คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : DYLM Chapter 6
Chapter 6
V past
ตอนนี้ผมกำลังนั่งรอซูจีอยู่ในบ้าน ใจนึงก็คิดเรื่องที่ซิ่วหมินได้พูดไว้เมื่อวาน นี่ซูจีเธอโกหกผมหรอ?? เเต่อีกใจนึงเธออาจจะมีเหตุผลอย่างอื่นก็ได้ เเต่ทำไมใจผมมันคิดอยู่ตลอดว่าเธอโกหกผมเเน่ๆเลย หรือว่าเธอจะเเอบไปมีกิ๊กนะถ้าเป็นเเบบนั้นผมก็ไม่ยอมหรอนะ เรื่องอะไรจะให้ใครมาเเย่งง่ายๆล่ะ คนนี้น่ะรักสุดใจเลยจะบอกให้
ก๊อก...ก๊อก..ก๊อก
"เข้ามาได้" "คุณวีคะคุณซูจีมารออยู่ข้างล่างเเล้วค่ะ"เเม่บ้านคนนึงเดินเข้ามาบอกผมว่าคนที่ผมรอนั้นได้มาถึงเเล้ว
"บอกให้เธอรอเเถวสระน้ำเลยครับ เดี๋ยวผมตามไป"เเม่บ้านพยักหน้าก่อนจะเดินออกไป จากนั้นผมเลยเดินไปหยิบของบนโต๊ะก่อนจะใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง เเล้วเดินไปสระว่ายน้ำในสวน ผมเดินไปถึงก็เจอกับซูจีที่ยืนอยู่ข้างๆสระ ผมจึงค่อยๆย่องก่อนจะสวมกอดเธอข้างหลังทำให้เธอสะดุ่งเเล้วหันมามองผม
"มาไม่ให้ซุบให้เสียง ตกใวหมดเลยนะวี"เธอทำเสียงเป็นดุ ผมเลยยิ้มไปให้เธอซะตาหยีเลย(มันคือการง้ออย่างนึงของผมนะครับ)หึๆ
"ไม่ต้องมายิ้มเลย เเล้วได้เบาะเเสเรื่องน้องฮานะเเล้วจริงๆหรอ"นี่เธอดูเป็นห่วงฮานะมากกว่าผมอีกนะ สรุปใครเป็นพี่ฮานะกันเเน่เนี่ย
"อื้มได้เเล้ว เเต่ยังไม่เห็นเลยอ่ะอยู่ที่ลู่หาน พอดีเมื่อวานฝากให้ไปส่งซิ่วหมินซะก่อนน่ะสิ"
"ห๊ะ เมื่อวานซิ่วหมินมาที่นี่หรอ ทำไมไม่บอกกันเลยนะ"ตอนเเรกเธอดูท่าตกใจ เเต่หลังๆนี่ดูจะบ่น ผมจึงเลื่อนมือไปหยิกเเก้มทั้งสองข้างอย่างหมั่นเขี้ยว
"ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ไงซิ่วหมินก็เป็นเพื่อนสนิทฮานะนี่"เธอจับมือของผมที่หยิกเเก้มของเธออยู่นั้นออกจากหน้า ก่อนจะลูบที่เเก้มของเธอเองเบาๆ
"ถึงจะอย่างงั้นก็เหอะ เอ่อเเล้วนี่เดี๋ยวลู่หานมานี่รึเปล่าอ่ะ"
"ไม่น่าจะมานะ เพราะคงจะหาฮานะอยู่นั่นเเหละ เเต่เห็นบอกว่าจะส่งเอกสารมาให้ในมือถืออ่ะ"
"อ่อ"ซูจีพยักหน้าเล็กน้อย
