คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ฟ้าจรดดิน 2
………………
“ บอล พรุ่นี้ยายะพาาไปหาหมอนะ ” ยายพูึ้นะที่เราำลันั่ทาน้าวันอยู่ ็หลัาวันนั้นที่ผมปรึษาันับพ่อแม่ ผม็เ็บระเป๋าย้ายอมาอยู่ับยายไ้อาทิย์ว่าๆแล้ว
“ รับยาย ”
“ เหาแย่เลยนะ ้อมาอยู่ับนแ่ๆ 2 น ” ยายพูะแะเนื้อปลาใส่าน้าวให้า แล้วเผื่อแผ่มาให้ผม้วย
“ เหาอะไรล่ะรับยายบอลเ็มใ ” ผมอบยายพร้อมับ ัแไปใส่ถ้วยให้า
“ แล้วนี่ไ้โทรไปุยับินบ้าหรือเปล่าเราน่ะ ” าถามผมึ้นมา
“ ไม่่อยไ้โทรรับ ” ผมอบออไปพร้อมับ้มหน้าล ผมไม่อยาโหหรอ แ่ถ้าผมไม่โห าับยาย้อิว่าผม ับน้าินมีปัหาัน เพราะั้แ่วันที่ผมไม่ไ้ไปส่น้าิน เหมือนยายะอยถามลอ ว่าผมมีปัหาอะไร ับน้าินหรือเปล่า
“ โทรหาินบ้านะ อยู่โน้นะเหา ็อนอยู่ที่นี่เห็นัวิันับบอลลอเลย ”
“ รับ ” ผมรับำอยายไปสั้นๆ
“ เอาล่ะ ยายอิ่มแล้ว ถ้าินอิ่มแล้ว็เ็บสำรับ้วยนะลู ”
“ รับยาย ”
หลัาที่ผมิน้าวเสร็ เ็บวาบ้านเรียบร้อยผม็เ้ามาในห้อ ึ่เป็นห้อเิมอน้าิน ยิ่ผมไ้เ้ามานอนในห้อนี้ยิ่ทำให้ผมิถึ ยายบอว่าอยู่โน้น เหาแย่ ไม่ใ่แ่เาหรอที่เหา ผมเอ็เหาไม่่าัน อาะเหามาว่า้วย ป่านนี้ะเป็นยัไบ้า ยิ่ผมไ้เห็นรูปที่น้อสาวเอาใหู้ ผมยิ่ิใว่าผู้ายที่ื่อรามสนิทับน้าินแ่ไหน ถึนานั่ออัน ผมนอนิอะไรเรื่อยเปื่อยไปนหลับ
“ บอลยายไปแล้วนะ อยู่บ้าน็อย่าทำแ่านล่ะ ิน้าวินปลา้วย ”
“ รับยาย ริๆให้บอลไปส่็ไ้นะ ”
“ ไม่เป็นไรๆ า็ยัเินไ้ยาย็ยัเินไ้ ริๆาะไปนเียว แ่ยายเาไม่ยอม บอว่าะไปเป็นเพื่อน ” าหันมาส่ยิ้มให้ผม พร้อมับเินูมือยาย ไปึ้นรถประำทา ึ่ผมโทรเรียมาให้
ผมลับไปทำานอีรั้ ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ เผลอแป็บเียว็บ่ายล้อยแล้ว ผมำลัะโทรหาาับยาย ็พอีมีรถวิ่มาอหน้าบ้าน ผมรีบ้าวเ้าไปรับาับยายลารถ
“ เป็นไบ้ารับ ” ผมถามออไปหลัาพาาับยายมานั่ที่แร่หน้าบ้านแล้ว
“ ไม่มีอะไรหรอ ็ โรนแ่ทั่วไปนั่นแหละ ” าอบผม แล้ว้มลเ็บอออาระเป๋า แ่ทำไมผมรู้สึว่า หน้าา อาแลูี และเวลาพู็ไม่ยอมสบาผม้วย
“ เหรอรับ ” ผมอบออไปแ่นั้นไม่ไ้ัอะไร่อ
“ บอลลับไปทำาน่อเถอะลู เี๋ยวทานี้ยายัารเอ ”
“ รับ ” ผมอบยายไป แล้วเินลับไปทำานอผม่อ แ่ผมไม่ไ้ลับไปทำานหรอ ผมแ่ลับไปนั่ิว่าาับยาย ้อมีอะไรปิบัผมแน่ๆ นั่สัพัผมเห็นยายเินผ่านไป ้าหลัโรเรือนที่ผมทำานอยู่ ผมึแอบเินามไป ยายหยิบโทรศัพท์ออมาเบอร์ แล้วเอาึ้นแนบหู
( …..)
