คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ราพันเซล ราคะ บทที่4
บทที่ 4
ราพันเซล ผู้เล่าเรื่อง
"ท่านจะรับอะไรทานหน่อยไหมคะ" เธอพูดพร้อมส่งยิ้มหวาน
"ครับขอบคุณครับ" เขารับชามาจากเธอ "งั้นระหว่างนี้ผมขอสอบถามเรื่องของคุณหน่อยนะครับ"
"ได้ค่ะ เชิญตามสบาย"
"งั้นผมขอเริ่มถามก่อนว่า คุณอยู่กับแม่มดไรท์เนอร์เวลมาตั้งแต่กำเนิด หรือ คุณอยู่กับผู้อื่นมาก่อน แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นคุณมาอยู่กับแม่มดไรท์เนอร์เวลได้อย่างไร"
"ค่ะ งั้นฉันจะเริ่มเล่าตั้งแต่แรก ....
ฉันเกิดในครอบครัวเล็กๆ ในบ้านหลังเล็กๆที่สงบสุขกับพ่อและแม่ของฉัน แต่ฉันเองก็ไม่ได้รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นอะไรมากนัก เพราะฉันยังจำความไม่ได้ แต่รู้ก็มีอยู่วันหนึ่งที่มีพายุเข้ามา ฝนฟ้ากระหน่ำอย่างรุนแรง และฉันก็กลัวมาก ทันใดนั้นก็มีฟ้าฝ่าแปลบลงมาที่หน้าบ้านของฉัน ฉันเผลอกหลับตาลง พอลืมตาขึ้นมาอีกทีร่างของฉันก็หายไปจากอ้อมแขนของแม่ แต่กลับไปอยู่กับแม่มดไรท์เนอร์เวล พอฉันหันหลังไปมองพ่อกับแม่ก็ไม่เห็นท่านห้ามปรามอะไร เห็นแต่ภาพแม่ของฉันร้องให้โฮทรุดตัวลง มีแต่พ่อที่ก้มลงปลอบอยู่ข้าง และหลังจากนั้น เธอก็พาฉันมาที่นี่ ฉันก็ถูกขังอยู่ในนี้ที่นี่ และไม่ได้ออกไปไหนเลย แต่ภาพนั้นยังคงอยู่ในความทรงจำของฉันตลอดไป ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของแม่...
เรื่องทั้งหมดที่ฉันจำความได้ก็เท่านี้แหละค่ะ ขอโทษนะคะที่ให้ข้อมูลสำคัญไม่ได้"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเข้าใจคุณดี ตอนนั้นคุณยังแด็กมาก ผมขอถามต่อนะครับ แล้วแม่มดไรท์เนอร์เวลเขาได้ทำอะไรรุนแรงกับคุณบ้างรึเปล่าครับ"
"ก็ไม่ค่อยมีนะคะ ส่วนใหญ่เธอจะออกไปข้างนอก ที่ที่ฉันไม่รู้ว่าคือที่ไหน แต่น่าจะเป็นห้องทดลอง เพราะบางทีฉันก็ยินเสียงเหมือนอะไรสักอย่างจากด้านล่างนี้ แต่ก็บางทีที่เธออารมณ์เสียและมาลงกับฉันบ่อยๆน่ะค่ะ แต่ฉันก็ยังทนอยู่ต่อไป และมีความหวังว่าสักวันหนึ่งจะออกไปข้างนอกให้ได้ ไม่พบกับพ่อแม่" เธอเดินออกไปตรงระเบียง และมองออกไปด้านนอก "ชีวิตฉันคงดูน่าสมเพชมากสินะคะ" เธอหันกลับมาหาเขา แล้วทำหน้าสลดใจ
"ไม่หรอกครับ คุณน่ะเป็นคนที่มีความหวังและความพยายามสูงมากๆ ทั้งๆที่โดนแบบนั้นแต่ก็ทนอยู่ได้จนถึงตอนนี้ คุณเป็นคนที่น่าชื่นชมมากกว่านะครับ หวังว่าความหวังและความพยายามที่คุณมีจะส่งผลให้คุณสำเร็จนะครับ ผมจะเอาใจช่วยคุณ"
"จริงหรอคะ... มีแค่คุณคนเดียวที่เข้าใจฉัน เข้าใจความพยายามและยากลำบากของฉัน" น้ำตาเม็ดใสๆ ค่อยๆพรั่งพรูออกมาจากดวงตาคู่นั้น
"ไม่เป็นอะไรนะครับ ถึงคุณจะขาดความอบอุ่นและไม่มีใคร แต่คุณก็ยังมีผมอยู่ ผมจะช่วยคุณเอง" เขารีบเข้าไปโอบกอดและปลอบเธอ
"ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริงๆ ที่คุณอยู่เคียงข้างฉัน" เธอเข้าไปกอดร่างของเขา ดวงตาของทั้งสองสอดประสานกัน เธอเอื้อมมือไปแตะใบหน้าของเขาเบาๆ "จริงสิ! ฉันพาคุณไปดูห้องพับลับที่จะให้คุณพับสืบคดีช่วงนี้ก่อนดีกว่า ฉันมั่นใจเกือบ100%ว่าคุณจะสลบแม่มดไรท์เนอร์เวลได้" เธอแสยะยิ้มอย่างมั่นใจ มันไม่ใช่รอยยิ้มที่ดูน่ากลัวสำหรับเขา แต่มันดูมีเสน่ห์ เย้ายวน
เธอเดินนำเขามาที่กำแพง และเธอก็ก้มลงไปดึงพรมออก และที่ซ่อนอยู่ใต้พรมคือ คันโยก เธอดึงคันโยกช้าๆ และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคือ กำแพงค่อยๆเลื่อนขึ้นไปเป็นเพดาน และสิ่งที่อยู่ในนั้นคือห้องๆหนึ่ง ที่พร้อมไปด้วย เตียง โต๊ะ ตู้ พรม แจกัน กระจก และของต่างๆที่ห้องนอนควรจะมี
"นี่คือห้องของคุณนะคะ เชิญอยู่ได้ตามสบายเลยค่ะ"
"ครับ ขอบคุณครับ ผมจะดูแลรักษาอย่างดีเลย ยังไงก็รบกวนด้วยนะครับ"
"มันไม่เป็นการรบกวนหรอกค่ะ ตามสบายเลยค่ะ ว่าแต่ฉันยังไม่ทราบชื่อของคุณเลย ฉันขอถามชื่อคุณหน่อยได้ไหมคะ หรือว่าสายลับเขาจะไม่เปิดเผยชื่อกัน"
"แหม เปล่าหรอกครับ... ผมชื่อ 'เนโว' ครับ ฝากตัวด้วยนะครับคุณราพันเซล" เขาโค้งพอเป็นการทักทาย
"ค่ะ เช่นกันค่ะคุณเนโว.."