"เล้วนี่กินไรมายัง หิวรึเปล่า"ผมถามเธอเพราะนี่เพิ่งจะเเปดโมงกว่าเอง
"อ่อกินมาเเล้วอ่ะ เพราะว่ากะจะเเวะมาหาวีก่อนเเล้วต้องไปทำธุระเลยอ่ะ"
"อ่าวเเล้วรีบป่ะเนี่ย วีทำซูจีเสียเวลารึเปล่า"
"ไม่หรอกน่า อย่าทำหน้างั้นดิ"เธอเห็นผมทำหน้าเหมือนคนผิด เธอเลยมาหยิกเเก้มผมคืนเเล้วลูบไปมา
"เเต่ฉันว่าจะไปเเล้วล่ะ เพราะกลัวว่าจะกลับมืดอ่ะ"
"ให้วีขับไปด้วยมั้ย"
"ไม่ต้องหรอกไปเองได้"เธอตีไหล่ผมเบาๆ
"อืม"
"ไปก่อนนะเเล้วเดี๋ยวมาหาใหม่''ซูจีพูดจบก็หอมเเก้ม ก่อนจะหันมายิ้มเเล้วเดินออกไป พอผมเห็นเธอเดินไปลิบตาก็หยิบมือถือขึ้นมาโทรทันที
(ผมอยู่เเถวหน้าบ้านเเล้วครับ)
"เธอกำลังออกไปเเล้ว อย่าทำตัวมีพิรุธหรือให้เธอจับได้ล่ะ"
(ครับผมเเล้วผมจะรีบมารายงานทันที)
V end
ตอนนี้ซูจีกำลังขับรถไปด้วยความเร็ว ไม่นานก็มาถึงทางลับซูจีจึงขับเลี้ยวเข้าไป ไม่นานก็ถึงซูจีจอดรถเสร็จก็ลงไปเเล้วรีบกดโทรศัพท์โทรหาเเบคฮยอน ตื๊ด....ตื๊ดด....ตื้ด
"ทำไมไม่รับสักทีเนี่ย"ซูจีบ่นพึมพำคนเดียว ก่อนจะเดินไปที่ท่าเรือที่มีคนของเเบคฮยอนรออยู่ ซูจีค่อยๆก้าวเท้าขึ้นเเต่เเล้วสายตาก็ไปสะดุดอะไรสักอย่าง พอหันไปดูก็พบความว่างเปล่าสงสัยจะตาฝาด(รึเปล่าวนะ)
"มีอะไรรึเปล่าครับ"เเล้วการ์ดคนนึงก็ถามขึ้น
"ไม่มีไรหรอก รีบๆไปกันเหอะ"ซูจีพูดจบก็นั่งลง ไม่นานเรือก็ขับออกจากท่าทันที
เเช๊ะ...เเช๊ะ...เเช๊ะ เสียงเเฟล็ตดังทอดๆกันมาเรื่อยๆ เเล้วชายหนุ่มค่อยควานหามือถือเเล้วส่งรูปไปให้เจ้านายไม่นานเจ้านายของเขาก็รีบโทรมาทันที
(ตอนนี้ยังตามเธอไปอยู่รึเปล่า)
"ไม่เเล้วครับเธอเพิ่งขึ้นเรือไป เเต่เเถวนี้ไม่มีเรือสักลำเลยครับ"
(รีบหาเรือเเล้วตามเธอไปให้เร็วที่สุด)
"ได้ครับผม"
(เอ่อเทาอย่าให้จับได้ล่ะ ดูจากรูปเเล้วการ์ดพวกนั้นไม่ค่อยคุ้นหน้าเลย)
"ครับผม"เเล้วเทาก็กดวางสายไปทันที ก่อนจะรีบหาเรือที่จะตามเธอไป ไม่งั้นอาจจะพลาดกันเเล้วเดี๋ยวเสียเวลาอีก
ทางด้านซูจี
"นี่เซฮุนทำไมเเบคฮยอนไม่รับสายฉันห๊ะ"เมื่อก้นติดเบาะซูจีก็เริ่มสบถออกมาเพราะอารมณ์เสียที่เเบคฮยอนไม่ยอมรับสายตนเอง เเต่เธอก็ไม่ได้สังเกตอะไรเพราะคนที่ขับรถอยู่นั้นไม่ใช่เซฮุน