“ เป็นยัไบ้าิน ทำอะไรอยู่ ”
( ……)
“ แม่มีเรื่ออยาะบอ ินทำใีๆไว้นะลู ”
( ……… )
“ วันนี้ พ่อเาไม่สบายแม่เลยพาไปหาหมอ แล้วหมอบอว่า พ่อเป็นโรไ ”
( …. …. )
“ หมอเาบอว่า พ่อ้อฟอเลืออาทิย์ละ 2 รั้ ”
( ……. )
“ แ่ปัหามันอยู่ที่ว่า ฟอเลือแ่ละรั้ ่าใ้่ายมันสูน่ะลู พ่อ็เลยิมา ะไม่ฟอนี่แม่็แอบมาโทรศัพท์ พ่อไม่รู้หรอ พ่อเาไม่ให้บอใร ”
( ……….. )
“ แ่นี้่อนนะลูแม่้อวาแล้ว พ่อเาเรียแล้ว ”
( ……… )
ยายวาสายไปแล้วหลัาที่ไ้ยินเสียาเรีย ผมไม่ไ้ั้ใะแอบฟัผมแ่อยารู้ว่าาับยายเป็นอะไรัน และอนนี้ผมรู้แล้ว ว่าาไม่สบาย แล้วยายับาไม่ิะบอพวผม แ่เลือที่ะบอนปลายสาย ึ่ถ้าผมเาไม่ผิ น่าะเป็นนที่ผม ิถึมาที่สุในอนนี้
หลัาที่ยายเินลับไปหาา ผม็ำนวเินในบัีอผม มันมีพอที่ะพาาไปรัษา แ่มันไม่มาพอที่ะรัษาไ้ลอ ผม้อหาเินเพิ่ม ผมัสินใเ้าไปหา้อมูลารลาในอินเอร์เน็เพิ่มเพื่อที่ะยายลา ผมใ้เวลาอยู่ 2 อาทิย์เ็ม ผม็ไ้้อมูลมา ผม้อรีบทำ เพื่อที่ะไ้โทรไปบอนนนั้น เาะไ้ไม่้อิมา
วันนี้หลัาที่ผม ิ่อับลู้าเสร็ผม ผมเินไปหายายเพื่อะุยเรื่อ่าใ้่ายอา ว่าผมะออ่าใ้่ายให้ทั้หม แ่ยายบอว่าน้าินโอนั์มาให้แล้ว ผม่อสายหาน้าินทันที ผมโทรไปถึ 3 รั้ ไม่มีใรรับสาย รั้ที่ 3 ผมะะวาสายแล้ว แ่มีเสียอบรับาปลายสาย ึ้นมา่อน
( สวัสีรับ )
“ ุเป็นใร ” ผมถามนในสายไปทันที เสียนี้ไม่ใ่เสียอน้าิน เสียนี้มันะหวานหูมาว่าเสียอน้าินึ่ะออทุ้มนุ่มหู
( ินไปห้อน้ำรับ )
“ ไปนานหรือยั แล้วะลับมาอนไหน ”
( ไม่ทราบรับ มีธุระอะไรหรือเปล่า หรือะให้ผมบอว่าใรโทรหา )
“ ไม่เป็นไรรับเี๋ยวผมโทรมาใหม่ ” ผมวาสายไป รู้สึหุหิในใึ้นมา ผมไม่แน่ใว่านที่มารับโทรศัพท์น้าินแทนสนิทันแ่ไหน หรือเป็นอะไรันทำไมถึ้อมารับโทรศัพท์แทนัน้วย รอไม่ถึ 10 นาที ะที่ผมำลัะโทรลับไปหาน้าิน ็มีสายเรียเ้าาน้าิน
“ สวัสีรับ ”
( บอลโทรหาน้าเหรอ )
“ รับ แล้วเมื่อี้ใรเป็นนรับสาย ”
( ฟ้ารามเป็นนรับ บอลมีอะไรหรือเปล่ารับ ) ผมเลิสนใว่าใระเป็นนรับสายแทน อนนี้ผมสนใแ่ว่า น้าินเอาเินมาาไหน
“ บอล รู้เรื่ออาหมแล้ว บอลอยารู้ว่า น้าินเอาเินมาาไหน ”
( พอีว่าน้าไ้านพิเศษทำ บอลไม่้อัวลหรอ ) เหมือนว่าผมิไปเอหรือเปล่า ว่าเสียาปลายสายฟัูไม่มั่น
“ ………. ” ผมเียบ ไม่ไ้พูอะไรออไป เพราะถ้าผมพูอะไรออไป นปลายสาย้อับน้ำเสียผมไ้แน่นอนว่าอนนี้มันสั่นไหวแ่ไหน อยาอผู้ายัวเล็นนี้เหลือเิน ิถึเหลือเิน อยาปลอบ อยาบอเหลือเินว่าผู้ายนนี้พร้อมที่ะแบ่เบาภาระอเา
( บอลรับ อย่าเียบสิ ฟัน้าอยู่หรือเปล่า ) เสียาปลายสาย เรียสิอผมให้ลับืนมา
