ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หนี้รัก : 00
.รุโล ประเทศเาหลีใ้
"บอสรับ.."
ุ๊บ!
หมอนใบโถูปาใส่หน้านที่ำลั พยายามอธิบาย
"พวแทำานันยัไ!!"ทั้ๆที่ิว่าลูน้ออัวเอเ่แล้ว..ไหถึทำานล้มเหลวไม่เป็นท่าอย่าี้เล่า
"ะ...อโทษรับบอส"
"ไม่้อารทำอโทษ ัน้อารำอบ...ทำานภาษาอะไรทำไมห่วยแี้ว่ะ!"
"ือเรา ลาสายาไปนี๊เียวเอรับบอส"
"หรอ-___- ูหน้าิ ูหน้า ิว่าเื่อป้ะ"
"ไม่รับบอส"
"เอ่อเ่! รีบไปาม่อเร็วๆเลย แ!!"หมำพูบอสให่็แถบพุ่ทยานออไป้วยวามเร็ว ถ้านอย่าแมีปีบินไ้ บินไปแล้วหล่ะ แะรายย
"แบฮยอน ลับบ้านัน"ลู่ห่านเพื่อนห้อ้าๆอผมเอรับ บ้านเราอยู่ใล้ๆันะึ้นรถ้วยันลอ
"รอแปปนึนะ อเ็บอ่อน อาารย์พึ่ปล่อย"ลู่ห่านยืนพยัหน้าให้ผม ผมอยู่มหาลัยปีสอแล้วรับ ะแพทย์ศาสร์
"นี่ไอ้แบ วันนี้รีบลับใ่ป้ะ"ิวหมินเพื่อนร่วมลาสผมเอรับ มันอบวนผมไปเที่ยวนุ่นนี่ แ่ส่วนให่ผม็ ไม่ไปหรอ ผม้อรีบลับบ้านเียวพอะเป็นห่ว
"เอ่อ...วันนี้ารบ้านเยอะไม่ใ่หรือไ เปาหมิน"ผมถาม
"ารบ ารบ้านไร หมินไม่ทำหรอ เี๋ยว่อยมาลอ"ิวหมินยัไหล่เินลั๊ลลาออาห้อ ผม็เ็บระเป๋าเสร็พอีแหละรับ สะพายึ้นหลัแล้วเินามลู่ห่านออามหาลัยามปิ
"เห้ย!! แบ ายแล้วันลืมว่าวันนี้มีานลุ่ม แไป่อนเลยนะเว้ย"ผมำลัๆ อยู่ แ่ไอ้ลู่ห่าน็วิ่หายไปแล้วรับ... ลับบ้านเอ็ไ้ว่ะ
พอลู่ห่านไปไ้ไม่นานผม็รอรถประำทาแปปเียววันนี้รถไม่ิ็เลยถึบ้านเร็วหน่อย
ึ ึ ึ
เสียฝีเท้าหนัๆไล่ามผมมา
(O__O )( O__O)
ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่หว่า
ึ ึ ึ
ไม่ปิแล้วรับ...ไม่ปิริๆ ผมรีบอยาวิ่เ้าอยบ้าน หาุแในระเป๋าแถบะพัประูเ้าไปอยู่แล้ว
พอเ้ามาในเบ้านผม็ล็อประูอย่ารวเร็วแล้ว็มอผ่านรั้วออไป้านอ
เอเพียเาผู้ายหลบหลั้นไม้ให่
"บอสรับ.."
ุ๊บ!
หมอนใบโถูปาใส่หน้านที่ำลั พยายามอธิบาย
"พวแทำานันยัไ!!"ทั้ๆที่ิว่าลูน้ออัวเอเ่แล้ว..ไหถึทำานล้มเหลวไม่เป็นท่าอย่าี้เล่า
"ะ...อโทษรับบอส"
"ไม่้อารทำอโทษ ัน้อารำอบ...ทำานภาษาอะไรทำไมห่วยแี้ว่ะ!"
"ือเรา ลาสายาไปนี๊เียวเอรับบอส"
"หรอ-___- ูหน้าิ ูหน้า ิว่าเื่อป้ะ"
"ไม่รับบอส"
"เอ่อเ่! รีบไปาม่อเร็วๆเลย แ!!"หมำพูบอสให่็แถบพุ่ทยานออไป้วยวามเร็ว ถ้านอย่าแมีปีบินไ้ บินไปแล้วหล่ะ แะรายย
"แบฮยอน ลับบ้านัน"ลู่ห่านเพื่อนห้อ้าๆอผมเอรับ บ้านเราอยู่ใล้ๆันะึ้นรถ้วยันลอ
"รอแปปนึนะ อเ็บอ่อน อาารย์พึ่ปล่อย"ลู่ห่านยืนพยัหน้าให้ผม ผมอยู่มหาลัยปีสอแล้วรับ ะแพทย์ศาสร์
"นี่ไอ้แบ วันนี้รีบลับใ่ป้ะ"ิวหมินเพื่อนร่วมลาสผมเอรับ มันอบวนผมไปเที่ยวนุ่นนี่ แ่ส่วนให่ผม็ ไม่ไปหรอ ผม้อรีบลับบ้านเียวพอะเป็นห่ว
"เอ่อ...วันนี้ารบ้านเยอะไม่ใ่หรือไ เปาหมิน"ผมถาม
"ารบ ารบ้านไร หมินไม่ทำหรอ เี๋ยว่อยมาลอ"ิวหมินยัไหล่เินลั๊ลลาออาห้อ ผม็เ็บระเป๋าเสร็พอีแหละรับ สะพายึ้นหลัแล้วเินามลู่ห่านออามหาลัยามปิ
"เห้ย!! แบ ายแล้วันลืมว่าวันนี้มีานลุ่ม แไป่อนเลยนะเว้ย"ผมำลัๆ อยู่ แ่ไอ้ลู่ห่าน็วิ่หายไปแล้วรับ... ลับบ้านเอ็ไ้ว่ะ
พอลู่ห่านไปไ้ไม่นานผม็รอรถประำทาแปปเียววันนี้รถไม่ิ็เลยถึบ้านเร็วหน่อย
ึ ึ ึ
เสียฝีเท้าหนัๆไล่ามผมมา
(O__O )( O__O)
ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่หว่า
ึ ึ ึ
ไม่ปิแล้วรับ...ไม่ปิริๆ ผมรีบอยาวิ่เ้าอยบ้าน หาุแในระเป๋าแถบะพัประูเ้าไปอยู่แล้ว
พอเ้ามาในเบ้านผม็ล็อประูอย่ารวเร็วแล้ว็มอผ่านรั้วออไป้านอ
เอเพียเาผู้ายหลบหลั้นไม้ให่
ใรัน...
<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น