"ผมจะไปรู้ได้ไงครับ ผมไม่ใช่เซฮุนเเละคุณเเบคฮยอนนี่นา"ไคพูดออกมาทำให้ซูจีหันไปมองเเล้วเบิกตากว้าง
"ไคนายมาได้ไงเเล้วเซฮุนล่ะ"
"มาไม่ไหวหรอกครับสภาพเเบบนั้นน่ะ"
"ว่าไงนะนายพูดอะไรฉันไม่เข้าใจ"
"ไอเซฮุนมันเเค่โดนบทลงโทษ ที่ดั๊นนนนนนไปช่วยสาวน้อยฮานะหนีไปไงล่ะค้าบ^^"ซูจีตกใจทันทีเมื่อได้ยินที่ไคพูดเลยเอ่ยถามไป
"ห๊ะ อะไรนะ!! เเล้วเธอหนีไปได้มั้ย"
"ระดับคุณเเบคฮยอนเนี่ย ไม่ปล่อยให้เธอหนีไปได้หรอกครับ ตอนที่ไปตามหานะครับ ไม่อยากจะเล่า ใช้คนให้ขับเรือไปล้อมรอบเกาะเอาไว้ พอเจอตัวนะคุณซูจีรู้มั้ยว่าเป็นไง"
"ฉันจะไปรู้ได้ไง ฉันไม่ได้อยู่กับนายต่อๆเร็วๆเข้า"
"เธอน่ะสิครับ ใจกล้าโดดลงไปในทะเล พอคุณเเบคฮยอนเห็นนี่รีบกระโดดตามเธอไปในน้ำเลยเเหละ"ตอนนี้หน้าของซูจีนั้นปี๊ดขึ้นมาทันที ทำไมเเบคฮยอนไม่เล่าให้เธอฟังบ้าง ทั้งที่เธอคอยช่วยเเบคฮยอนอยู่เสมอ รู้อะไรเธอก็บอกเขาทุกอย่าง เเต่เเล้วคำพูดของไคก็ดักความคิดของซูจีเอาไว้เเค่นั้น เเต่ประโยคที่ไคพูดมาทำให้เธอยิ่งปี๊ดดขึ้นไปอีก
"เเต่ผมได้ยินมาว่าพอกลับถึงบ้านนะ คุณเเบคฮยอนนี่ก็จัดการเธอชุดใหญ่เลยเเหละ ไม่น่าจะพ้นเรื่องชายหญิงบนเตียง พอเช้ามาผมกับไอเซฮุนนี่ต้องรีบเเล่นรถออกไปตามหมอตามคำสั่งคุณเเบคฮยอนเลยนะเนี่ย"
"พอได้เเล้ว ฉันไม่อยากฟัง"ไคอมยิ้มนิดๆก่อนจะผิวปากเบาๆ ตอนนี้ซูจีอยากให้ไปถึงบ้านเเบคฮยอนเร็วมากที่สุด ไม่นานรถคันหรูก็เข้าไปจอดในคฤหาสน์หลังใหญ่ ซูจีไม่รอให้ไคมาเปิดประตูรถเธอรีบลงจากรถไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะตรงดิ่งเข้าไปข้างในคฤหาสน์ พอเข้ามาถึงเธอก็รีบบอกให้คนใช้ไปตามเเบคฮยอนทันที ไม่นานเเบคฮยอนก็เดินลงมาจากบันไดพร้อมกับถ้วยที่คาดว่าน่าจะเป็นข้าวต้มลงมาก่อนจะเดินมาหาตนเเล้วเอ่ยทักตน
"อ่าวจะมาทำไมไม่โทรบอกกันก่อน"เมื่อซูจีได้ยินดังนั้นเธอก็ปัดถ้วยข้าวต้มที่เเบคฮยอนถืออยู่ตกเเตกทันที
เพล้งงงงงงงงงง เเบคฮยอนมองถ้วยชามที่เเตกอยู่ที่พื้นก่อนจะหันมามองหน้าซูจีอย่างเคืองๆ
