คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทสอง:กาลเวลา
แร๊..
เสียอะไรว่ะ พี่ัน์ลัวผีนะเว้ย
อย่านะเว้ยยยย แล้วมาไ้ยินอะไรอนอาบน้ำอ่ะ
สระผมอยู่ไ แล้วให้ทำยัไอ่ะ ้อรีบล้าัวแล้วออไปใ่ไหม
แ่ถ้าออไปแล้วเออยู่หน้าประูอ่ะ ถ้า็อทั้ทีโป๊อยู่ทำไอ่ะ ุผีรับ
น้อแบมลัว น้อแบมยอมแล้ว น้อแบมไม่เป็นพี่ัน์แล้ว็ไ้ น้อแบมไม่อยาเอรับ
ฮื่อออ;_;
ฟู่ววววววววววววววววววววววววว
ลมมาาไหนนนน น้อแบมปิหน้า่าแล้ว้าบบบ
ใร็ไ้่วยน้อแบม้วยยย
ปั!!!!
ไอ้เหี้*! น้อแบมลัวแล้วรับ แม่รับ่วยแบม้วยยย อนนี้ใรพอะ่วยน้อแบมไ้บ้า
น้อแบมใะาายแล้ว ยอแ!
้อโทรหายอแ! หลัาที่ผมนึึ้นไ้็วาสายามอหาโทรศัพท์ที่ผมวาทิ้ไว้สัทีในห้อนี้
พอไ้โทรศัพท์็่อสายหาปลายทาือยอแทันที ระหว่าที่รอยอแรับสาย็้อแ่ัวไป้วยเผื่อมีอะไร็วิ่เลย
แ่อย่ามีเลยแบมลัวแล้ว
“ว่าไมึ มีไรอี" เสียอบรับสัาปลายทาัึ้นมาายอแทำให้เาใื้นึ้นมาหน่อย
“อ๋อออ
ป่าวๆูเหาๆ เลยหาเพื่อนุย” ไม่ไ้หรอนะ! ะมาให้ยอแรู้ว่าพี่ัน์นแมนลัวผีไม่ไ้หรอนะ!
“อะไรอมึว่ะ ไม่มีเรื่อูะวาแล้วนะ ูะนอน ูเหนื่อย” พูเสร็ยอแ็ัสายบไป อ่าว...แล้วแบมล่ะ นี่เพื่อนแบมไยอแ แบมแบมเอ พี่ัน์อยอแไ ่าแม่ไม่้อโว้ยยย ไม่มีอะไรหรอนะแบมแบม นายน่ะแ่ิไปเอ ไปนอนๆ พน.มีลาสเ้าะไม่ื่นนะ
่ำืนที่สบและำมืะเป็น่ำืนปิอแบมแบมเหมือนทุๆวัน แ่วันนี้ลับไม่เป็นเ่นนั้นเพราะแบมแบมสะุ้ื่นเพราะไ้ยินเสียเหมือนนเินภายในห้อ ไอ้เ*ี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยใรมายืนอยู่ปลายเียแบม ใรรรรรร ฮื่อออออออออ แม่รับ แบมแบมลัว ่วยแบม้วยยยยยย
"ออเ้า่วยไปแทน้าเถิ หาออเ้ามิ่วย้า ้าั้อละอาย่อท่านพ่ออ้า ไ้โปรเถิ ไ้โปร ้าราบนี้ย่อมไ้" หิสาวที่ยืนอยู๋ปลายเียเมื่อี้ทำท่าะ้มลราบเท้าอเา
