การอ่านนิยายไม่ใช่เรื่องผิด

เนื้อเรื่อง

เรื่อง นิยายไม่ใช่เรื่องผิด

การเขียนหรือการอ่านนิยายไม่ใช่เรื่องที่ผิด เพียงแต่คนในสังคมที่ บางคนยังไม่ยอมรับนัก ยิ่งเป็นพวกผู้ใหญ่แล้ว ยิ่งไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง มีการวิจัยว่าเด็กไทยส่วนใหญ่ไม่ชอบอ่านหนังสือ หรือถ้าอ่านก็อ่านน้อยมาก ไม่เหมือนกับเด็กญี่ปุ่น ซึ่งชอบอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ และอาจจะมีหนังสือแนว รักหวานแหวว, ตลกขบขัน, สยองขวัญ, หรือ ซึ้งๆกินใจ เด็กญี่ปุ่นก็อ่านทั้งนั้น โดยที่มีผู้ใหญ่คอยสนับสุนน ไม่เหมือนกับคนไทย

การอ่านนิยายเป็นการอ่านเพื่อคลายเครียด นิยายบางเล่มอาจจะสอดแทรกความรู้เข้ามาบาง ไม่มากก็น้อย เช่น ความรู้เรื่องวิชาต่างๆ ยิ่งแนววัยรุ่น ยิ่งสอดแทรกความรู้เข้ามาด้วย เพราะว่าเป็นการพรรณนาว่า วันรุ่นมีอะไรเข้ามาในชีวิตบาง เช่นตอนเรียนอาจจะมาบรรยายตอนที่ครูสอนออกมาบ้าง แต่ผู้ใหญ่ มากกว่า 90% คิดว่ามันไร้สาระสิ้นดี!! ทั้งที่ตัวเองก็ไม่เคยอ่าน แต่ว่าที่เรามาอ่านนิยายก็เพื่อคลายเครียด ไม่ใช่มาเครียดเพิ่มขึ้นไปอีก เพราะฉะนั้น การอ่านนิยายมันอาจจะสอดแทรกความรู้ มุกตลกขบขัน หรือชีวิตของใครบางคนที่ทุกคนอาจจะไม่เคยคิดมาก่อนว่า ชีวิตรนทดแบบนี้มีด้วยเหรอ แต่ส่วนมากแรกๆของการแต่งนิยายอาจจะมาจากชีวิตของผู้เขียนก็เป็นได้

การเขียนนิยายอาจเป็นการแสดงจิตนาการของผู้เขียนออกมาเท่านั้น หรืออาจจะมีการบรรยายอารมณ์ลึกๆของผู้เขียนออกมาเท่านั้นหรือ? ซึ่งบางเรื่องอาจจะบงบอกถึงนิสัยของผู้เขียนบางคน หรือ อาจจะไม่ใช่ เช่น นักเขียนบางคนอาจจะมีบุคลิกที่เคร่งขรึม แต่ว่าแต่งนิยายออกมาได้ฮาแตก หรือ นักเขียนบางคนมีบุคลิกที่ร่าเริงแจ่มใส แต่ว่าแต่นิยายออกมาที ซึ้งมากมาย ซึ่งอาจจะมีนักเขียนแบบนี้ไม่มากก็น้อย จริงมั้ย?~ แต่นักเขียนบางคนก็จะสอดแทรกความรู้, คติสอนใจ, หรือ ประสบการณ์ราคาแพงที่ผู้เขียนเคยเจอมาแล้ว แล้วต้องการที่จะบอกแต่ผู้อ่านว่ามันเป็นยังไง มันไม่ดีอย่างไรที่มาเจอแบบนี้ แต่เมื่อผู้เขียนนำเรื่องมาลงยังสื่อต่างๆ ก็ต้องการกำลังใจจากผู้อ่านที่เข้ามาอ่านเรื่องของเค้า เพื่อที่จะได้มีกำลังใจเขียนเรื่องต่อไป หรือข้อคอมเม้น ว่าเรื่องที่เขียนไปนั้นมันเป็นยังไงเพื่อที่จะนำมาลบล้างจุดบกพรอง เพื่อที่จะนิยาย ที่ดีขึ้น และสนุกมากขึ้นอีกด้วย หรือ ถ้าไม่มีคนมาคอมเม้นเลย ผู้เขียนก็อาจจะหมดกำลังใจแล้วก็คิดไปเองว่า เรื่องของฉันมันไม่สนุกเลยหรือไงนะ ทำไมถึงไม่มีคนมาคอมเม้นเลยล่ะ แล้วจุดที่ฉันต้องแก้ไขมันอยู่ตรงไหนกันนะ? เป็นต้น เพราะฉะนั้น ผู้เขียนก็ต้องการกำลังใจจากผู้อ่าน ต้องการข้อยืนยันที่ชัดเจนว่า มีคนมาอ่านนิยายของเรานะ มีคนเข้ามาชมนะ เพียงแค่นี้ก็ทำให้นักเขียนมีกำลังใจที่จะเขียนต่อไป และทำให้นักเขียนคนนั้นมีความพยายามสุงสุดที่จะได้ทำสิ่งที่เค้าชอบต่อไปแล้วก็มีคนมาชม มาคอมเม้น แล้วอาจจะมีความปลื้มอย่างสูงสุด

จุดสำคัญที่สุดที่เขียนบทความนี้ขึ้นมาก็คือ การอ่านนิยายไม่ใช่เรื่องที่ผิดอะไรนัก คนในสังคมส่วนใหญ่ควรที่จะยอมรับไม่ใช่มองว่ามันเป็นแค่เรื่องไร้สาระ เพราะนิยายไม่ได้ทำให้เด็กใจแตก เพราะว่าผู้เขียนทุกคนนั้น มีจรรยาบรรณพอที่จะไม่เขียนสื่อลามก อนาจาร อย่างแน่นอน แต่จะนำความรู้ หรือ ประสบการณ์ที่ผู้เขียนให้นั้นมาแก้ไขปัญหาในชีวิตแทน สุดท้ายนี้ “ไม่มีนักอ่านในวันนี้ก็ไม่มีนักเขียนในวันหน้านะคะ”