"เรารีบเข้าไปเถอะค่ะ ประตูที่เป็นกำแพงนี้ฉันเรียกมันว่า 'Dooall' [ดูออล] ประตูนี้จะปิดอัตโนมัติเมื่อเวลาผ่านไป 20 นาที แต่ทางที่ดีฉันว่าถ้าหากคุณเข้าไปแล้วก็รีบปิดเลยดีกว่าเพื่อความปลอดภัยค่ะ ส่วนคันโยกปิดจะอยู่ด้านในห้องตรงนี้นะคะ" เธอพาเขาสำรวจรอบห้องไปเรื่อยๆ
"ก็แค่นี้แหละค่ะที่จะแนะนำ ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะที่มาช่วยสืบเรื่องให้ ฉันจะเอาใจช่วยนะคะ ขอให้งานสำเร็จค่ะ ถ้ามีอะไรที่ฉันช่วยได้ก็จะช่วยให้ถึงที่สุดเลยนะคะ" เธอยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มแบบที่ใครๆพบใจก็ต้องหลงใหล
"ครับ ผมเต็มใจช่วยเหลือทุกอย่างครับ เพื่อช่วยคุณ" คำพูดของเขาบ่งบอกแล้วว่าเขาเทใจไปให้เธอจนหมดหัวใจแล้ว ถึงจะรู้ว่ามันผิดก็ตาม
"ฉันก็เหมือนกันค่ะ ถ้าเพื่อคุณแล้ว.... ฉันยินดีทำทุกอย่างค่ะ..." เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย้ายวนน่าหลงใหล
เธอค่อยยกมือไปแตะหน้าของเขาเบาๆ แล้วลูบไล้ไปมา ละมือลงมาที่ต้นคอ ทั้งสองเข้ากอดกัน เธอค่อยๆดันไหล่เขาเบา เขาก็ล้มลงไปบนเตียงอย่างง่ายดาย เธอค่อยถอดหมวกของเขาออก ปลดเสื้อผ้าท่อนบนเขาทีละนิด ลูบไล้มือไปทั่วแผ่นอกของเขา เธอใช้ลิ้นของเธอเลียไปบนแผ่นอกของเขาเบาๆ และเขาก็ลุกโหมขึ้นมาเติมฟืนให้ไฟแห่งราคะที่เธอจุดทันที...
เรื่องราวปมซ้อน ณ ที่แห่งนี้มันพึ่งจะเริ่มต้น.....
...............................................................................
ซักนิดกับไรท์เตอร์
สวัสดีค่า แฟนๆทั้งหลาย ไรท์เตอร์หายไปนานม๊าก คิดถึงนิยายเรื่องนี้กันไหมคะ หรือว่าลืมกันไปแล้วเนี่ย 55+ ถ้าสังเกตจะรู้ว่าบทนี้จะไม่แต่งเรต เพราะอยากเบาลงบ้าง เพราะเว็บที่เราลงมันก็ยิ่งไม่เหมาะด้วย เดี่ยวจะไม่ดีต่อเด็กและเยาวชนนะจ้ะ ก็เลยขอเบาลงกันหน่อยน้า ไม่ว่ากันเนอะแฟนๆ มาครั้งนี้ลุคราพันเซลก็ไม่เปลี่ยนไปเลยเนอะ ใครอยากเห็นลุคใหม่ๆขอบอกว่ามีแน่ แต่อาจจะในอีกบท สองบท ข้างหน้านี้ ต้องติดตามกันต่อไปจ้ะ >< ไรท์เตอร์ของขอบคุณแฟนๆทุกคนมากที่ติดตาม แล้วแอดFAV. เรื่องนี้ เป็นพระคุณและกำลังใจแก่ไรท์เตอร์อย่างสูงค่ะ ถ้าใครชอบอ่านแล้วไม่ค่อยชอบเม้น ติ-ชม ไรท์เตอร์ไม่ว่าค่ะ แค่แอดเรื่องนี้ไว้เป็น FAV. หน่อยให้พอรู้ว่ามีคนอ่านและติดตามอยู่ก็เป็นกำลังใจได้แล้วค่ะ เชิญติชมกันตามสบายเลยนะคะ ^^
ความคิดเห็น