ใครจะรอด... ใครจะตาย

ลำดับตอนที่ #2 : อย่าเข้าห้องน้ำคนเดียวนะ

เวลา 02.00น. ด้านนักเรียนกลุ่ม1

“เฮ้ย~ แกอยากเข้าห้องน้ำอ่ะ ไปส่งหน่อยดิ” นักเรียนหญิงที่ชื่อแก้วบอกกับเพื่อนสนิทที่นอนอยู่ข้างๆ ที่อยู่ในอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น

“ไปเองดิว่ะ เค้าจะนอน” ฟางเพื่อนแก้ว ตอบอย่างงัวเงียและไม่ค่อยสนใจแก้วมากเท่าไร

“เอ่อ... ก็ได้ว่ะ จำไว้เลยแก แมร่งห้องน้ำก็ไม่ได้อยู่ใกล้ที่พักเล๊ย”แก้วสบถ(หรือป่าว)ใส่ห้องน้ำและตัวเอง ขณะที่แก้วกำลังธุระส่วนตัวอยู่ เธอก็รู้สึกว่าเหมือนมีใครบางคนจ้องมองเธออยู่

“เฮ้ย ใครน่ะ ออกมาเดี๋ยวนี้นะ” แก้วตะโกนออกไป เมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จ

“แหมๆ ออกมาละจ๊ะ เรียกอยู่ได้ เดี๋ยวก็ตื่นกันหมด เธอนี่สวยใช่เล่นเลยนะเนี่ย” ชายที่หลบซ่อน แอบดูเธอทำธุระอยู่ โผล่รูปร่างหน้าตาออกมา ทำเอาแก้วตกใจ เพราะหน้าตาชายที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้นใบหน้าของเขา แทบจะไม่น่ามองเลย

“กรี๊ดดดดด แกอย่าเข้ามานะ อย่า” แก้วร้องสุดเสียง เมื่อชายที่อยู่ตรงหน้า ที่หน้าตาหน้าเกลียดหน้ากลัวเข้ามาจับปิดปากเธอโดยลากเธอไปทำมิดีมิร้ายที่ห่างไกลจากบ้านพัก

เวลา  05.00น. ณ บ้านพักของ กลุ่ม 1

“แก้ววววว ตื่นโว้ยตื่น” ฟางร้องเรียกแก้วด้วย เสียงงัวเงีย ที่เพิ่งตื่นพร้อมกับเหยียดแขนไปทางที่แก้วนอน เพื่อเรียกให้เพื่อนของตนที่น่าจะยังนอนอยู่ข้างๆ แต่

“เฮ้ย...” ฟางร้องเสียงหลง พรางขยี้ตาให้เห็นภาพด้านหน้าให้ชัดขึ้นกว่าครั้งแรก ที่มองว่าแก้วเพื่อนสนิทของตนยังนอนอยู่ที่นอนใกล้ๆ

“ทุกคน...แก้วหาย!” ฟางบอกเพื่อนๆ โดยเน้นคำสุดท้ายให้เสียงดังกว่าเดิม ทำเอาเพื่อนภายในห้องตกใจตื่นขึ้น

ก๊อกๆ! ก๊อกๆ!  เสียงประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงเด็กผู้ชายพูดว่า

“อาจารย์ครับ อาจารย์ครับ”  เมื่อเด็กพูดจบ อาจารย์ชายก็เปิดประตูออกมาดูว่าเด็กที่เคาะประตูเรียกครูให้ตื่นทำไมหรือมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

“มีอะไรเกิดขึ้นงั้นหรอ”ครูผู้ชายถามนักเรียนชายทันทีเมื่อเห็นอาการของนักเรียนทำหน้าซีดเผือก นักเรียนชายเล่าเหตุการณ์ที่เพื่อนหญิงของตนหายไป

“โอ๊ยยยยย ยัยแก้วมันหายไปไหนของมันวะ ฟาง” มินในกลุ่ม 1 ถามฟางที่กำลังหาแก้ว ตั้งแต่ตี 5 ถึง 8 โมงเช้ากว่าๆ