"เเล้วนายเคยเช็คดูโทรศัพท์มั้ยล่ะ ข้อความส่งไปก็ไม่อ่าน โทรไปก็ไม่รับ เคยสนบ้างมั้ยล่ะ"ซูจีเริ่มพูดตะคอกเเบคฮยอน เเต่เเบคฮยอนก็ยังคงทำหน้านิ่งไม่ใส่ใจคนตรงหน้า
"หึ ใช่สินายมีคนที่ต้องสนใจอยู่เเล้วหนิ ฉันมันไม่สำคัญตั้งเเต่ไหนเเต่ไรอยู่เเล้ว"อยู่ดีๆซูจีก็พูดประชดเเบคฮยอนซะอย่างงั้น
"เธอหมายความว่าไง ใครที่ฉันต้องสนใจ"
"ก็ฮานะไงล่ะ นายลืมไปเเล้วหรอจับตัวเธอมาเพราะอะไร จำไม่ได้รึไง"
"ฉันจำได้ดี ไม่ต้องมาย้ำฉันหรอก"เเบคฮยอนพพูดจบก็หันหลังกลับ เเต่ซูจีก็พูดดักไว้ซะก่อนทำให้เเบคฮยอนหันมาคุยกับซูจี
"ทางนู้นเขาได้เบาะเเสเกี่ยวกับฮานะเเล้วนะ นายปล่อยให้เรื่องผิดพลาดเเบบนี้หลุดออกไปได้ไงกัน"พูดจบซูจีก็ทำปากเเบะ ก่อนจะทำส่ายหน้าไปมา เเบคฮยอนเลยเดินเข้ามาใกล้ซูจีเเล้วกระซิบที่ข้างหู
"ไม่ต้องห่วงหรอก เธอนั่นเเหละระวังตัวให้ดีอย่าให้มีพิรุธก็เเล้วกัน"เเบคฮยอนผละออกก่อนจะตีที่ไหล่เบาๆเเล้วยิ้มให้ซูจีเเล้วเดินผ่านไป ปล่อยให้ซูจีได้เเต่ปล่อยอารมณ์ความโกรธอยู่คนเดียว ซูจีโยนกระเป๋าใบหรูลงไปกองกับพื้นทำให้ข้าวของในกระเป๋ากระจัดกระจายเต็มไปหมด
"อ่ะเเฮ่มไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงจะกลับเลยมั้ยครับ"เสียงของไคขัดขึ้นมาทำให้ซูจีถอนหายใจเสียงดัง ก่อนจะหันไปหาไค
"เซฮุนอยู่ไหน"ซูจีถามอย่างไม่สบอารมณ์ตามสไตล์เช่นเคย
"ก็อยู่ที่ห้องพักของมันไงค้าบ"ไคตอบอย่างกวนๆ ซึ่งเเตกต่างกับอีกคนที่ทำหน้าบูดบึ่งอยู่ในตอนนี้
"จะไปไหนก็ไปได้เเล้ว"ซูจีไล่ไคไปให้พ้นๆสายตา ก่อนจะเดินตรงดิ่งไปที่ห้องของเซฮุน ทันทีซูจีเดินไปถึงหน้าห้องก็จัดการเปิดประตูเข้าไป เเต่ก็พบว่าคนตรงหน้ากำลังจะใส่เสื้อ ทำให้ซูจีเอามือขึ้นมาปิดตาเเล้วกรี๊ดตามอัตโนมัติ เซฮุนเห็นดังนั้นจึงรีบใส่เสื้อให้เรียบร้อยก่อนจะวิ่งเข้าไปปิดปากซูจีที่ตอนนี้กรี๊ดจนเเสบเเก้วหูไปหมด
