คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : DYLM Chap 26(100%)
"เธอไปรู้อะไรมา"คราวนี้เป็นลู่หานที่ออกตัวถาม
"เธอก็เเค่ยังไม่ชินกับสถานการณ์เเบบนี้หนะ"เป็นเเบคฮยอนที่ตอบเเทนเอง เมื่อรู้สึกได้ถึงเเรงสั่นไหวของฮานะ
"จะไปไหน"เเทยอนยิ้มมุมปากก่อนจะเหลือบมองเธอคนนั้น
"ไปให้พ้นสายตาเธอเเละนายไง"
"เป็นอะไรรึเปล่า"
"สายตาที่เธอมองนายกับฉัน เหมือนกำลังเยาะเย้ยยังไงอย่างนั้นเลย เเต่ฉันอาจจะคิดมากไปเองเเหละ"เพราะเห็นว่าเขาไม่พูดอะไรออกมา เลยก็กลัวว่าเขาจะโกรธขึ้นมาเผื่อว่าจะไปพูดอะไรไม่เข้าหูเขาคงได้โกรธเธอเป็นเเน่
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันจะไม่มีวันทิ้งเธอเเน่ฮานะ"
"เฮ้ ทำบ้าอะไรของพวกนายปล่อยนะเว้ย"เเบคฮยอนโวยวายเมื่อโดนการ์ดกักตัวเอาไว้เเน่น
"อยากให้ปล่อยน่ะปล่อยเเน่ เเต่เธอคนนั้นคงไม่ได้"เเบคฮยอนมองเเทยอนที่เดินออกมาทีหลังเเล้วยิ้มเหยาะ
"ปล่อยเธอไป เเล้วจับฉันไปเเทน"ฮานะสายหัวเมื่อเห็นว่าเขาจะยอมสละตัวเอง เธอไม่เอาด้วยหรอกถ้ารอดก็ต้องรอดด้วยกัน ถ้าไม่เธอก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น ขอเเค่เธอได้อยู่กับเขาก็พอ
"จะรักอะไรกันขนาดนั้น น่าอิจฉาเธอจริงๆนะ"เธอเดินตรงเข้ามาใกล้อีกก่อนจะมองเธอเเละเขาอย่างสมเพช
"ก็ได้ฉันจะปล่อยเธอ.."เเบคฮยอนยิ้มอย่างดีใจที่เขาพอจะช่วยเธอให้หลุดพ้นออกไปจากที่นี่ เเต่มันก็ต้องดับลงเมื่อเเทนยอนเสนอเงื่อนขึ้นมา
"เเต่มีข้อเเม้ว่า นายต้องฆ่าตละกูลคิมซะทั้งพ่อทั้งลูกเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็อยากจะเเก้เเค้นอยู่เเล้วไม่ใช่หรอ นี่เปิดโอกาสให้เเล้วนะ"
"ไม่นะ เเบคฮยอนนายอย่าฆ่าพ่อกับพี่วีเพราะฉันนะ"
"หุบปากซะ"เเทยอนเดินเข้าไปตบปากของฮานะ ก่อนจะเข้าไปบีบปากเธออย่างเเรงจนเเบคฮยอนต้องร้องขอ
"หยุด! อย่าทำเธอ! ตกลงฉันจะทำ สัญญาว่าจะไม่ทำร้ายเธอ"
"เเน่นอน"ฮานะน้ำตาไหลลงมาเป็นสายเมื่อเขายอมตกลงทำเรื่องบ้าๆนี่เพื่อช่วยเธอ ทำไมต้องฆ่าพ่อกับพี่วี ทำอย่างนั้นเธอจะเหลือใคร ถึงวีอาจจะเกลียดเธอไปเเล้วก็ได้ เเต่ที่ผ่านมาเขาก็ดีกับมาโดยตลอด คนที่สำคัญในชีวิตต้องมาตายเพราะเธอ เเล้วเธอจะอยู่ต่อไปได้อย่างไรเล่า
"อย่าทำร้ายเธอเป็นอันขาด"เเบคฮยอนย้ำอีกครั้ง ก่อนที่เเทยอนจะสั่งคนของเธอให้ปล่อยเเบคฮยอน เเละบอกให้พวกเขาพาเเบตฮยอนกลับไปจัดการเรื่องที่ต้องทำ
-------------------------
"เเบคฮยอน! นี่นายกล้าบุกมาถึงถิ่นฉันอีกเเล้วหรอ"วีลุกขึ้นโพล่งออกอย่างไม่พอใจเมื่อศัตรูบังอาจมาหยามถึงคฤหาสน์เป็นครั้งที่สอง
เเละครั้งนี้ต่างออกไปที่เขาไม่ได้มาคนเดียวยังพ่วงลูกน้องมาเป็นขบวนพอที่พวกของวีจะไม่กล้าต่อต้านได้
"นายเอาฮานะของฉันไปไว้ที่ไหน"ลู่หานที่หยัดตัวขึ้นถามหวังจะพุ่งไปกระชากคอเสื้อเเบคฮยอนเเต่ลูกน้องของกลับยกปืนขึ้นมาจ่อที่ลู่หาน รวมไปถึงบดิการ์ดของวีก็ยกขึ้นเช่นกันอย่างไม่ยอมใคร
เเกร๊ก!