"เห้ยยยย อย่าราบๆ ไม่เอาๆๆ ออไปๆๆ ไม่เอาๆๆๆ ลัวแล้วๆๆๆ" แบมแบมรีบโวยวายให่ ะให้ผีมาราบนี้น่ะ บ้าไปแล้วมีแ่ัน์พิมุนี่แหละ้อราบว่าอย่ามาหลอ แ่ว่าไป็ไม่ไ้น่าลัวนิ แ่ัวามเหมือนนาในวรรีเลย ฮื่ออสวยัเลยอ่ะ แ่เี๋ยวนะหน้าเหมือนเราเลยอ่ะ เห้ยยยยแฝป่ะอ่ะ นี่มันพี่ัน์เว่อร์ั่นผู้หิเลยอ่ะ หรือะเป็นแฝที่ายไปแล้วเารอมาไ้นเียวมาามหลอหลอน โอ้ยยยเ๊๋ยวพรุ่นี้ะทำบุุให่ไปให้ ไม่้อมาหา ไม่เอาไม่ไหววววว
"ั้นออเ้าไปแทน้าทีหนา ้าั้อไปแล้ว วนะถึเวลาอ้าแล้ว อบพระุออเ้ามาหนา" หิสาวสวมุไทยสมัยอยุธยาเพียยิ้มบาๆแล้ว่อยๆหายไป แ่เี๋ยวนะ เายัไม่ไ้บอเลยว่าะไป่วยอ่ะ ไม่ไปเว้ยยยยย ไม่ไป! ลับมาฟััน๊อนนนนนน!!!!
เฮือ!!!
เี๋ยวนะ นี่มันฝัน้อนฝันหรอ ในฝั่นเาื่นมาแล้วรอบนึนิ!
"โอ้ยยยยยย เ็บๆๆๆๆ " แบมแบมลอหยิเนื้อที่แนอัวเอและพบว่าไม่ไ้ฝันไป เห้อออ โล่อไปที่ ว่าแ่เาเป็นใรนะ เหมือนมา เหมือนับเรามาริๆ ฮื่อออทำไมปวหัวี๊ๆอ่ะ โอ้ยยๆๆๆ เ็บๆ ่วย้วยยย แบมเ็บ มือ้านึุมหัวัวเอ ส่วนอีมือ้านึโทรรับหายอแให้มา่วยเาที
(อะไรอมึอีแบมแบม ูะนอน!!!)
(ยอแูปวหัวมาๆๆ มา่วยูที ูไม่ไหวแล้ว ฮรึ...มา่วยูเร็วๆ)
(เห้ยแ็ใไว้แบมแบมูำลัไป มึอทนไว้นะ มันไ้ยินูป้ะเนี้ย แบม! แบมแบม! เี้ยเอ้ย) เสียสัาอบรับลับไปเพราะร่าบาอแบมแบมลไปอยู่้าล่าพื้นแล้วเรียบร้อย
"แบม! เปิประูเี๋ยวนี้นะ!" เสียอเวยอแที่แ่ับารทุบประูเพื่อนรัเสียั หลัาที่วาสายาเพื่อนสนิท็รีบมาที่อนโอแบมแบมทันที
"ไอ้เหี้ยแบมูไม่ลนะ มึเปิประูเี๋ยวนี้!!!!" เมื่อไม่มีเสียอบรับานในห้อ ยอแ็เพิ่มแรทุบประูและเสียเรียื่อเพื่อนให้ัว่าเิม
"แบม! ัน์พิมุ!!! เปิเี๋ยวนี้นะ!!! แบมูอร้อล่ะ เปิใหู้หน่อย" ยอแยัไม่ละวามพยายามที่ะะโนเรียื่อเพื่อนอยู่อย่านั้น
"ยอแใเย็นๆนะมึ
เี๋ยวูลไปอุแสำรอแปปนึ" เสียอเมทห้อเียวันัึ้น
่อนที่ะหายไปทาลิฟ์ แ่เาไม่ไ้สนใอะไรนั
สิ่ที่สนใมาที่สุ็เป็นประูบาน้าหน้าอเา
ภาวนาให้เ้าอห้อที่เาเรียื่ออยู่ รีบๆมาเปิสัที เาไม่ลเลยนะ
ความคิดเห็น