"หยุดกรี๊ดได้เเล้ว เดี๋ยวคนอื่นมาได้ยินเข้า"ซูจีหยุดกรี๊ดก่อนจะค่อยๆเอามือที่ปิดตาไว้เอาออกจากใบหน้าของตน ก่อนจะหันมามองเซฮุนที่อยู่ข้างหลัง ดูดีๆก็เหมือนว่าเซฮุนจะกอดซูจีจากด้านหลังเพียงเเค่มือปิดปากเท่านั้น เเต่ตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองชิดกันเเทบจะสัมผัสลมหายใจอุ่นๆจากอีกฝ่ายเลยก็ว่าได้ เมื่อซูจีรู้สึกตัวก็รีบพลักเซฮุนออกก่อนจะเอามือปัดไปตามตัว
"นี่นายมากอดฉันทำไมเนี่ย"
"ใครกอดเธอ?? อย่ามามั่ว!!"เซฮุนทำหน้าไม่ไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะเดินผ่านซูจีเเล้วไปนั่งบนเตียง ซูจีหันหลังก็เห็นเซฮุนที่เตรียมอุปกรณ์มาทำเเผลที่ช้ำไปตามตัวเเละใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ซูจีเดินไปนั่งข้างๆเตียงก่อนจะเเย่งอุปกรณ์ทั้งหมดมาไว้ใกล้ๆตัวเองเเล้วหันไปบอกเซฮุน
"เดี๋ยวฉันทำเเผล"เซฮุนไม่ค้านอะไรนัก ปล่อยให้ซูจีทำเเผลให้โดยตัวเองก็นั่งมองซูจีทำเเผลให้ไปเพลินๆเเต่เเล้วระหว่างที่ทำเเผลซูจีก็พูดขึ้นมา
"นายไม่น่าไปช่วยฮานะหนีเลย"
".............''เซฮุนเงียบไม่ตอบอะไร
"ไม่งั้นนายคงไม่ต้องโดนเเบบนี้หรอก"ซูจีหยุดทำเเผลให้เซฮุนก่อนจะมองไปที่เซฮุนซึ่งตอนนี้ก็มองมาที่ซูจีก่อนนานเเล้ว ซูจีเลยเข้าไปกอดเซฮุนทันทีเเล้วปล่อยโฮออกมาเซฮุนทำอะไรไม่ได้นอกจากจะกอปลอบใจโดยการลูบหลังเบาๆ
"ฮึก นายรู้มั้ย ฉันทำทุกอย่างเพื่อเเบคฮยอนเเต่เขาก็ไม่เคยใส่ใจฉันเลยเเม้เเต่น้อย ฮึกๆ"
"............."
"ทำไมหรอ ฉันทำผิดกับเขาครั้งเดียวทำให้เขาเกลียดเเล้วใช้ฉันเหมือนเครื่องมือที่พอได้ผมประโยนช์ ก็ทิ้งเงี๊ยะหรอ"
"อย่าเผลอพูดออกมานะ เดี๋ยวจะงานเข้ากว่าเก่าถ้าใครผ่านมาได้ยิน"เซฮุนร้องห้ามทันที่เมื่อคิดว่าซูจีจะเผลอพูดอะไรไปมากกว่านี้ ซูจีผละออกจากเซฮุนเเล้วมองเซฮุนที่มองเธอก่อนหน้านี้เเล้ว
"ขอบใจนะเซฮุนที่นายยังเก็บเป็นความลับ" เซฮุนยิ้มให้ซูจีเเล้วปาดน้ำตาที่ไหลออกมาเรื่อยๆ
"อย่าร้องดิเ ดี๋ยวไม่สวยคุณเเบคฮยอนไม่รักเอานะ" ซูจีได้ยินก็รีบปาดน้ำตาตัวเองที่เหลือเเล้วทำหน้าหงิกหน้างอ เเค่เเบคฮยอนไม่รักเนี่ยไม่เท่าไหร่ เเต่ไม่สวยนี่ยอมไม่ได้เด็ดขาด!!