"บอกลูกน้องของนายให้วางปืนลงซะเเบคฮยอน ไม่งั้นกระสุนลูกนี้จะพุ่งไปหานายเเน่นอน"
เเบคฮยอนละจากวีหันไปมองด้านข้างเขาที่พบว่าเซฮุนกำลังจ่อปืนมาที่เขาอยู่ เเล้วมองอย่างเลือดเย็นไม่หลงเหลือความเป็นโอเซฮุนที่เคยเติบโตเเละอยู่เคียงข้างเขามาด้วยกันตลอด
"นายต้องฟังที่ฉันพูดก่อน.."
"หึ คำสั่งของนายใช้กับฉันไม่ได้อีกเเล้วล่ะเเบคฮยอน"
"ฮานะกำลังตกอยู่ในอันตราย ฉันต้องการความช่วยเหลือ ขอร้องล่ะ"
"เหอะ นายเอาฮานะไปเเล้วปล่อยให้เธอตกอยู่ในอันตรายได้ยังไง คิดจะหลอกอะไรพวกเรางั้นสิ"วีเเทรกขึ้นมาทำให้เเบคฮยอนเลิกที่จะสนใจเเล้วหันไปพูดกับเซฮุน เพราะเขามั่นใจว่าเรื่องนี้ยังไงเซฮุนก็ต้องรู้
"เเทยอนยังไม่ตาย เธอกลับมาพร้อมกับพวกเฮนรี่เเก๊งเจียมังกร พวกนั้นจับฮานะเป็นตัวประกันมันต้องการให้ฉันฆ่าพวกนาย เเต่ฉันทำไม่ได้ ฉันไม่อยากเห็นเเก่ตัวที่ให้ตัวเองมีความสุขอยู่ฝ่ายเดียว ฉันอยากให้ฮานะมีความสุขร่วมกับฉันไปด้วยหนทางที่พรมอยู่ข้างหน้าฉันอยากจะเห็นรอยยิ้มของเธอตลอด เพราะฉะนั้นฉันอยากให้พวกเราร่วมมือกันจัดการพวกนั้น"
"ทะ..เเทยอนยังไม่ตายจริงๆหรอ"เซฮุนถามเสียงเเผ่ว
"ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อตาตัวเองเหมือนกัน เรื่องทุกอย่างมันปะปนวุ่นวายไปหมดจนฉันไม่รู้จะเริ่มเเก้ตรงไหน ได้โปรดเซฮุนไว้ใจฉันเหมือนที่นายเคยเป็น"
"ซูจีอยู่ไหน!"เซฮุนเริ่มกระวนกระวายเลยถามเเบคฮยอน ทันทีที่วีได้ยินชื่อผู้หญิงนั้นออกจากปากก็ต้องสงสัยว่าเธอเกี่ยวข้องอะไรด้วยอีก เเต่เจอตัวก็ดีเขาเองก็มีเรื่องที่ต้องสะสางเหมือนกัน
"เธอหายตัวไปเเล้ว"
"ไม่ได้การเเล้ว ถ้างั้นเเทยอนไม่ได้จับเเค่ฮานะไป ตอนนี้ซูจีก็คงตกอยู่ในอันตรายเหมือนกัน"
เเบคฮยอนก็คิดว่าเป็นอย่างนั้นเเต่สิ่งที่เขาไม่เข้าใจ ซูจีกับเเทยอนเป็นพี่น้องกัน คดีมันอาจจะพลิกตรงที่ซูจีเองก็ไปเข้าพวกมัน
"ถึงยังไงก็เถอะสถานการณ์ของฮานะตกอยู่ในความเสี่ยงมากกว่า"
"ไม่ เเบคฮยอน คนที่จะโดนจัดการก่อนคือซูจี"
"ฉันไม่เข้าใจว่านายพูดอะไร"
"เพราะคนที่ขับรถชนเเทยอนตอนนั้นคือคือซูจี"
"นายว่าไงนะ"เเบคฮยอนเเทบไม่อยากเชื่อหูจากสิ่งที่เซฮุนพูดมา ทำไมกัน เรื่องทุกอย่างมันดูวุ่นวายสับสนได้มากขนาดนี้
แกร๊ก!
