คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : อ้อนนิดอ้อนหน่อย
“สอบเสร็แล้วไปไหนัน ” ่อถามึ้นมาหลัาที่ฟ้ารามเินาห้อสอบเป็นนสุท้าย
“ไมึ ะะเอาท๊อปเลยเหรอ ูเห็นทำเสร็ั้นานแล้วยัอ่านทวนแล้วทวนอี ” านหันไปถามฟ้าราม
“เรื่ออู ” ฟ้ารามทำ้อสอบเสร็นานแล้ว แ่็อ่านทบทวนเพื่อวามมั่นใเพราะไม่รู้ะรีบออมาทำไม ฟ้ารามมัเป็นแบบนี้เสมอ เวลาทำอะไระั้ใทำ และทำให้เ็มที่ ะไ้ไม่้อมาเสียใทีหลั
“แล้วมึละ ะไปไหน่อ ”
“บอละมารับไปิน้าว พวมึล่ะ ” ฟ้ารามหันไปอบ่อหลัาที่เินออมาาห้อสอบวิาสุท้ายแล้ว หลัาวันนี้ ็ะปิเทอมยาวพอเปิเทอมมาพวเา็ะึ้นปีสามันแล้ว
“แหมเี๋ยวนี้อะไร็บอล อะไร็บอลนะ ” เบสมันหันมาแวฟ้าราม
“็เหมือนมึแหละอะไร็พี่เม อะไร็พี่เม ” ฟ้ารามอบลับเบส ทำให้ทุสายาหันไปมอเบสแทน
“มึมีอะไรเบส ” านหันไปเล่นานเบสแทน เพราะปิเรื่อในลุ่มานมันะรู้่อนใรเพื่อน แ่เรื่ออเบสับพี่เม ฟ้าราม็พึ่ะรู้มาไม่นานนี้เอ ถ้าวันนั้นฟ้ารามไม่เ้าไปเอาอที่อนโระทันหัน็ไม่รู้ว่า เพื่อนับพี่ายมีวามสัมพันธ์ันมานานแล้ว
“เลียร์ันเอาเอนะูไปล่ะ ” ฟ้ารามเินไปบบ่าเบสเบาๆ ่อนะเินออไปหาบอลที่ไลน์มาบอว่าอรถรออยู่รหน้าึะ
“ฟ้ารามรอู้วย ” เบสมันไม่ยอมให้านัฟอรีบวิ่แนบามฟ้ารามมาทันที
“พี่เบสะไปับเรา้วยหรอรับ ” บอลถามทันทีที่ฟ้ารามับเบสเินมาถึรถ
“เปล่าพี่ไม่ไ้ไป้วยพี่ะไปหาพี่เม แหม ไม่้อทำหน้าอย่าั้นหรอรับน้อบอล พี่ไม่ไปเป็น้าวาอหรอ ” เบสอบบอลพร้อมทั้ิัเบาๆ ทำให้เรียรอยยิ้มาฟ้ารามไ้
“เปล่าสัหน่อยผมไม่ไ้ลัวพี่ไป้วยสัหน่อยเพราะถึพี่ะไป้วยพี่เม็้อามมารับพี่อยู่ี ” บอล็ไม่ยอมให้เบสิัอยู่ฝ่ายเียว
“เฮ้อ ไปันเถอะ ฟ้าหิว้าวแล้ว ” ฟ้ารามแทรึ้นมา่อนที่สอนะเถียันไปมาว่านี้
“ไปรับ ฟ้าอยาินอะไรวันนี้ ผมไปนะรับพี่เบส ฝาวามิถึพี่เม้วย ” บอลบอะเปิประูรถให้ฟ้ารามเาไปนั่ึ่ารระทำเล็ๆ น้อยๆ นี้็อยู่ในสายาอเบสลอเวลา
