คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #50 : สะใภ้อีสาน ( ไปบ้านบอล )
“บอละพาไปไหนเหรอ ” ฟ้ารามถามึ้นหลัาที่บอลับรถออมาัพัแ่มันไม่ใ่ทาที่ะไปอนโ
“เี๋ยวไปถึ็รู้เอแหละรับ ” ฟ้ารามไม่ไ้แย้อะไรเพราะอยาะใ้เวลาอยู่ับบอลอยู่แล้วเาิแ่ว่าะไ้ลับอนโ้าอีหน่อยไม่เป็นไร
ฟ้ารามมอออไปนอัวรถ ยิ่บอลับรถไปเรื่อยเท่าไหร่ยิ่รู้สึว่ามันออาัวเมือมาึ้นทุที
“ะพาไปไหนเหรอ ทำไมไม่บอ่อนะไ้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นี้หน้า็ยัไม่ไ้ล้าเลย ” ฟ้ารามประท้วเบาๆ เพราะิว่าบอละพาไปทานอาหารเ้าที่ร้านอาหารัร้านที่บอลน่าะอยาให้ไป
“ฟ้านอนพั่อน็ไ้รับเี๋ยวถึปั้มน้ำมันผมะปลุ ” บอลบอแ่นั้น่อนะหันหน้าไปั้ใมอถนน
รามยอมทำามที่บอลบอแ่นแล้วนรอ ็ไม่สามารถ่มาลให้หลับไ้นระทั่ถึปั๊มน้ำมัน ที่บอลบอว่าะแวะพั ฟ้ารามถึไ้สัเเห็นถึวามผิปิ เพราะูาารที่บอลเิมน้ำมันเ็มถัไม่น่าะับแ่ใล้ๆ แถวนี้
“บอลบอฟ้ามาเถอะว่าะไปไหน ” ฟ้ารามถามบอลอีรั้้วยวามสสัยแ่บอลลับอบมา้วยเสียเรียบๆ
“บอลำลัะลับบ้านรับ ” หลัาประโยนั้นบลฟ้าราม็าโเท่าไ่ห่าน
“นี้หมายวามว่ายัไ ”
“บอลำลัะลับบ้านและะพาฟ้าไปหาพ่อแม่ไปูรอบรัวอบอล้วย ”
“อะไรนะ!” ฟ้ารามถามออแทบะเป็นเสียะโน
“รับ บอลำลัะพาฟ้าไปเอรอบรัวบอล ” ฟ้ารามไ้แ่ทำปาพะาบๆ พูอะไรไม่ออ เรียมอะไรไม่ทันแม้ระทั่เรียมใเพราะถ้าะทำอะไรอนนี้็ไม่ทันแล้ว เพราะูาเวลาที่บอลใ้ับรถออมาน่าะ ไลพอสมวรแล้วอนนี้
“แล้วทำไมบอลไม่บอฟ้า่อนล่ะฟ้าะไ้เรียมัว ไม่ใ่ว่าไม่ีใที่บอละพาไปเอรอบรัวแ่ริๆ ็วระบอฟ้า่อนไม่ใ่เหรอ ” ฟ้ารามัพ้อบอล ่อนะเินเ้าไปในร้านายเสื้อผ้าในปั๊มน้ำมันที่บ่อนอเิมน้ำมัน
“ฟ้าะไปไหนรับ ” บอลเินามฟ้ารามไปในร้านายเสื้อผ้า
“ฟ้าะไปื้อเสื้อผ้า ”
“ไม่้อรับ ถ้าฟ้าไม่รัเียฟ้าใ้เสื้อผ้าผม็ไ้ ” บอลำให้ับนที่มีอาารื่นเ้นอย่าเห็นไ้ัพอบอว่าะพาลับบ้าน
“ไม่ๆ ไม่รัเียั้นเราไปันเลย ” ฟ้ารามเินออาร้านายเสื้อผ้าแล้วเินลับไปึ้นรถ โยไม่ไ้รอบอลเลยสันิ
บอลใ้เวลาเือบหั่วโม ็ับรถเ้าเหมู่บ้านที่บอลอาศัยอยู่ ทั้ๆ ที่บอให้ฟ้ารามหลับพัผ่อนแ่ฟ้ารามลับไม่ไ้หลับามที่บอ
“ผมบอว่าให้ฟ้านอนพัเี๋ยวถึผมะปลุ็ไม่ยอมเื่อ ”
“ใระไปหลับล ” ฟ้ารามบ่นเบาๆ อนแรฟ้าราม็รู้สึื่นเ้นที่ะไ้มาบ้านบอลแ่พอเ้าเหมู่บ้านริๆ ฟ้ารามลับรู้สึลัว ลัวว่าพ่อแม่บอล ะมอนยัไที่อยู่ๆ ็าม ลูายท่านมา
