ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : น้องแบคบู้บี้ ; 03 [100%]
- 03 -
"ปล่อย!!"
"พูีๆเหมือนอ่อยนอื่นไม่เป็นหรอ"
"ถึะอบอ่อยแ่็เลือที่ะอ่อยว่ะ!"านยอลเลือึ้นหน้าผลัแบฮยอนเ้าไปในห้อเรียนอแบฮยอน อาารย์สอนภาษาเาหลีใแถบสะุส้นสู เพื่อนๆลุาเ้าอี้ไปมุอยู่้าๆรู อี้ิที่นั้้าๆแบ็หนีไปแล้วานยอลันแบฮยอนในนอนราบไปับโ๊ะอย่าเอาแ่ใ
"โ๊ะบยอนอยู่นี่สินะรับ"
"ปล่อยนะ"
"ไม่ะอพี่แล้วหรือไ!!!"
ฮึ... แบฮยอนระุยิ้มร้ายหันหน้าไปที่เพื่อนๆอยู่แล้วบีบน้ำา านยอลิ๊ปาหัวเสียแล้วับหน้าแบฮยอนใหเหันมาหาัวเอ
"เร็วสิ...อ่อยเลยเ่นัไม่ใ่หรอ! วันนี้มีเรื่อไปสามลุ่ม่อยเรื่อนายน่ะ"
"พี่านยอล...ปล่อยแบเถอะ"
"โอ้...น้อแบอพี่าน"านยอลแบให้ลไปนอนับโ๊ะหนัว่าเิมแล้ว้มหน้ามาใล้ๆนอีนนลุู่ "เ่นัหรอรับ..."
"ไปไลๆ"แบฮยอนพูเบาๆให้ไ้ยินแ่สอน
"พี่ไม่ไปไลาน้อแบหรอรับ ที่รั..."านยอลวานหาปาาใ้โ๊ะที่แบฮยอนนั้แล้วีระาษใ้โ๊ะมาเียนหมายเลโทรศัพท์แล้วยัเ้าไปในระเป๋าเสื้ออแบฮยอน "เย็นนี้ไปเอันที่ึำ ถ้าไม่อยามีปัหาเวลาอยู่ในโรเรียน"านยอลลมายืนที่พื้น แล้วี้หน้าเ็ทุนที่ถือโทรศัพท์ถ่ายรูป
"ัวไหนแร์ภาพหรือลิปนี่ลอินเอร์เน็ ถ้าูเอ เรียมไสหัวออาโรเรียนไ้เลย!"เินออไปแล้วปิประูัปั! ามมา้วยเสียออหมเวลารูเินออาห้อไปเพื่อนๆทุน็เินเ้ามาหาแบฮยอน้วยวามเป็นห่ว
"ทำไมถึไปอยู่ับานยอลไ้หล่ะ"
"ันไปเ้าห้อน้ำแล้วานยอล็ามมา แล้ว็บอให้อโทษที่นพออโทษแล้วเา็ไม่พอใึ้อมือันมาที่นี่"แบฮยอนบีบน้ำาอีรั้ เพื่อนๆในห้อ็สสารันให่ รู้ับยอนแบน้อยไปแหละ...
ปาร์ านยอล... นนิสัยเสีย!
"มึไปไหนมาั้าบนึ-__-"
"แบฮยอนแม่ไม่ไ้ใสว่ะ"
"ลมึ็เห็นว่าน้อเาเหมือนุ๊าัวละสอแสนห้า!"
"สอแสนห้าพ่อมึเถอะ! เฟัๆ"
"ลหล่ะมึ ล! แบฮยอนอ่ะอูโว้ย"
"แสบๆแบบมัน้อโนูันิสัย..."านยอลันหัวอินออแล้วนั้เรียน
พอเรียนเสร็านยอล็วิ่ไปที่ึำทันที แบฮยอนมายืนอยู่นานแล้ว
"ลัวเป็นเหมือนันนิ?"
"ใรว่าลัว...แ่ะมาุยให้บๆ"แบฮยอนระาอเสื้อนที่ัวสูว่า
"แน่เหมือนันแฮะ..."