“ รับ ” ผมอบรับไปเบาๆ
( บอลไม่้อีเรียสเรื่ออานะ เี๋ยวน้าัารเอ บอลั้ใเรียนนะรับ )
“ รับ ” ผมอบรับออไปเบาๆ ทำไมผู้ายัวเล็นนี้เ้มแ็ั
( น้า้อวาแล้ว ีในะที่บอลโทรมาหา และอีอย่าิถึนะรับ )
“ รับ (ิถึเหมือนัน) ” ประโยหลัผมไม่ไ้พูออไปหรอ ผมไม่มีวามล้านานั้น ผมลัวว่าถ้าเผลอพูออไป ทุอย่าะไม่เหมือนเิม
หลัาวันนั้นผม็เร่สร้ารายไ้ ทั้ยัโหมอ่านหนัสืออย่าหนัเพื่อที่ะเรียมัวสอบเ้ามหาลัย เพราะถ้าพลารั้นี้ผม้อรออีปีหนึ่ ึ่ถ้าไ้รออีผมทนไม่ไ้ เพราะอนนี้แ่โทรหาแล้วนที่รับสายไม่ใ่นัวบา็ทำให้ผมหุหิใแทบแย่
หลัาที่ทนอ่านหนัสือมาเป็นเือนแถม้อทำานไป้วย เหนื่อยเหลือเินนาผมัวให่และแ็แรนานี้ยัเหนื่อย แล้วนัวบาที่ัวเล็นิเียวที่้อทำานไป้วยเรียนไป้วยะเหนื่อยนาไหน ผมหยิบโทรศัพท์แล้วโทรออหานัวบาทันที เพราะถ้าไม่โทรออทันทีผมะไม่ล้าโทร รอไม่นานปลายสาย็อบรับ
( สวัสีรับบอล )
“ ……….. ” อาา ิถึเหลือเิน
( บอลรับ ไ้ยินน้าไหม )
“ รับ ” ผมอบรับออไปในที่สุ แ่ไ้ยินน้ำเสียาปลายสาย็ทำให้ผมอบรับลับไปอัโนมัิทันที
( เป็นไบ้า สบายีหรือเปล่า )
“ สบายีรับแล้วินละสบายีไหม ”
(สบายี ) ทำไมผมรู้สึว่าน้ำเสียนในสายแลเหนื่อยๆ เหมือนนนอนไม่พอ
“ เป็นอะไรหรือเปล่ารับ ทำไมน้ำเสียเหนื่อย ๆ”
( สสัยน้าะนอนไม่พอ ทำไมหายเียบไปเลยละ ไม่ิถึน้าเหรอ ) เสียอบลับมาเหนื่อยว่าเ่า
“….. ” ผมไม่ไ้อบออไปแ่ในใผมนี้ะโนอย่าบ้าลั่ว่าิถึใะาแล้ว
( ไม่ิถึ็ไม่เป็นไร ยัไน้าฝาูแลาับยาย้วยนะ )
“ …………. ” ผมเียบเพราะไม่รู้ะพูอะไรออไป เพราะมันื้อไปหม ถ้าผมพูออไปสิ่เียวที่อยาบอือลับมาหาผม ทำให้ผมัสินใบอลา เพื่อให้อีฝ่ายไปพัผ่อน
“ ถ้าั้น ินพัผ่อนนะรับ ”
( บอี่รั้แล้วว่าให้เรีย น้าิน )ผมใไม่เรียเาน้าเอแหละ
“ รับ ินพัผ่อนเถอะ ไม่้อห่ว เี๋ยวบอลูแลาเอ แล้วอย่าลืมูแลัวเอนะรับ ”
( ามใ อยาเรียอะไร็เรียไปเถอะ ั้นน้าวาสายนะ )
“ รับ พัผ่อนเถอะรับ ”
ินรับ รอบอลนะรับ อีไม่นาน บอละไปอยู่้าิน เหมือนที่ผ่านมาที่เราไม่เยห่าันเลย รอไม่นานบอละทำให้ินสบาย ผมไ้แ่บอในใไม่ล้าพูออไป เพราะผมรู้ีว่านัวบา ไม่ยอมรับวาม่วยเหลือาใรถ้าไม่นหนทาริๆ หลัาวาสายผม็ลับไปทำาน่อ อีไม่นานหรอผมะไ้ไปอยู่้านัวบาอผม
Talk: พรุ่นี้ 12 สิหาม 2564 เราะเินทาไปหาแม่ ะไม่ไ้อัพนิยายนะะ หึหึ อย่าพึ่ว้าา เพราะะนั้น เราะอัพวันนี้อี 2 อน ( เวลาึๆ ) แ่ถ้าพรุ่นี้ว่า เรา็ะอัพให้ ( แถมันุๆ ) หวัว่านที่หลเ้ามาแล้ว ออย่าให้หาทาออเอ เพี๊ย
ความคิดเห็น