“ไม่รู้เหมือนกัน” ฟางพูดพลางปาดเหงื่อ ที่ไหลตรงใบหน้าออก

“กรี๊ดดดดดดด” เสียงเด็กนักเรียนดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่ที่ฟางมองหาแก้ว

“มีอะไรเกิดขึ้น เฮ้ย! นี่มัน”ครูผู้ชายตกใจสุดขีดที่เห็นร่างนักเรียนสาวถูกตัดชิ้นส่วนร่างกายแยกปะปนกันไปหมด แต่เพียงเหลือให้เห็นแค่ใบหน้าหรือศีรษะให้เห็น ให้ได้รู้ว่าเป็นแก้วที่พวกเขาตามหา 3 ชั่วโมงกว่าๆ และแก้วได้จากพวกเขาไปนานแล้ว

“ไม่นะ แก้วใครทำกับแก้วของฉันแบบนี้  ใครทำ ฮือๆๆๆๆๆๆ” ฟางตะโกนร้องไห้อย่างแค้นอกแค้นใจที่เห็นเพื่อนตนตายอย่างอนาถแบบนี้

เวลา 10.52น.  กลุ่มที่2

“เฮ้ย แกว่าแก้วมันต้องโดนเพื่อนผู้ชายฆ่าแน่เลยว่ะ”ฟิล์มพูดกับเพื่อนที่ชื่อนุ่น ถึงเรื่องราวของแก้วที่อยู่ในกลุ่ม 1  

“อาจจะใช่นะ มันออกจะสวยนี่ เพื่อนสนิทมันยังเสียใจไม่หายเลย น่าสงสาร”นุ่นพูดพร้อมทำหน้าเศร้า

“เอ่อนี่!  เดี๋ยวเราไปเอาของในห้องก่อนนะ เดี๋ยวมาใหม่”นุ่นเอ่ย

“ให้เราไปส่งไหมนุ่น” ฟิล์มพูดอย่างเป็นห่วงเป็นใยเพื่อน

“ไม่เป็นไร เราไปเองได้ ใกล้แค่นี้เอง”นุ่นตอบเสียงนุ่มนวลแล้วเดินจากไป

ณ บ้านพัก

“เอ๋...ประตูเปิดไว้นี่” นุ่นเดินเข้าไป โดยไม่สงสัยอะไร

“ทำไมนุ่นไปนานจังนะ”ฟิล์มคุยกับเตยเพื่อนที่นั่งใกล้ๆ

“งั้นเดี๋ยวเราไปดูเอง แป็ปนะเดี๋ยวมา”เตยบอก

“อืมเร็วๆ นะ”

เวลา 13.00น.

“เฮ้ย ทำไมไปกันนานจัง บ้านพักก็ไม่ได้ไกลนะ ไปกันเป็นชั่วโมงเลยหรอ หรือว่า เฮ้ บอลมานี่ไปกับเราหน่อย” ฟิล์มตะโกนเรียกบอล เพื่อนชายให้เดินตามไปบ้านพักด้วยเสียงที่รีบร้อน เป็นกังวนอย่างเห็นได้ชัด

“กรี๊ดดดดดดดดด” ฟิล์ม กรี๊ดสุดเสียงเมื่อเจอภาพที่น่าขนลุก

“เฮ้ยยยยยยย คะ...คะ...ครูครับบบบบบบ”บอลตะโกนเรียกคุณครูสุดเสียงเมื่อเห็นภาพเหมือนอย่างที่ฟิล์มเห็น

เวลา 18.00น. (เย็น)

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย แก้วก็โดนแยกชิ้นส่วนร่างกาย นุ่นกับเตยก็โดน...ตัดคอ มันเกิดอะไรขึ้น ใครเป็นคนทำ ฮือๆๆๆๆ” คุณครูเจน(ผู้หญิง) ของกลุ่มที่ 2 ร้องไห้และนึกถึงภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

(เหลือ 97 คน แก้ว นุ่น เตย ตาย)