Lost พันธนาการวิญญาณ ตัด-ต่อ-ตรวน

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดผนึกร่างเงา

"ไม่อย่า ได้โปรด อย่าทำ ข้าขอร้องเถอะ อย่าทำเลย อ๊ากก ได้โปรด หยุดซะที ข้าขอเถอะ"
"เงียบนะ"
"ได้โปรดอย่า.... อ๊ากกกกกก"
เสียงหวีดร้องอันบาดลึกและโหยหวนของหญิงสาวที่ถูกมัดและตอกด้วยลิ่มและลวดหนาม ที่ขึงไว้บนไม้กางเขนสีดำขนาดยักษ์ ร่างที่ชุ่มไปด้วยน้ำตาและเลือด จนมีบางส่วนที่นองไปตามพื้นเป็นทางยาว สายตาที่เลื่อนลอยกับผิวซีดที่เต็มไปด้วยแผลทำให้นางดูเหมือนศพที่ยังคงหายใจ ---
"มันตายรึยัง"
"แค่หมดสติขอรับ"
"งั้นก็ดี เอามันไปที่โถงกลาง พิธีจะเริ่มแล้ว"
"ขอรับ"
ชายหนุ่มร่างยักษ์แบกร่างอันไร้สติที่ไปยังห้องอีกห้องหนึ่งตามคำสั่ง ในห้องโถงกลางนั้น ถูกประดับประดาด้วยแสงเทียนนับหมื่นเล่ม มีกลุ่มของนักบวชราวสิบคนกำลังนั่งปฏิบัติฌานอยู่อย่างสงบ
"ได้โปรด ปล่อยข้า" เสียงของหญิงสาว ที่รำพันเบาๆดังออกมาเป็นระยะๆ
"นูรีน เจ้าเป็นผู้โชคดีแล้วที่ได้รับหน้าที่นี่" นักบวชผู้หนึ่งพูดกับนางอย่างอ่อนโยน
"ถูกแล้ว นูรีน เจ้าเป็นผู้เสียสละ เจ้ามีค่าคู่ควรกับเกียรติอันสู่งส่ง ของหน้าที่นี้" นักบวชอีกท่านกล่าว
"นูรีน ความภักดีของเจ้า จะถูกจารึกอย่างทรงเกียรติ"
"ไม่ นายท่าน ได้โปรด ปล่อย..ย.ข้า..เถอ..เถอะ"
ฉึก
กองเลือดที่เจิ่งนองบนพื้นยิ่งขยายวงกว้างมากขึ้น จนเหมือนหนองน้ำสีแดงเล็กๆ หยดเลือดสาดไปทั่วบริเวณเป็นวงกว้าง ลูกศรถูกปักบนไม้กางเขนสีดำขนาดยักษ์ มือที่ถูกมัดตรวนของนูรีนกำแน่น ร่างทั้งร่างเหมือนจะทรุดตัวลงทั้งๆที่ถูกมัดตรึงอยู่ นูรีนกรีดร้องออกมาแต่เสียงที่ออกมาเป็นแค่เสียงเป่าลมเท่านั้น ลูกศรปักทะลุคอของนาง พอดีกับช่องกล่องเสียง อีกดอกปักทะลุปากที่อ้าอยู่ไปติดกับไม้กางเขนด้านหลัง จะหุบปากก็ไม่ได้ จะกรีดร้องก็ไม่ได้ ได้แต่จ้องมองไปข้างหน้าและรอความตาย
"หุบปากซะ นังทาสสวะ" นักบวรกล่าวอย่างหมดความอดทน
"เริ่มกันเถอะ ได้ฤกษ์แล้ว" นักบวรที่เป็นหัวหน้าเริ่มออกคำสั่ง
นักบวช 9 ตน บริเวณนั้น หยุดการบำเพ็ญสมาธิ แล้วเริ่มล้อมวง