ใครจะรอด... ใครจะตาย

ลำดับตอนที่ #4 : ด้านบนนั้น

กลุ่ม 2 เวลา 0.15น.

“ทุกคนอยู่ใกล้ๆกันไว้นะ” โต้งออกคำสั่งบอกเพื่อนๆให้อยู่ใกล้ๆกัน

โต้งและเพื่อนๆต่างเดินกันอย่างระมัดระวังตัว และให้มีเสียงดังน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้

“นี่ๆ รัฐ มึงว่ามีอะไรทะแม่งๆไหมว่ะ รู้สึกเหมือนคนหายไปหมดเลย!!” เมื่อวาพูดจบก็หันหน้า เพื่อที่จะคุยกับเพื่อนให้สะดวกกว่าเมื่อกี้หน่อยหนึ่ง

“เฮ้ย รัฐ  เบส เมย์ โม ราช อิฐ ดำ หายไปไหนว่ะ ไอ้นัดไอ้โต้ง” วาอุทานพร้อมเรียกชื่อเพื่อนๆ ที่เขาไม่พบไม่เจอและหายไปอย่างเงียบๆ

“กูไม่รู้ว่ะ”  นัดตอบ

แปะ!!

“อะไรตกในมือกูว่ะ  เฮ้ย นัด วา มองไปด้านบนดิ !!!”  โต้งแหงนมองขึ้นไปด้านบน มีศพ ของเพื่อนๆเขาถูกแขวนคอห้อยไปมาอยู่ด้านบนหัวของ โต้ง วา นัด เพื่อนที่หายไป 7 คน อยู่บนนั้น เลือดที่ข้อมือต่างหยดลงมา เพราะพวกเขาที่โดนแขวนคอ ถูกมีดกรีดที่ข้อมือ เพื่อให้เสียเลือดมากๆ และตายเร็วมากขึ้น

“เหวอ! น่ากลัว”  วาพูดออกมา

ชึก!! “โอ๊ยยยย” วาตะโกนออกมาเหมือนโดนทำอะไรที่แสนจะเจ็บปวด

“เป็นอะไรว่ะ ไอ้วา” นัดถามอย่างห่วงใย

“ขากู ช่วยกูด้วย” วาบอกโต้งและนัด พรางกุมขาตัวเอง ที่โดนกับดักนายพรานแทงเข้าที่ขาจึงไม่สามารถที่จะเดินหรือหลุดออกจากกับดักได้

“เฮ้ย เดี๋ยวกูไปตามครูมาช่วยนะโว้ย” เมื่อนัดพูดจบก็วิ่งไปตามครู

“ดะ... เดี๋ยว นัดหยุด”ช้าเกินไป โต้งบอกนัดช้าเกินไปแล้ว

กึก! ตุบ! ตุบ! เสียงของแข็งตกลงสู่พื้นพร้อมของเหลวสีแดงไหลนองเต็มไปหมด สิ่งที่โต้งห้ามนัดนั้น คือ โต้งเห็นเส้นลวดถูกขรึงไว้กับต้นไม้ เมื่อนัดวิ่งผ่านไปทำให้เส้นลวดตัดคอนัดออกจึงตกลงสู่พื้น นั้นหมายถึง เขาได้ตายแล้วเพราะ โต้งห้ามไม่ทันแท้ๆ

“โต้ง เหลือมึงกับกูสองคนแล้ว กูว่ากูตายแน่เลยว่ะ กูรู้สึกแบบนั้น” วาพูด พร้อมทำใจเตรียมตัวตาย

“มึงอย่าพูดแบบนั้นดิว่ะ กูยังไม่อยากตาย เฮ้ย อย่าเพิ่งหลับ... วา ไอ้วา เฮ้ย”วาตายแล้ว ไม่มีเสียงชีพจร หรือลมหายใจของวาอีกต่อไป  กับดักนั้นมีพิษชนิดหนึ่งถูกทาไว้ในแถบนั้น ในขณะนี้เหลือเพียงโต้งอยู่คนเดียวเท่านั้น

ชึก ! ไม้ที่โดนเหลาจนแหลมถูกปาลงมาจากต้นไม้ เข้าไปที่กลางหลังทะลุถึงหน้าท้อง โต้งกุมหน้าท้องที่มีของเหลวสีแดงและไม้แหลมที่แทงทะลุจากหลังไปหน้าท้อง ตุบ! โต้งนอนลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด ชึก ! ชึก ! ชึก ! ชึก ! เสียงมีดแทงหน้าอกของโต้งดัง ชายที่มีหน้าตาหน้าเกลียดใช้มีดแทงเข้าหาโต้งที่หน้าอกด้านซ้าย 4 ครั้ง โต้ง... ตายแล้ว เขาทนความเจ็บปวดมากกว่านี้ไม่ไหวแล้ว

(เหลือ ทั้งหมด 85 คน รัฐ นัด เบส เมย์ โม โต้ง วา ราช อิฐ ดำ ตาย )