"็แห่!"แบฮยอนยิ้มนเห็นเหล็ัฟัน านยอล้มลไปเอาริมฝีปาแะแ้มแบฮยอนนไ้ลิ่นหอมวนิลาอ่อนๆ
"ว่าไรับ..ุยอะไรับพี่"ปา็ยัลาไม่ห่าาแ้มแบฮยอน
"นายไม่ใ่หรือไที่อยาุยับัน"
"เปล่า...อยาเอหน้า..อยาวนีนเยๆ"แบฮยอนหันหน้าหนีานยอลที่ไร้แ้มอยู่เลย้อัหน้าหนี
"ั้นผมะไ้ลับบ้านเลิามผมสัที!"
"ถ้าิว่าพี่ะเลิาม นายิผิแล้ว"านยอลที่ยัโนึอเสื้ออยู่ ยัิ้ววนีน
"ะามหาาหอยสั์อะไรเล่า!"
"าแบฮยอน^^"แบฮยอน้าหมัึ้นานยอลับหมับ "อย่าื้อสิรับ บู้บี้"
"อะไรนะ?!"
"บู้บี้~ โอ้ บู้บี้ๆ"
"ปล่อยนะ!"
"ะไปส่ บ้านอยู่ไหนละ เี๋ยวเินๆไปท่อ มูยิ่บู้บี้อยู่"
"เี่ยวอะไรับมู"
"็ไม่ไ้ลิ่นท่อไ"านยอลึมือแบฮยอนที่อยู่ที่มือออมาับแล้วเอาุแมือที่เรียมไว้ั้แ่อยู่บนห้อออาระเป๋าาเ แล้วล็อแบฮยอนับัวเอไว้นละ้า
"ไป! ลับบ้านัน!"านยอลเินสะพายระเป๋าแบไว้บนหลัส่วนระเป๋าัวเอเหวี่ยๆให้ไอ้อินถือ
"านยอล!!"
"บ้านอยู่ไหนน่ะ"
"ไม่้อไปส่"
"นอยู่ันเยอะนะรับน้อแบ"
"็ถึบอให้ปล่อยไ"
"ลับยัไเนี่ย..."
"เี๋ยวลูน้อป๋าะมารับ"
"ั้น็โทรหาลูน้อแล้วบอรุ่นพี่ะไปส่"
"นายมีรถหรือไ"
"อื้มมี"
"ลับสิว่ะรอแม่มึมาัริบบิ้นหรอรับ?"แบฮยอนึให้านยอลเินในะที่านยอล็วนีนยืนนิ่ๆนัวเล็ออแรเท่าไหร่็ไม่ยอมเิน
"นีุ่พี่รับ เินเร็วๆเวลาผมเป็นเินเป็นทอ"แบฮยอนแยเี้ยวใส่
"เวลาัน็เป็นเินเป็นทอ"
"็รีบๆสิยืนแ็เป็นหินทำไม!"
"อยาินเ้"
"อะไรนะ!!"แบฮยอนร้อนเสียหล เาะลับบ้าน
"....."านยอลเียบแล้วับมือแบฮยอนเินออนอโรเรียนโยที่ไม่ยมือไหว้รูที่เป็นเวรเลยสันิ เพื่อนๆในโรเรียน็เร็ันเป็นแถบๆ
พอเินเ้าไปในร้านายนมเ้เล็ๆที่อยู่ร้ามับโรเรียน เ็ๆทีุ่ยัน้อ็เียบริบ เ้าอร้าน็ะโหน้าออมาู เาไม่รู้ัานยอล
ทุน้อมือมาทีุ่แมือที่านยอลล็อเาับแบฮยอนเอาไว้ เป็นเรื่อแน่... แบฮยอนิ
"ินอะไร"
"ผมะลับบ้าน"
"ไม่! ิน่อนเี๋ยวให้ลับ"แบฮยอนยิฟันแบะปา านยอลเลยเอานิ้วไปที่เหล็ัอแบฮยอนแรๆ
"โอ๊ย! เ็บนะ!"เหมือนลืมไปว่ามีนอยู่เยอะ..แบฮยอนปิปาับ านยอลยัไหล่ิวๆแล้วยืนูนมหวานในู้
"เอา็อโ้หน้านิ่ม... บู้บี้ะินอะไร"
"......"
"บู้บี้!"
"ไม่เอา"
"บู้...บี้.."