“ไ้รับ ” เบสอบรับบอล่อนะเินแยไปอีทา
“ปิเทอมนี้บอละไปไหนหรือเปล่า ” ฟ้ารามถามบอลหลัาที่บอลเ้ามานั่ในรถเรียบร้อยแล้ว
“บอล็ะลับบ้าน ไป่วยพ่อ ูแลฟาร์มแล้วฟ้าล่ะ ”
“ฟ้า็้อเ้าไป่วยพี่เม ูแลโรพยาบาลแล้วไ้ยินุยับพ่อว่าะเปิลินิ้วย ” ฟ้ารามอบลับ้วยเสียหอยๆ เพราะถ้าเิว่าบอลลับไปเยี่ยมบ้าน นั่นแสว่าเาะไม่ไ้เอบอลเือนว่าเลย
“ทำไมทำเสียแบบนั้นละรับ ถึบอละลับไปเยี่ยมบ้าน็ยัุยันไ้ทุวันนะรับ ” บอลปลอบนรหน้าพร้อมับยมือึ้นลูบแ้มฟ้ารามเบาๆ
ไม่ใ่แ่ฟ้ารามหรอที่เหา บอล็รู้สึไม่่าัน แ่ยัไบอล็้อลับไป่วยพ่อ เพราะถึแม้ะมีนานในฟาร์ม แ่พ่อ็้อูแลลอ
“วันนี้อไปนอน้วยไ้ไหม ” ฟ้ารามเอ่ยมา้วยเสียอันเบาไม่ล้าสบาบอล
“ไ้อยู่แล้วรับ ยัไวันนี้ผม็ั้ใะพาฟ้าไปนอนที่ห้อเราอยู่แล้ว ” บอลเอื้อมมือไปลูบไหล่ฟ้ารามเบาๆ ไม่ว่าะผ่านไปนานแ่ไหน นนี้็ไม่มั่นใในัวเอัทีะทำอะไรับัวเาที็้ออันทุรอบ หรือว่าเายัไม่ัเนพอให้ฟ้ารามมั่นใบอลิว่าเา้อทำอะไรัอย่าแล้วละ
“บอลเล่าเรื่อรอบรัวบอลให้ฟ้าฟัหน่อยสิ เรื่อฟาร์มที่บอลทำอยู่็ไ้ ” เมื่อเห็นว่าบอลเหมือนิอะไรในใฟ้ารามึเอ่ยวนุย
“มัน้อมี่าเล่านะ ” บอลหันไปอบเมื่อสัาไฟรารเป็นสีแ
“บอลอยาไ้อะไรละ ” ฟ้ารามหันไป้อหน้าบอล้วยสีหน้าๆ นี้บอลยัยาไ้อะไรอี บอลเลื่อนสายาลไปมอที่ปาสีมพูอ่อนๆ อนรหน้า
“ว่าไละ อยาไ้อะไร ” บอลมอามปาที่ยับถามเาว่าอยาไ้อะไรแล้วอไม่ไ้ที่ะปาัวเอเ้าไปหา
“อื้อ…” บอลูบเบาๆ ่อนยับปาเม้มเบาๆ ให้ฟ้ารามเปิปารับลิ้นื้นที่เลาะไปามไรฟันเพื่ออเ้าไปหารสหวานในโพรปา
“พอแล้ว ” ฟ้ารามท้วออมาเบาๆ เมื่อเหลือบไปเห็น ัวเลบอเวลาสัาไฟรารสีแที่ใล้ะหมเวลาล บอลูึ ปาล่าฟ้ารามเบาๆ นเิเสียน่าอาย ่อนะผละอออย่าอ้อยอิ่
“ฮ่ะฮ่ะ ” บอลำให้ับปิิริยาอนรหน้าที่หลัาบอลผละออ็หัน้ายแลวา
“ไม่้อมาำเลยแล้วอย่าลืมเล่านะ ” ฟ้ารามบอ้วยน้ำเสียอนๆ เพราะไม่บ่อยนัที่บอละแสวามรัเาในที่สาธาระแบบนี้ บอลยิ้มหันไปมอหน้าฟ้ารามอีรั้่อนะับรถออไปเมื่อสัาไฟเปลี่ยนเป็นสีเียว