“ยินี้อนรับสู่บ้านผมนะรับ” บอลบอฟ้า เมื่อเลี้ยวรถเ้าไปภายในบริเวบ้าน
บ้านรนี้เป็นบ้านเ่าที่พ่อับแม่เป็นนสร้าไว้ ส่วนบอลั้แ่ทำานฟาร์ม พ่อ็สร้าบ้านอีหลัให้บอลเป็นสัส่วน อยู่ิับบ้านอพ่อ บ้านอบอลเป็นบ้านปูนั้นเียว ไม่ให่และ็ไม่เล็ เหมาะสำหรับอยู่ันสอน เพราะมีแ่ หนึ่ห้อนอน หนึ่ห้อนั่เล่น หนึ่ห้อรัว แล้ว็หนึ่ห้อน้ำ แ่รอบๆ บริเวบ้านบอลหาอนั้นมาลไว้หลายพันธ์
“พ่อับแม่ะว่าไบ้า” ฟ้ารามยัไม่ล้าลารถทั้ๆ ที่บอลอรถและับเรื่อหลายนาทีแล้ว
“ไม่ว่าหรอรับพ่อับแม่ผมใี ลมาเถอะ” บอลบอฟ้ารามแล้ว้าวลารถ่อนะเินไปเปิประูรถให้ฟ้าราม
“ลมารับ” บอลยื่นมือไปรอรับมือฟ้าราม
“มาันแล้วเหรอลู” ยัไม่ทันที่ฟ้ารามะไ้ทำใ เสียอแม่บอล็ัออมาาัวบ้าน
“สวัสีรับ” ฟ้ารามรีบยมือไหว้พร้อมทั้ล่าวทัทายแม่บอลออไป ที่ฟ้ารามมั่นใว่าเป็นแม่เพราะบอลเยเอารูปรอบรัวให้ฟ้ารามู
“สวัสี่ะ ฟ้ารามใ่ไหมลู” แม่ล่าวทัพร้อมทั้รับไหว้ฟ้าราม้วยรอยยิ้ม
“รับ”
“หล่อว่าในรูปเยอะเลยนะ” ำมอแม่ทำให้ฟ้ารามแอบยิ้มในใ เพราะไม่บ่อยนัที่ะมีนมว่าหล่อ
“สวัสีรับแม่ พ่อับเบละรับ” บอลถามหาพ่อ่อนะันหลัให้ฟ้ารามเิน
“พ่อพึ่ลับมาาโรเรือน ไปล้าหน้าล้าาอยู่ ส่วนน้อไปบ้านยาย แ่ลับมาแล้วละ แม่โทรบอว่าบอละลับมา ็บอว่าะแว้นมา แม่นี้้ออยปราม เ้ามา้าใน่อนลู” พูบแม่็เินนำเ้าไปในัวบ้าน
พอเินเ้ามาในัวบ้าน็เอพ่อที่ำลัเินออมาาห้อน้ำพอี
“สวัสีรับพ่อ ” บอลยมือไหว้พ่อที่เินออมาพอี ฟ้ารามึรีบยมือไหว้าม ึ่พ่อ็หันมารับไหว้้วยรอยยิ้มเ่นเียวับแม่
“ไหว้พระเถอะลู เินทามาเหนื่อยไหม ”
“ไม่เหนื่อยหรอรับ ับมาเรื่อยๆ ไม่ไ้รีบ ” บอลอบำถามพ่อแ่ฟ้ารามยัเียบอยู่เพราะไม่รู้ะุยอะไร
“บ้านแบนะลู ฟ้ารามพัไ้ไหม หรือะไปนอนโรแรมในัวเมือ พ่อว่าไปนอนในัวเมือีว่า สะวสะบายี เ้าบอลไม่ไ้บอว่าะมีเพื่อนมา้วย พ่อเลยไม่ไ้ับ้าน ” ำบอเล่าอพ่อทำให้ฟ้ารามใแป้ว และปิิริยานั้นไม่ไ้พ้นาสายาอบอล
“บอลบอแม่ว่าเราเป็นอะไรัน” ฟ้ารามระิบถามบอลเบาๆ ไม่ให้พ่อับแม่ไ้ยิน
“แฟน นนี้ไม่ใ่เพื่อนรับ นนี้น่ะแฟนผม ” บอลอบฟ้ารามแล้วหันไปแ้วามเ้าใอพ่อ ฟ้ารามไ้แ่อ้าปา้า เมื่อำลัะบอว่าให้บอแม่ว่าเป็นแ่เพื่อนัน