"ผมี้เลียแปรฟัน"แบฮยอนพูีๆเพราะมีนเ็มร้านไปหม
"แปรให้็ไ้..เอาเหมือนันป่ะ"านบอลเลิิ้วถาม
แบฮยอนรอาเ็มำลั
านยอลสั่ทุอย่าเสร็แล้วลาแบฮยอนไปโ๊ะที่ว่าอยู่ แบฮยอนเ็สุๆ านยอลนั้ร้ามับเาทำให้้อเอามือที่โนล็อึ้นมาโว์ประานบนโ๊ะ เสียถ่ายรูปเบาๆึ้นมาเป็นแบล็ราว
Rrrrrrrrrrr~
ผมหยิบโทรศัพท์ออาระเป๋า เบอร์แปลลูน้อป๋าแน่ๆ
"ฮั...."
"ผมเป็นรุ่นพี่อแบฮยอนวันนี้น้อมาอยู่ับผม ผมมีรถเี๋ยวะไปส่น้อเอ บ้านน้ออยู่ไหนรับอที่อยู่้วย"ปลายสายๆสันิ สัพั็อพัสายาว่าะโทรไปหาพ่ออแบฮยอน
ที่อยู่ทั้หมานยอลไว้ในโน๊แอปบนไอโฟนเรียบร้อย
"อบุรับ"
[ฝาบอุแบฮยอน้วยนะรับว่าอย่าึเิน สามทุ่ม]
"แน่นอนรับ"เสร็แล้ว็ัสายทิ้
"ินเสร็ะไ้ลับบ้าน"นมเ้็อโแล็หน้านิ่มสอานถูวาล
านยอลิน็อโแล็อย่าสบายใเาินเหมือนเ็ๆ สร้าเสีย ฮือ ให้สาวๆในร้านเป็นอย่าี เสียรัวถ่ายรูปัึ้นเบาๆอีรั้
"ไม่ินหรอ"านยอลเยหน้ามามอแบฮยอนที่็เือบเลิ้มับหน้าาน่ารัเมื่อสัรู่
"บออยู่ว่าี้เลียแปรฟัน"
"สัำ็ไ้นะ...แล้วะไม่ยุ่อีเลย"นมเ้ิ้นเล็พอีำ แบฮยอนั่ใสัพัแล้ว็เอามือเล็แะมือหยาบเพื่อะิน ไม่ไ้รับรู้เลยว่าท่าทาเมื่อี้ทำอีนเินนาไหน เสีย ุบิบัึ้นโยเพาะเสียผู้าย
"อร่อยป่ะ"แบฮยอนพยัหน้านิๆ พอินไปำนึ็อยาินอี แบฮยอนมอเ้รหน้าที่ยัสภาพเิม
"ินิ อยาิน็ิน เลี้ย"านยอลยัิ้วให้แบฮยอน แบฮยอนหยิบ้อนึ้นมาัเ้หน้านิ่มิน
แบฮยอนยิ้มแล้วิ้นไปิ้นมาวามหวานอเ้ทำให้สื่น เสียุยัึ้น
ผ่านไปสัรู่านยอล็ถามึ้น
"อิ่มไหม"
"็อื้ม...ะไปแปรฟัน"
"โอเ แปปนึนะ านยอลยน้ำเปล่าึ้นื่มแล้วเินไป่ายั่อนะพาแบฮยอนเ้าห้อน้ำในร้าน เพราะ้อมือิันทำให้้อเ้าไป้วยัน ห้อน้ำร้านนี้เป็นห้อเล็ๆ ายห้อนึ หิห้อนึ
แบฮยอนยับเอาัวเ้าใล้านยอลเพราะะเอาแปรสีฟันในระเป๋าเป้ พอหยิบไ้แบฮยอน็ยื่นยาสีฟันให้านยอล
"บีบให้หน่อย บีบไม่ถนั"านยอลบีบยาสีฟันาำอแล้ว็ยืนมอนัวเล็แปรฟันสะท้อนระบานให่ แบฮยอนั้ใแปรฟันสุๆ านยอล็ั้ใูสุๆ
แบฮยอนล้าแปรสีฟันแล้วึมือัวเอที่ถูล็อไว้มาเพื่อที่ะบ้วนปาานยอลถอนหายใในวามพยายามอแบฮยอน านยอลันมือแบฮยอนออไปแล้วยวแนึ้นทำให้มือแบฮยอ็เอี้ยวามไป้วย
านยอลที่ยืน้อนแบฮยอนอยู่ยับเ้าใล้แล้วรอน้ำให้มาอยู่บนมือ
"บ้วนปาเร็วๆ"แบฮยอนส่ายหัวแล้ว็้มล านยอลรู้สึั๊ี้ีเหมือนันริมฝีปาเล็ๆ ที่้มลมา
