คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : สอบสวน 2
……
บอลมาถึอนโฟ้าราม ็เป็นเวลาเย็นแล้ว เาใ้เวลาหาอนโอยู่ั้นาน้วยวามที่ไม่ใ่นพื้นที่ บวับไม่อยารบวนวิน บอลึหามาเรื่อยๆ ว่าะเออนโฟ้ราม็ปาไป เือบหโมเย็นแล้ว
“เอ่อพี่รับ ผมอยาทราบว่าถ้าผมะเ้าไป้าในผม้อทำไรับ” บอลหันไปถาม พี่ รปภ.ที่เินรวราอยู่แถวหน้าอนโ
“้อใ้ีย์าร์นะรับผม แ่ถ้าเิว่า ุมีาิที่อยู่้าใน็ให้เาลมารับไ้รับ” รปภ.อบรับ่อนะเินไปทำหน้าที่อัวเอ่อไป
“เี๋ยวรับ แล้วถ้าเิว่าผมิ่อน้าในไม่ไ้แล้วรับ”
“ั้น รบวนรอสัรู่นะรับ” พูบ รปภ.็โทรไปหาพนัาน้อนรับส่วนหน้า พอเห็นอนโแบบนี้แล้วบอล็รู้สึสบายใว่าอนโฟ้ารามที่มีวามรัษาวามปลอภัยีเยี่ยม
“ุมาหาใระ” บอลรอไม่ถึสอนาที็มีพนัานสาวสวยเินออมาถามบอลถึหน้าอนโ
“หาพี่ฟ้ารามน่ะรับ”
“ฟ้าราม ุฟ้ารามน้อุเมใ่ไหมะ” บอลมวิ้วมุ่นเพราะไม่รู้ว่า นื่อเมเป็นพี่ายฟ้าราม
“ั้นรอสัรู่นะะเี๋ยวิันโทรแ้ ใหุ้ฟ้ารามทราบ หรือว่าุมีเบอร์โทริ่อรึเปล่าะ” พนัานสาวถามออไป เพราะถ้าเิว่ามาหาเ้าอห้อที่พัในอนโนี้็น่าะมี เบอร์โทริ่อ
“ผมโทรไปแล้วรับแ่เาปิเรื่อ”
“อ๋อ ถ้าั้นรอสัรู่่ะ” พนัานสาวสวยหายไปไม่นาน ็เินออมา “ุื่อบอลใ่มั้ยะ”
“ใ่รับผมื่อบอล” บอลรีบอบพนัานออไป้วยวามหวัที่ะไ้เอฟ้าราม
“พอีุฟ้ารามไม่อยู่นะะ” พนัานบอแ่นั้นและอัวไปทำานอเธอทันที
บอลึัสินใโทรหาฟ้ารามอีรั้และผล็เป็นเหมือนเ่นลอทั้วันที่ผ่านมา บอลึเปลี่ยนเป้าหมายไปโทรหาเบสแทน รอไม่นานปลายสาย็รับสาย
(ว่าไบอล)
“พี่เบส พี่อยู่ับพี่ฟ้าหรือเปล่า ผมอยาเอพี่ฟ้าผมโทรหาเาแล้ว เาปิเรื่อ”
(ถ้าโทรหาแล้วมันปิเรื่อ็แสว่าไม่อยาุยนั่นแหละ)
“อผมเอพี่ฟ้าหน่อยนะรับ”
(ทำไมอยาเอไอ้ฟ้ารามละ มีธุระอะไรับมันเหรอ) เบสถามบอลออไป้วยน้ำเสียปิ
“…” บอลลัเลว่าะเล่าให้เบสฟัีไหมว่าเิอะไรึ้น
(ว่าไบอล มีธุระอะไรับฟ้ารามเหรอ) เบสยัถามมาามสายอีรั้ ทำให้บอล ัสินใสารภาพวามผิอัวเอออไป ึ่ลอระยะเวลาที่พูุย พี่เมรู้เห็นลอ
“อผมุยับพี่ฟ้าหน่อยนะรับ” บอลยัพยายามอ้อนวอน ที่ะุยับฟ้าราม “นะรับพี่เบส”
(ฟ้ารามไม่ไ้อยู่ที่นี้ ะเื่อหรือไม่เื่อ็าม) เบสพูมาามสาย ึ่บอล็ไม่เื่อ เพราะถ้าพี่ฟ้าไม่อยู่ที่นี่พี่ฟ้าะไปอยู่ที่ไหน
“พี่เบสรับผมอร้อล่ะ ให้ผมไุ้ยับพี่ฟ้าหน่อยนะรับ” บอลยัไม่ละวามพยายาม ยัอ้อนวอนเบส
(ถ้าฟ้ารามมันอยาุย้วยมันรับสายเอเลย แ่นี้นะ) ปลายสายัไปแล้ว บอลไ้แ่ยืนอึ้อยู่หน้าอนโเพราะไม่รู้ะทำยัไ่อไป
….
