สายเลือดริษยา

บนถนนยามค่ำคืนที่มีเพียงแสงจากไฟหน้ารถและแสงจันทร์เท่านั้นที่สาดส่องให้หญิงสาวที่กำลังขับรถอยู่บนทางอันมืดมิดยังพอเห็นทางได้ โดยมีเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักวัยประมาณหกขวบนั่งเป็นเพื่อนร่วมทาง ท่าทีของหญิงสาวดูร้อนรนและรีบเร่งราวกับกำลัง"หนี"อะไรสักอย่าง เด็กหญิงที่มาด้วยก็ร้องไห้เสียงดังด้วยความหวาดกลัว เธอเหยียบคันเร่งพรางมองกระจกมองหลังเป็นพักๆ
'ทำไมกัน รถแปลกๆคันนั้นต้องตามฉันมาด้วย' มันเป็นเสียงที่เธอคิดอยู่ในหัว เธอมองไปยังเด็กหญิงวัยกระเตาะที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยสายตาโอนโยนและจริงจัง
"ไม่ต้องกลัวนะลูก เราจะกลับบ้านกันแล้ว" เธอพูดพรางเร่งความเร็วให้เร็วขึ้นอีก เธอไม่รู้ว่าทำไมรถคันนั้นต้องไล่ตามเธอมาบนถนนที่เปลี่ยวและอันตรายแบบนี้ หรือว่า....
เพียงแค่เธอคิดเท่านั้นหัวใจของเธอก็เหมือนถูกกระชากออกจากตัว ความกลัวเข้ามาแทนที่ทันที สิ่งเดียวที่เธอคิดอยู่ในหัวคือต้องหนีจากรถที่กำลังไล่ล่าเธอและลูกสาวราวราชสีห์ล่าเนื้อให้ได้ก่อน เธอจะไม่ยอมให้ความจริงที่เธอพึ่งได้รู้มาต้องตายไปพร้อมกับเธอเด็ดขาด ทุกคนต้องได้รู้
หญิงสาวพยายามขับหนีรถปริศนาคันนั้นบนถนนที่คดเคี้ยวและแสนอันตรายด้วยความเร็วสูง เธอพาลูกน้อยขับหนีมาเรื่อยๆโดยไร้จุดหมายในขณะที่รถคันนั้นก็ไล่ตามอย่างไม่ละความพยายาม
เธอขับไปเรื่อยๆจนมองเห็นทางโค้งเบื้องหน้า เธอจึงผ่อนความเร็วลง 'เกิดอะไรขึ้นกับรถของฉัน' เธอไม่สามารถบังคับรถของเธอได้เลย เธอพยายามเหยียบเบรกเพราะหวังว่ารถจะหยุด แต่ไม่เป็นผล เธอรู้สึกสับสน กระวนกระวายและหวาดกลัวระคนกัน เธอทำอะไรไม่ถูก ยิ่งรถมุ่งสู่ทางโค้งเบื้องหน้ายิ่งทำให้เธอกลัว 'มันเป็นเหวนี่นา' เสียงเด็กหญิงร้องไห้ระงมด้วยความกลัวยิ่งสร้างความกระวนกระวายให้เธอ 'ฉันจะทำยังไงดี' เธอคิดได้เพียงเสียววินาทีเท่านั้น รถก็พุ่งดิ่งลงสู่ก้นเหวเบื้องล่าง....