“พี่เซฮุนจะเข้ามาให้โบมีเห็นหน้าอีกทำไม”โบมีกัดฟันพูดแล้วหันหน้าหนีไปทางหน้าต่างจนไม่ทันได้สักเกตุเห็นใครบางคนที่มาด้วย
“หันมาดูหน่อยก็ดี ว่าพี่พาใครมาด้วย”
“โบมี”เมื่อเสียงคุ้นหูเรียกชื่อเธอขึ้น ทำให้ร่างบางที่นั่งอยู่ต้องหันไปมองพร้อมกับเบิกตากว้าเมื่อพบเจอพี่ชายตัวเองอยู่ตรงหน้า
“พี่แบคฮยอน”
พอได้ยินเสียงน้องสาวเรียกร้องหาก็รีบเข้าไปโอบกอดเพื่อปลอบใจเธอ รู้สึกเสียใจที่ปล่อยให้น้องตัวเองต้องมาพบเจอกับเหตุการ์ณที่เลวร้ายแบบนี้ เขาคงเป็นพี่ชายที่แย่มากแน่ๆแบคฮยอนได้เเต่คิดอย่างนั้นในใจ
“พี่มาที่นี่ได้ยังไง แล้วพี่ฮานะล่ะ”ด้วยความสงสัยโบมีจึงถามออกไป
“ฟังพี่นะ แทยอนยังไม่ตาย แล้วฮานะเองก็ถูกพวกมันกักตัวไป”
“ไม่จริงหน่า..”โบมีแทบช็อกแล้วพึมพำอยู่ในใจว่านี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น
“แล้วพี่แบคฮยอนไม่ได้เป็นอะไรใช่มั้ย คนที่นี่ทำอะไรพี่รึเปล่า”
“ไม่ต้องห่วง พวกเราตกลงกันแล้วว่าจะร่วมมือกันจัดการเรื่องพวกนี้ให้สิ้นซาก”
ตกดึก
และแล้วทุกคนก็มานั่งช่วยกันคิดเกี่ยวกับแผนการที่จะลักลอบเข้าไปช่วยฮานะและซูจียังไง แต่ละคนต่างก็มีสีหน้าที่เคลียดไม่ต่างกัน เมื่อรู้ถึงฤทธิ์อำนาจของแก๊งค์เจียมังกรจนบางคนต้องแอบหวั่น เพราะไม่รู้มาก่อนเลยจากหลายปีที่ผ่านมาพวกมันจะระดมคนให้เข้าพวกได้มากมายขนาดนี้
ลู่หานที่นั่งหวั่นใจเพราะกำลังเป็นห่วงเธอมากแต่เลยขอตัวออกมาสูดอากาศข้างนอกสักพัก โบมีที่แอบสักเกตุแล้วเห็นท่าไม่ดีเลยตามออกมาด้วยอีกคน
“นายเป็นอะไรรึเปล่า”
ลู่หานชะงักเมื่อได้ยินเสียงเล็กทักขึ้นด้านหลังตัวเอง แล้วหันกลับไปดูก็พบเจอกับเธอที่แอบตามเขามาตอนไหนก็ไม่รู้
“ความรู้สึกฉันมันพังไปหมดแล้ว ขนาดตอนนี้ฉันยังไม่รู้เลยว่าต้องรู้สึกแบบไหน”ลู่หานว่าพร้อมกับยกยิ้มสมเพชตัวเองในหลายๆเรื่อง
“นายไม่ผิดหรอกนะ ฉันอยากจะขอโทษแทนพี่แบคฮยอนที่ทำให้ความรักของนายกับพี่ฮานะต้องมีจุดจบแบบนี้”
“ฉันไม่อยากจะโทษใครหรอก อาจจะเป็นตัวฉันเองก็ได้”
โบมีแทบจะไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงต้องมารู้สึกเสียใจแทนเขาแบบนี้กัน อยากจะเดินออกไปจากตรงนี้ แต่อีกใจก็คอยสั่งว่าอย่าไปไหนยื่นอยู่เป็นเพื่อนเขาไปก่อน
“รู้มั้ยตอนที่อยู่ที่นู้นพี่ฮานะเขาเสียใจกับนายมากแค่ไหน พี่เขาก็คงลำบากใจไม่น้อยไปกว่านายหรอก มันเหมือนกับไปหักหลังความรักที่นายมีให้มาตลอด”
“คิดจะพูดปลอบใจฉันงั้นหรอ”
“เปล่า แค่อยากให้นายรู้ไว้บ้าง”โบมีแกล้งไขสื่อแล้วมองไปยังทางอื่นเพื่อไม่ต้องมาสบตาเข้ากับเขา
“แล้วเธอไม่มีความรักกับเขาบ้างหรอ”
โบมีถึงกับยิ้มเยาะเมื่อเจอกับคำถามนั้นเข้าไป ทำไมจะไม่เคยล่ะ
“ก็เคย แต่มันนานมาแล้วล่ะ”
“จบลงไม่ดีหรอ ถึงได้ทำหน้าอย่างนั้น”
“ประมาณนั้น”พ่นลมหายใจออกอย่างแรงแล้วหันไปทำหน้าเบื่อหน่ายใส
“แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหนล่ะ ไกลหรือใกล้”
“กะ..”