“นนี้เหรอ ที่ทำให้ัวเล็ เสียใถึนา้อหนีไปพัทยา” เมที่นั่ฟัมานาน ถามึ้นมาหลัาที่เบสวาสายบอลไปแล้ว
“ใ่รับ” เบสอบไม่เ็มเสียนั พร้อมับ้มหลบสายาพี่เม
“ะหลบาพี่ทำไมหึ นผิไม่ใ่เบสสัหน่อย” เมพูพร้อมับับปลายาให้เบสเยหน้าึ้น พร้อมับูบลไปบนปาสีี
“อืมพี่เม ไม่เอาน่า”
“ะเอา” เมบอ้วยน้ำเสียเอาแ่ใ่อนะ้มลมาหาปาอเบสอีรั้ “นะรับพี่อนะรับ” เบสไ้แ่พยัหน้าไม่ล้าสบาพี่เม พวเาใ้เวลา้วยันไม่รู้ว่านานเท่าไหร่
“ะไปไหนรับ” เมว้าแนเบส ่อนที่เบสะทันลุออาเียไป
“ผมะไปหาเสื้อมาใส่รับ ผมว่าพี่เม็วระใส่เสื้อผ้า้วยนะรับ อาาศเย็น เหมือน้านอฝนะ”
“ไม่ล่ะพี่ี้เียลุ”
“แล้วพี่เมไม่หนาวเหรอรับ”
“หนาว็อเบสแป็บเียว็หายหนาวแล้ว” เบสไ้แ่้มหน้าไปรื้อหาเสื้อ มาใส่ เพราะไม่ล้าสบาแวววาวเหมือนนัล่าที่้อะะรุบเหยื่ออเม
“เสร็แล้ว็มานอนสิรับ”
“พอแล้วนะพี่เม เบสไม่ไหวแล้ว” ุหมอหนุ่มยยิ้มมุมปาเมื่อไ้ยินสรรพนานที่เบสใ้ ไม่บ่อยนัที่เบสะใ้สรรพนานแบบนี้ ยเว้นว่าะอยาไ้สิ่นั้นริๆ
“รับ พี่ไม่ทำอะไรหรอ พี่แ่ะอเบส”
Rrrrr
ยัไม่ทันที่หลัะแะถึพื้นเีย โทรศัพท์ภายในห้อ็ัึ้น
“ใรโทรมานป่านนี้” เมบ่นอย่าหัวเสีย อีนิเียวเาะว้าัวเบสมาอไ้อยู่แล้วเียว
“พี่เมรับโทรศัพท์่อนเถอะรับ ถ้าเาไม่มีธุระ่วนเาไม่โทรมา”
“ไ้ แ่ถ้าไม่่วนนะ เรียมัวโนทำโทษแทนนที่โทรมาไ้เลย”
“เี่ยวอะไรับผมละรับ” เบสไ้แ่บ่นพึมพำให้ับแผ่นหลัอนที่ำลัเินไปรับโทรศัพท์ ั้แ่เมื่อไหร่ันที่เายอมผู้ายนนี้ในทุๆ เรื่อ ิพลาล้มัวลนอนมอนที่รับโทรศัพท์้วยอาารหุหิ
(…..)
“รับรอแป็บหนึ่ผมะลไปูให้เี๋ยวนี้แหละ” เมวาสายไปัวยสีหน้ายุ่ยานทำให้นที่รออยู่บนเียถาม้วยเสียที่เป็นัวล
“เิอะไรึ้นรับ”
“เบสรับ ้าล่ามีนป่วย พี่ะลไปูให้เาหน่อย เบสรออยู่นี้นะรับ”
“ผมไป้วยรับ” เบสลุามเมอย่าน้อยอาะไ้่วยเมไ้
“ั้นไปเถอะรับ” เมบอพร้อมทั้หยิบเสื้อมาสวม่อนะเินนำเบสลไปั้นล่า
……
“ทานี้่ะุหมอ” เมเินามเ้าหน้าที่ประำอนโเ้าไปในส่วนอห้อทำาน่อนะเอร่าเ็หนุ่มที่นอนเหยียยาวบนโฟา ในสภาพที่เสื้อผ้าเปียื้น
“เิอะไรึ้นรับ”
“หนิไม่ทราบ่ะ อยู่ๆ พี่ปอ็พาน้อเาเ้ามา บอว่าเห็นนั่าฝนอยู่หน้าอนโ”
“อผมูหน่อย” เบสยับามเมที่เ้าไปูอาารอนที่นอนอยู่บนโฟา
“หนิอโทษที่รบวนนะะุหมอ” เ้าหน้าที่ประำอนโเอ่ย้วยวามรู้สึผิเพราะไม่รู้ว่าเมพาเบสมาพั้วย
“ไม่เป็นไรรับ” เมอบสั้นๆ เาแะัวเ็หนุ่มเบาๆ ่อนะหันไปบอเ้าหน้าที่ประำอนโ “ัวไม่ร้อนเท่าไหร่ เี๋ยวุหนิโทรเรียรถพยาบาลมารับไ้เลยรับ”
“นี้ บอลนิ” เบสเอ่ยแทรึ้นมา่อนที่เ้าหน้าที่ะไ้โทรเรียรถพยาบาล
“เบสรู้ัเหรอรับ” เบสลัเลว่าะบอเมยัไีเพราะรู้ว่าเมรัน้อมา ถ้ารู้ว่าบอลเป็นนทำให้ฟ้ารามร้อไห้เม้อไม่พอใมาแน่ๆ
“เบสรับ เบสรู้ัเหรอ” เมื่อยัไม่ไ้ำอบเมึถามย้ำอีรั้
“…..”
“บอพี่มาเถอะรับ ะไ้ัสินใถูว่าะทำยัไ่อ”
“รับ เาเป็นหลานายอิน เพื่อนเบสเอ” ไม่บ่อยนัที่เบสะใ้ำแทนัวเอ้วยื่อ นั่นทำให้เมรู้ว่าเบสบอไม่หม
“ั้นพาึ้นห้อ่อน เี๋ยวะไม่สบายหนั” เมบอแ่นั้นแล้วพยุเ็หนุ่มที่นอนหมสิึ้นไปบนห้อ
เบสถอนหายใออมาเบาๆ เพราะโล่อที่ไม่้ออบำถามเม แ่หารู้ไม่ว่าำลัะโนเ้นวามริในรูปแบบอเม
ความคิดเห็น