิคเรื่องใหม่ได้แล้ว เย่ ๆ ~
เป็น SF นะคะ ยังไงก็ช่วยติดตามด้วยนะคะ ^^
______________________________________________________________________________
ตอบเม้นหน่อยนะคะ ^^
| ||||
| ||||
|  | Name : A-li< My.iD > [ IP : 124.122.205.196 ] | ||
 |  |  |
| ||||
| ||||
| | Name : pag_boong< My.iD > [ IP : 58.9.246.32 ] | ||
| | |
| ||||
| ||||
| | Name : ojsuju< My.iD > [ IP : 125.24.242.119 ] | ||
| | |
| ||||
| ||||
| | Name : lo~ve~gyu< My.iD > [ IP : 222.123.251.83 ] | ||
| | |
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น