คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Into.
โดนหลอกมาก็เยอะ…
โดนทิ้งมาก็แยะ…..
ถึงเวลาแก้แค้น.........
.........มาม้ะเธอเอ๋ย
จงสังเวยเป็นของเล่นผมซะ
“เฮ้อ......”
ปลายสายยังพูดไม่ทันจบผมก็กดวางสาย ผมถอนหายใจแรงๆเผื่อมันจะช่วยอะไรได้บ้างแต่ไม่เลย โดนทิ้งอีกแล้ว ทำไงได้เราแค่ทำตามหัวใจตัวเอง ไม่ได้ทำตามอย่างที่พระเจ้ากำหนดให้ผู้หญิงต้องคู่กับผู้ชายเพื่อความสมดุลของโลก ผมก้มลงมองนาฬิกาก็พบว่านี้ก็ 2 ทุ่มกว่าแล้วกลับหอดีกว่าเดี๋ยวไอ้บ้านั้นมันจะบ่นอีก
“กลับมาแล้ว...”
“เออ มึงมาก็ดีล่ะมาช่วยกันทำงานหน่อยดิกลับดึกทุกวันเลยนะมึง”
นั้นไงพูดผิดซะที่ไหน ไอ้คนที่บ่นอยู่น่ะเพื่อนผมชื่อ ไอ้ ‘บัค’
“กูกลับมาเหนื่อยๆไม่คิดจะถามกูหน่อยเหรอว่าเหนื่อยไหม หิวไหม อยากกินอะไรไหม"
"มึงสำคัญตัวผิดล่ะ”
“ใช่ดิ กูทำไรก็ผิด ไม่เคยถูกสักอย่าง กูแม่งไม่มีอะไรดี”
“อีกล่ะ มึงโดนอีกแล้วช้ะกูบอกมึงแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับมัน มันหลอกมึง มึงก็ไม่เชื่อกู”
“เออ ชั่งมันเหอะถือว่าทำทาน มึงดูหน้ากูนี้ มึงดู”
“ดูทำเหี้ยไร หน้ามึงมีอะไรแตกต่างจากกูนอกจากความหล่อที่กูมีมากกว่ามึงว่ะ”
“โอ๊ยไอ้ห่า หมั่นหน้าจังนะมึง คือกูจะสื่อสารให้มึงเข้าใจครับว่า หนังหน้าอย่างกูนี้ไม่แคร์หรอก หาใหม่ได้เว้ย”
“เออๆ กูเห็นมึงพูดอย่างงี้มาหลายรายล่ะ กูก็ไม่เห็นว่ามึงจะทำได้สักที”
ว่าไปก็จริง ผมพูดอย่างงี้ทุกครั้งที่โดนทิ้งแต่ก็ไม่เคยทำได้เลย ทำไงได้คนมันรักไปแล้วจะให้ทำใจกันง่ายๆก็คงจะยากไปหน่อย
“กูมีเพื่อนมาแนะนำให้มึงรู้จักเดี๋ยวเขาจะอยู่ห้องเดียวกับเราตลอด 3 ปี”
ผมมองตามนิ้วที่ไอ้บัคชี้ให้ดูสมาชิกใหม่ของห้องที่มันพูดถึง ไม่ต้องงงครับตอนนี้ผมอยู่มหา’ลัย ปี 2
“สวัสดีฮะ”
ไอ้สมาชิกใหม่ทักทายผมด้วยสายตาเป็นมิตรแต่ผมกลับไม่ชอบสายตาแบบนั้นเลยว่ะ ผมมองมันกลับด้วยสายตาไม่เป็นมิตรแบบสุดๆ
“เฮ้ย ไอ้ ‘เซ็น’ มึงจะไปไหนมาทำความรู้จักกับ ‘ฮาโล’ ก่อนดิ”
“คนบ้าไรว่ะชื่อฮาโล”
ไอ้นั้นทำหน้าเหวอนิดๆกับการกระทำของผม ผมไม่สนใจไอ้ฮาลงฮาโลอะไรนั้นหรอก รู้สึกไม่ถูกชะตายังไงชอบกล อธิบายไม่ถูกว่ะครับ หมั่นไส้แปลกๆ
Over time.
อาบน้ำแล้วค่อยสบายตัวหน่อยผมเหนื่อยกับอะไรวันนี้มาเยอะขอนอนหน่อยล่ะกันไอ้บัคก็หลับไปล่ะขี้เซาจังนะมึง แล้วใครมานอนเตียงผมว่ะเนี้ย วู้
“เฮ้ย มึงอ่ะลุกไปนอนที่มึงได้แล้วนี้เตียงกู”
ผมเขย่าคนที่นอนบนเตียงผมเบาๆแต่มันก็ยังไม่ยอมตื่นหลับหรือตายว่ะ ชักโมโหแล้วนะเว้ย
“เฮ้ย มึงอ่ะลุกไปนอนที่มึงดิ!”
“อือ...........อืม.......”
ไอ้ฮาโลนี้หว่ามานอนที่กูได้ไงว่ะ ไอ้.... มีอะไรติดตรงหน้าแม่งด้วย
ผมโคตรเกลียดเลยพวกแมลงเนี่ย
“ถึงกูจะไม่ชอบมึงแต่กูก็ไม่ชอบแมลงเหมือนกัน - -“
ผมก้มหน้าลงไปจับแมลงออกจากหน้าไอ้ฮาโล หน้าของผมกับมันเริ่มใกล้กันทีละนิด ทีละนิด ทีละนิด........จนจมูกของมันกับของผมชนกันจนผมได้ยินเสียงหายใจของมันเหมือนดังก้องอยู่ในหู ใจผมเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ช่องว่างระหว่างริมฝีปากของผมกับของมันเริ่มแคบลงเรื่อยๆ
“ฮะ ..เฮ้ย ทำไรผมอ่ะ”
“มึงสำคัญตัวผิดล่ะ..แค่มีแมลงติดหน้ามึงกูเลยจับเอาออกให้แล้วก็ไปนอนมึงได้ล่ะจำไว้ด้วยนี่ที่ของกู”
ผมทิ้งด้วยลงนอนบนเตียงเอาผ้าห่มคลุมโปง หน้าผมร้อนแผ่วๆ ใจผมเต้นแรงเหมือนมันจะทะลักออกมาจากหน้าอก มือผมสั่นไปหมด ผมเป็นอะไรว่ะ....
ความคิดเห็น