คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : SF: In the same place (1/?)
"บอเรามาสิ แบอม นายโหเราทำไม?" น้ำเสียที่บ่บอถึวามผิหวั สายทาน้ำไหลออมาาวาู่สวย บ่บอถึวามผิหวัที่เยให้วามเื่อใไปหมหน้าัแ่ลับถูทรยศเ่นนี้ มันเ็บเหมือนารระโาหน้าผาสูแล้วลมาในน้ำื้นที่พื้นล่ามี้อนหินแหลมมที่ถูน้ำัเาะนแหลมทิ่มแทนเลือไหลเป็นทา....
มันเ็บนเหมือนะายเลยล่ะ...
"ฟัเรา่อนนะินยอ เราไม่ไ้ั้ใ เราไม่ไ้ั้ใริๆนะ ือเรา...เราอโทษนะินยอ เราอโทษนะินยอ" นัวสูับัวนที่ร้อไห้ออมาไม่หยุพยายามให้ นรั อเาหันหน้ามาฟัันีๆไม่ใุ่ยัน้วยอารม์แบบนี้
"นาน..ฮึ นานแ่ไหนแล้ว?" ินยอสะอึสะอื้นถามออไป้วยเสียสั่นเรือ
"..?" ร่าสูไม่เ้าใรูปประโย้า้นึไ้ทำหน้าใส่เ้าอำถามนั้นไป
"เราถามว่าับเลานนั้น เอา ันลับหลัเรานานแ่ไหนแล้ว!!!" ประโยำถามที่สาอารม์โมโหร้ายใส่ในรูปประโย้วยเสียทั้หมที่หลเหลืออยู่
"ั้แ่ินยอไปี่ปุ่น....." แบอม้มหน้าอบเสียแผ่ว้วยวามผิที่ิัว
ั้แ่ไปี่ปุ่นหรอ... 3 เือน...ินยอไปี่ปุ่นเป็นเวลา 3 เือน เป็นเวลาไม่นานเลยสำหรับินยอ แ่อาะนานเินไปสำหรับแบอมที่แ่ 3 เือน แบอม็มีนใหม่ เวลา 3 เือนที่ทำให้แบอมผิสัาับินยอ เวลา 3 เือนที่แบอมทำลายวามเื่อใอินยอ แ่ 3 เือนเอนะแบอม
แ่ 3 เือนเอถ้าแบอมรอเราไ้อีนินึ ำอบที่แบอมเยอยาไ้าเรามัน็ะไ้าเราวันนี้
"แบอม... ำอบ ที่นายอยาไ้าเราในวันนั้นแบอมยัอยาไ้มันอยู่มั้ย?" นัวเล็ที่ใบหน้าเ็มไป้วยราบน้ำาเยหน้าถามนรหน้า
"อยา...อยาไ้สิ เราอยาไ้ ินยอลใ่ไหม" แบอมับมือินยอเย่าอย่าีใ ิว่าินยอยอมอบลแน่ๆ
" เรื่อ แ่าน น่ะ ินยออปิเสธนะ ่วนี้เราห่าันีมั้ย? ไม่สิ......เราเลิันีไหมแบอม?" พูไปแล้วเาพูไปแล้ว...
"ไม่เป็นไรินยอ เราให้เวลาินยออีไ้ เ็บไปิอีรอบนะ เรื่อแ่านเราไม่รีบเลย เรารอไ้ ินยอะใ้เวลาินานเท่าไหร่็ไ้อีนานแ่ไหนเรา็รอ" แบอมเริ่มเ็บน้ำาที่เอ่อล้นอบาไม่ไหว
"พอเถอะแบอม เราเลิันนะ ฮรึ..ูแลัวเอีๆนะ อย่าทำแบบนี้ับนอื่นรู้มั้ย ิน้าวให้รเวลา้วยนะ ไม่มีเราแล้ว้าวเ้า็้อินนะ ฮรึ...แวะินโ๊หน้าปาอย็ไ้ น้ำเ้าหู้รหัวมุม่อนถึบริษัท็อร่อย แวะื้อเ้าไปิน็ไ้ อย่าื่มาแฟเยอะ ฮรึ..ื่มแ่วันละแ้วเียวพอนะ เวลาสระผมแล้ว้อเ็ให้แห้นะ ฮรึ..ไม่มีเราอยบ่นแล้ว็ูแลัวเอ...."
"พอแล้วินยอ! พอแล้ว! ไม่ให้ไป! เราไม่ให้ินยอไป! ินยอ้อไม่ไป! ่าเราเลย ทุบเราสิ ่อยเราสิ ทำอะไร็ไ้แ่อย่าเลิัน อย่าไปไ้ไหมินยอ เราอร้อ เราอโทษนะ ินยอฮรึ...เรารัินยอนะ ไม่ไปไ้ไหม ถ้าินยอไปแล้วเราะอยู่ยัไ ฮรึ" นัวสูน้ำาไหลพรา ลั้นไว้ไม่อยู่แล้ว...พระเ้า่วยลู้วย อย่าให้ินยอไป อร้อผมอร้อล่ะ
"แบอมถามเราหรอว่า ถ้าไม่มีเราน่ะ แบอมะอยู่ยัไ เราอบให้นะ ็อยู่แบบอนที่เราไปี่ปุ่น 3 เือนยัไล่ะ เรา็เห็นแบอมมีวามสุีนะ มีวามสุนลืมวามรู้สึเราไปเลย...." เหมือนโนรา้วยแอลอฮอลบนแผลส เหมือนโนีปนาวุธออทัพสหรัฯยิผ่านร่า มันายิ่ว่าอะไรทั้หม เหมือนะายเลย... แบบนี้หรือป่าวที่ินยอำลัรู้สึอนรู้วามริ แบอมมึมันโ่! ไม่รัษาอ...อยารัษาอนะเสียเาไปแม่เอ๊ย!!!!!
"เราผิไปแล้วินยอ เราอโทษ อย่าไปเลยนะ เรายอมทุอย่าแล้ว..." แบอมทรุัวลับพื้นอย่าหมแร หมแล้ว..หมแล้วทุๆอย่า...
"ั้นเราอให้แบอมปล่อยเราไปเอนที่ีว่าแบอมอนนี้นะ..." นั่นสินะ ินยอวรไ้เอนที่ีว่านี้ ีว่ามึอนนี้นะแบอม...
" ็ไ้....เรายอมแล้ว เราะปล่อยินยอไปแ่อหนึ่อย่าไ้ไหม? " แบอมยอมแล้วทุๆอย่า วามสัมพันธ์อนนี้มันรั้ไว้ไม่อยู่แล้วล่ะ แบอมทำมันพัเอ ทำมันพั้วยมืออเาเอ...มันพัแล้วแบอม พัหมแล้ว...
"ว่ามาสิ ถ้าไม่ลำบานเินอบเอ นไม่รู้ันับานี้ไป เรา็น่าะให้ไ้" มีเพียรอยยิ้มอมปลอมที่ฝืนยิ้มออมาเพียเท่านั้น สายาที่เยอบอุ่นลับลายเป็นเยือเย็น หมแล้วริๆ....
ความคิดเห็น