อสูรร้ายในอ้อมกอด

สวัสดีค่ะ

  อสูรร้ายในอ้อมกอด

“ถอดสิ่ถอด ฉันบอกให้เธอถอดไง”เสียงแห่งความเจ็บปวดที่ทำร้ายหัวใจของเธอ ความทรมานที่เกิดขึ้นเมื่อ9เดือนก่อน

ระริน สาวสวยหน้าใส ที่มีมลทิน เธอเสียของรักของหวงให้กับชายที่เธอไม่รู้จัก

“ริน รินตื่นสิ่ลูก” เสียงผู้เป็นแม่เรียกอย่างเป็นห่วง สุดหัวใจ

“ริน ริน ฝันถึงมันค่ะแม่ ฮือฮือ”ดวงตาสีน้ำตาลของเธอ มีน้ำตาไหลพลูออกมา

“ไม่ต้องร้อง น่ะลูก”ผู้เป็นแม่โผลเข้าไปโอบกอดเธอ อย่างห่วงใย

เรื่องราวในคืนนั้น ทำให้เธอ ท้อง โดยที่เธอไม่อยากรับรู้อะไร จนวันนี้ เธอได้มีลูกสาวตัวน้อย ที่มีดวงตากลมโต หน้าตาน่ารักอยย่างกับตุ๊กตา ตัวน้อยๆ ที่เพิ่งคลอดออกมาไม่กี่สัปดาห์ ที่ผ่านมา

 ระริน ลูกสาวคนโตของบ้าน ทอไหม ตระกูลใหญ่โตแห่งหนึ่ง ที่มึชื่อเสียงทางด้านเครื่องประดับ ที่ใครหลายๆคนให้ความสนใจ อย่างมาก ระริน ทอไหม

“ริน พรุ้งนี้ ลูกไปทำงานที่บริษัท น่ะลูก จ้ะได้ไม่ต้องคิดมาก” ผู้เป็นแม่บอกกับเธอ ทั้งที่ในตา มีแต่รอยน้ำตา ที่พร้อมจะเอ่อไหลปริ่มทุกเมื่อ

“ริน จะทำยังไงดีค่ะทุกที่ที่ริน มองลูกทุกอย่างมันจะขึ้นมา ภาพวันนั้น ชายชุดดำคนนั้น ที่นั้น”

เธอมองหน้าของตนก่อนจะหันไปทางรันชิตา ลูกสาววัยไม่กี่สัปดาห์ ที่นอนหลับตาปริ่ม

“ริน แม่ไปก่อนน่ะลูก”ผู้เป็นแม่เอ่ยลาก่อนเดินจากไป

.เธอมองไปยังใบหน้าลูกสาว ด้วยความรัก ความทรมาน

“รันลูก แม่รักรันน่ะ .

ณ…บริษัททอไหมจิวเวอร์รี่

“สงัสดีค่ะ คุณริน”เสียงแจ๊วๆ ของพลอบ สาวพนักงานขายเพรชเรียกเธอ

“จ้ะพลอย พลอยพี่วานชงนมให้หน่อยสิ่ รันหิวแล้ว รบกวนด้วยน่ะ”

เธอวานพลางหยิบขวดนมให้เธอ แต่บรษัทมีนมผงอยู่แล้ว

“ค่ะ คุณริน มีไรใช้พลอยได้น่ะค่ะ”พลอยพลางยิ้มที่มุมปากให้เจ้านายของเธอ

“ฉันไม่รบกวนเธอมากหรอกจ้ะ ขอบใจน่ะจ้ะ”ริน ยิ้มกลับตอบรับ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”หญิงสาวหยิบขวดนมแล้วเดินหันหลังไปชงนม

ป่ะไปกันเถอะลูกรัน มะมะมะ

ติ๊ด^^ติ๊ด

“ดาว วันนี้มีแขกสำคัญมาหาลูกน่ะ.เสียงผู้เป็นแม่พูดกับเธออย่างสุขใจ

“ใครหรอค่ะ”เธอ ถามอย่างสงสัย

“ถ้าแม่บอกก็ไม่เซอร์ไพรสิจ้ะ”ผู้เป็นแม่พูดอย่างกับมีลับลมคมในอะไร บางใหญ่ พลางวางสายอย่างรวดเร็ว

“อ้าว แล้วมากี่โมง ล่ะนี่ก็ใกล้เที่ยงแล้วพารัน ไปทานข้าวดีกว่า’”

พลางหยิบกระเป๋าพอเธอหันมาอีกทีก็พบกับ

“ริน”เสียงกานต์ ชายคนรักเธอที่ไปเรียนต่อต่างประเทศ 2ปีพูดด้วยความคิดถึง เขารู้ว่าระรินถูกข่มขืน แต่ก็ไม่คิดรังเกียจเธอเลย หรือถึงแม้ว่าเธอจะมีสามีแล้วก็ตาม เขาก็ยังคิดจะแย่งเธอได้ทุกเมื่อเมื่อเขาต้องการ

“กานต์ ปล่อยรินเถอะค่ะ”เธอพูดด้วยเสียงแผ่วเบา

“ผมไม่รังเกียจ คุณหรอกริน”ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าตรึงเคลียด

“ไม่ใช้ อย่างนั้นค่ะ รินไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยน่ะค่ะ”เธอพูดด้วยความนึกสงสารคนรัก เพราะกานต์ กับเธอ คบหากันมานานร่วมลิบกว่าปีตั้งแต่มัธยมต้น

“คุณไป เถอะค่ะอย่ายุ่งกับรินเลยรินก็แค่คนไม่ดีที่ถูกข่มขืน กับ คนที่ตนไม่รู้จัก ไม่รักเลยแม้แต่น้อยนิด”~

น้ำตาของเธอเอ่อไหลรินลงจากตา

“ให้ผมอยู่กับคุณน่ะริน ผมสัญญาว่าผมจะรักรัน ให้เหมื่อนกับลูกของผม เราจะแต่งงานกันแล้วผมจะบอกทุกคนว่าผมทำคุณท้อง ผมเป็นพ่อเด็กคนนั้นเอง น่ะริน ผมขอโอกาส”

ระริน ใข้มือเรียวปาดน้ำตาให้กับกานต์ อย่างสงสาร

“ฉันทำไม่ได้หรอกค่ะ”เธอเดินไปอุ้มลูกน้อยที่นอนอย่บนที่นอนเด็ก แล้วเดินออกจากห้องไป

“ริน ริน ระริน”เสียงเรียกจากคนรักทำให้เธอทรมานยิ่งนักเดินออกไปด้วยน้ำตา

“คุณริน ค่ะเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ.”พลอยดาวถามด้วยความสงสัย

“เปล่าจ้ะ ฉันกลับบ้านก่อนน่ะ”เธอพูด พลางรีบเดินไป

“ริน ริน”เสียงเรียกเธอจากานต์ 
             โปรดติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