Baekhyun past
ที่ซูจีพูดมันก็ถูกอยู่เเล้วหนิ 'มันก็จริงอย่างที่เธอพูดเเหละ เเต่ผมก็ไม่ได้อยากให้ความหวังลมๆเเล้งๆกับซูจี ผมรู้ว่าเธอน่ะชอบผมรักผมมาตั้งนานเเล้ว เเต่พอผมเห็นซูจีทีไรผมก็นกถึงเธอคนนี้ทุกครั้งที่ไม่เคยจะหายไปจากความทรงจำของผมเลยสักครั้ง ผมวางรูปกลับไว้ที่เดิมก่อนจะเดินออกมาจากห้องสมุดใหญ่ นี่พอผมกำลังจะขึ้นบันไดซูจีก็เรียกผมไว้ซะก่อน
"เเบคฮยอน"ผมหันไปตามเสียงเรียกอันเเผ่วเบาของเธอ
"ว่าไง"
"ฉันกลับก่อนนะ"ซูจีบ๊ายบายให้ผมก่อนจะลงบันไดไป เเต่ซูจีก็หยุดเดินเเล้วหันมาหาผมอีกครั้ง
"ฉันขอโทษนะเรื่องเมื่อกี้ เเล้วก็อย่าให้ทางนู้นเค้ารู้ถึงเบาะเเสง่ายๆล่ะ มีอะไรฉันจะรีบโทรมาบอกทันทีเลยนะ"ซูจียิ้มให้ผมก่อนจะเดินกลับไปเเล้วผมก็เลยพูดขึ้นมา
"ไม่ต้องคิดมากหรอก อาทิตย์หน้าครบรอบวันตายของเเทยอน ไว้เราไปเยี่ยมที่หลุมศพของเธอด้วยกันนะ"
"อื้ม"ซูจีไม่หันมาเพียงตอบสั้นๆเข้าใจความ เเล้วผมก็เดินขึ้นไปบนห้องนอนที่มีร่างเล็กบอบบางที่อยู่ในห้องผมเปิดประตูเข้าไปในห้องทำให้เธอสะดุ่งกับการมาของผมนิดหน่อย
เธอหันมามองผมด้วยสายตาที่ดูเย็นชาเเละเต็มไปด้วยความโกรธ ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินเข้าไปหา
"หย่าเข้ามา"ผมไม่ฟังที่เธอพูดหรอกเลย เดินเข้าไปนั่งบนเตียง
"ทำไมจะไม่ได้ล่ะหื้ม"เธอมองผมเเล้วตอกกลับ
"ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย"จึกอยู่ดีๆหัวใจของผมก็เจ็บเเปล๊บขึ้นมาทำให้ผมนึกย้อนไปถึงวันนั้น
'ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย'
'ฟังฉันก่อนสิเเทยอน'
'ปล่อยนะเเบคฮยอน ฉันไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น'เเล้วเธอก็วิ่งหนีผมไปท่ามกลางสายฝนผมรีบวิ่งตามเธอไป
'เเทยอนระวัง' ปี๊ดด พลั่ก
ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าคือเธอนอนสลบลงไปกับพื้น เเล้ววที่เเย่ไปกว่านั้นรถที่ชนเธอมันดันขับหนีโดยไม่สน ผมรีบวิ่งเข้าไปที่ร่างของเเทยอนที่มีเเต่เลือด เเล้วเเถวนี้มันก็เปี่ยวด้วย เลยไม่ค่อยมีคนผ่านมา ผมพาเธอไปโรงพยาบาลพอหมอออกมาก็บอกว่าผมมาช้าเกินไป ผมเสียใจมากที่เสียคนรักไปครั้งที่2 อีกเเล้ว
"หึ"ผมหึในลำคอเเล้วได้เเต่นึกในใจว่า
'วันนี้ทำไม่ฉันนึกถึงเเต่เธอนะเเทยอน'
TBC.
ถูกใจกดเฟบ ถ้าชอบเม้นเลยจ้า
ไม่เงานะคนดี
1เม้น1ล้านกำลังใจในการเเต่งต่อ
เราเเต่งให้เธอ
เธอเม้นให้เรา
เเฟร์กันดี
ความคิดเห็น