หลัาทาน้าวเสร็ บอลพาฟ้ารามลับมายัห้ออัวเอ บอลรู้สึแปลใ ทุรั้ที่ฟ้ารามเ้ามาในห้อนี้ะ้อ ับุ้มหูัวเอทุรั้
“เป็นอะไรรับ ” บอลถามฟ้ารามออไปเมื่อฟ้ารามเอาแ่ับุ้มหูและยืน้อเียไม่ยอมยับัที
“ถ้าฟ้าเล่าอะไรให้บอลฟับอละโรธฟ้า เลียฟ้าหรือเปล่า ” ฟ้าไม่แน่ใว่าวรเล่าเหุาร์ที่เิึ้นวันนั้นีไหม เพราะไม่รู้ว่าเล่าไปบอละิว่าเาใ่ายหรือเปล่า บอละิว่าเาใให้เิเหุาร์นั้นหรือเปล่า
“เล่ามาสิรับ ” บอลบอออไปแ่นั้น แ่ไม่ไ้สัาว่าะไม่โรธฟ้ารามเพราะบอลไม่อบสัาในสิ่ที่ิว่าัวเอะทำไม่ไ้
“ือ..” ฟ้ารามพูแ่นั้นแล้ว็เียบไปบอลมอหน้าฟ้ารามนิ่ๆ โยไม่พูหรือถามอะไรออมา เาไม่อยาันฟ้าราม เพราะถ้าเิฟ้ารามอยาเล่าเา็อยาะให้ฟ้ารามเล่ามาเอไม่ใ่เล่าเพราะเาัน
“ถ้าฟ้ายัไม่พร้อมที่ะเล่า็ไม่้อเล่า็ไ้นะรับ ” บอลเินเ้ามาโอบไหล่อนที่ยืนนิ่เ้าไปนั่บนเียเพราะถ้าเิว่าเล่าแล้วฟ้ารามมีอาารอย่านี้เาไม่อยารู้ีว่า
“วันนั้นที่ลอที่บอลไ้รับำแหน่เือน ที่ฟ้ามาส่บอลเสร็แล้วฟ้าออไปเพราะว่าบอลบอให้ฟ้าออไป แ่หลัานั้นไม่นานิน็โทรมาบอ ฟ้าให้ฟ้า ื้อยาเ้ามาให้บอล เพราะินิธุระมาไม่ไ้ฟ้าเลยแวะไปเอาุแห้อับินแล้วฟ้าลับเ้ามาในห้อบอลอีรั้ แล้วบอล็….” ฟ้ารามเล่ายาวแล้วหยุอยู่แ่นั้น เล่าผิๆ ถูๆ ถู เพราะเาลัวว่าถ้าเาไม่รีบพูเาะไม่ล้าพูออไป
“แล้วบอล็ทำอะไรรับ ” บอลถามฟ้าราม้วยสีหน้านิ่ๆ แ่ในใับลิโลว่าวันนั้นัวเอไม่ไ้ฝันไป และนที่ัวเอมีอะไร้วยือฟ้าราม
“ไม่มีอะไร พอฟ้าื้อยาเ้ามาให้บอลแล้ว ฟ้า็ลับออไป ” ฟ้ารามเลือที่ะโหอีรั้เพราะไม่แน่ใว่าภายใ้สีหน้านิ่นั้นบอลิอะไรอยู่
“แน่ใเหรอรับ ” บอลถามย้ำอีรั้ ะี่รั้นรหน้าเา็ไม่เยะมั่นใในัวเาเลย
“อืม แน่ใ เี๋ยวพี่อเ้าห้อน้ำ่อนนะ ” ฟ้ารามบอแ่นั้น่อนะเินเลี่ยเ้าห้อน้ำไป
“รับเี๋ยวผมอุยธุระ แป็บหนึ่ ” บอลอบรับฟ้าราม่อนะเินออไปหน้าห้อเพื่อโทรหาใรัน
ความคิดเห็น