พอบ้วนปา้วยวิธีพิลึพิลึอานยอลแบฮยอน็ไ้เวลาลับบ้าน
านยอลเินไปฝั่นับแบฮยอน้อเินามไปโนปริยาย แถมโนยัลไปบนฝั่นับอีเาสอนนั้้อนันมือ็พันันวุ่นานยอลหาุแแล้วเา็ปลุแมือออามือพวเาสอน อุ้มร่าเล็ไปฝั่ร้าม ล็อประูแล้วับรถออาโรเรียน แ่่อนไปานยอลับรถไปที่ึำ แล้วบีบแรสอรั้ พวเพื่อนๆเา็ออมาู
"ไอ้อิน เอาระเป๋าูมาิ๊"อินเ้าไปในึแล้ว็ปาระเป๋าใส่หน้าานยอล
"เห้ยๆ น้อแบ~"ริสเินเ้าโบไม้โบมือให้แล้วยิ้มเป็นมิร
"สวัสีรับ"แบฮยอนยิ้มหวานทำให้ยอลแบะปา
"ไม่เฟิ"านยอลหันวับมาหาน้าๆัว
"อย่าว่าแบอูไอ้านอย่า"
"สัสอมึทุนอ่ะ ไปหล่ะ"านยอลโยนระเป๋าไปที่เบาะหลัแล้วเหยียบันเร่พุ่ออาโรเรียน
านยอลับรถมาแล้ว็มึน
"แบฮยอน...บ้านนายทาไหนน่ะ ลูน้อพ่อนายบอไม่ละเอีย"พอหันมาแบฮยอน็หมสภาพไปสะแล้ว านยอลเลี้ยวรถอ้าทา แล้วมอหน้าแบฮยอน
น่ารันานี้...ทำไม้อเรียร้อวามสนใ้วยนะ
านยอลเอามือลูบแ้มนิ่ม เหนื่อยมาสินะวันนี้ ไม่อยาปลุนที่นอนหลับสบายให้ื่น็เลยถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์อีนมา
วอลเปเปอร์เป็นรูปแบฮยอนถ่ายับรอบรัว
พอเลื่อนให้ปลล็อ็ัน้อใส่รหัส านยอลไม่มีทาเลือยัโทรศัพท์ลระเป๋าแบฮยอน แล้วบเหม่อีนให้ื่น
"โอ๊ย!"
"บ้านนายไปทาไหน ัน"
"ันำไม่ไ้!"
"เห้ย!"
"็ปิ็นั้เล่นโทรศัพท์ ไม่็หลับนิ ะไปรู้หรอ!"
"โทรหาพ่อนายสิ!"
"รอบรัวันอยู่่าประเทศ! ที่บ้าน็มีแม่บ้านอยู่สี่น"านยอลลืนน้ำลายเหมือนหวั่นอะไรสัอย่า
"ั้นโทรหาแม่บ้านสิ"แบฮยอนิ้มๆโทรศัพท์แล้ว็โยนให้านยอล
านยอล็ับไปามที่แม่บ้านบอนมาถึบ้านสไล์โมเล เป็นวลมสามั้นไม่ไ้ให่โแ่็ูมีานะพอัว พอแบฮยอนลารถอเาแม่บ้านอวบๆ็อแบฮยอนแน่น
"ุหนูไปอาบน้ำะนะะ โทรหาุท่าน้วย"แบฮยอนพลัแม่บ้านนนั้นออ
"แม่นมเลิยุ่สัทีเถอะ! ถ้าป๋ารัผมริ! ไม่ทิ้ผมไว้ที่นี่หรอ!!"ำพูอแบอยอนทำให้แม่บ้านัวอวบอ้วนสี่นสะุ้ันไปเป็นแถบๆ
"ุหนูฟัเหุผลหน่อยสิะ"
"แ้ไม่ึ้นหรอ!!! ไปเลย ไสหัวไปให้หมทุนเลย อย่ามายุ่ับผม ออยู่เียบๆ"เหมือนแบฮยอนะลืมอีนที่ยืนอยู่
"ไปไ้แล้ว..."
"ไม่ิะอบุหรอ"
"อบุ...ไปไ้แล้วไป!"านยอลเลิิ้วมอแบฮยอน แล้ว็เินึ้นรถไป ทิ้แบฮยอนที่ยืนำระเป๋าเป้ัวเอแน่น วาแเหมือนะร้อไห้
เอันเมื่อาิ้อาร บั๊ยยยยยยย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น