“ฮ่ะฮ่ะ รีบแ้เลยนะ พ่อรู้แล้วละ แม่เาบอพ่อแล้ว พ่อแ่แล้แเล่นเยๆ พ่ออโทษนะฟ้าราม ” พ่อหันมาบอฟ้าราม้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มมาว่าเิม
“ไม่เป็นไรรับ ” ฟ้ารามไ้แ่มอหน้านนั้นทีนนี้ที ไม่รู้ะทำอะไร
“ไปพั่อนไป เี๋ยวแม่ะไปเรียม้าวเย็น่อน รามอยาินอะไรเป็นพิเศษไหมะ ” แม่ถามพร้อมับลุึ้นเินเ้าไปในรัว
“อะไร็ไ้รับ แ่รามไม่ินผั ” ไม่ใ่ฟ้ารามที่อบแม่ออไปแ่เป็นบอลที่อบแทน
“ไ้่ะ เี๋ยวแม่ทำให้ ับ้าวบ้านๆ ทานไ้ไหมลู หรือะเ้าไปื้อที่ร้านอาหารมาินี ” แม่เอ่ยออมาเพราะนึึ้นไ้ว่าฟ้ารามอาะไม่อบอาหารบ้านนอ
“ไ้รับผมทานไ้หม ” รามอบไม่ใ่เพื่อเอาใแม่บอล แ่รามเป็นนทาน่ายอยู่แล้ว อแ่ไม่มีผัรามทานไ้หม
“ั้นไปพัเถอะ เสร็แล้วแม่ะไปามนะะ ไปลูไป ”
“บ้านแบหน่อยนะลู ” รามยิ้มรับ่อนะเินามบอลไปยับ้านอีหลั ที่น่าะพึ่สร้าไ้ไม่นาน เพราะสภาพยัใหม่อยู่
“อยู่ไ้ไหมรับ ” บอลถามฟ้ารามเมื่อเินเ้ามาในัวบ้านแล้ว สอแนสอรัเ้าร่วเอวรั้ให้แผ่นหลัฟ้ารามแนบิเ้าับแผ่นอ
“บ้านบอลเอเหรอ ” ฟ้ารามวาสายามอรอบัวบ้านที่มีนาพอเหมาะ ไม่เล็นเินไปและไม่ให่นเินไป ู้วยสายาพื้นที่น่าะเท่าอนโฟ้าราม
“รับ บ้านหลันี้ผมเป็นน่ายเินทุอย่า มันไม่ให่แ่มัน็มาาน้ำพัน้ำแรอผม ” บอลเล่า้วยน้ำเสียราบเรียบแ่ใบหน้าประับ้วยรอยยิ้มภูมิใ
“อฟ้าเินูหน่อยไ้ไหม ”
“สำรวไ้ามวามพอใอฟ้าเลยรับ ” บอลปล่อยแนออา่วเอวฟ้าราม่อนะูมือเินเ้าไปในัวบ้าน
“บ้านสวยนะ ” ฟ้ารามเอ่ยเบาๆ เมื่อสำรวนทั่วแล้ว และอนนี้ทัู้่็ไ้นั่อยู่บนเียในห้อนอน
“ห้อนอนนี้็สวย ” ฟ้ารามไล้มือไปามที่นอน ่อนะเยหน้ามอบอล
“บ้านผมไม่ไ้มีานะเท่าบ้านฟ้า แ่ผมสัาะูแลฟ้าให้ีที่สุนะรับ ” ฟ้ารามยืัวึ้นูบบนเรียวปาอบอลเบาแ่เนิ่นนาน ไม่ใ่ว่าะอ้อนแ่อยาอบุ
“อบุนะรับ ” ฟ้ารามเอ่ยออมาหลัาที่ถอนูบออาบอล
“พั่อนนะรับ ” บอลยมือึ้นลูบหัวฟ้ารามเบาๆ เหมือนล่อม
“บอล็มานอน้วยันสิ ” บอลไม่ปิเสธำวนเาลานึ้นมานอนบนเียแล้วึฟ้ารามเ้ามาอ
“บ้านบอลน่าอยู่ ”
“น่าอยู่็มาอยู่้วยันสิ ”
“อยาให้รามมาอยู่เหรอ ”
“่อไปถ้าบอลเรียนบ บอล้อลับมาอยู่นี้ บอล็อยาให้ฟ้ามาอยู่้วย ”
“แล้วบ้านฟ้าละ ”
“ถ้าฟ้าิถึเราะลับไปเยี่ยม ” ฟ้ารามยิ้มออมาับวามิอนนอนอันอยู่ นี้มันวามิอนที่พึ่เรียนปี 1 เหรอ
าที่อนแรฟ้ารามิว่าไม่่วแ่พอไ้นอนบนเีย ในอ้อมออบอล็เผลอหลับไปอย่า่ายาย
ความคิดเห็น