“ทั้งสองคนน่ะมัวทำอะไรกันอยู่ เวลาหน้าสิวหน้าขวานขนาดนี้ยังจะออกมาข้างนออกอยู่ได้ ยิ่งตอนนี้ไว้ใจใครก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นมาจะทำไง”
ยังไม่ทันที่โบมีจะได้ตอบเสียงของเซฮุนก็ดังขึ้นเรียกทั้งสองคนไว้เสียก่อน
“แค่ออกมาแป๊บเดียวมีปัญหาอะไร”ลู่หานหันไปถาม
“ไปเตรียมตัวได้แล้ว ถ้าพระอาทิตย์ขึ้นเมื่อไหร่เราจะออกไปจากที่นี่”
You part
ฉันสะดุ่งตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะฝันร้ายขึ้นมา ทำไม่รู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดีกันนะ ไม่รู้ป่านนี้พวกพี่วีพี่ลู่หานรวมไปถึงแบคฮยอนจะเป็นยังไงกันบ้าง
“เปิดประตู”
ฉันหันไปทางประตูที่ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนนั้นออกคำสั่ง ไม่นานคนที่ดูแลประตูก็เปิดออกมาพร้อมกับร่างของเธอที่ตรงมา
“ได้เวลาเอาพวกมันไปต้อนรับแขกสักหน่อยแล้ว หึช่วยไม่ได้นะแบคฮยอนของเธอเล่นตุกติกกับพวกเราก่อน”เธอหันมาบอกกับฉันพร้อมกับใช้ลูกน้องมาพยุงฉันและพี่ซูจีให้ออกไปจากห้องนี้
“จะพาฉันไปไหน ฉันไม่ไป ปล่อยนะปล่อยย”พี่ซูจีร้องลั่นเพราะความกลัวที่ว่าแทยอนจะฆ่าเธอ ไม่ฉันจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไม่ได้ ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ขืนเป็นแบบนี้ต้องแย่แน่ๆ
ฉันเดินตามพวกมันไปเงียบๆพลางใช้ความคิด เวลาแบบนี้จะมาตื่นตูมไม่ได้เด็ดขาด ฉันต้องตั้งสติเข้าไว้
อ่าฉันอยากให้นายอยู่กับฉันด้วยจังเลยแบคฮยอน เวลาแบบนี้ทำไมถึงต้องการนายมากขนาดนี้กันนะ เราจะต้องไม่เป็นไร ฉันกับนายจะต้องมาเจอกันไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
“จับมันมัดไว้ตรงนี้”สิ้นคำสั่งของแทยอนพวกนั้นก็พลักฉันลงกับพื้น
นี่มันอะไรกัน ทุกอย่างรอบตัวฉันตอนนี้ทุกคนกำลังเตรียมรับมือกับอะไรสักอย่างอยู่ ฉันถูกมัดให้ตึงอยู่กับเสาโดยข้างหน้ามีกองไฟเพื่อเพิ่มความสว่างและกำจัดความหนาวให้เพลาลง
“ฉันให้โอกาสมามากพอแล้ว ตอนนี้เราก็ได้แค่รอเวลา ทุกอย่างมันเริ่มจะสนุกขึ้นว่ามั้ยฮานะ ทุกคนที่เธอรักอาจจะมาตายต่อหน้าในอีกไม่นานนี้ เอ๊ะหรือไม่เธอก็อาจจะเป็นเธอก่อนก็ได้นะ”
ฉันจ้องมองเธออย่างไม่มีใครยอมใคร แค่ตอนนี้เธอได้เปรียบกว่าก็เท่านั้น สุดท้ายก็เป็นเธอที่ละจากฉันไปหาพี่ซูจี
“ไม่ต้องห่วงนะซูจี เพราะฉันจะจัดการแกเป็นคนแรก”
สวัสดีปีใหม่555
มาลงได้ครอบตอนสักที
คาดว่าตอนหน้าอาจมีการสูญเสียของตัวละครในเรื่อง
เลยมาบอกให้ทำใจไว้ก่อน
อย่าลืมคอมเม้นให้กำลังใจหน่อยน๊า
ขอสัก620มาเยอะ
จะอัพให้จบไวๆเลย
ความคิดเห็น